Morgunblaðið - 06.12.1953, Side 14

14
MORGVNBLAÐIÐ
Sunnudagur 6. des. 1953
r
LJONID OG LRMBMD
EFTIR E. PHILLIPS OPPENHEIM
Fiamhaldssagan 40
„Farið með hann inn. Við höf- ,
um sýpinguna lengri í dag“. i
Þeir komu að rúminu sinn
hvoru megin og lyftu sænginni.
Þá skildist hversvegna David
hafði legið öldungis hreyfingar- j
laus. Tveir stálarmar gengu upp
gegnum dýnuna og lukust sinn
um hvorn fót. Aðrir tveir héldu
handleggjunum föstum. Þeir los-
uðu um stálarmana.
„Rólega“, sagði læknirinn.*.
Látið blóðið streyma andartak1
áður en þér hreyfið yður. Svo
megið þér ganga um gólfið. Þér
getið ekkert aðhafst."
,Ég gæti rekið í yður fótinn“,
sagði David.
Læknirinn hrissti höfuðið.
„Það mynduð þér ekki láta
yður sæma. Ég er bezti vinur
yðar, ef þér bara gerðuð yður
það ljóst. Auk þess, eins og þér j
sögðuð, geta vinir yðar komið þá
og þegar til að bjarga yður. Ef
þeir fyndu yður, væri viðkunn-
anlegra að þér væruð lifandi .... I
Ágætt! Ég samgleðst yður! Þér '
hljótið að vera hraustbyggður (
eins og uxi, Newberry lávarður! '
Hvað þér gætuð notið lífsins. 1
Mér gengur ila að trúa á slíka
þrjósku. Þessa leið, gerið svo vel.
Allt tilbúið, Smith?“
„Allt læknir".
„Þessa leið, ef —“.
Læknirinn þagnaði í miðri setn
ingu. Hjúkrunarmennirnir stóðu
sem negldir niður. Samtímis rufu
tvennskonar hljóð draugalega
þögn hússins. Hvortveggja voru
nálæg. Annað var kvenmannsóp,
tryllingslegt neyðaróp. Stundum
yfirgnæfandi, stundum eins og
undirspil heyrðist sífelld hring-
ing hættubjöllunnar ....
Nadol læknir heyrði hvort-
tvegja, en hann hlustaði aðeins
eftir hinu síðarnefnda, og hann
vissi að ótti hans hafði reynst á
rökum byggður. Hann vissi að
þessi bjalla sem aldrei hafði
heyrst i áður, hringdi til loka-
þáttar, dagar hans voru taldir,
sem hann hafði notað til glæpa
og illverka. Mennirnir tveir voru
örvita af hræðslu. Þeir sáu David
rétta sig upp, sáu vonarbjarmann
í augum hans, sáu' hann hlaupa
til dyranna án þess þeir reyndu
að aftra honum. Þeir vissu líka,
að öllu var lokið.
XXXIV. KAFLI
Sophy losaði sig úr örmum
hjúkrunarkonunnar, sem fylgdi
henni upp. Þegar konan sneri aft-
ur til dyranna kallaði Sophy til
hennar.
„Heyrið þér“, sagði hún. „Mér
er farið að líða betur strax. „Ég
verð að tala við einhvern, sem
stjórnar hér. Má ég líta á yður.“
Hjúkrunarkonan sneri sér að
henni, og Sophy vissi að andlitið
var ekki göfugmannlegt á að líta.
Þrátt fyrir það gerði hún örvænt-
ingarfulla tilraun.
„Mig langar til að biðja yður
bónar“, sagði hún. „Auðvitað
borga ég! Ég hef nóga peninga."
„Hvað viljið þér?“
„Ég vil fá að vita hvort hér er
sjúklingur að nafni Newberry —
David Newberry".
„Og ef svo væri?“
„Ég þarf að tala við hann. Ég
á fimmtíu pund þarna í töskunni
minni. Þér megið eiga það ef ég
fæ að tala við David Newberry.“
Hjúkrunarkonan tók pening-
ana rólega úr handtöskunni og
stakk þeim í vasa sinn.
„Ég ætla að sjá hvað ég get“,
lofaði hún og fór.
„Þeir hafa David. hér“, sagði
Sophy við sjálfa sig. „Þetta er1
slæmur staður, það er ég viss um.
Bara að ég gæti komið honum
burt ....“
Dyrnar voru opnaðar. Lem
kom inn, ruddalegur, órakaður
og angandi af whisky. Hann leit
á Sophy og glotti. Svo lokaði
hann á eftir sér.
„Þetta virðist allt í bezta lagi“,
sagði hann. „Eigum við ekki að
setjast og spjalla saman, ungfrú.
Við erum bæði sjúklingar hér,
þjáningarsystkin. Jæja, yður líð-
ur skár. Komið og setjist“.
Hann klappaði á rúmið. Hún
hrökk frá honum með hrolli.
„Komið nú!“ hixtaði hann.
„Engin merkilegheit. Mér leist
strax vel á yður þegar ég sá yð-
ur.“
Hann staulaðist á fætur og
færði sig nær. Ef til vill fann
Sophy nú til ótta í fyrtsa sinn á
æfinni. Hann var það viðbjóðs-
legasta, sem hún hafði séð —
augun rauð og girndarleg, munn
urinn hálf opinn. Hún studdi
fingri á bjölluhnappinn og æpti.
Einhversstaðar heyrðist henni
önnur bjalla hringja. Hún æpti
enn hærra en áður.
„Hættið þessu!“ sagði Lem ill-
úðlega. „Auðvitað gagnar það
ekkert. Ég ræð hér. Ég ætla að
læsa og kenna yður að haga yður
sómasamlega.“
Hann sneri lyklinum. Síðan
sneri hann sér að henni sigri hrós
andi. „Öskrið þér bara,“ sagði
hann háðslega. „Það stoðar ekk-
ert hér.“
Allt í einu opnuðust dyrnar inn
í leikhúsið. iEnhver undarlegasta
mannvera, sem hægt var að
hugsa sér, slangraði inn í her-
bergið — Sophy fannst hann
sendur af himnum. Hún stökk á
móti honum.
,,David“, hrópaði hún, „guði
sé lof að þú lifir! Þessi maður
læsti dyrunum! Hvað hafa þeir
gert þér, vinur minn!“
Lem færði sig nær þeim, illúð-
legur á svip. David reikaði eitt
andartak. Hann hálf lokaði aug-
unum eins og í bæn. Það var
blekking að hann væri máttfar-
inn, heimska að láta sér detta í
hug að skjálfa í hnjáliðunum!
Hann andaði djúpt. Lem glotti,
afmyndaður af fólsku. Þarna var
maðurinn, sem hann hataði, ofur
seldur honum. Hann stökk á
hann ....
David vissi aldrei sjálfur hvern
ig þetta skeði. Mundi ekki hvern-
ig hann hafði borið til hendur
og fætur. Hann vissi aðeins að
eitt andartak var sem hann væri
gæddur afli Samsons. Hann fann
whiskyþefinn af Lem í vitum sér
sársauka í hnúunum þegar hann
sló manninn í andlitið. Hann sá
allt í þoku, og rankaði við sér
þegar Sophy togaði í náttjakkann
hans.
„Þú hefur drepið hann, David!
Láttu hann vera! Ó, David!“
Hún grét í örmum hans — móð
ursýkisgráti í fyrsta sinn á æf-
inni.
David studdi sig við rúmgafl-
inn og horfði á hreyfingarlausan
manninn á gólfinu. Bjallan
hringdi stöðugt. Allt í einu hætti
hún. Raddir heyrðust álengdar.
David fann að hnén urðu mátt-
laus.
„Sophy! Sophy!“ stundi hann. j
„Hjálpaður mér fljótt!"
Hún studdi hann. Hann staul-
aðist að stól og settist.
„Sophy“, sagði hann, „þú
komst hingað — vegna mín — á
þennan voðalega stað“.
„Ég fann gimsteininn“, hróp-
aði hún. „Ég kom með hann.“
„Hvað áttu við?“
„Ég kom mér vel við frú Frank
ley, hún bauð mér heim til sín.
Þegar hún sofnaði síðdegis, leit-
aði ég í stofunum. Ég veit ekki
hvernig mér kom það í hug,
David, en á bókaskáp við hornið
er stór postulínsvasi fullur ag
þurrum rósablöðum.“
Allt í einu rann upp fyrir hon-
um endurminningin.
„Sophy“, hrópaði hann. „Þar
lét ég hann einmitt. Ég greip
handfylli af blöðunum og sleppti
þeim síðan með steininum á sama
stað“.
BIRDS
Gerduft
Jólabaksturirm má ekki
mistakast.
Munið BIRD’S gerduft,
sem tryggir gæðin

jt; \
í 8 oz. og 10 lbs. dósurn
Heildsölubirgðir:
JJ. QÍajááon is? iHeniköj't
Sími 82790 (þrjár línur).
m/éSíTMIT/IS
J/'ó (ciih ij L’L’ti riiii i
kemur í verzlanir
næstu daga
Sanitas
GEISLI
PEPSI-COLA
APPELSÍN
GRAPE-FRUIT
SÓDAVATN
Vinsamlegast gjörið innkaup á hinum vin- ■
■
sælu Sanitas-drykkjum til jólanna sem fyrst ■
H úmæhur!
Notið réttu sultuna í jólabaksturinn.
Sanitas
Jarðarberjasulta
Hindberjasulta
61. ávaxtasulta
Fæst í flestum verzlunum i Vz og 1/1 kg.
glösum og 5 kg. dúnkum.
Aiunið að biðja ávallt um
Sanitas-sultu