Morgunblaðið - 03.11.1953, Síða 11

T
Þriðjudagur 3. nóvember 1953
MORGUNBLAÐIÐ
11
— Heimsókn til Rómar
Á heiðum úti
Framh. af bls. 6. dauðra manna, sumsstaðar fimm NÚ er sá tími kominn að laxa-
Frá Tivoli héldum við svo til hver upp af annari. Sumsstaðar karlar og silungadorgarar hafa
Frascati, sem er víðfrægur staður voru afmarkaðar stúkur: ættar- þurkað línur sínar í síðasta sinn
fyrir vínyrkju. Þarna er sveita- grafreitir. Ekki gat ég að því á þessu ári og andvarpandi látið
legt og búsældarlegt svo mér datt gert að það hvarflaði oft að veiðistengurnar frá sér á afvik-
• f

íjupnaveioarnar eru nu
hafnar
, , .. , ■ , _ , , . , _ , landsins í skefjum með skotvopn-'ir virðast halda eða vilja halda,
x hug að nota tækifænð og „kom- mer að það væn ogaman að yill- inn stað til geymslu yfir langa um yetur yor eða meg þyí að eða samei inl ei<;n allra lands.
ast a gras dalitla stund til til- ast a syona stað og eigmlega og dimma vetrarmanuðina. Sjalf-1 fle ja eitruðum kjötskrokkum manna, nema þjóðvegir. Þeir sem
breytmgar fra margra daga arki yarð eg þeirn stundu fegnust að ir láta þeir ser nægja að lifa út um holt og móa> og þá oftast stunda veiðiskap „úppá sport“
um beinharðar gotur, og tok með komast upp ur jorðinm aftur, i í endurminningum síðasta sumars undir hælinn lagt hvort krásir eiga því allt sitt undir bændum
mer nestisbita og komst mn i birtuna og húann ur myrknnu og segja hverjum öðrum söguna af þessar bana þeim er ætlaðar eru landsins og oðrum iandeigendum,
ohvugarð og settist þar i skugga kuldanum. „þeim stóra“, sem fékkst eða fór tófunni eða valda sama kvala. en slíkt gerir litinn mismun, því
undir eitt treð Þar yoru kmdur af, og sem ætíð fer stækkandi dauðanum oðrum dýrum> svo flestir bændur leyfa kunningj-
j* e! ’ ?,? ef, °. C lr 3 , Þey>i . eftir því sem líður á vetur og sem hundunl; hrofnum o. s. frv. um sínum og öðrum er leyfis.
þotti fullheitt, ems og mer. Þo Borgin eilifa hefur Rom verio naesta vertíð nálgast með nýjar
ítalskar væru, því að þær héldu kölluð. Og þó eru margar borgir veiðivonir.
sig mest i skugganum, eins og ég. eldri en hún. En frá Róm hefur
Rétt hjá mér var gosbrunnur með verið stjórnað
Sagt er, og víst með sanni, æskja að skreppa dagstund upp í
, að villimennska þessi hafi nú nær fjallið, heiðina eða í fjöruna ef
En ^það eru aðrir^ veiðimenn gjöreytt konungi islenzkra fugla, svo stendur á og engir meinbug-
erninum, og er leitt til að vita. ir baga, svo sem æðarvarp, sela-
í þriðja hópnum eru að lokum látur eða því um líkt.
Svo skulum við vona að, veðr-
hlutfallslega Sem fagna komu síðsumars og
ágætu, svölu vatni og þró fyrir sfærra ríki en úr nokkurri annari hausts; þeir sem þegar eru farn-
neðan, og stóðu þr.ár konur við boyg. Og fram á siðaskiptaöld var ir að fægja ryðið af byssuhólk- | sem veiðiskaP stunda af ást
hana og þvoðu þvottmn smn af paí.nn i Rom voldugastur and- um sinum og líta eftir skotfæra- - íþróttamennsku, útilífi og hinni ið fari að batna svo fært verði á
kappí og sungu við raust a með- egur hofðmgi veraldar. Hvort- birgðunum. Haustið er uppáhalds ó mtu frjálsu náttúru. oftast rjúpnaveiðar áður en „vertíðin“
an, sv° að þarna fekk eg ekki tveggja hefur orðið til þess að tíð skotmanna. Grágæsin er kom- eru þetta kaupstaðabuar og aðr. er úti.
aðeins vatn að drekka með brauð- mota borgma við Tiber og skapa in á engi og sanda, toppönd i ir qern p.nWr-skonar innistörf,
sneiðunum mínum heldur hka henni svipmót, sem hefur
söngskemmtun til að örfa matar-
lystina.
?!,?• fhh ur °« j>ann 15. okt. hófst ^ fást við en grípa hvert tækifæri |
sem gefst til þess að viðra af
aquila.
HEIMSÓKN í KATA-
KOMBURNAR
Katakomburnar
sér mollu hversdagsleikans upp
á fjöllum eða út með sjó. Slíkum
, mönnum er veiði sjaldan aðal-
hana að þráðasta takmarki rjúpnaveiðitíminn.
skemmtiferðafólksins í veröld- Það kvað vera heilmikið um
: inni. Sögumenjar Rómaveldis „þá hvítu“ núna, sagði kunningi
‘ seiða að sér — og páfinn, Péturs- minn Sem ég mætti á götu í
. kirkjan og Vatikanið líka. _ hádegisbilinu. Hann var að koma | ‘atn'ði‘ heldur hin hoila "útivist,
voru siðasti Semasta dagmn sem eg var i út úr skotfæraverzlun með þung- veiðin
liðurinn á dagskrá þann daginn. Róm leitaði ég uppi fræga lind an þöggUl undir hendinni.
Fullur eftirvæntingar staulaðh't í borginni, sem heitir Fontana di j>u ert víst að búa þig undir
snaður niður þrepin ofan í jarð- Trevi, stórfenglegan gosbrunn. það; Sagði ég og benti á böggul-
göngin og reyndi að halda sig Það er sagt að sá sem fleygir inn.
sem næst leiðsögumanninum, litl- pening í lindina sé viss um að jáj eg keypti mér nokkur skot
um munki, sem talaði sænsku. koma aftur til Róm. Ég fleygði ef ske kynni að maður hefði ein-
Og allir fengu kerti til að halda minum síðasta eyri í lindina, hvern tíma til að skreppa eitt-
á i hendinni, því að rafljós eru svo að ég gæti að minnsta kosti hvað; sagði hinn fyrirhyggjusami
engin í þessum dauðra manna huggað mig við það er ég fór, kunningi um leið og hann gaut
bústöðum. Munkurinn fór með að ég hefði gert mitt til að kom- löngunarfullu hornauga upp til
okkur ýmsa rangala og á báðar ast til Róm aftur. snækrýndra fjallanna og flýtti
hliðar voru hillur með leifum1 Guðrún Þ. Skúladóttir. súr svo áleiðis í hádegismatinn.
Nv vfirbyggmg á
J J J OO. 0
. SKOTMF.NN I ÞREM
FLO&XUM
Stundeim eru uppi raddir, sem
fordæma a!la þá, er byssu bera
sem argvífcuiga morðingja, er út-
lægir að vera úr siðuðu
þjóðfélagi öllu samneyti við
beíSarlegt fólk. Stundum hafa
slíkar sfcoSanír nokkuð til síns
máls. &i oftasf munu þær fram
bomariaf frafræði, eða eru hleypi
dómar þTwigsýnna sérvitringa
því fjarri Eer að allir skotmenn
eigi óskipf iriái. Það er nefnilega
til fleár-i cn ein tegund veiði-
maraia, yfirteift má skipta þeim
í þrjá flokka.
í fyrsta iagi eru til, þvi miður,
veiðirweri'n, *e£ gefa skal þeim svo
göfugt SaseiM, er virðast stjórnast
af drápEgfcBÍ einni og skemmdar-
hvöt. laumast með byssu-
hóika sassa hvarvetna i leyfi sem
óleyfi, ‘sfcjötandi á hvað sem fyr-
ir ver®ur, dautt og lifandi, á
hvaffia tíma sem er. og hvar sem
þeir halda sig óhulta. Sundur-
skotin vegaskilti við akbrautir,
* mölvaðar simakúlur rúður i eyði-
aðeins krydd í nautn
þeirra, verðlaun fyrir erfiði dags-j BYRJAj) er á að gera mik]ar
ms, snjalla skotfim, og slottug- re ngar . varðbátnum óðni.
heit, auk þess kærkomm tilbreyt- gett verður nýtt stýrishús á skip
mg 1 mataræð! er heim kemur, g yfirbyggingu þess brey1t
og loks hið ovænta sem ætið lokk- [
ar a ny.
Þessir sportmenn eiga því í
flestu samleið með laxakörlum
og öðrum fiskimönnum, enda
fjölmargir sem iðka hvorttveggja
jöfnum höndum. Um þjóðfélags-
legt gagn og nauðsyn slíkrar iðju
má alltaf deila, en við þá sjálfa
þýðir lítið að deila, því þeir sem
vírusinn hafa fengið, eru
ónæmir fyrir öllum rökum og
auk þess flognir út í veður og
vind hvenær sem tómstund gefst.
Ég minntist áðan á ást á nátt-
úrunni. Ýmsum kann qð finnast
ósamræmi í því að ást á náttúru
landsins birtist í því að leggja
að velli veiðidýr. En þó er það
svo að flestir góðir veiðimenn
eru dýravinir um leið og hafa
oft næmari skilning og meiri
þekkingu á hátterni villidýra en
flestir aðrir. í hópi slyngustu
veiðimanna má einnig fjpna
marga ágætustu menn heimsins
bæði fyrr og síðar. Friðþjófur
Nansen, hinn norski landkönnuð-
ur og mannvinur var hinn áhuga
samasti veiðimaður, sömuleiðis
Theodore Rooseveh Bandaríkja-
forseti, svo einhver dæmi séu
nefnd. Ernest Hemingway, sá
svo, að siðar verður hægt að
flytja borðsal skipverja og eld-
hús upp í þilfarshúsið aftan við
stýrishúsið. Nú er eldhúsið og
borðsalurinn undir þiljum.
Gamla stýrishúsið þótti það
lélegt, að ekki þótti ráðlegt að
setja í það ratsjá, sem er brýn
nauðsyn fyrir varðskipin, sem
önnur skip.
Vonir standa til að þessari
þreytingu á varðskipinu verði
lokið fyrir jól. Þar eð hreinsa
þarf aðalvél skipsins, þótti rétt að
sameina nýsmíðina og vélahreins
unina. Lengi hefur staðið til að
gera þessar breytingar á varð-
skipinu.
son synsr t
sín í
PARÍS, 25. okt. — Um þessar
mundir stendur yfir hér í París
sýning á málverkum hins unga
listmálara Benedikts Gunnars-
sonar.
Sýning þessi er haldin i Gal-
snjalli rithöfundur er mikill1 erie Saint-Placide, sem er mjög
veiðigarpur og meistaralegar eru stor og þékktur sýningarsalur.
sumar lýsingar hans á ljónaveið
um í Afríku. Hér á landi er Guð-
mundur Einarsson frá Miðdal
Mynd þessa birti Heimskringla af frú Margréti 100 ára og yngsta h,jsum> helskotnar ungamæður og ; ejnna kunnastur fyrir hugðnæm
_____________________________' ræflar af songfuglum bera oft __ ____oj„
afkomandanum, sem er Barbara Cox, sex mánaða
Heyffnlm er góð en
sféit tekin að deprast
Frú Margréf Ólafsson í Selkirk 109 ára.
söngfuglum
vitni um hvar þessir þokkapiltar
hafa verið að verki.
| Stundum eru þetta unglingar
milli vita, sem alls ekki ættu að
hafa leyfi til að bera skotvopn.
En því miður, lika stundum full-
orðnir menn, er hafa þeim mun
'minni afsökun, og ættu, er þeir
ar lýsingar frá veiðiferðum sin-
um og fjallaleiðangrum.
ÞAÐ ERU ÓSKRÁÐ LÖG
Meðal sannra iþróttaveiði-
manna gilda ýms óskráð lög, er
þeir setja sinn metrað í að halda,
hafa tekið út hæfilega refsingu i gvo sgm sjáifsögð varúð í með
í betrunarhúsi, að fá að þjona ferð skotvopna> að virða veiði
lög á hverjum tíma og stað, of-
lund sinni í sláturhúsum, þó und
ir eftirliti sér betri manna.
VESTUR-ISLENZKA blaðið
Heimskringla skýrði frá þvi 23.
sept., að þá nýlega eða 17 þess
mánaðar, hefði vestur-íslenzk
kona, frú Margrét Ólafsson í Sel-
kirk orðið 100 ára.
BJaðið segir svo frá að Mar-
grét sé fædd að Voðmúlastöðum
í Austur-Landeyjum, 17. sept.
1853. Foreldrar hennar voru Þor-
björn Jónsson, ættaður frá Hofi
á Rangárvöllum og Guðrún Sig-
urðardóttir frá Úlfstöðum i A.-
Landeyjum, dugandi fólk og þrek
mikið.
Þegar Margrét var 19 ára, flutt
Sst hún til Vestmannaeyja og átti
þar heima um 12 ára skeið. Hinn
25. mr.í 1882 giftist hún Jóni Ólafs
syni, *■ ættuðum frá Efri-Steins-
mýri i Meðallandi. Tveimur ár-
um síðar fluttu þau til Kanada
og settust að i Árnesbyggð í
Nýja-íslandi. Þar bjuggu þau í 6
RJÚPNAVEIDIN BJÖRG í
sækja aldrei fugla um varptím
ann né ungamæður, nema ill
BÚ nauðsyn beri til úm meindýr,
í öðrum hópnum má svo telja að forðast að særa og skilja eftir
særða fugla eða önnur dýr, held-
ur aflifa þau hreinlega, skjóta
ár, en fluttu siðan til Selkirk og þá sem veiðiskap stunda sem einn
þar hefur Margrét átt heima æ þátt í striti fyrir hinu daglega
síðan eða í 63 ár. brauði. Slíkir menn finnast i tug-
Jón, maður Margrétar, andað- um og hundruðum þúsunda
aldrei söngfugla né líða öðrum
að gera slikt óátalið, að sjá til
Benedikt sýnir þarna 40 oliumál-
verk og Gouachmyndir, sem
flestar eru gerðar undanfarið ár
i París og Madrid.
Benedikt er fæddur í Rvík
1929 og hefur stundað listnám
undanfarin 9 ár, fyrst í Handíða-
og myndlistaskólanum i Rvík,
siðar í Listaháskólanum í Kaup-
mannahöfn og París.
Hann hefur tekið þátt i nokkr-
um samsýningum á íslandi, síð-
ast vorsýningunni og hyggst
opna þar eftir áramótin sjálf-
stæða sýningu.
Tvö dagblöð hér í borg hafa
þegar skrifað um þessa sýningu
Benedikts og farið um hana lof-
samlegum orðum.
Örn.
ist 12. febr. 1948, þá 96 ára. — dreifðir um öll hin strjálbýlH þess að ekki sé gengið of nærri
Þeim Margréti varð fjögra sona lönd. Á íslandi hefur rjúpnaveiði stofni neins veiðidyrs o. s. frv.
Naumast þarf að taka það fram
að veiðiþjófa þá sem laumast með
byssuhólka sína í heimalönd
bænda og friðlýsta afrétti eða
leggja dýnamitsprengjur í laxa
auðið. Þeir eru: Guðmundur, lát- reynst mörgum fjalla og afdala-
inn 1947, Ólafur, ekkjumaður, nú bónda drjúg björg í bú, og skrít-
til heimilis í Vancouver, Jóhann inn yrði svipur sumra sjávar-
Maríus, sem dó mánaðargamall, bænda og útnesjamanna ef eitt-
og Jóhann, tinsmiður í Selkirk, hvert kaupstaðaandlit með helgi-
kvæntur Jónu Eggertsdóttur Sig- slepjusvip færi að segja þeim að og silungshylji er ekki í þessum
urðssonar. ljótt væri að skjóta sér selkóp hóp að finna. Hér á landi háttar
Nú eru á lifi 14 barnabörn eða sjófugl i pottinn. j svo til að veiði er skilyrðislaus
hennar, 39 barnabarnabörn og 1 Hollt er líka fyrir þá sem við eign> landeiganda og landinu er
barnabarnabarnabarnabarn. skotmenn hatast, að velta fyrir i deilt upp i sýslufélög og kaup-
Þrátt fyrir háan aldur er frú sér hvort karlmannlegra og I staði. Það er því ekkert land til
kr&tnh. á bls. ISí drengilegra sé að halda refastofni1 sem enginn á, eins og alltof marg-
Eflirlitsmaður
olíukyndingartækja
Á FUNDI bæjarráðs er haldinn
var á föstudaginn, var Jagt fram
bréf slölckviJiðsstjóra bæjarins,
varðandi skipun eftirlitsmanns
með oliukyndingartækjum hér í
bænum. Munu á annað þúsund
hús í lögssagnarumdæminu vera
hituð upp með oliukyndingu. í
hinni nýju brunamálasamþvkkt
' bæjarins er svo kveðið á, að sJík
ur eftirlitsmaður skuli starfa hjá
bænum.