Morgunblaðið - 13.01.1954, Qupperneq 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 13. jan. 1354
SEGM FORSYTHNNE
- RÍKI MAÐURINN -
Eftir John Galsworthy — Magnús Magnússon íslenzkaði
Framh'aldssagan 25
að segja góða mín, á meðan það
er í smíðum. En gleymdu því
ekki, að undir því er fvamtíð
hans komin. Þegar ég var á hans
aldri vann ég jafnt nætur sem
daga. Konan mín elskuleg var
vön að segja við mig: „Bobby, þú
mátt ekki vinna svona mikið.
Hugsaðu um heilsuna!“ En ég
hlífði mér nú aldrei.“
June hafði kvartað undan því,
að unnusti hennar gæfi sér aldrei
tíma til þess að koma til Stan-
hope Gate.
Svo þegar hann kom þar
næst, höfðu þau naumast verið
saman fjórðung stundar, þegar
frú Septimus Small, sem ávallt
kom, þegar hún var óvelkomn-
ust, rakst þangað, og samstundis
hafði Bosinney farið inn í litið
lesherbergi, til þess að bíða þar,
þangað til hún færi.
„Góða June“, sagði Juley
frænka, „en hvað hann er grann-
ur. Hann má alls ekki verða
grennri. Við eigum Barlows ket-
seiði. Það dugði Swithin frænda
Jjínum ágætlega."
June, sem stóð bein eins og
kerti fyrir framan arininn, átti
fullt í fangi með að dylja reiðina
yfir þessari óheppilegu heimsókn
frænku sinnar, sem henni fannst
persónuleg móðgun. Hún svaraði
f yrirlitlega:
„Það er af því, að hann er svo
önnum kafinn. Menn, sem vinna
eru aldrei gildir né feitir.“
Juley frænka varð fá við. „Þú
ættir að reyna að fá menn til
að hætta því að kalla hann ræn-
ingjann“, sagði hún. „Það lætur
illa í eyrum, þegar hann er að
hyggja fyrir Soames. En ég vona
að hann leggi sig fram, það skift-
ir svo miklu fyrir hann. Soames
er svo smekkvís maður.“
„Smekkvís“, hrökk samstundis
fram úr June. „Ég gef nú ekki
liætishót fyrir smekk hans eða
annarra ættmenna minna.“
„Swithin frændi þinn“, svaraði
frú Small furðulostin, „hefur
framúrskarandi góðan smekk. Og
litla húsið hans Soames er þó
reglulega yndislegt. Þú ætlar þó
■ekki að halda því fram, að það
sé ekki failegt?“
„Ojæja“, sagði June. „Það er
xiú eingöngu vegna þess, að Irena
er þar“.
Juley frænka reyndi að segja
eitthvað vingjarnlegt.
„Hvernig heldurðu að Irenu
muni geðjast að því að búa upp
í sveit?“ June kenndi dálítils
samviskubits. Auðvitað var það
ekkert ánægjulegt fyrir Irenu
að hverfa burt úr borginni. En
umhyggjan fyrir Bosinney mátti
sín meira en nokkuð annað.
„Auðvitað mun hún hlakka til
l»ess. Því ætti hún ekki að gera
það?“
Frú Small varð dálítið órótt.
„Ja-áh, ég hélt nú bara, að
henni mundi þykja sárt að yfir-
gefa vini sína. James frændi þinn
segir að hún láti sig lífið svo
litlu skipta. Okkur — það er að
segja Timothy — finnst, að hún
ætti að fara meira að heirnan".
June spennti höndunum um
hnakkann.
„Ég vildi gjarna, að Timothy
frændi talaði örlítið minna um
það, sem honum kemur ekkert
við“.
Juley frænka reygði sig. „Mér
finnst nú, að manni sé leyfilegt
að tala um fjölskyldu sína“.
June sá auðvitað eftir því, sem
hún hafði sagt.
„Þú mátt ekki vera reið,
frænka, ég óskaði þess einungis,
að írena fengi að vera óáreitt".
Juley frænku, sem fannst að
hún hefði ekki meira um þetta
að segja, þagnaði. Skömmu
seinna bjóst hún til brottferðar.
„Og hvernig hefur nú bless-
aður afinn það?“, spurði hún út
á göngunum. „Hann er líklega
heldur einmana núna, þegar þú
ert öllum stundum hjá Bosinneý".
Hún laut niður, kyssti frænku
sína og trítlaði út.
June vóknaði um augu. Hún
æddi inn í litla herbergið þar sem
Bosinney sat við borð og teikn-
aði fugla á umslag, fleygði sér
'niður í stól við hliðina á honum
og hrópaði: „Ó, Phil! Þetta er
allt svo andstyggilegt“.
Næsta sunnudag, að morgni, er
Soames var að raka sig, kom
þjónustustúlkan og sagði honum
að Bosinney biði niðri og óskaði
eftir því að tala við hann. Hann
opnaði hurðina að herbergi konu
sinnar og sagði:
„Bosinney er kominn. Viltu
gera svo vel og rabba við hann
á meðan ég er að raka mig. Ég
kem eftir andartak — sennilega
ætlar hann að sýna mér teikn-
inguna af húsinu“.
írena leit á hann, svaraði engu
og gekk niður rétt á eftir.
Soames gat ekki fyllilega áttað
sig á því, hver hugur hennar var
til þessa húss. Hún hafði engum
andmælum hreyft gegn því, og
svo virtist, að henni geðjaðist vel
að Bosinney.
Út um gluggann á snyrtiher-
berginu gat hann séð, að þau
sátu í litla garðinum og spjöll-
uðu saman.
Það var eins og Soames hafði
gizkað á. Bosinney var kominn
til þess að sýna honum teikn-
ingarnar.
Hann tók hattinn sinn og fór
með honum.
Teikningarnar lágu á víð og
dreif á stóra eikarborðinu í skrif
stofu byggingarmeistarans.
Soames stóð lengi álútur yfir
þeim og sagði ekkert.
Loks sagði hann dálítið hika-
ndi:
„Þetta er einkennilegt hús“.
Teikningin sýndi rétthyrnt
tveggja hæða hús, byggt í fer-
hyrning utan um garð. Þessi garð
ur, sem var með þaksvölum á
efri hæð var með glerþaki, sem
hvíldi á átta súlum.
í augum eins af Forsytunum
leit þetta alleinkennilega út.
„Hér^er í meira lagið farið ó-
sparlega með rúmið“, hélt So-
ames áfram.
Bosinney var farinn að stika
um stofuna. Soames geðjaðist
ekki að svipnum á honum.
„Ætlun mín með þessu húsi
var sú, að þér hefðuð olnboga-
rými og gætuð búið þar eins og
höfðingi".
Soames glennti sundur þumal-
og vísifingur, eins og hann væri
að mæla þann heiður og það
álit, sem framundan væri. Hann
svaraði:
„Jæja, það kann nú að vera
nokkuð til í þessu.“
A andliti Bosinneys brá fyrir
þeim sérstaka svip, sem ávallt
kom á það, þegar hann komst í
mikla hrifningu.
„Ég hefi reynt að teikna fyrir
yður stílfast hús, sem þér gætuð
verið þekktur fyrir að búa í. Þér
skuluð segja það umbúðalaust,
ef yður geðjast ekki að því. Ég
játa að stíll er það, sem almenn-
ingur skeytir minnst um. Allt í
einu benti hann á aflanga svæðið
á miðri teikningunni. „Hérna er
nægilegt rúm fyrir málverkin yð-
ar, og það er skilið frá garðinum
með fortjaldi. Þær myndir sem
þér viljið ekki hafa þar, getið
þér haft á veggsvölunum og í
öðrum herbergjum. Það er eins
með byggingarlistina og lífið
sjálft — þegar hann sagði þetta
hvíldu augu hans á Soames, en þó
var sem hanri sæi hann ekki, og
það orkaði illa á Soames — að
þér getið ekki fengið virðingu
fyrir sjálfum yður nema að þér
vinnið stílfast. Það munu gefast
menn, sem segja yður, að þetta sé
orðið úrelt, en það er nú samt
sem áður nauðsynlegt. Það sem
allt veltur fyrst og fremst á er
stíll, án hans engin sjálfsvirðing“.
BLÓIViAÁST
6
hverfis þig er ríki mitt, fáblóma og fátæklegt að vísu, en á
óefað fagra framtíð fyíir höndum.
Fyrir löngu réð hér drottning sú ríkjum, er Björk hét,
mikil og máttug drottning. Afkomendur hennar voru lengj
lágir í loftinu og lítilmenni, og var þeim því hrundið af
stóli.
En nú hyggja þeir á að ná aftur völdum, og hafa nú þegar
hafizt handa með aðstoð mannanna að leggja undir sig ríki
mitt.
Ég er að vísu lág í loftinu, en þó er óvíst, hvor betur má.
Öllum þykir vænt um mig — allir munu harma mig, ef ég
hverf á braut. Ég ann þér, Ásta mín, þrýstu mér að brjósti
þínu.“
„Finndu mig, Ásta,“ kallaði ofurlítið holtablóm til litlu
stúlkunnar. „Finndu mig, þér hefur ætíð þótt svo vænt um
mig. Ég heiti Lambagras og er lítið vexti.
Við systkinin hjúfrum okkur hvert upp að öðru og mynd-
um dálitlar blárauðar smáþúfur, sem prýða sérlega mikið
hallargarð Holtasóleyar drottningar. Okkur þykir vænt um
drottninguna okkar og góðu börnunum gleymum við aldrei.
Þú ert góð stúlka. Lofaðu mér að fallast í faðm við þig.“
„Nei, þarna er hann Ilmkollur minn!“ hrópaði Ásta upp
yfir sig, er hún sá plöntu, sem hún kannaðist við, vera að
kinnka til sín blómkolhnum sínum þar skammt frá.
„Ég heiti ekki Ilmkollur; nafn mitt er Ljósberi. Þú ert
UTSELEN
stendur sem hæst
Úrval af margskonar metravöru og fleiri
vörum, selt með
miklum afslætti.
Notið þetta einstaka tækifæri.
BÆKUR
; Erum nýbúnir aS fá bókasafn með miklu af eigulcgum
! og fáséðum bókum. — Einnig nokkur tímarit.
■
* BÓKAMENN leggið leið yðar í
Fombókaverzlun
Kr. Kristjánssonar
Hverfisgötu 34
S herbergja íbiíðarhæ5
■
■
• 112 ferm. í nýlegu húsi í Kópavogi til sölu, 3 herbergi
; eldhús og bað laust strax. — Góð lán hvíla á hæðinni. —
■
! Utborgun er aðeins kr. 44 þús.
■
■
■ Nýja fasteignasalan
[ Bankastræti 7. — Sími 1518 og kl. 7,30—8,30 e. h. 81546
Simirnittgsstöð okkar
■
■
: verður fyrst um sinn opin frá kl. 8—12 f. h. og 1—7 e. h.
■
■
■
■
■
j Ræsir h.f.
: Skúlagötu 59 — Sími 82550
Bréf ritari
Maður vanur enskum bréfaskriftum óskast strax.
Tilboð merkt: „Framtíðaratvinna — 436“, sendist
afgr. Mbl. sem fyrst.
Verzlunarstjóri
; óskast til að sjá um nýja dömufatnaðarvöruverzlun
; við eina aðalgötu bæjarins.
m
Til greina kemur sameign ef um semst. Tilboð merkt
• „Samvinna —54“, sendist afgr. Morgunbl. fyrir 15. þ.m.
; • »• *■ ***■ ■■ ■■ iiiirMiiiiiriniTmiiiiiiiDiMitiiuiiiiiiiMiir ? ■ tll,I,ala(iaaila,llaalllllltIIIIIIallalllllI1Iiria( r ................................................ •iTaniiriiiiiaiiniiTiiiiiiiriirrriiiri f ; ninríriinniTitrmii■rnirriv rimrTrrrrrrrrrrrnni