Morgunblaðið - 05.11.1953, Qupperneq 14

14
MORGVNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 5. nóvember 195$
LJÓNIÐ OC LRMSIÐ í
- -• EFTIR E. PHILLIPS — .. ^ -■ OPPENHEIM
Framhaldssagan 21
David leit á hana spyrjandi.
„Strax þegar Dawson er far-
mn,“ lofaði hún, „skal ég upplýsa
það“.
David benti honum að fara.
„Jæja, ungfrú, ég geng eftir
„Svínin!“ sagði hún. „Ég sá þá
gera það“.
„Þessvegna hef ég hugsað mér
að jafna reikningana við þá“,
hélt David áfram, „áður en ég tek
mér annað fyrir hendur. Þetta
vita þeir, og í fáum orðum sagt,
við eigum í ófriði .... Jæja, þá
J>ví að þér haldið loforð yðar. | hef ég svarað annarri spurðing-
Ég vil vita nákvæmlega hvernig unni. Hver er hin?“
þér komust inn. Mér virðist ég
hafa gert ailar hugsanlegar ráð-
„Hvað gerðuð þér við bláa gim
steininn? Þér fóruð með hann út
stafanir, og það er dálítið leitt úr stofunni, ég sá hann í lófa
fyrir mig, að svo auðvelt reynist , yðar þegar þér tókuð til fótanna.
að rjúfa víglínuna". j En þó fannst hann ekki, hvorki
Hún settist á stólbríkina hjá á yður né annarsstaðar. Ég var
hónum. sú eina manneskja, sem sá yður
„Enginn annar“, ságði hún, fara með hann. Þegar hann
„hefði getað komist inn á sama j fannst ekki í fórum yðar, álitu
hátt og ég. Hafið ekki áhyggjur allir að annarhvor hinna hefði
af því, og látið yður ekki til hug- tekið hann“.
ar koma að skella skuldinni á
jieinn annan, og Dawson hefur
rétt að mæla, ég kom ekki inn
um aðaldyrnar.
„Jæja þá, við sýknum Dawson"
samsinnti hann. „En þér eigið
„Hversvegna sögðuð þér ekki
eins og var?“ spurði hann. „Vitn
isburður yðar hefði haft mikla
þýðingu”.
í fyrsta sinn í þessari óvenju-
, , , . legu heimsókn varð stúlkan vand
samt eftir að svara þvi, hvermg * , „ , ,
... , . , ræðaleg. En hun svaraði spurn-
per komust mn. . , * if •
j mgu hans engu að siður hrem-
„Það var afar einfalt", full- skilnislega.
„Ég hafði ekki orð á þesssu við
neinn, af því ég vissi að þá yrði
hann hrifinn. „Sennilega hafið
þér sparað mér ein tvö ár.“
„Þér ættuð þá að verja þeim
í mína þágu“, hagði hún hlæj-
andi. „Þér getið gert eitt strax
— forvitnin hefur ekki látið mig
í rónni síðan þetta kvöld. Segið
mér hvað þér gerðuð við gim-
steininn“.
Hann stóð upp og kveikti sér
í vindling.
„Það er spurning, sem bófarn-
ir spyrja mig án afláts", sagði
hann rólega. ,,Það er önnur ástæð
an til óvináttu okkar. Nú skal ég
segja yður eins og er. Ég veit það
ekki“.
XIV. KAFLI
Hún starði á hann án þess að
skilja upp eða niður.
„Er ég svona heimsk?“ spurði
hún. „Ég skil ekki“.
„Já, það hljómar fáránlega"
samsinnti hann. „En þetta er all
ur sannleikurinn í málinu. Ég
hélt á gimsteininum þegar ég
lagði á flótta, en þegar ég rakn-
aði við í sjúkrahúsinu fjórum
dögum síðar, reyndi ég að muna
hvað ég hefði gert við hann. Ég
mundi það ekki og hef aldrei
þrepin. Ég talaði við hana um uð þér ekki híotið miklu þyngri Það- Ég hef lagt heilann í
’ bleyti oft og morgum smnum, an
nokkurs árangurs. Heilahristing-
ur getur verkað kynlega á mann.
Stundum missir fólk minnið al-
yrti hún. „Eg átti leið framhjá
þegar ég sá þjónustustúlku, sem
var hjá okkur áður, ganga niður ég að mæta í réltinum — og hefð j
stund ættingjar hennar eru dóm, hefði ég sagt frá því að ég
flestir í okkar þjónustu, og með- 1 sá yður taka gimsteininn?“
Hann leit á hana og roðnaði
an við stóðum þarna, var hringt
í te og allt fólkið hjá yður gexk 1 0furlítið
inn í borðstofu. Þá dallt mér í
hug að gera innrás í helgidóm
yðar hátignar. Anna Var lengi . , _ , ,
, ., . TT. íð við, að það se þessvegna sem
treg til, en let loks tilleiðast. Hun ___,ö,
meira en lítið hrærð-
„Sophy!“ sagði hann. „Þér eig-
fylgdi mér upp bakdyramegin,
og hingað inn“.
„Þetta virðist einfalt", viður-
kenndi David. „En viljið þér nú
ekki segja mér til hvers þér kom-
uð?“
„Til að sjá yður“, svaraði hún.
„Heimsækja yður í allri vinsemd.
þér hafið aldrei minnst á þetta
við neinn?“
Hún mætti augnaráði hans ró-
lega, en röddin titraði ofurlítið
þegar hún svaraði.
„Já, það er ástæðan. Kjána-
legt finnst yður ekki? En mér
gast vel að yður, og þér börðust
Mér -finnst svo indælt að hafa svo hraustlega þegar þér voruð
fyrrverandi innbrotsþjóf í fjöl- afkróaður. Ég kærði mig kollótta
skyldunni. Ég er leið á öllum um fru Frankley og gimsteininn,
ættingjum mínum, og mér kom °§ m®r fannst engin ástæða til
til huga að þér yrðuð ánægjuleg a® skerast í leikinn til að auka
tilbreyting.“
„En er ég ættingi?“ spurði
hann. „Fjölskyldutengslin eru
fremur flókin í okkar ætt, eins og
þér vitið.“
„Þér eruð að minnsta kosti í
tengdum við mig“, sagði hún,
„og það kemur nokkurnveginn
í sama stað niður. En svo ég haldi
mér við ættfræðina, þá kvænt-
ist annar bróðir yðar, Harold,
ekkju, sem var móðir mín. Bróð-
ir yðar varð því stjúpi minn, og
ég tel yður því föðurbróður, hvað
sem hver segir."
David bauð henni vindling,
sem hún þáði með ánægju.
„Má ég spyrja yður einnar
spurningar?“ sagði hún.
„Eins margra og þér viljið".
„Jæja, höfum þær tvær. I
fyrsta lagi, hversvegna hafið þér
vígbúið yður á þennan hátt.
Dawson kom inn ásamt klunna
legum þjóni, sem ók á undan sér
litlu hjólaborði.
á ógæfu yðar“.
„Þér eruð alveg einstæð!“ sagði
gerlega, og ég hef áreiðanlega •[
tapað nokkrum sekúndum af
þessu kvöldi úr minni mínu. Ekki
nóg með það, að ég muni ekki
hvað ég gerði við gimsteininn,
heldur man ég ekkert um það
hvernig herbergið, sem ég fór í
gegnum, leit út. Það síðasta, sem
ég minnist frá þessu kvöldi, eruð
þér í bláa sloppnum.“
„Það varð stutt þögn. Hann
leit á hana kvíðinn. Afar óþægi-
legt hugboð ásótti hann allt í
einu.
„Þér trúið mér, er það ekki?“
sagði hann biðjandi. „Þér hald-
að ekki, að þetta sé tilbúningur,
að mig langi til að hafa þennan
fjandans gimstein?“
Uppreisnin á Pintu
eftir Tojo
4.
1 því aS hásetarnir ætluðu allir að vinna sem einn maður.
Þeir komu sér saman um að auka heldur matar- og vatns-
£.kammtinn''frá því, sem verið hafði. Nú gátu þeir — ef til
vill einhvern næstu daga — siglt upp að einhverri eynni
og birgt sig upp með fersku vatni og villdýrakjöti, en nóg
var til af byssum og skotfærum, svo að ekki hefðu þeir
mikið fyrir því að skjóta nokkur villidýr. Þá var gnægð
af ávöxtum á hinum óbyggðu eyjum.
Hásetarnir átu og drukku langt fram eftir kvöldi. James
Og í öðru lagi“, hélt hún | skipaði þó svo fyrir, að enginn mætti drekka sig ölvaðan.
, Hlýddu þeir honum í öllu.
Um hádegisbilið næsta dag, hrópaði sá, sem var á va'kt
uppi í framsiglunrii, að hann sæi land framundan. — Nokkru
seinna sá hann greinilega að hér var um eyland að ræða.
James ásamt nokkrum hásetum gekk nú á fund fanganna
og tjáði þeim að búa sig upp, því að innan lítillar stundar
yrðu þeir að yfirgefa Pintu. Þeir yrðu látnir fá nokkuð
af kjöti og kexi, og sömuleiðis 4 byssur og skotfæri til að
clrepa villidýr sér til matar.
„Mér þykir leitt að þurfa að gera þessar ráðstafanir, en
biá þeim verður ekki komizt. Þið hafið kallað þetta yfir
ykkur,“ sagði James og leit hvasst á Sir John.
„Þú skalt verða hengdur fyrir þennan glæp, sem þú nú
ert að fremja“, öskraði Sir John og froðufelldi af reiði.
„Þegiðu, óþokkinn þinn, og minnstu ekki á glæp. Fáir
hafa drýgt fleiri og stærri glæpi en þú“, sagði James með
hægð. Svq bætti hann við;
áfram jafnskjótt og þeir voru
farnir, „hversvegna hafið þér
óvanan þjón, sem lítur út eins og
hnef aleikamaður? “
„Hann ér hnefaleikamaður“
svaraði David, „og fremur góð-
ur sem slíkur. Hann er einskonar
útkastari, ef á þarf að halda. Svo
ég segi eins og er, þá er ég saup-
ijgttur við bófana, sem ég var
með þegar innbrotið var frarnið".
„En hvað það er spennandi!“
sagði hún. „Segið mér frá því.“
„Nú, mér þótti þeir koma fúl-
mannlega fram. Við höfðum all-
ir nægan tíma til að sleppa, en
til þess að forða sjálfum sér sem
bezt lokuðu þeir hurðinni á eft-
ir sér.“
■ 4
■]
■
3
GUNDA
HRSNGBAKARAOFNINN
er kominn enn á ný.
Pantanir óskast sóttar sem fyrst.
Véla- og raftækjaverzlunin
Bankastræti 10. Sími 2852.
TANNLÆKNAR SEGJA
ÍOLGATE TANNKREM
BEZTU VÖRNiNA
GEGN TANN-
SKEMMDUM
Notið COLGATE tannkrem, er gefnr ferskt bragð i
mnncinn, hreinar tennur og varnar tannskemmdum.
Heildsölubirgðir H. Ólafsson & Bernhöft.
Nýall
eftir Dr. Helga Péturss.
Ný útgáfa er hafin.
Gerist ásrifendur.
Áskriftarlistar í bókabúðum víðsvegar
um land.
Félag Nýalssinna.
Húsgagnasmiðir og
húsgagnabólstrarar óskast
Talið við okkur, sem fyrst.
TRÉSMIÐJAN VÍÐIR
NETAGERÐ
Þérðar Eirikssonar h.f.
hefur til sölu nýjar og notaðar Hvalfjarðar-
snurpunætur. — Sími 81691.
a
■■j