Morgunblaðið - 05.10.1952, Blaðsíða 9

Sunnudagur 5. okt. 1952
MORGUNBLAÐIÐ
Stalin fj rlr Gi:ð
FYRIR nokkrum dögum skrifaði
sr. Benjamín Kristjá.asson mjög
eftii tektarverða grein í blaðið
um nýútkomna bók, er hinn
brezki erkibiskup Cyrii Garbett
hefur ritað og heiíir „Á byltinga-
öld“.
Ræðir hann í þessari bók
vanadmál heimsins á mjög athygl
isveroan hátt. Rekur sr. Benja-
mín ummæli hans af alkunnri
skarpskyggni sinr.L Segir rn.a.:
„Biskupinn er ekkert myrkur
í máli um kristindómsástandið í
heimalandi sínu". Hoaum er ljóst
að orsanirnar lit hinnar nndlegu
upplausnar liggja ekki aðeins i
breyttu viðhorfx vísmdanna, en
stafa líka frá eintrjáningshætti
og úreltum starfsaðferðum kirkj-
Unnar.
„Trúin á almáttuga forsjón rík-
isins“, segir hann ertnfrrmur, „er
eitt af þcirn staðgöngutrúarbrögð
um, sem gripið er til er menn
missa trúna á sönnum guði“
Kommúnisminn er sem sé sett-
ur í stað trúarbragða, og Stalin
heíur komið í stað guðs almátt-
ugs í augum þeirra voluðu manna
sem aðhyllast einræðiskenningar
hans.
Menn og slíepmrr
SIÐAN hefur sr. Benjamin m.a.
þetta eftir biskupinum: „Sú fals-
guðadýrkun entíar í ofstjórn,
þannig að ríkið tekur öll ráð af
einstaklingnum og gerir hann að
þræli, sem það fer síðan með
eins og viljalaust verkfæri og
getur tortímt, ef því sýnist.
Og þá er traSkað' á því, sem
xnaSurinn á öýrmactast og
helzt skilnr hann frá skyn-
lausum skepnœxsx, persónu-
frelsi hans og einsíaklings-
vilja.
„Hinn rússneski kommúnismi
þokkir hvorki réttlætí né freJsi.
Áróðurinn er rekinn af full-
komnu virðingarleysi gagnvart
sannleikanum. Allt, sem talið er
gagna máiefninu er jaín rétt-
mætt. En allt einræði hlýtur að
verða ógnarstjórn, hin vonda
samvizka valdhafanna sér óvin,
sem hún þarf að útrýma í hverju
horní. Hnífurinn er settur misk-
unnarlaust á háls hverjum þeim,
sem þorir að hafa aðra skoðun,
og loks verður hver maður
njósnari á annan, og enginn þor-
ir að tala eða hugsa.
Þjóðfélagið verður að ein-
um allsherjar fangabúðuxn,
Þeir hafa Sialín fyiir guð • Skepnuska.x ur kommúnismans •
Eru íslendingar sl’óni en frændþjóðir ckkar? © Þegar and-
ans menn bregðast skyldum sínum © Af kcmmúnisium cr
oinskis géðs að vænta • Reynist Einar Olgeirsson eins puik-
unarlaus og flokksbræðurnir • Menn kaupa sér ekki frið
með hclfvelgju
þar scm biia þrælar, en ekki
frjálsir menn. Yfirvöláin ein
ákveða livað menn mega
heyra, hugsa og segja.
Hér er á glöggan og hispurs-
lausan hátt lýst ástandinu í ríkj-
um Staiins, því ástandi, sem
þjónar Moskvastjórnarinnar, á-
hangendur kommúnismans óska
sér að 1eitt verði yfi; þjóð vora
sem fyrst.
Eru íslend'ngar
síjórri en frærrd-
þjóðirnar?
ÞETTA er sannleikurinn i hnct- ,
skurn um kommúnismann í fram’
kvæmd. Allur almenningur á
j Norðurlöndum skilur að þétta er
rétt, en við íslendingar einir er-
um eftirbátar frænþjóða okkar
í þyí, að skilja þetta til fulls.
Á þingi Norðmanna er komm-
únistaflokkurinn þurrkaður út. í
Danmörku hefur fylgi hans hrak- i
að jafnt og þétt á undanförnum i
árum. Og eins og getið hefur ver-
ið um hér í blaðinu, reyndist
kommúnistafylgið í Svíþjóð við
' nýafstaðnar kosningar hafa
I minnkað um þriðjung á siðustu
j fjórum árum. Svo, ef þessu held-
ur áfram, verður kommúnista-
flokkurinn horfinn úr sögunni
þar á næstu 8 árum.
Andúðin gegn kommúnisman-
um er ekkert evrópiskt fyrir-
brigði. Við nýafstaðnar kosning-
I ar í Japan þurrkaði þessi önd-
J vegisþjóð Asíu kommúnistana , f
sér.
Menn eru oft að velta því fyrir
i sér hverjar orsakir séu til þess,
að Islendingar reynast svo ákaf-
lega tornæmir á stefnu og starf
kommúnista í heiminum. Þrátt
i fvrir auvliósa e’Tnd og niður-
læging þeirra þjóða, er Moskvu-
stjórnin hefur undirokað, láta
margir svo, sem þeir skilji
ekki hvað er að gerast í heimi
kommúnismanns og vilji að sama
ástand komizt á hér á landi. Is-
land verði eitt af undirokuðum
leppríkjum Stalins.
Ný viJhcrí
ÁSTÆÐAN til þessa tornæmis ís-
iendinga hlýtur að vera sú, að
ckkur ís’.endinga, sem búum í
íjailægð frá sió þjóðunum skort-
ir reynsluþekking á starfsaðferð-
um kommúnismans. Við höfum
aðeins spurnir af kommúnista-
ríkjurum úr fjarska. Skipulögð-
um áróðri Moskvuvaldsins hér á
landi hefur tekizt að slá ryki í
augu alltof margra manna, svo
fólk tiú.ir ekki augljósum stað-
leyndum um iíðan þeirra þjóða,
er lent hafa í klóm kommúnism-
ans.
I samanburSi við nágranna-
þjóðir okkar á meginlandinu, er-
um við íslendingar á mörgum
sviðum trúgjarnir heimalningar
og erum því seinni til en frændur
okkar, að átta okkur á hinum
stórfelldu breytingum á stjórn-
arháttum í heiminum og í sálar-
lifi heimsþjóða, sem hafa átt sér
stað síðustu áratugina. Og svo er
enn eitt.
Hingað til hafa íslendingar
vanizt því, að andans menn
okkar, skáld og rithöfundar,
hafi verið forystuxnenn þjóð-
ar sinnar. Því á meðan ekkert
verklegt framtak og engar
skipulagðar verklegar frúm-
farir voru til í landi voru,
voru andlegir forystumenn
þeir einu, sem cokuð kvað
að. En þeir voru í þeim mun
xnciri mctum, og þjóð sinni
hollari, sem þeir voru einbeitt-
ari og sanntrúaðri ættjarðar-
vinir.
Þegar svo skyndilega verð-
ur hér breyting á, skáld og
ríthöfundar rísa upp með þjóð
inni, sem þátttakendur í bein-
um, skipulögðum þjóðsvikum,
þá á þjóðin erfitt með að
trúa sínum eigin augum og
eyrum, að menn er hún öðr-
um þræði metur sem hæfi-
leikamenn skuli hafa gengið
í flokk þeirra mann'á, sem
heitið hafa erlendum yfirráða-
mönnum því, að vinna að upp
lausn íslenzkrar raennmjar og
koma þjóðinni unsiir erlent
einræðisvald.
Það tekur tíma að fá menn
til að átta sig á að slík firn
geti átt sér stað og það nieð
þeirri smáþjóð, sem fra app-
bafi vega slnna hefur elskað
frelsið, jáfnt þjóðfrelsi sem
einstaklingsfreisi, heitar en
lííið í brjcsti sér.
Þeír hafa £stt
hluíverk að vinna
ENNÞÁ er sá m'sskilningur út-
breiddur með okkur íslendingum
enn í dag og kemur oftlega fram
í öllum lýðræðissinnuðum blöð-
um, að kommúnistar eru þar at-
yrtir fyrir að þeir vinni gegn
þjóðarhag á ýmsa lund. Þeir
stefni t.d. vitandi vits að atvinnu-
leysi og vinni beinlínis að því,
sem styður að upplausn í þjóð-
"élaginu.
En h.vers skyldi annars vera
af þeim að vænta? Ailir ísiend-
ingar verða að láta sér skiljast,
að þegar flokksbundinn komm-
únisti vinnur gegn þjóð sinni þá
er hann að vinna verk, sem hon-
um er skipað að gera, oe hann
befir af frjálsum vilja íallist á
að vinna.
Ut frá því sjónarmiði einu er
hægt eð skilja kommúnistana til
hlítar. Það er tilgangslaust að at-
yrða þá fyrir það að þeir vinna
að þeim hugðarefnum, sem hús-
bændur þ"Þra hafa lagt fvrir bá.
Það er tilgangslaust, og bein-
línis villandi, þegar við þessa
menn er íalað eins og þetta séu
íslendingar í ver.julegum skiln-
ingi, sem hafi hug á að vinna að
íramförum og sjálfstæði lands
og þjóðar. Um leið og þeir hafa
heitið því að vinna að hinu gagn-
stæða, er ekki annars af þeim að
vænta.
Deigur bylíinga-
macur Einar?
ÞAÐ hefur vakið mikla og verð-
ÞRÆLABÍJÐIR STALINS
heitir bók, sem er nýkomin út á íslenzku eftir Charles A. Orr,
sem er íorstöðumaður rannsóknardeildar fjárhags- og félags-
málaráðs Srmeinuðu þjóðanna. í marzmánuði 1951 efndi stofnun
þessi til nefndar tíl að rannsaka þau vandamál, sem nauðungar-
vinna skapar. Þær fimmtán frjálsu þjóðir, sem fuiltrúa eiga í
ráðinu, samþykktú áð belna athygli heims að þrælkuiiarvinpunni, eins og hún er rekin nú á tímum og er bók þessi samin sem ákæra
á hendur Jósep Stalin fyrlr þrælabúðir kommúnisía, „hixin óhugnanlegasta glæp, sem mannkynið þekkir.“
Uppdráttur þessi af Sovétríkjur.um er á kápu bókarínnar og eru þar merktar þrælkunarvinnubúðirnar 176 að tölu (merktar
með hamar og sigð). Aðiír merktir staðir á uppdrættinum merkja iangelsi eða fangabúðir, alls um 130. Allar eru þessar búðir
«ndir yflrstjórn hinnar rnssnesku stofnunar GULAG, sem er sérstök deild í rússnesku leynilögreglunni.
Bókin er gefin úl að tilhlutari Alþjáðasambands frjálsra verkalýðsfélaga. Efni bókarinnar er óvéfengjanlegt og er hún því
hin athyglisverðasta.
i l
Laii&gaircSagasr
4. ciklábfT
I skuldaða athygli, að foi’maður
! hinnar íslenzku flokksdeildar
hins alþjóðlega kommúnista-
flokks, Einar Olgeirsson, hefir
ekki treyst 1 sér til, að útskýra
opinberlega, hvernig hægt er fyr-
ir sanntrúaðan staríandi komm-
únista að vera ættjarðarvinur í
verki. Þögn hans í þessu máli
er óyggjandi sönnun þess og tal-
andi vottur um það, að þessi þjálf
aði kommúnisti veit sem er að
enginn sannur íslendingur getur
verið í senn ættjarðarvinur í
verki og kommúnisti.
' Fiokksbræður Einars mega
bera á hann lof um ættjarðarást
og þjóðhollustu, en hann sjálfur
verður að halda hugsunum sín-
um leyndum í þessu efni.
I Húsbændur hans sem í fjar-
l lægð búa, geta hins vegar talið
I það bera vott um klókindi Ein-
ars f blekkingum þegar aðrir
halda því fram, að hann sé vinur
ættlands sins og þjóðár sinnar
t þrátt fyrir fylgið við kommún-
i ismann.
En skyldi Einar Olgeirsson
treysta sér til þess, á kyrrlit-
um síundum lifs síns, að telja
sjálfum sér trú um að hann
sé einlægari vinur stefnunn-
ar, hollari húsbændum sínum
í Moskvu heldur en þeir for-
sprakkar kommúnismans sem
á undanförnum árum hafa
verið teknir höndum. svo sem
Kostov hinn búlgarski, Rajk
hinn ungverski o. fl. o. fl., sem
Moskvamenn hafa íekið hönd
um sem örgustu svikara vegna
þess að í hug þeirra og at-
höfnum leyndust einhvei'jar
leifar af vinarhug og tilliti til
hagsmuna ættlands þeirra og *
þjóða.
En hvað segja menn þá um
Einar okkar Olgeirsson? —■
Hvernig skyldi hann standast
samjöfnuðinn við bessa þraut-
reyndu flokksbræður sína ef
til alvörunnar skyldi koma
hér? Skyldi ha,nn sjálfur
treysta sér til að brugga jafn
kaldrifjuð launráð gegn þjóð
sinni og hinir athafnamiklu
flokksbræður hans hafa gert
og stjórnin hefur notast við
í leppríkjum sínum austan
jámtjalds?
Þeir sem þekktu hinn unga
hugsjónamann frá Akureyri eru
vantrúaðir á, að Einar hafi þá
eiginleika sem þurfa til þess að
standast slíkt samanburðarpróf,
Uó hann sé allur af vilja gerður.
* En bili hann í svikunum við
þjöðina, veit hann af reynslu
aunarra hvað biður hans.
Þeii* þola enga
hálfvelgju
! SANNLEIKURINN er sá. sem
augljóst er öllum alsjáandi mönn
um að yfirforingjar kommúnista
flokksins þola enga hálfvelgju í
verki. Þess vegna eru þeir menn
sem eru af íslenzku bergi brotn-
ir, og halda að þeir séu öruggir
í framtiðinni með því að sigla
beggja skauta byr, algerlega á
villigötum. En til eru þeir menn,
eins og kunnugt er héilendis,
sem hafa tekið þá stefnu í orði
| og verki að vera hliðhollir komm
: únistum, þótt þeir inn við beínið
unni frelsi og mannréttindum
eins og íslendingar yfirleitt.
Komi kommúnistar einhvern
tímann hér til valda, hyggjast
þessir menn að tryggja sér óðals-
rétt í hinu undirokaða íslenzka
þjóðfélagi og fá keypt sér þar
sérréttindi fyrir þá hliðhollustu,
sem þeir veita kommúnistum nú.
Þeir vita sem er, hvílík ógæfa
það yrði þjóð vorri, ef hennar
biðu sömu örlög og þeirra þjóða.
er stynja nú undir þrældómsok- ’.
inu austan Járntjalds. Þeir vita
því jafnvel og eindregnir and-
stæðingar kommúnista hvað hálf ,
velgja og hliðhollusta gagnvart
einræðis og ofríkismönnum get-
Framh. á bls U