Morgunblaðið - 07.10.1953, Qupperneq 14

14
MORGb <S BLABJB
Miðvikudagur 7. okt. 1953
SDÐURRÍKJAFÓLKIÐ
SKÁLDSAGA EFTIR EDNU LEE

i „rxxr:
Framhaldssagan 52
áhrif og slæm á starf mitt. En ég
vil ekki láta ótíndan bófa múta
mér með einu eða neinu“.
Syl hafði ekki átt von á þessu
og nú urðu kinnar hans eldrauð-
ar. Eins og Wes hafði sagt, þá
kvæntist hann Cissu til þess að
komast í virðingarstöðu í þjóð-
íélaginu.
„Ég hef varað yður við“ sagði
Syl, „og ég er ekki að gera að
gamni mínu, hr. Carr.
„Mér finndist ótrúlegt að þér
væruð að því, ég er heldur ekki
að gera að gamni mínu“, sagði
Carr og sneri sér við og bjóst til
að fara.
Ég sá að andlit Syls var orðið
náfölt af hatri. „Það gæti verið
að þetta myndi stöðva yður“,1
sagði hann og orðin voru eins og ,
stingandi hnífur í þögninni.
Nú sá ég að það glampaði á eitt
hvað blátt í hendi Syls, og það
kvað við skothvellur. Algernon
Carr sneri sér að honum, og
undrunarsvipur var á andliti
hans. Um leið og hann snéri sér
við skaut Syl fimm skotum beint
á Carr, þar sem hann stóð stoltur ’
ag beið eftir því sem koma skyldi. 1
Syl hafði miðað beint í hjarta- 1
stað og það var enginn efi á að
Carr var látinn.
Syl þreif frakkann sinn af stól,
íór í hann, setti upp hatt og tók
glófa sína og augnabliki síðar var
hann horfinn.
Clytie og Pet Bellau flýttu sér i
eins og þær mest máttu að bak-
dyrunum. Ég heyrði að Lára Lee
sagði skjálfandi röddu, „nú
l>arftu ekki að fara með mig heim
til þín, Jess. Nú get ég farið
heim“.
Ég lagði bílnum fyrir framan
íallegt hús Carr fjölskyldunnar.
l»að var langt síðan ég hafði kom
ið þangað, ekki síðan Algernon
Carr hafði staðið fyrir framan
mig og sagt með fyrirlitningu:
„Þú ert mjög kæn ung stúlka“.
Ég hélt utan um Láru Lee með
annarri hendinni og með hinni
knúði ég á dyrnar.
Svo sem mínútu síðar var
hurðinni lokið upp af negra-
stúlku, og er hún sá hver kominn
var gætti hún þess vel að opna
hana ekki of vel.
„Við verðum að hitta frú Carr,
svo opnið hurðina fyrir okkur“,
sagði ég.
„Hann hefur sagt mér að ef
hún kæmi nokkru sinni hingað
þá .... “ hún hopaði nokkur
skref til baka.
Ég greip fram í fyrir henni.
„Þér skulið ekki hafa áhyggjur
út af því sem hr. Carr hefur sagt
við yður. Hann er látinn. Hjálpið
mér heldur, því ungfrú Carr er
veik.“
Hún tók utan um Láru og hjálp
aði henni inn og leiddi hana eftir
mjóum ganginum. Þegar við
komum að stiganum við enda
gangsins sagðist ég ætla að fara
á undan og undirbúa frú Carr
fyrir komu okkar. Þjónustu-
stúlkan sagði mér hvar ég gæti
fundið frúna og ég flýtti mér
upp stigann. Ég fann frú Carr,
þar sem hún sat fyrir framan
arininn í herbergi sínu, og grátt
hár hennar glampaði í bjarman-
um frá eldinum.
Ég kom hljóðlega inn. Hún
sneri sér við og þegar hún sá mig
stóð hún upp og kom á móti mér.
Mér fannst svipurinn á andliti
hennar gefa mér til kynna að hún
vissi með hvern ég hafði komið.
Hún kom til mín með útbreid-
an faðminn. „Jess“, sagði. hún,
„loksins ertu komin. En hvað það
gleður mig að sjá þig.“
Ég hélt um hendur hennar og
sagði: „Frú Carr. Ég er ekki ein“.
Ég fann að hendur hennar
skulfu lítið eitt, og andlit hennar
varð náfölt. „Er það Lára Lee?“
spurði hún.
Augu hennar litu af andliti
mínu og fram að dyrunum, þar
sem negrastúlkan kom nú í ljós
ásamt Láru Lee.
Frú Carr stóð andartak sem
steingerfingur og starði á dótt-
ur sína, sem var föl og grönn,
eins og hún tryði ekki sínum eig-
in augum. Þá leit Lára Lee upp
og sagði: „Ég er komin heim,
mamma.“
Frú Carr andvarpaði og fór til
Láru og faðmaði hana að sér.
Skömmu síðar hjálpuðu þær
frú Carr og þjónustustúlkan Láru
í rúmið, — í hennar eigin rúm í
gamla herberginu hennar, sem
hafði alltaf verið reiðubúið fyrir
hana.
„Á hverju kvöldi hef ég tekið
rúmábreiðuna af rúminu þínu“,
sagði frú Carr við Láru Lee, „og
ég hugsaði um þig, hvar þú vær-
ir — og hvernig þér liði.“
Lára horfði á móður sína með
dökkum augum, sem voru þögul
eins og gröfin. Ég vissi að hún
hefði getað skýrt frá mörgu, —
en hún myndi aldrei gera það.
Ef einhver spyrði hana myndi
hún einungis hlæja, — og láta
sem þessi ár væru aðeins skemmti
leg reynsla, sem hún hefði öðlast,
en aldrei myndi hún segja frá
þeim.
„Mamma", sagði hún allt í einu
kæruleysislega. „Mér finnst að
þú ættir að fá að vita að pabbi
er dáinn.“
Það var ekki hægt að merkja
neina svipbreyiSmgai æ aitdííti frú
Carr, þegar húm apoarSL „Dáinn.
Hvernig getur þaS Mt sér stað að
hann sé dáinn“
„Það var mator sem skaut
hann, og þegar œg vtssi að Jiann
var dáinn vissí ég að mér var
óhætt að koma heim. Jess kom
þangað sem ég var og sótti mig“,
sagði Lára.
„Hvers vegna skaut hann föð-
ur þinn?“ spurði frú Carr með
hljómlausri röddu.
„Ég hugsa að pabbí hafi verið
að reyna að refsa honum, refsa
honum eins og hann vildi refsa
öllum, sem ekki vildu lifa sama
lífi og hann sjálfur.“
„Það var eins og það væri hon-
um nauðsynlegt að vera alltaf að
refsa einhverjum“, sagði móðir
hennar hæglega, en rödd hennar
skalf lítið eitt, og hún spurði,
„hvar er hann faðir þinn?“
Lára sagði að hún vissi það
ekki. Þær yrðu að bíða rólegar !
þangað til þeim yrði tilkynnt um
það. „Og þangað til verðum við
að láta eins og okkur sé ókunn-
ugt um dauða hans. Ef við gerð-
um það ekki gætum við e. t. v.
komið einhverjum saklausum í
klípu.“
Lára svaraði hiklaust. „Er ég
ekki komin heim, mamma mín?
Það hefði ég ekki gert, ef ég
hefði ekki verið fullviss.“
Mér fannst eins og þær vildu
gjarnan fá að vera í einrúmi,
j sagði ég að nú yrði ég að fara,
og bauð Láru góða nótt.
En frú Carr leit á mig yfir öxl
sína og sagði, „Viltu bíða mín
j niðri í setustofunni, Jess. Ég þarf
að tala við þig“.
Dppreisnin á Pintu
Eftir Tojo
29
Jökull sló einnig mörg og þung högg. — Allt í einu hrasaði
James og skall á dekkið. Ætlaði Jökull þá að sparka í höfuð (
honum, en um leið gripu margar hendur í hann. Hásetarnir j
voru allir komnir aftur á og höfðu fylgzt með bardaganum. J
Allt féll nú í dúnalogn. James og hásetarnir höfðu náð
skipinu á sitt vald.
Var nú hafizt handa um að þrífa til og gera að sárum
þeirra, sem særzt höfðu. Skipstjórinn hafði særzt lítillega
á hendinni og var bundið um hana. Því næst var hann og
Jökull bátsmaður lokaðir inni í herbergi annars stýrimanns.
James kallaði nú á Philip stýrimann og spurði hvort hann
vildi gerast þeirra maður, ella hlyti hann sömu örlög og
íélagar hans.
Ég veit ósköp vel, að þið voruð órétti beittir. Og framkoma
yfirmannanna var illmannleg í ykkar garð. Hins vegar gerir
þú þér líklegast grein fyrir, hvaða sekt þeirra bíður, sem
gera uppreisn á móti skipstjóranum?"
„Við gerðum ekki uppreisn. Þetta var allt skipstjóranum
að kenna. Annars var ég ekki að spyrja þig álits á gerðum
okkar, heldur hvort þú vildir verða okkar maður. Við höfð-
um alltaf borið virðingu fyrir þér, og þess vegna gef ég þér
kost á þessu. Eins og þú veizt. kunnum við ekkert í siglinga-
fræði og þurfum því á leiðsögumanni að halda. — Ef þú
gefur ekki samþykki þitt með góðu, þá getur verið, að ég
geti ekki verndað þig frá sömu örlögum og skipstjórans og
Jökuls bíða.
„Ég gerist ekki ykkar maður að öðru leyti en því, að ég
skal hjálpa ykkur að komast að einhverju landi. Eða hafið
þið ekki hugsað ykkur að sigla til einhvers ákveðins staðar?“j
„Ég skal láta þig vita innan lítillar stundar hvert við ósk-
um eftir að sigla. Þangað til er þér frjálst að ganga um
skipið,“ mælti James og gekk í burtu frá Philip fyrsta stýri-
manni.
— ★ —
HÉR endar fyrri hluti sögunnar um Uppreisnina á Pintu.
Éyrst um sinn verður ekki birt meira af sögunni. En nú
langar mig til að biðja ykkur um að skrifa mér nokkrar
línur, og segja mér hvernig ykkur líkar sagan, og hvort
þið óskið eftir framhaldinu. — Þýð. — Utanáskriftin er:
Bamásaga Morgunblaðsins, Reykjavík.
Allir, sem undanfarin ár hafa gefið gaum litlum »;
bílum, kannast við Standard 8 hestafla bílinn, sem j
var nokkurs konar Davíð í heimi Golíat-bíla. 5
Nú er á ferðinni alveg spánnýr Standard 8 hestafla 3
bíll, 4 dyra, ódýr og þægilegur, sparneytinn og J
fallegur, sem hentar mæta vel öllum þeim, sem á ;j
annað borð vilja lítinn bíl. En lítill bíll gerir oft 3
nákvæmlega sama gagn og' stór bíll, en kostar að »
eins brot úr verði stóra bílsins, og er mjög ódýr ;
í rekstri. 3
Allar nánari upplýsingar um 3
STANDARD 8
hjá umboðsmönnum verksmiðjunnar: S;
CJlajóóon' ÉjT* (Uemliöjk j
REYKJAVÍK
ALVEG SPANNYSt
Standard 8 hestafla
■ ■■■■■■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■■vmaH ii a ii ■ ■■■■ ■■■iiaiaiai
IM ý kom ið
Hattar
Hanzkar
Slæður
Nýjasta tízka
(Beint á móti Gamla Bió)