Morgunblaðið - 18.07.1953, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 18. júlí 1953
r
JULIA GREER
'1
U
SKALDSAGA EFTIR DOROTHEU CORNWELL %
l
Framhaldssagan 57
t«tta er orðin alvara. Skyndi-
lega og án nokkurs fyrirvara
Hann andaði djúpt að sér.
,Jíú berjumst við á móti af öllu
afli — og með öllum ráðum“.
Hann lagði hendurnar á axlir
Júlíu. „Drottinn mun hegna
þeim“, sagði Mike hátíðlegum
íömi. „Við skulum eiga eftir að
sjá það“.
- Júlía hallaði sér upp að brjósti
ljans.
„Mér finnst skrítið, hvað þetta
þefur mikil áhrif á þig“, sagði
hún.
„Mikil áhrif“, sagði hann. —
Hann ýtti henni frá sér. Svo
kreppti hann hnefana í áttina að
útvarpinu. „Eg ætlaði ekki að
hræða þig, Júlía“.
„Þú mátt ekki verða svona á
svipinn“, sagði hún. „Þú lætur
eins og nú sé öllu lokið. En því
er alls ekki lokið. Að minnsta
kosti ekki fyrir okkur“.
Nú verð ég að segja henni það,
hugsaði hann. Ég segi henn það
á mína eigin vísu. Upphátt sagði
hann eins blíðlega og hann gat:
„En þetta eru líka endalok alls,
Júlía. Að minnsta kosti endalok
þess heims, sem við höfum þekkt
hingað til“.
„Ég skil ekki hvað þú átt við“,
sagði hún.
„Hlustaðu á mig“, Sagði hann.
„Þá muntu bráðlega skilja mig“.
En hann hélt ekki strax áfram.
í stað þess gekk hann að arnin-
um og bætti á glóðina, Þegar
hann sneri sér aftur að Júlíu sá
hann að hún grét í hljóði, svo að
tárin runnu niður kinnar henni.
„Ég þoli ekki að sjá þig svona“,
sagði hún. „Þú slærð höfðinu við
steinvegg og gerir sjálfum þér
allt illt, vegna þess að heimur-
inn er ekki eins og hann á að
vera. Þarf það að skipta okkur
nokkru....“
Hann tók báðum höndum um
andlit hennar og sagði með al-
vöruhreim: „En það skiptir okk-
ur máli vegna þess að þetta til-
heyrir okkar lífi. Við verðum að
gera skyldu okkar. Hjálpa til við
að ráða niðurlögum brjálæðis-
ins“.
„Ég hélt að þú elskaðir mig“,
sagði hún hægt og með bitur-
leika í röddinni.
„Það geri ég líka“, sagði hann
og gætti þess að láta ekki reið-
ina hlaupa með sig í gönur. „Ég
þcrf ekki að skýra smáatriðin
fyrir þér, Júlía. Það er ekki tími
til þess núna. Nú er ekki til set-
unnar boðið. Allir eiga að gera
skyldu sína. Ég á fyrir mér mik-
ilvægt verkefni. Ég hef tekið
mér það á hendur og ég mun
íramkvæma það. Það er sama,
hvert það leiðir okkur.... “
„Ég hélt að þú elskaðir mig“,
sagði Júlía.
Þögnin varð eins og veggur á
milli þeirra. „Hvernig get ég lát-
ið þig skilja þetta“, sagði hann
loks. „Þú kemur auðvitað með
mér. Þú verður að gera það“.
„Hvert?“ spurði hún.
„Þangað sem ég verð kallaður
til hernaðarstarfa“. Hann hikaði,
þvi að ennþá var hann hrædd-
'ur við að segja henni sannleik-
/ann berum orðum.
„Ég verð að hlýða fyrirskip-
unum frá hernum“, sagði hann.
„Þér verður brátt Ijóst hvað það
merkir“.
„En barnið“, sagði hún. „Ég
get ekkert farið núna“. Svo bætti
Íhún við sigri hrósandi. „Og þú
getur ekki farið frá okkur, Mike.
Þú getur ekki farið frá mér og
barninu“.
% „Það skaltu fá að sjá“, sagði
hann rólega. Hann gekk að svefn
herbergisdyrum þeirra án þess
að líta við, en nam staðar á
þröskuldinum, þegar hún kallaði
á eftir honum með grátklökkva
í röddinni: „Þú mátt ekki fara,
Mike. Þú mátt ekki fara“.
„Hermannskonur hafa áður
eignast börn“.
„Ég er ekki hermannskona“.
„Jú, það ertu“, sagði hann, —
Svo fór hann inn í svefnherberg-
ið og lokaði dyrunum á eftir sér.
Júlía sat á legubekknum og
starði á lokaðar svefnherbergis-
dyrnar. Hún hafði aldrei séð
Mike svona áður. Hann var svo
æstur. Hún varð hrædd við hann.
Ef til vill hafði það verið rangt
að andmæla honum — að ásaka
hann um að hann elskaði hana
ekki. Ef hún hefði verið róleg
hefði hann kannske talað við
hana þangað til honum var runn-
in reiðin. Nú hafði hann farið
reiður frá henni. Kannske var
þetta meira en venjuleg reiði,
sem brauzt um í honum.
Júlía reri í gráðið. Það gat
ekki verið að hún hefði heyrt
síðustu orðin rétt. Bráðum mundi
hann koma aftur og biðja hana
fyrirgefningar á því, hvernig
hann hafði hagað sér, hann
mundi lofa að vera kyrr hjá
henni þangað til barnið fæddist
og hætta við allar fyrirætlanir
um að fara burt. Ef til vill ætti
hún að fara inn til hans núna á
meðan tárin glitruðu enn á vöng-
um hennar og láta hann sjá
hvernig hann hafði sært hana.
Hún stóð upp af legubekknum,
en settist aftur. Svo tók hún upp
litlu treyjuna og hélt áfram við
saumana. Það væri sennilega
bezt að hann kæmi sjálfur, þeg-
ar honum væri runnin reiðin. —
Bezt að láta hann sjá hið rólega
heimilislíf, sem hann hafði eyði-
lagt. Hún ætlaði ekki að gera
sjálfa sig allt of kostbæra þegar
hann kæmi til að biðja fyrir-
gefningar.
Þrátt fyrir allar ákvarðanir
sínar, leit hún þó með ákafa upp
um leið og hann opnaði dyrnar.
Fyrst þekkti hún hann ekki. —
Hann sýndist ennþá stærri í her-
mannafrakkanum með gljáfægð-
um hnöppum og spennum. Þetta
var einkennisbúningur liðsfor-
ingja.
„Mér þykir leitt að þurfa að
segja þér frá þessu á þennan
hátt“, sagði hann. „Ég hefði held
ur viljað koma þér í skilning um
þetta smátt og smátt, en því mið-
ur vannst ekki tími til þess“. —
Hann settist við hliðina á henni
á legubekkinn og tók um hend-
ur hennar. „Hvort sem þér líkar
betur eða verr, þá hafa heims-
viðburðirnir náð til okkar“.
Hún dró að sér hendurnar.
„Hvers vegna ertu....“ sagði
hún þegar hún loksins fékk mál-
ið. —
„Hvers vegna ég er í þessum
einkennisbúningi?“ spurði hann.
„Vegna þ^ss að ég sótti um inn-
göngu í herinn fyrir sex vikum.
Og ég var tekinn. Yfirmaðurinn
í fyrirtækinu okkar er nú orðinn
höfuðsmaður við verkfræðinga-
deildina og hann þarf á mér að
halda. Það ýtti auðvitað undir
ákvörðun mína“. Hann stóð upp
og sneri sér til þess að hún gæti
virt hann betur fyrir sér. „Fer
hann ekki vel? Ég pantaði hann
hjá klæðskera í New York fyrir
mörgum vikum“.
„Þú gerðir það — án þess að
tala um það við mig“, sagði hún.
Brosið hvarf af vörum hans.
„Eg vissi fyrirfram hvað þú
mundir segja, Júlía“, sagði hann.
Hana langaði mest til að fara
að hágráta. En í stað þess sagði
hún hljómlausri röddu: „Segðu
mér allt sem er að segja. Hvað
skeður næst?“
„A þriðjudaginn á ég að ganga
fyrir hershöfðingjann í Washing-
ton. Hann er fyrrverandi yfir-
maður minn, Lawrence South.
Ég verð verkfræðingur í einkenn
isbúningi. Það er allt og sumt“.

BILINCH OG BYLGJURNAR ÞRJÁR
LL/ Spánskt ævintýri
sér heita gufu. Eftir mikið erfiði komust þeir loksins yfir
ólduna og í sléttan sjó.
Þessu næst reru þeir áfram í nokkrar sekúndur. Þá sáu
þeir allt í einu öldu fram undan bátnum, og sló á hana1
rauðum bjarma. — Það varð dauðaþögn í bátnum, nema*
hvað Bilinch hvíslaði:
„Aldan, sem er rauð eins og blóð.“ Og fiskimennirnir end-
urtóku hið sama. — Aldan var geysilega stór um sig.
Sá, sem var sterkastur af fiskimönnunum, lyfti nú spjót-
inu og kastaði því af alefli í miðja ölduna.
Um leið heyrðist eins og stuna í öldunni, en síðan hjaðn-
aði hún og hvarf. — Og þá varð sjórinn spegilsléttur aftur og
ráku þá fiskimennirnir upp fagnaðaróp.
Það, sem eftir var af deginum fengu fiskimennirnir meira
af fiski en þeir höfðu fengið nokkurn tíma áður. Og sömu
sögu var að segja næstu daga. Þá veiddu þeir gríðarlega
mikið, og bættu vel upp það fiskileysi, sem þeir höfðu átt
við að stríða um alllanga hríð.
Billinch óx í áliti hjá fiskimönnunum eftir atburð þennan.
Það var ekki heldur svo lítið, sem hann hafði gert: að bjarga
þeim frá dauða. Og þeir voru í sannleika sagt, ekki síður
ánægðir yfir því að tröllskessan sem komið hafði í veg fyrir
að þeir öfluðu ekki annað allan veturinn en dauðan fisk,
var nú dauð um alla eilífð. — Endir.
Stúlka óskast
til afgreiðslustarfa.
Kjötbúð Sólvalla
Sólvallagötu 9.
Fyrirspurnum ekki svarað í síma.
LUDVIG STORR & CO.
GLUGGATJALDA8TEIVGUR
Einnig: krókar — hringir o. fl.
LOKAÐ
frá 18. júlí til 11. ágúst vegna sumarleyfa
XJerksmújan li.f.
Laugaveg 116.
Laus staða
Stúlka getur fengið atvinnu við farþegaafgreiðslu flug-
málastjórnarinnar á Keflavíkurflugvelli.
Góð menntun og málakunnátta nauðsynleg.
Umsóknir ásamt ljósmynd sendist mér fyrir 26. þ.m.
Flugvallastjóri ríkisins.
Stúlka óskast strax
SÖLUTURNINN
Hafnarfirði. — Sími 9941
•4
Vegno sumnrleyfa
verður myndastofan lokuð frá 20. júlí til 7. ágúst.
Ljósmyndastofan Loftur hi.
Bárugötu 5
■4
■1
: verður skrifstofa mín og afgreiðsla lokuð til mánaðamóta.
■
■
■
Paul SarRÍth
■
: Hafnarhúsinu
Matsvein og háseta
vantar á m.s. Síldin, sem fer til síldveiða við Norðurland.
Upplýsingar hjá skipstjóranum, Illuga Guðmundssyni,
sími 9328.
■■4
>1