Morgunblaðið - 01.03.1953, Síða 14

MORGUNBLAÐIB
Sunnudagur 1. marz 1953
14
í
5:
'2
8
fer
F.ramhaldssagan 11
una“,'sagði hann með ákafa. „Ég
gæti setið og horft á allar sýning-
ar bara til að sjá þig“.
í>egar Alice barði að dyrum hjá
hönum klukkan sjö með bréf,
seím hún hafði vélritað fyrir
næsta fyd'rlestur hans sem hann
átti að halda fyrir nemendurna
við háskólann í Edinborg, sá hún
að hann hafði þegar haft fata-
skipti og Var kominn í sparifötin.
• >,Mér .... mér datt í hug að
skreppa á leiksýninguna aftur“,
sagði hann vandræðalega.
„Ég er viss um að Janice þætti
vænt um það“, sagði hún.
'Hún leit ekki á hann og hann
leit ekki á hana. En þetta var
fyrsta kvöldið síðan þau lögðu
upp í fyrirlestrarferðina, sem
hann hafði ekki boðið henni að
borða með sér kvöldverð.
Hann fitlaði við hálsbindið sitt.
,,Það er skemmtilegt leikrit. Ég
hlakka mikið til að sjá það aftur“.
„Já“, sagði hún lágt. „Það er
ágætt leikrit“.
Hún lagði bréfin á borðið. ,,Ég
býst við að fara í kvikmyndahús
x kvöld úr því þú þarft ekki á mér
að halda í kvöld“, sagði hún.
„Það er ágætt“, sagði hann.
Hún snéri sér við og gekk til
dyranna.
„Alice“, kallaði hann.
„Já“. Hún snéri sér aftur að
honum með vonarneista í aug-
unum.
„Alice .. Alice ..“ stamaði
hann og bætti svo við: ,,Ég vona
að þú skemmtir þér vel“..
Jack vissi ekki hvers vegna
hann hafði kallað í hana aftur.
Honum féll mjög vel yið hana.
Hann haíði haldið að hann væri
ástfanginn af henni, þangað til
hann hitti Janice, en fegurð yngri
systurinnar hafði hrifið hann ó-
umræðanlega. Það var eins og
hann væfi ekki með réttu ráði
þegar hann var í návist hennar.
Honum fannst jafnvel nú hann
ekki vera undarlegur.
„Mér .. mér þætti gott að byrja
tímanlega í fyrramálið .. ekki
seinna en klukkan níu“, sagði
hann til að rjúfa þögnina.
„Já“. Aftur snéri hún sér að
honum og brosti: „Ég voná að þú
skemmtir þér vel, Jack“.
Hann þjáðist af samvizkubiti,
þegar hún var farin. Hann var
ekki sérlega næmur fyrir tilfinn-
ingum annarra, en hann þóttist
geta gert sér í hugarlund, hvernig
henni leið. Tvisvar var að því
komið að hann færi niður til
hennar og byði henni að vera með
kvöldið, en hann gerði það ekki.
Löngunin til að vera einn með
Janice var yfirsterkari.
Alice borðaði kvöldverð ein í
veitingasal gistihússir.s. Henni
fannst veitingasaiurinn óvenju
lega stór og óvenjulega tómlegur
þetta kvöld. Oft hafði hún borðað
ein áður, en þetta kvöld fannst
henni hún vera meira einmana en
nokkru sinni fyrr. Hún var jafn-
vel gripin kvíða. Hún þóttist sjá
fyrir sér hvernig árin framundan
mundu verða. Hún flýtti sér að
borða og fór aftur upp á herbergi
sitt. Hún hafði sagt Jack að hún
ætlaði að fara í kvikmvndahús,
en hún hafði ekki nokkurt þrek
til þess. Hún vissi að vinnan var
bezta lækning við hugarórum.
Hún ákvað að fara upp til her-
bergis hans og halda áfram við
að vélrita bréfin.
„Ef einhver skyldi spyrja eftir
mér, þá er ég í herbergjum herra
Ashburns“, sagði hún þegar hún
fór niður til að sækja lykilinn,
Hún sat lengi við ritvélina.
Hana verkjaði í bakið og fingurna
en. bún.Ijéli, ^ara| ,áfra.ih.s J^-tik-
SKÁLDSAGA EFTIR MAYSIE GRIEG
tik. Lýsingar á lifnaðarháttum
einhverra frumskógardýra, sem
hún kunni ekki einu sinni að
nefna rétt. Hún hallaði sér lengra
vfir blöðin. Það var eins og hún
sæi illa í kvöld. Loks hætti hún.
Hendur hennar féllu máttlausar
niður í keltu hennar. Hún vissi
að ekkert var að augunum. Það
voru iárin ....
Hún leit á klukkuna. Hún var
hálf tólf. Sýningunni hlaut að
vera lokið. Jack mundi hafa boð-
ið Janice með sér út á eftir.
Henni stóð á sama. Henni varð
að standa á sama. En hún var far-
in að gráta.
„Það er aðeins vegna þess" að
ég er þreytt,“ hugsaði hún. „Ekki
vegna þess að ég sé kjánaleg og
afbrýðissöm“.
Það var barið að dyrum. Hún
hrökk við og flýtti sér að þurrka
tárin úr augunum. Það gat verið
Jaek. Ef til vill voru Janice og
hann komin til að taka hana með.
En Jack mundi ekki berja að
dyrum á sínu eigin herbergi. Það
hlaut að vera einhver af þjónust-
um gistihússins. Hún reyndi aft-
ur að þurrka sér um augun áður
en hún sagði: „Kom inn“.
Dyrnar opnuðust. Derek kom
inn. Hann brosti þegar hann sá
undrunarsvipinn, sem kom á and-
lit hennar. „Ég spurði eftir yður
niðri“, sagði hann, „og mér var
sagt að þér sætuð inni í herbergi
Ashburns og væruð að vinna. Það
nær ekki nokkurri átt. Þér eigið
að vera úti og skemmta yður“.
„Ég kom til að vita hvort þér
væruð ekki fáanlegar til að fá
yður b'ita með mér“, hélt hann
áfram, þegar hún svaraði engu.
„Við borðum alltaf lítið fyrir sýn
ingarnar, en fáum okkur bita á
eftir“.
„Hvers vegna viljið þér að ég
komi með yður“,spurði hún. Rödd
henr.ar var kuldaleg.
„Þér eruð undarleg stúlka“.
Hann brosti. „Hvers vegna skyldi
ég ekki vilja það? Mér fellur vel
við yður“.
Hún var ennþá tortryggin.
„Hvers vegna fellur yður vel
við mig?“
w
l
í
l
Hann lyfti annarri augabrún-
inni. „Á ég að segja yður það?“
og þegar hún kinkaði^ kolli hélt
hann áfram: „Mér fellur vel við
yður vegna þess að þér eruð svo
1 gerólík öllum þeim stúlkum sem
ég hef nokkru sinni kynnst. Þér
eruð lagleg og smekkleg til fara,
en ekki eyðilögð á eftirlæti. Þér
I eruð heiðarleg og allt of fórnfús
fyrir aðra. Aðal gallinn á yður er
sá að þér hafið svo marga kosti. j
Það er skrítið“. Svo bætti hann
við og stundi: „Og ég sem alltaf
hef haft andúð á fólki sem hefur ,
of mikla kosti“.
I Hún vissi ekki hvernig hún átti
að taka þessu. I
„Eruð þér kominn hingað til
að henda gaman að mér?“ spurði
I hún. )
Hann brosti og settist á borð-
brúnina. „Þér eruð undarleg
stúlka. Þér trúið manni ekki þeg- !
ar maður er að reyna að segja 1
sannleikann. Þér trúið mér senni
lega betur, ef ég hefði sagt tóm-
(ar lygar. Á ég að segja yður,
| nokkuð?“ Hann teygði sig í síga- '
j rettu, sem lá í öskju á borðinu.
i „Þér gerið yður rangar hugmynd-
I ir um svo margt. Þér lítið ekki
á hlutina eins og þeir eru, heldur !
, eins og þér vilduð óska að þeir
væru. Þér dæmið eftir útliti og
yður skjátlast oft hrapallega Vin
ur yðar Ashburn til dæmis .. þér
álítið hann hetju, vegna þess að
hann er að berjast við eiturslöng-
ur og moskítóflugur í frumskóg-
unum. Janice álítið þér að sé góð.
vegna þess að hún er ung og
falleg. Eða öllu heldur, þér álituð
áður....“.
„Hvernig vogið þér að segja
þetta“. Rödd hennar var niður-
bæld af geðshræringu. „Ég veit
að hún er góð stúlka“.
Hann hallaði sér lengra fram
yfir borðið og nær henni.
„Hvers vegna hafið þér verið
að gráta?“
Hún flutti sig fjær honum og
blóðroðnaði.
„Ég hef ekki verið að gráta“.
„Kæra barn“, hann brosti góð-
látlega, „yður ferst mjög illa að
segja ósatt“. Hann stóð upp af
Gæsastúlkan
hjá brunninum

13.
irnar vorú allar sofandi á hlaðinu með hausana undir vængj ,
um og rumskuðu ekki. j
Þegar þau kóngur og drottning litu inn um gluggann, sáu
þau, að gamla konan sat hljóð við rokkinn sinn og spann. j
Hún leit ekki við, en kinkaði kolli í sífellu. Það var hreint 1
og vistlegt í stofunni, eins og það væri í álfheimum — en
hjá álfunum sést aldrei ryk né önnur óhreinindi. En kóngs-
dóttur sáu þau hvergi.
Loks settu þau í sig kjark og klöppuðu á rúðuna. En það
var eins og gamla konan hefði átt von á þeim. Hún stóð
þegar upp og kallaði vingjarnlega til þeirra: |
„Komið þið inn fyrir, ég veit vel hver þið eruð.“ Og þegar
þau komu inn í stofuna, mælti hún við kónginn: t
„Þér hefðuð getað sparað yður það ómak að ganga alla
þessa löngu leið, ef þér hefðuð ekki hrakið ástríkt og elsku-
legt barnið yðar frá yður fyrir þremur árum með harðýðgi
og í hugsunarlausri bræði. En hana hefir ekkert sakað. Hún
hefir nú í þrjú ár gætt gæsanna minna, en af því heíir hún
ekkert ljótt lært, og hreinleik hjarta síns á hún óskertan.
En nú hafið þér hlotið hæfilega hirtingu með þeim kvíða,
sem yður hefir þjáð þessi ár.
Gekk gamla konan síðan til herbergis stúlkunnar og kall-
aði á hana. Kóngsdóttirin kom nú fram í stofuna, yndisleg
sem engill af himni. Hún var í silkikjólnum sínum, og lið-
aðist gyllta hárið um vanga hennar og niður um herðarnar,
og í augunum speglaðist ástríkt bros.
Hún faðmaði foreldra sína og kyssti þau og öll grétu þau
af gleði. Ungi greifinn stóð þarna hjá þeim sem steini lost-
inn. En þegar kóngsdóttirin tók eftir honum, roðnaði hún út
undir,eyru — ekki vissiýiún sjálf hvernig á því stóð-
Sinféníuhljéfnsveitisi
Tónleikar
k. þriðjudagskvöld 3. marz kl. S,30 I Þjóðleikliúsinu.
Stjórnandi
RÓBERT A. OTTÓSSON
Einleikari
RÖGNVALDUR SIGURJÓNSSON
'iðfangsefni eftir: Haydn, Beethoven og Tschaikovski.
Aðgöngumiðar seldir í Þjóðleikhúsinu.
Félag læknanema:
Árshátíð
félagsins verður haldin í Tjamarcafé í kvöld kl. 9. «
Skemmtiatriði: Eftirhermur, cinsöngur, upplestur, 5
m
skyndihappdrætti. Dans. ;
m
Miðar 1 Tjarnarcafé í dag H. 4—6.’
Læknanemar og aðrir stúdentar, fjölmennib. ■
STJÓRNIN
agsfist
Verziunarmannafélag Reykjavíkur efnir til félags-
vistar fyrir meðlimi og gesti þeirra að Félagsheim-
ilinu í kvöld og hefst hún stundvíslega kl. 8,30.
Verðlaun veitt.
Netnendur úr leikskóla Ævars K. Kvaran skemmta
að lokinni félagsvist.
Félagar, fjölmennið og takið með ykkur gesti.
STJÓRNIN
yiösuetiFiio
Alhliða uppþvotta-, þvotta- og hreins-
unarduft, allt í sama pakka.
í því er engin sápa eða lútarsölt.
HÚSMÆÐUR! Látið REI létta heimilisstörfin!
Notið það í uppþvottinn, uppþurrkun sparast!
Gerið hreint með því, þurrkun sparast!
REI eyðir fitu, óhreinindum, fisklykt, annari
matarlykt og svitalykt fyrirhafnarlítið!
Þvoið allan viðkvæman þvott úr REI, t. d. ullar-, silki-,
nælon, og perlonþvott og allan ungbarnafatnað! REI er
óskaðlegt, brennir ekki efnin og lilífir höndum og hörundi.
REI festir lykkjur. Hindrar lómyndun á ullarvarningi.
Skýrir liti. — LESIÐ notkunarreglurnar, sem fylgja
hverjum pakka. — REI er drjúgtl
REYNIÐ REI!