Morgunblaðið - 13.05.1953, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 13. maí 1953
&

JIILIA GREER í
SKALDSAGA EFTIR DOROTHEU CORNWELL
s
Framhaldssagcui 6
ptræti. Hún hallaði sér yfir borð-
ið að speglinum og lagfærði lokk
á bak við eyrað.
Þegar hún kom út, fannst henni
liggja við að hún félli í öngvit.
Sólargeislarnir sem endurköstuð-
ust frá búðargluggunum og aug-
lýsingaspjöldum glömpuðu fyrir
augum hennar. Þegar sviminn var
horfinn, leit hún óttaslegin í kring
um sig. Mundi fólkið í Market-
stræti flissa að þessum breyting-
um sem höfðu orðið á henni? En
enginn veitti henni eftirtekt. Hún
gekk upp á gagnstéttina og fýlgd
ist með straumnum.
„Ég verð að kaupa mér hatt“,
sagði hún við sjálfa sig .. og
vissi varla af því að hún hafði
talað upphátt. Nokkru neðar við
götuna var tízkuverzlun, útibú
frá stórverzlun í Nerv York.
Hvers vegna datt henni sú verzl-
un fyrst í hug? Það voru margir
mánuðir síðan hún hafði komið
til Clanford. Móðir hennar hafði
verið með henni og frú Greer
skoðaði aldrei það sem var í búð-
argluggum. Aftur lokuðust dyr
.hljóðlega að baki henni. Aftur
kom snyrtileg stúlka á móti henni
með kurteisisbrosi.
Þegar Júlía kom út á götuna
aftur, hélt hún á öskju í annarri
hendinni og í öskjunni var gamii
hatturinn. Þann nýja hafði hún
sett upp. Inni í verzluninni hafði
henm ekki fundizt hatturinn
mjög áberandi, en þegar út á göt
una kom, fannst henni hann æpa
hátt, hve nýr hann var. Eða var
það ekki? Hún leit inn í næsta
búðarspegil og róaðist aftur. Á
horninu nam hún staðar í mann-
þrönginni og vissi ekki hvert
halda skyldi. Hún rak augun í
glugga þar sem útstillt var mörg-
um flöskum. Það var þekktasta
vínstofan í Clar.ford. Hún gat auð
veldlega getið sér þess tii, hve
þægilegt væri að sitja á legu-
bekknum innan við rimlatjöldin.
Hún gæti dreypt á sherryglasi á
meðan hjartslátturinn liði hjá.
Hún gat látið eins og hún væri að
bíða eftir einhverjum.
Auðvitað var það kjánaleg hug-
mynd. Hvers vegna hafði hún
eiginlega numið staðar hér til
þess að lesa á miðana á þessum
f löskum? Það var víst í sambandi
við eitthvað sem Scott læknir
hafði sagt. ,.Kokteilar“ eftir teið.
Hún átti að koma eftir klukkan
fimm. Það var klukkustundar
akstur til Sherryville og strætis-
vagninn mundi aka um West
Main stræti á hverju. augnabliki.
Júlía snéri sér frá glugganum
en var svo fljót á sér að hún
rakst á mann með skjalatösku.
Maðurinn hélt áfram en bandið
á hattöskjunni hafði festst við
skjalatöskuna hans svo að hún
snérist í marga hringi. Hann var
horfinn í fjöldann áður en henni
vannst tími til að biðja afsökun-
ar. Hattaskjan datt úr höndum
hennar og valt út af gangstétt-
inni þangað til hún stöðvaði við
luktarstaur.
Júlía hljóp á eftir en var svo
óheppin að reka tána í öskjuna
svo hún valt áfram undir hjólin
á vörubíl.
Einhver hló á bak við hana.
Hún lét eins og ekkert væri og
hélt leiðar sinnar í mannfjöldan-
um. Græni hatturinn var eins og
hjálmur valkyrjunnar ofan á þétt
um lokkunum.
—O—
Strætisvagninn nam staðar í
Sherryville á horninu við gamla
skemmtigarðinn við hliðina á veit
ingastofu herra Coles. Júlía leit
á úrið og sá að klukkan var hálf
fimm, Það var of snemmt að
heimsækja Scott-hjórtín og of
feint til að fara heim til móður
sinnar. Áður en hún vissi af var
hún komin inn um dyrnar hjá
herra Cole,
I Eftir mannþröngina í bænum
hafði Júlía búizt við að allt væri
i kyrrt og rólegt hér. Hún hafði
j gleymt að hópur skólakrakka
, safnaðist venjulega saman þarna
j um þetta leyti dags.
Háværar samræður klingdu fyr
ir eyrum hennar. Þjónninn brosti
til hennar. Hann ýtti til hliðar
óhreinum glösum og gaf henni
bendingu um að setjast við bar-
inn.
Bros hans varð enn breiðara,
svb að skein í ójafnar tennurnar.
„Ég þekkti yður ekki strax“ sagði
hann.
Júlía settist á háa stólinn. „Ég
sá yður um daginn með fullorð-
inni konu“, hélt hann áfram eins
og þau væru gamlir kunningjar.
„Hafið þér verið lengi hérna í
bænum?“
„Alla mína ævi“, sagði hún.
Hann setti upp skelfingarsvip.
„Einmitt. Hvað má bjóða ung-
frúnni?“
Hún horfði á þegar hann bland
aði ís og sykurvatni í glas og
hellti síðan sódavatni út í. Ein-
hver af skólastúlkunum hinum
megin við barinn kallaði á hann.
Hún dreypti á glasinu og horfði
í laumi á hitt fólkið. Stúlkurnar j
j voru berfættar í léttum skóm og
1 leggir þeirra voru ennþá brúnir I
eftir sólskinið í fyrra. Ein þeirra, I
: feitlagin stúlka með mikið hrokk
j ið hár, hvxslaði einhverju að sessu
naut sínum og leit um leið
j heimskulegum augum á Júlíu.
Júlía leit í spegilinn fyrir ofan
. barinn sér til hugarléttis. Hand-
leggir hennar voru fallega ávalir
í stutterma kjólnum. Hatturinn
kíæddi hana líka vel. Hún lyfti
glasinu aftur upp að vörunum. i
Við endann á ís-barnum var
borð með brúðum og bangsum úr
mjúku skinni með svarta hringi
í kring um starandi augun. Júlía
sá að ungur maður og stúlka
gengu að borðinu og fóru að I
skoða það sem á því var. Stúlkan
tók einn bangsann upp. Hún var í
bláum, þröngum kjól örugg í
hreyfingum og framkomu. Hún
hló svo að skein í hvítar tennurn-
ar í sólbrennd.u andlitinu. Andlit-
ið var reglulegt, kinnbeinin dá-
lítið há.
Júlía leit á piltinn sem með
henni var. Henni fannst hún kann
ast við rödd hans og stuttklippta
rauðbrúna hárið. Loks rann upp
fyrir henni ljós. Þetta var rauð-
hærði strákurinn sem átti heima
við Wells-stræti. Hann sem lög-
reglan hafði komið með heim aft-
ur, fyrst frá Clanford og svo frá
einhverri smiðju hinum megin
við Svörtufjöll. Hann hafði strok
ið að heiman að minnsta kosti
tvisvar og hafði í bæði skiptin
tekið hundinn sinn með sér.
Júlía mundi eftir honum af
öðru atviki. Það var fyrsta hræði
lega árið, eftir að faðir hennar og
bróðir dóu. Árið sem móðir henn
ar hafði legið í rúminu, horít í
gaupnir sér starandi augum og
neitað að þeir væru látnir. Þá
hafði þessi rauðhærði drengur
komið til hennar þegar hún sat
ein og yfirgefin úti á gangstétt-
inni fyrir utan húsið þar sem
hann átti heima .. einmana tíu
ára gömul telpa, sem var hrædd
við að fara heim til sín. Hrædd
við hjúkrunarkonurnar, sem allt
af voru í námunda við rúm móð-
ur hennar.
Þá hafði hann verið sextán ára
unglingur, frekknóttur og renglu
legur. Hann hafði boðið að sýna
henni kettlinga, sem ættu heima
undir eldavélinni heima hjá hon-
um. Hún hafði fylgt honum eftir.
Júlía lokaði augunurri og minntist (
kökulyktarinnar í stóra eldhúsinu
þar sem allt virtist vera á floti.
Vinnukonan var víst írsk að upp-
runa. Hún talaði að minnsta kosti
svo undarlega að Júlía átti fullt
í fangi með að skilja hana. —
Móðir drengsins, hún mundi líka
greinilega eftir henni, var stór
og hlýleg í viðmóti. Hún ýtti hár-
inu frá enninu með hendinni, sem
var hvít af hveiti.
K.F.U.K.
K.B.F.
segja honum það, sem borið hafði fyrir mig um nóttina.
En þá var hann ekki í herberginu sínu, og sagði þjónninn,
að hann hefði farið á veiðar snemma um morguninn með
ókunna manninum.
Mér varð það strax ljóst, að hér myndi ekki allt með
felldu, og lét því setja á hestinn minn. Síðan reið ég allt
hvað af tók út í skóg. Allt í einu hnaut hesturinn minn og
fótbrotnaði- Eftir það varð ég að ganga. Eftir skamma leit
fann ég ókunna manninn og var hann með hjört í eftirdragi.
Ég spurði hann hvar bróðir minn væri og af hverju hann
væri með þennan hjört. En í stað þess að svara mér, rak
maðurinn upp skellihlátur. Þá varð ég ofsalega reið og greip
skammbyssu, sem ég var með, og miðaði á ókunna manninn.
Síðan hleypti ég af, en kúlan hrökk af brjósti hans og eitt-
hvað út í buskann. Ég varð svo hrædd, að ég féll til jarðar
og missti meðvitundina.
Þegar ég kom til sjálfs mín aftur, lá ég í þessari glerkistu,
sem þú varst að bjarga mér úr. Og þá stóð galdramaðurinn
hjá mér og sagði glottandi, að bróðir minn væri orðinn að
hirti; höllin mín væri orðin að þessari eftirlíkingu, sem er
i hinni glerkistunni; en bjónarnir og þernurnar væru orðnar
að gufu, sem geymd væri í glösunum. Galdramaðurinn sagði
mér, að ef ég vildi verða við ósk hans, myndi hann sam-
stundis leysa okkur úr álögunum. Það þyrfti ekki annað en
einhver opnaði kistuna, sem ég lá í, og þá myndi ég losna
úr álögunum. Eins og í fyrra skiptið virti ég hann ekki svars,
og hvarf hann þá á brott, en ég féll í fastan svefn. — Mig
hefur dreymt mikið síðan. Til dæmis fannst mér, að ég sæi
ungan mann, sem kom til mín og frelsaði mig. Og þegar ég
ppnaði augun og sá þig, var ég viss um, að draumarnir voru
að rætast.
Kristniboðssamkoma
verður í húsi K.F.U.M. og K. miðvikudag 13. maí kl. 8,30.
Séra Jóhann Hannesson, kristniboði, flytur erindi:
„Illir andar í heiðnum löndum“.
Kórsöngur.
Hugleiðing — Benedikt Jasonarson.
Tekið verður á móti gjöfum til kristniboðsins.
Hinn heppni fær fallegan handunninn hlut fyrir gjöf sína.
Allir velkomnir.
Kristniboðsflokkur K.F.U.K.
Vegna flutninga
verður verzlun vor lokuð um nokkurn
tíma.
Hekla h.í
Skólavörðustío 3
*
■ M
Gangleri,
tímarit Guáspekifélags Islands,
XXVII. ár, 1. hefti, er nýkomið út.
HELSTU GREINAR:
Martinus og boðskapur hans (með mynd)
Guðir í útlegð.
Guðspekibingið á Ítalíu.
Hvað er Guðspeki?
Lífsviðhorf lausnarans.
Poul Brunton og Maha-Rishi (með mynd),
Auk þess greinar um önnur efni og ýmsar smáklausur
og spakmæli. — Gangleri er tímarit þeirra, er telja
frjálsa hugsun og skilning betra leiðarljós en blinda trú
og vilja vinna að heilbrigðu, öfgalausu andlegu lífi með
þjóð vorri. — Afgreiðslumaður er Einar Sigurjónsson,
Laufásvegi 20. — Ritstjóri: Grétar Fells, Ingólfsstræti
22, (sími 7520).
Sameiginlegur fundur félagsins og kvennadeildarinn-
ar verður haldinn í Sjálfstæðishúsinu fimmtudag (upp-
stigningardag) kl. 8,30 e. h.
Fundarefni:
Ávarp: Frú Soffia Haraldsdóttir.
Forseti félagsins fiytur erindi (framhald erindis
um hinar merkilegu rannsóknir enska prestsins
Dr. Westwood).
Einsöngur. — Sýnd kvikmynd frá Finnlandi.
Félagsmenn, sem þess óska, geta fengið kaffi eftir fund.
Stjómirnar,
J
s „Pólstjarnan“ [A. 770 |
í er til sölu. — Nánari upplýsingar veita þeir Þorgils
! Ingvarsson og Björn Ólafs í Landsbankanum í Reykjavík. ;
■ ■
j * :
: czCandóbciYilzi ^Jrólandó |
: _ :
; Stofnlánadeildin