Morgunblaðið - 05.11.1953, Síða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagm 5. nóvcn.'ber .1953
8Jr dagbók sendiherra
Framh. af bls. 9.
heita að þeir einir væru sendir
þjóðhöfðingja móttökulandsins og
mættu við hann skipta. Nú hafa
t. d. Costa Rica, Guatemala, og
Nepal ambassadors í Washington.
en Sviss, Luxembourg og Finn-
land, auk Islands ministers. Þeg-
ar verið er að spyrja mig af
!hverju ísland hafi ekki ambassa-
•dor hér svara ég, í gamni, að
það sé fínna og virðulegra að
vera minister, aðeins fáir útvald-
ir séu það, en allir hinir séu
ambassadors. En í alvöru talað,
er þetta ekki alveg þýðingarlaust
einkum vegna þess, að stórveld-
in senda frekar áhrifamenn sem
ambassadors, en ekki hefir þetta
komið að sök við val amerískra
sendiherra á Islandi, sem allir
hafa verið úrvalsmenn. En þetta
• var nú eiginlega útúrdúr, hugs-
aður á hinni löngu leið eftir dans-
salnum í Hvíta húsinu á meðan
!59 sendiherrahjón voru að heilsa
jEisenhower forseta og frú. Loks-
|ins kom röðin að okkur. Við
göngum fljótlega framhjá og tók-
um í hendur forsetahjónanna.
Það hæfir ekki að hefja neinar
umræður. Tíminn er nákvæm-
lega takmarkaður, og enn eru
mokkrir í röðinni á eftir okkur
og veitingar bíða í næsta sal. Ég
^get þó sagt við Eisennower for-
seta, að hann sé fyrsti forseti
Bandaríkjanna, sem hafi heim-
sótt Island. Hann segir það rétt
vera, og hafi hann haft ánægju
af að heimsækja ísland. Frú
Eisenhower heilsar okkur að
vanda hlýlega. Hlýlegt viðmót er
einkenni þeirra beggja. Erfitt
,hlýtur að vera að gæta þess ætíð
*í vandasömustu og víðfeðmustu
stöðu veraidarinnar.
I móttökuröðinni með forseta-
hjónunum standa næst og heilsa
okkur R. Nixon, varaforseti
Bandaríkjanna og frú hans, og
síðan John Foster Dulles, utan-
ríkisráðherra og frú. Nixon höfð-
um við nýlega hitt í miklum
mannfjölda á fagnaðarhátíð útaf
embættistöku Eisenhower. Þar
voru mættir sendiherrar allra
ríkja. Nixon lét þá í ljósi hrifn-
ingu sína yfir íslenzka skaut-
búningnum, sem kona mín bar
við það tækifæri. Er við ræddum
við Nixon síðar yfir veitingunum,
sagðist hann tvisvar hafa, sem
snöggvast, staðnæmst á íslandi.
Auðvitað á flugvellinum í Kefla-
vík. Við reyndum að skýra að
ísland ætti fegurra landslag að
sýna en hraunin á Reykjanesi,
og kvaðst hann vita það, allir
segðu sér, að Island væri mjög
tilkomumikið land („Very im-
pressive country“). Sagðist vara-
/orsetinn vilja koma aftur til ís-
lands, en ég tjáði honum að sJíkt
væri auðvelt, hvenær sem hann
óskaði. Yfir veitingunum, sem
voru kaffi og kökur og allskonar
áfengir og óáfengir drykkir,
ræddum við við ýmsa kunningja
okkar úr hópi sendiherranna, úr
öllum áttum heims. Það fylgir
sendiherrastarfinu, að umgang-
ast fólk allsstaðar að úr heimin-
um, ef til vill meira en þegna
starfslandsins. Slík viðkynning
fer aðallega fram í fámennum
kvöldverðum sendiherranna. En
þarna var dvalið um aðeins hálfa
klukkustund, en þó urðu þeir
Eisenhower forseti og Dulles ut-
anríkisrá^herra að hverfa á brott
til starfa. Er við kvöddum frú
Eisenhower ræddi hún við okk-
ur stundarkorn og Jét þess getið,
að við værum búin að vera lengi
hér í Washington. Alls hafði at-
þöfnin í Hvíta húsinu tekið um
eina og hálfa klukkustund.
¥
f Þegar komið er aftur á skrif-
stofuna er tími til að skrifa und-
ir póstinn, sem á að fara út. Þar
á meðal er bréf til C. A. C Brun,
fyrrverandi sendiherra Dana á
íslandi. Hann var okkur kunnug-
ur að heiman, meðan við dvöld-
umst þar samtímis, fyrir stríðið
síðasta, en síðan var hann hér í
Washington sem ráðunautur við
danska sendiráðið á styrjaldarár-
unum. Hann er mikill Islands-
vinur og drengur góður. Nýlega
hafði hann skrifað djarfa og
ákveðna grein í dönsk blöð um
handritin íslenzku, og algjörlega
tekið okkar málstað. Fannst mér
ég verða að þakka honum víð-
sýni hans og drengskap.
Þá er tími til að fara yfir reikn-
inga sendiráðsins fyrir árið 1952,
sem nú liggja tilbúnir. Allt í lagi.
Útgjöld 900 dollurum undir áætl-
un.
Enn er tími til að lesa blöðin.
Síðan verður að skipta um föt.
Kl. 8,00 eigum við að vera komin
í kvöldklæðnaði, smoking, til
ambassadors Rússa, Georgi N.
Zaroubin. Á boðskortinu hafði
staðið, að okkur væri boðið kl.
8,00 að kvöldi „í cocktails og til
að sjá Sovét litmyndina Concert
af Masters of Arts“. Ýmsir sendi-
herrar voru þarna, m. a. frá Sviss,
Svíþjóð, Póllandi, Tékkóslóvakíu,
Argentínu. Boðið var í sendi-
herrahöll Sovétríkjanna, sem er
ein af stærstu og íburðarmestu
sendiherrabústöðunum í Wash-
ington. Þar blasa við stór mál-
verk af Lenin og Stalin og bar-
dögum frá byltingunni 1917.
Rússnesku sendiherrahjónin tóku
okkur og dóttur okkar Margréti
mjög alúðlega. Það er fljótlega
gengið inn í kvikmyndasal og hin
fagra litmynd færir okkur tóna
operu og söngs, mjúkan hrífandi
ballet, og sýnir ýmis hinna miklu
mannvirkja, sem Sovétstjórnin
hefir látið reisa. Fyrst leikur
hljómsveit Leningrad heillandi
symfóníu eftir Tchaikovsky, síð-
an koma kaflar úr rússnesku óper
unni Ivan Susanin eftir Glinka.
Þá svífur dansmærin Galina
Ulanova eftir tónum Chopins
valsanna. Síðasti hluti myndar-
innar er úr oratoríu Dmitri
Shostakovitch, Skógasöngurinn,
op. 81. Þetta verk er helgað „hinni
friðsömu nýsköpun Sovétþjóðar-
innar, sem er að breyta og um-
mynda útliti náttúrunnar", að
því er sagði í skýringunum, sem
fylgdu myndinni.
Myndin er falleg túlkun þess
bezta og háleitasta, sem Sovét-!
ríkin hafa að bjóða á sviði list-
anna. Þjóðlegt stolt og hrifning
þess, sem gjört hefir verið og
gjöra skal í veldi og heimi Sovét- |
ríkjanna, var hið þunga undirlag
tóna og mynda.
Að lokinni myndasýningunni
voru boðnar ríkulegar veitingar
af rússneskrar gestrisni. Vodka
og kaviar fylla borðin, en ekki!
fólkið, enda vill svo illa til að
flestir þurfa að flýta sér úr þessu
vingjarnlega hófi. Frú Zaroubin
leiðir okkur að borðum, og biður
okkur að njóta góðgjörðanna.
Starfsmenn sendiráðsins ganga
um og bjóða gestunum ríkuJega.
Ambassador Zaroubin er alls-
staðar náJægur. Þetta kvöld eru
allir frjálsir að bjóða góðan
þokka, gestrisni og alúð. En því
miður verðum við að fara fljót-
lega, því að kl. 10,00 eigum við
að vera mætt í viðhafnarbúningi
„kjóli og hvítu“ hjá ambassador
Filippseyja, General Carlos P.
Romulo og frú. Þetta boð höfð-
um við þegið áður en rússneska
boðið barst okkur. Þar sem það
var hið fyrsta boð, sem haldið
var í Washington til heiðurs hin-
um nýja utanríkisráðherra
Bandaríkjanna, John Foster
Dríiles, þykir hlýða að allir sendi
lierrar mæti.
★
Við skunduðum heim og skipt-
um um föt og gengum síðan fyrir
Romulo, frú og gesti þeirra, után-
i íkisráðherrahjónin. Dulles segir
nokkur gletnisyrði við mig, en
við erum kunnugir frá þingum
Sameinuðu þjóðanna, þar sem
Dulles hefir í mörg ár verið einn
af aðalmálsvörum Bandaríkjanna
undir stjórn Trumans og fyrir-
rennara Dulles í stöðu utanríkis-
ráðherra, Dean Acheson. Sýnir
þetta traust það, sem Dulles nýt-
ur hér í landi. Boð þetta átti sér
annars einkennilega sögu. Við
forsetakosningairnar, sem fram
fóru í Bandaríkjunum haustið
1948, voru Dulles og Romulo
báðir staddir í París sem full-
trúar landa sinna á allsherjar-
þingi Sameinuðu þjóðanna, sem
þar var háð. Þá var almennt bú-
ist við því, að Dewey mundi sigra
Truman, og að Dewey mundi
velja Dulles sem utanríkisráð-
herra sinn. General Romulo er
hrifgjarn og ör og bauð Dulles
nokkru fyrir kosningarnar í há-
tíðlega veizlu sem utanríkisráð-
herra Bandaríkjanna og skyldi
veizlan háð að kosningum lokn-
um. En kjósendur í öllum lönd-
um eru skrítið fólk og óútreikn-
anlegt. Þeir kusu Truman en ekki
Dewey. Romulo varð því að láta
hátíðina fyrir Dulles falla niður
1948, og bíða í 4 ár. Það varð
Eisenhower en ekki Dewey, sem
gjörði Dulles að utanríkisráð-
lrerra. Hinsvegar átti Dulles
drjúgan þátt í að gjöra Eisen-
hower að forseta. Þyngdarlögmál
stjórnmálanna er ráðgáta allra
óvitlausra manna.
Boðið í hinu fallega sendiráði
Filippseyja var með svipuðum
hætti og önnur Washingtonboð.
Matur og drykkur ríkulega fram
borið handa fólki, sem einskis
eða sem minnst vildi neyta.
Hávaði vegna viðræðna mörg
hundruð manna. Glæsilegar kon-
ur í skrautlegum klæðum. Vel
búnir menn, margir skartlegum
orðum settir. Iðandi fjöldi fólks
úr öllum löndum í veizluskapi.
Vingjarnlegt viðmót. En allir að
flýta sér. Allir fara um kl. 11,00
eftir aðeins klukkustundar dvöl.
Heim er ekið. Á morgun bíða
mörg verkefni, sem betur fer.
Þær dömur
sem óska eftir að fá sniðna
eða saumaða kjóla hjá okk-
ur fyrir jól, tali við okkur
sem fyrst. Einnig era nokk
ur pláss laus á saumanám-
skeið, sem byrjar í næstu
viku. —
Saumastofun, Austurstr. 3
Starfsmaður amerísku utanríkisþjónustunnar
óskar eftir a<5 taka á leigu
5—6 herbergja íbúðarfms
án húsgagna, í eða við Reykjavík, fyrir sig og fjölskyldu
sína. — Uppl. í síma 1440 eða 5960.
Frönsk og Þýzk
SÍÐINEGftSKJÓLAEFIMi
nýjasta tízka
I MARKAÐURINN
■
*
: Hafnarstræti 11
■
Snyrtivörur
I MARKAÐURINN
■
■
Hafnarstræti 11
BAZAEt
Kvenfclag Laugarnessóknar heldur b a z a r sunnu-
daginn 8. nóv. kl. 3,15 í Samkomusal félagsins (kjallara
Laugarneskirkju).
Tekið á móti bazar-munum á föstudag kl. 4—7 e. h.
Félagskonur vinsamlegast beðnar að mæta til afgreiðslu
á sunnudag. NEFNDIN
Austlirðingafélagið
í Reykjavík
Aðalfundur verður haldinn mánudaginn 9. nóv.
kl. 8,30 í Aðalstræti 12.
Venjuleg aðalfundarstörf.
STJÓRNIN
Til sölu nýuppgerð 8 cyl.
Ford-vél og Chrysler-vél
(streep). Uppl. í Fiskhöllinni, sími 1243.
■
Byrjendanámskeið í rússnesku i
' r . ■
hefst á vegum MIR í kvöld kl. 9. — Innritun í skrifstof- 2
■
unni, Þingholtsstræti 27, kl. 5—7.
Hvcslfjarðarsiót
Til sölu er nú Hvalfjarðarnót af beztu gerð.
Uppl. í síma 1886.
Siudebaker-vél
og frambretti á Studebaker vörubíi model 1946
höfum vér til sölu. ' 1
Síldar & Fiskimjölíiverksmiðian h.f.
Kletti við Kleppsveg.
2—3 herbergKÍa íbúð
j óskast til leigu nú þegar, eða sem fyrst. iil 14. maí.
■ ...
: Há leiga og fyrirframgreiðsla. — Þrennt í heimili.
í Uppl. í síma 81066 eða 7816.