Morgunblaðið - 22.01.1954, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 22. janúar 1954
SMGM FORSYTHNNll
- RÍKI MAÐURINN -
Eftir John Galsworthy — Magnus Magnússon íslenzkaði
Framhaldssagan 33
„Þú ættir ekki að vera svona
seint úti á kvöldin. Það fer illa
■með heilsuna".
Hann faldi sig bak við dag-
blað, og handlék það nokkuð
harkalega, en þegar June kom
■til þess að kyssa hann, sagði
hann: „Góða nótt, litla stúlkan
mln“. Og röddin var svo angur-
vær og titrandi að June komst
með naumindum út, svo var
geðshræring hennar mikil. Og
þegar hún kom inn til sín setti
að henni krampakendan grát,
sem hélst langt fram á nótt.
Jolyon gamli lagði frá sér dag-
Waðið, þegar hún var farin og
starði lengi áhyggjufullur fram
iyrir sig.
„Asninn þessi“, tautaði hann.
„Mér kom það ekki á óvart, að
hún kæmist að því fullkeyptu".
Kvíði og efi settist að honum
og sárast sveið honum það, að
geta engu ráðið um rás atburð-
anna. »
Ætlaði þessi náungi að bregð-
ast henni. Hann sárlangaði til að
fara til hans og segja: „Ætlarðu
þér að bregðast sonardóttur
minni“. En hvernig gat hann það.
Hann vissi svo lítið — því nær
ekki neitt — og þó var hann svo
sannfærður um, að eitthvað illt
væri á seiði, og honum skjátlað-
ist sjaldan. Hann grunaði Bos-
inney um það, að hann væri
fullmikið í Montpelier Square.
„Náunginn er áreiðanlega eng-
inn óþokki", hugsaði hann.
„Svipurinn er viðfeldinn, en
kynlegur er hann. Ég veit ekki
hvað kann að verða úr honum.
Það er sagt, að hann vinni eins
og þræll, en eftirtekjan sést
hvergi. Hann er óhagsýnn. Það
er engin fyrirhyggja í því sem
hann gerir. Þegar hann kemur
hingað situr hann og glápir eins
og api. Og ef ég spyr hann, hvaða
vln megi bjóða honum, svarar
hann: „Þökk fyrir, ekkert". Og
ef ég býð honum vindil reykir
hann vindilinn eins og hann
væri þýzkur óhroði. Ég hef
aldrei séð hann líta á June eins
og hann ætti að líta á hana, og
l'ó eru það ekki peningarnir
hennar, sem hann er að sækjast
eftir. Ef hún gæfi honum
minnsta tilefni til, mundi hann
slíta trúlofunni tafarlaust. En
það gerir hún ekki. Hún hangir
í honum. Hún er svo þrá, að hún
sleppur honum aldrei“.
Hann tók blaðið og stundi
þungan.
Uppi í herberginu sat June við
opinn gluggann. Vorblærinn
kældi vanga hennar og brenndi
hjartað.
ÞRIÐJI KAFLI
Ökuferð með Swithin
Næsta sunnudag, síðari hluta
dags, stóð Swithin Forsyte fyrir
utan húsið sitt í bláum lafa-
frakka og horfði með ánægju-
svip á gráu, fjörlegu hestana
sína, sem stöppuðu óþolinmóð-
lega í steinhellurnar. Það hafði
ekki legið eins vel á honum
lengi. Nú var hann að leggja upp
í ökuferð með fagurri konu. Það
lá við að þetta minnti á hina
gömlu góðu daga. Hann athug-
aði vagninn vandlega og sagði
svo:
„Adolf, hleyptu niður vagn-
skyggninu".
Hann vissi, að konum þótti
gaman að sýna sig í fallegum
fötum. Það var orðið óralangt frá
því, að hann hafði ekið með
konu. Það var Juley, ef hann
mundi rétt, sem hann hafði ekið
með síðast, en hún var hrædd
eins og mús allan tímann, og
hafði gert hann svo ruglaðan, að
hann lét hana fara út úr vagn-
inum á Bayswater Road og sór
og sárt við lagði, að það skyldi
vera í síðasta sinni, sem hann
æki með henni. Og það heit hafði
hann efnt.
Hann gekk fram fyrir hestana
og athugaði aktýgin. Hann bar
að vísu ekkert sérstakt skyn-
bragð á, hvernig þau ættu að
vera, enda var það ekki líkt hon-
um að fara sjálfur að leysa af
hendi það starf, sem hann greiddi
ökumanninum sínum sextíu
pund fyrir á ári. í reyndinni
stafaði það orð sem fór af hon-
um sem hestamanni að mestu
leyti frá því að einu sinni á
Derby-degi höfðu nokkrir
hrekkjalómar leikið á hann. En
einhver klúbbfélagi hans, sem
hafði séð hann aka apargráu
gæðingum sínum — hann ók allt-
af með gráum hestum, honum
fannst það fyrirmannlegast —
hafði kallað hann „Fereykis-
Forsyte". Nicholas gamli Treff-
ny, hinn látni félagi Jolyons
gamla, sem var frægur fyrir það
að hafa lent í fleiri umferðar-
slysum en nokkur annar í öllu
konungsríkinu, hafði sagt honum
frá þessu auknefni, og upp frá
því taldi Swithin það rétt og
sjálfsagt að gegna þessu nafni.
Honum féll það prýðisvel í geð
enda þótt hann hefði aldrei beitt
fjórum hestum fyrir vagninn
sinn og kæmi aldrei til hugar að
gera það. En það var eitthvað
stórmannlegt við það. Fereykis-
Forsyte. Það var nú hljómur í
slíku nafni!
Er hann loks var seztur í öku-
sætið og búinn að taka um taum-
ana, litaðist hann um og dró
augun í pung, því að sólin skein
sterkt framan í hann. Adolf var
seztur í aftursætið og knapinn
var tilbúinn til þess að sleppa-
hestunum Ekki þurfti annað en
gefa brottfararmerkið, og Swit-
hin gaf það. Vagninn þaut af
stað og staðnæmdist ekki fyrr en
við dyrnar hjá Soames.
Irena kom að vörmu spori út
og steig inn í vagninn „eins fim
eins og — eh — Faglioni", eins
og hann komst síðar að orði hjá
Timothy. „Hún var ekki með
neitt fálm, og það vantaði ekki
þetta og hitt“. Swithin lagði sér-
staka áherzlu á þetta siðara og
starði svo sérkennilega á fru
Septimus Small, að hún færði
sig til í stólnum. „Ekkert heimsku
legt fum“. Hann lýsti hatti Irenu
þannig fyrir Hester frænku „Það
var ekki einn af þessum stóru
hjólum, sem geta ekki setið fastir
á höfðinu, en hallast sitt á hvað.
Nei, það var lítill, nettur hattur“ )
— hann dró hring með hendinni {
— „með hvítri slæðu. Afbragðs
smekkur".
„Úr hverju var hann?“ spurði
Hester frænka, sem fylgdist af
miklum áhuga með öllu, sem laut
að klæðnaði.
„Úr hverju var hann?“. át
Swithin upp eftir henni. „Hvern-
ig í ósköpunum ætti ég að vita
það“.
Hann þagnaði og varð svo
annarshugar, að Hester frænka
varð lafhrædd um að hann hefði
fallið í dásvefn. Hún reyndi ekki
til þess að vekja hann. Það hefði
nú líka verið ólíkt henni.
„Ég vildi óska, að einhver
kæmi. Mér er ekki um að sjá
hann svona“.
En allt í einu rankaði Swithin
við. „Úr hverju?“ stundi hann.
„Já, úr hverju ætli hann hafi
verið?“
Þa uhöfðu ekki ekið yfir hálfa
mílu, þegar Swithin var orðinn
sannfærður um, að henni geðjað-
ist vel að aka með honum. —
Anægjusvipur var á andlitinu
bak við hvítu slæðuna, og aug-
un glömpuðu í sólskininu. í hvert
sinn, sem hann sagði eitthvað,
leit hún upp og brosti.
Laugardagsmorguninn hafði
Soames rekist á hana við skrif-
borðið. Hún var að skrifa Swit-
hin og segja honum, að hún gæti
ekki farið með honum.
NYJUIVIG
í gerð gúmmístígvéla!
Frá hinum þekktu ROMIKA-verksmiðj-
um í Vestur-Þýzkalandi höfum við feng-
ið nýja gerð gúmmístígvéla, er þola
bæði olíur, lýsi og aðra feiti. — Sér-
lega heppileg fyrir starfsmenn olíu- og
smurstöðva, síldarverksmiðja og bif-
reiðaverkstæða Einnig fyrirliggjandi
ofanálímd fyrir sjómenn.
Hnéhá kosta 123,50
Ofanálímd kosta 209,00
LÁRUS G. LtDVÍGSSOIM
SKÓVERZLUIM
Eftirmiðdagskjólar
Frúarkjólar
stór númer.
GULLFOSS
AÐALSTRÆTI
Ú tsala
Útsalan er í fullum gangi.
Komið og gerið góð kaup.
■ aui
.■'
§
I
U4:MVIíl
naii:i.ii»!Mi]iiui!i
(Beint á móti Austurbæjarbíói.)
MANSION GOLFBON
SHERRY BLOSSOM skóáburður.
Allir litir — fyrirliggjandi.
Heifdverzlun
BJörgviais Scfiram
HAFNARHVOLI
Símar: 8-27-80 og 1G53.
rnmrnm
SJQMANNAFELAG REYKJAVIKUK
Ahalfurídur
Sjómannafélags Rcykjavíkur verður haldinn sunnudag- i
inn 24. janúar n. k. kl. 1,30 e. h. í Iðnó, niðri.
FUNDAREFNI:
Venjuleg aðalfundarstörf.
Fundurinn er aðeins fyrir félagsmenn er sýni dyraverði
félagsskírteini.
STJÓRNIN
Vörubílstjórafélagið Þróttur
Abalfundur
Vörubílstjórafélagsins Þróttar, verður haldinn í húsi
félagsins sunnudaginn 24. þ. m. klukkan 1,30 e. h.
DAGSKRÁ:
Venjuleg aðalfundarstörf.
Félagsmenn sýni skírteini við innganginn
STJÓRNIN
Sölumaður
Áhugasamur og vanur verzlunarmaður 30 ára eða eldri,
sem er reglumaður og hefur prúðmannlega framkomu, ;|
getur fengið fasta atvinnu hjá heildsölufirma, sem selur 0
matvörur og aðrar skyldar vörur. — Umsóknir með '!j
upplýsingum um fyrri atvinnu sendist afgr. blaðsins fyrir 3'
28. þ. mán., merkt: „Heiidverzlun —176“.
S
■•>!