Morgunblaðið - 03.11.1953, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 3. nóvember 1953
LJÓNMÐ OC LRMBIÐ
EFTIR E. PHILLIPS OPP NHEIM
n
Framhaldssagan 19
mér ekki allskostar trúlegur —
Það hlýtur að hafa varað marg-
ar klukkustundir, og þú ert
hræðslugjarn maður“.
Dick Ebben yppti öxlurn.
„Nú, ég komst þó undan, og
það skiptir mestu“, sagði hann
ólundarlega. „Ég get ekki sagt
ykkur annað, en það, sem ég hef
þegar sagt. Við þurfum að semja
ráðagerðir, er eki svo? Er eki
toezt að byrja á því? Þú sagðir
»«ér að koma með Fred hérna og
það hef ég gert. Hann er svo sem
ekki mikill fyrir mann að sjá, ef
til vill, en hann er maðurinn, sem
þig vantar til þessa verks. Hann
er reiðubúinn að taka það að sér.
Taláðu sjálfur við hann, Tottie".
Gamli maðurinn gaut augunum
yfir borðið, svolgraði úr giasinu
sínu og setti það tómt frá sér.
Hann benti með óhreinum vísi-
fingri á úrkynjaðan unglinginn,
sem sat andspænis honum.
„Hlustaðu á mig“, másaði hann.
„Þú ert ekki hræddur? Þú ert
ekki hræddur við að stinga mann
með kutanum, kála honum, og
eiga á hættu að dúsa í dauðs-
mannsklefanum, bíða þangað til
þú heyrir höggin tap, tap, tap,
urrr morguninn þegar þeir reisa
gálgann? Þú ert ekki hræddur,
he?“
Unglingurinn vætti varirnar.
Það var eins og hann nyti þess
að hlusta á hina óhugnanlegu lýs
ingu Tottie Green.
„Ég er hvergi klökkur", sagði I
hann hreykinn. „Ég hef notað
kutann ofurlítið, eins og Dick og
Lem geta sagt þér, en ég hef
aldrei fengið tækifæri til að gera
alvöru úr því .... Ég skal taka
það að mér. Hvað fæ ég, ef mér
tekst að sleppa? Þeir ná mér ef |
til vill seinna, en ég vil hafa1
viku til að eyða dálitum pening-
um þar, sem þægilega fer um
mann, nóg whisky og góður mat-
ur. Aðeins nokkur kvöld. Hvað
fæ ég fyrir?“ I
„Þú færð hundrað pund“,
sagði Tottie Green hægt. „Ttutt-
ugu áður en þú ferð héðan út,
ef þú sverð að gera þetta, og ,
áttatíu eftir á.“
„Þú þarft ekki að hafa neinar j
áhyggjur", sagði Colton. „Við
fylgjum þér til hans. Hann er
einn af þessum fínu spjátrungum
sem trúa ekki á hættur. Hann
áttar sig ekki fyrr en þú ferð að
kitla hann milli rifbeinanna."
„Ég geri það fyrir hundrað",
sagði ungi maðurinn rámur.
„Hver á að koma mér á sporið?“
„Ég skal gera það“, sagði
Reuben. ,,Ef mér verður falið það,
fer ég með þér strax í kvöld. Að
öðrum kosti þefum við hann uppi
á morgun.
Stúlkan velti sér við á púðun-
um, fleygði frá sér vindlings-
stubb og settist upp.
„Þið eruð asnar og afglapar“,
sagði hún fyrirlitlega. „Ég sé I
ekki betur en þið séuð allir orðn- !
ir snarvitlausir. Hvað er unnið
við það að drepa David New-
berry?“
Tottie Green leit á hana gremju
lega.
„Þessi blessaður David þinn
hefur svikist aftan að okkur“,
urraði hann, „og honum skal
blæða. Ef þú vilt bjarga lífi hans
þá náðu frá honum Meyjartár-
inu, eða okkar hlut í því. Þú þarft
ekki að halda að við sitjum að-
gerðarlausir og horfum á hann
fara slíku fram!“
„Nú, því leyfið þið mér þá
ekki að reyna?“ spurði hún.
„Hvaða vit er í því að leigja slík-
an eiturorm til að kála honum?
Leyfið mér að reyna, eða komið
xneð hann á hjúkrunarhælið.“
Fallbyssukúlu-Lem hálffyllti
glasið sitt af whisky og blandaði
með sódavatni. Hann var orðinn
drukkinn.
„Hvað er Belle alltaf að sletta
sér fram í þetta?“ tautaði hann.
„ií hvert sinn er við ákveðum
að láta hann fá það, sem hann á
skilið, þá þarf hún að skipta sér
af því. Hvað villt þú með Dave,
Bell? Hvers virði er hann þér?“
Hann staulaðist á fætur — tæp
sex fet af illa leiknum, en þó
ennþá kraftalegum vöðvum. Hún
hallaði sér fram og studdi hönd-
unum á mjaðmirnar. Maður sá
fyrir sér hina ofsafengnu, frönsku
byltingarkonu, sem hrækti í and
lit höfðingjanna, er þeir gengu
framhjá.
„Þú kálhöfuðið þitt“, hrópaði
hún. „Þú, Lem og allir þið. Þið
eruð allir æfir af því hann er
ykkur fremri og stednur ykkur
ofar. Þið getið auðvitað gert út af
við hann, þó enginn ykkar sé
nógu mikill maður til að mæta
honum augliti til auglitis, eins
og heiðarlegur maður. Og þegar
þið hafið drepið hann, hvað verð
ur þá um gimsteininn? Mér hefur
leikið hugur á að fá minn hluta
af honum.“
„Öldungis eðlileg tillaga",
heyrðist sagt rólegri röddu bak
við forhengið innan við dyrnar.
„Það er eitthvað ólistrænt, að
maður ekki segi fullkomlega ill-
girnislegt við allar þessar tilraun
ir til að losna við mig.“
Þau störðu dolfallin þangað, er
röddin lét til sín heyra. Með staf-
inn á handleggnum, rós í hnappa
gatonu á frakkanum, gekk David
Newberry léttum skrefum inn í
stofuna. Hann tók ofan hattinn
og dró glófana af höndum sér
hinn rólegasti.
„Ég bið yður afsökunar, ung-
frú Belle, að ég skyldi grípa fram
í fyrir yður. Mér skilst, að af hag
kvæmum ástæðum, hafið þér and
mælt því, að einhver þessara
ágætu heiðursmanna myrtu mig
fyrir tímann. Mínar beztu þakk-
ir. Ef til vill leyfist mér að taka
þátt í umræðunum".
XIII. KAFLI
Það var Belle, sem fyrst rauf
þögnina. Hún hallaði sér fram, og
það var meira en glampi af að-
dáun í augnaráði hennar.
„Jæja, þér hafið taugar!“ sagði
hún.
Reuben færði sig ofurlítið, svo
hann sat og neri vasa sína löng-
unarfullur og horfði græðgislega
á. Tottie Green. Hann beið eftir
merki.
„Þarf ekki miklar taugar", svar
aði David glaðlega. „Ég hef ekki
verið Lamb fyrir ekki neitt. Ég
veit að það er ekki til staður í
London þar, sem óvinir þeirra
eru öllu öruggari en einmitt í
þessari stofu. Guð má viat hvers-
vegna gamli fóstri hefur slíkt
dálæti á þessum stað“, hélt David
áfram með vanþóknun. „Eins og
ég hef minnst á áður, er þetta ein
hver sú óþrifalegasta hola, sem
ég hef komið inn í, en ég veit
að hér eru engar óspektir leyfð-
ar, einkum þar sem ég hef gert
venjulegar ráðstafanir til þss að
ég geti farið héðan óhultur."
Fred hvíslaði að Lem. „Get-
urðu séð um að ég sleppi burt,
Lem? Ég skal láta hann hafa það,
sem hann þarf. Ég læt sem ég
ætli út og ræðst á hann allt í
einu“.
Lem andvarpaði innilega dap-
urlega.
„Sá gamli vill það ekki, Fred.
Hann eyðileggur okkur alveg
einn góðan veðurdag með því
að hanga alltaf hér.“
En nú leit svo út sem Lem
hefði rangt fyrir sér, og David
hefði reiknað skakkt. Með hvísl-
andi, hásri röddu af illsku, og
blóðhlaupnum augum, lét Tottie
Green til sín heyra. Hann benti
óhreinum fingri til Freds, og
braut nú tuttugu ára venju.
„Við skulum sjá um þig, pilt-
ur minn“, urraði hann. „Fjand-
inn hirði bílstjórann og lögregl-
una! Þú skallt ekki komast und-
an. Láttu hann fá það, sem hann
þarf“.
David var bíræfinn, en hann
gætti þess, að láta ekkert koma
-sér að óvörum. Um leið og hann
stökk aftur á bak til dyranna,
greip hann Reuben og kastaði
honum flötum. Það heyrðist þyt-
ur, og hnífur stakkst í dyraspjald
ið, fáeinum þumlungum ofan við
lippreisnin á Pintu
eftir Tojo
3.
verið dauðskelkaður — enda huglaus með öllu — bauðst til
að ganga í lið með hásetunum.
Það var þegið með þökkum, því að enginn hásetanna kunni
hið minnsta til matargerðar.
Nú var slegið upp mikilli veizlu um borð í Pintu. —
Mikið var etið og drukkið, og var skeggrætt “um ýmislegt
meðan á veizlunni stóð.
Einn hinna þriggja skrifstofumanna, stóð nú upp1 og hélt
þrumandi ræðu.
„Nú dugar ekki að láta vaða á síðum. Við verðum að
skipta störfum, og það núna strax í kvöld. Ég legg til, að
það verði gert án tafar, áður en menn gerast ölvaðir. Og
ég sting upp á James sem skipstjóra, og ....“
Maðurinn varð að gera hlé á ræðu sinni, því að ná kvað
við geysilegur fagnaðarkliður meðal skipverja. í einu hljóði
var James ráðinn skipstjóri á Pintu, en auðvitað varð Philip
fyrsti stýrimaður að aðstoða hann við staðarútreikning.
Því næst var einn skrifstofumannanna skipaður stýri-
maður, en sá hinn sami, sem hét Charles, hafði reynzt mjög
duglegur sjómaður, það sem a fvar leiðinni. Hafði hann num-
ið allt, sem með þurfti til að stjórna á dekkinu. — Þá var
kiörinn annar stýrimaður, og varð fyrir valinu stór og
stæðilegur háseti, sem hét Jack. Hann var sá hásetanna,
sem lengst hafði verið á Pintu. Fleiri yfirmenn þurfti ekki,
i
tímarit um listir, bókmenntir og menningarmál,
er nú aftur byrjað að koma reglulega út. Koma á :
þessu ári 4 hefti. Fyrsta og annað hefti kom út í vor, :
þriðja hefti er nú komið í allar bókaverzlanir og síð- j
asta hefti ársins kemur 1. desember. *
Þetta hefti er mjög fjölbreýtt að efni. Auk ritgerða ■
um Pál ísólfsson eftir Jón Þórarinsson, Jónas Þor- :
bergsson og Alexander Jóhannesson og ritgerða um :
Stephan G. Stephansson eftir dr. Þorkel Jóhannesson ;
og Kristján Albertson, eru í ritinu eftarfarandi grein- ;
ar, bref og kvæði: S
Að lifa, ljóð eftir Andrés Björnsson, Úr vísnabók ;
Stíganda, lausavísur. Bæjarleikhús eftír Lárus Sigur- ;
björnsson. Hefir þetta ekki allt gerzt, eftir Helga :
Sæmundsson, Þá er löng og ítarleg ritgerð um bóka- ■
útgáfu og menningarstarf samvinnufélaganna alla leið ■
frá Benedikt á Auðnum og „Ófeigs í Skörðum“ til ;
Bennaútgáfu Norðra. Séra Eiríkur J. Eiríksson á :
langa ritgerð, hvatningarorð til æskunnar er hann :
nefnir: „Enn er vígljóst, sveinar,“ Tópaz í 75. sinn, ■
Hvað um Skálholt, eftir Björn Th. Björnsson, Bréf ;
frá Andbanningi, er hann nefnir „Fótglaðir hugsjóna- :
menn“ og Beinakerlingin á Arnarstapa eftir B. T.
í þáttunum á förnum vegi eru eftirtaldar greinar: :
Verk gjalda höfunda sinna, Reimleikum af létt, ■
Kvartett B. Ó., Heimsókn erlendra listamanna, „La ■
Traviata", Bach-kynning í útvarpinu, Víðfrægt Ball- ;
ettfólk í Þjóðleikhúsinu, Stjörnur úr austri, Palazzo s
Medice eignast afkvæmi í Flóanum, Hljómleikar I j
september, Sovétlistamenn á vegum MÍR, Gúmmi- ;
málningin flæðir yfir landið. Listaverkabók Gerðar, ;
Óþrifnaður á opinberum stöðum, Bókmenntakynning :
hjá „bókmenntaþjóð“, „Ég einn“, Fold og sjórinn tóku Z
dans, Saga góðtemplarareglunnar. ■
í ritinu eru 20 teikningar, aðallega karikatúrar, allir ;
gerðir sérstaklega fyrir ritið og birtar með einkarétt. :
■
■
■
Helgafell er rit sem öll menningarheimili verða að ■
lesa og eiga. ;
Fastir ásrifendur fá ritin afhent á áskriftarverði á :
■
eftirtöldum stöðum, sem einnig geta útvegað nokkra :
eldri árganga frá byrjun: ;
Helgafell, Laugavegi 100, Njálsg. 64, Bækur og ;
ritföng, Austurstræti 1 og Laugavegi 39, Bókaverzl. ;
m
Sigfúsar Eymundsen, Braga Brynjólfssonar, Lárusar :
Blöndal, ísafoldarprentsmiðju, Mál og menningu og ■
KRON. j
■
VAKI
Tímarit um menningarmál. *
■
VAKI er tímarit unga fólksins. Ritstjórar eru fjórir ■
ungir listamenn og menntamenn og eru þrír þeirra ;
nú búsettir í París. :
m
Rit þetta kom fyrst út í fyrra og vakti mikla at- :
hygli, sérstaklega unga fólksins. Efni þessa heftis er: ■
Reiner Maria Rilke: Fyrsta Dúínó-elegia; Wolfgang :
Edelstein: Samtal við Svavar Guðnason; Sigfús Daða- :
son: Útlendingar í borginni; Henri Focillon: Form- ;
heimur; Úr dagbók Eugene Delaeroix; Jón Óskar: ;
Hermenn í landi mínu; Alexander M. Cain: Leitar- i
stefið í fornnorrænum sögnum; Hörður Ágústsson: :
Listsýningar veturinn 1952—53; Paul Eluard: Kvæði; ;
Jón Óskar: Paul Eluard — Post mortem; Frank ;
Jaeger: Kvæði. — Að lokum eru Krossgötur: Sveinn ;
Bergsveinsson og nútíma ljóðlist. Spurningar og svör :
um Hallgrímskirkju, svör frá arkitektunum Gunn- :
laugi Halldórssyni, Hannesi Davíðssyni, Sigvalda ;
Thordarson, Skarphéðni Jóhannessyni. Loks eru frétt- ;
ir úr myndlistarheiminum, íslenzk tónlistaræska, :
■
Ritdómar. :
m
Athugið að hvort þessara rita kostar eins og ein :
lítilfjörleg máltíð á veitingahúsi eða einn leikhúsmiðí. :
— Hafið þér ráð á að láta þau vanta á heimilið.
Tímaritin Helgafell og Vaki eru gefin út af Helga- ;
felli. — Aðalafgreiðsla Veghúsastíg 7. (Sími 6837) og ;
fást hjá öllum bóksölum og afgreidd frá þeim um :
■
allt land, eða beint frá forlaginu. :
■