Morgunblaðið - 03.02.1954, Page 10

10
MORGVNBLAÐÍÐ
Miðvikudagur 3. febrúar 1954
»•
5
ATVINNA
Afgreiðslumann vantar til starfa í Lækjar-
götu 4. Kunnátta í vélritun, ensku og einu Norð-
urlandamálanna er nauðsynleg. — Eiginhandar-
umsókn ásamt upplýsingum um menntun og
fyrri störf sendist til skrifstofu vorrar fyrir laug-
ardaginn 6. febrúar.
'Ulucjl'élacj L.j

• m
Framtíðaratvinna
■ «
• Reglusamur og áhugasamur verzlunaimaður, sem j
; hugsanlega gæti tekið að sér deildarstjórastörf i. mat- «
• •
l og nýlenduvöruverzlun á Suðurnesjum, óskast nu þeg- ;
■ D
• ar. — Gott kaup. — Húsnæði og fæði á sama stað. — j
; Svarbréf merkt: „Góður afgreiðslumaður — 331“, send- I
■
: ist afgr. Mbl. fyrir n. k. laugardag. ;
Frá Beriínarborg
Á sama tíma og utanríkisráðherrar fjögurra stórvelda reyna að komast að samkomulagi um fram-
tíð Þýzkalands og önnur málefni, er varðað getur velferð allra jarðarbúa,, fagna Berlínarbörnin
snjónum, sem þar er um þessar mundir, og nota brekkur, er myndast hafa í rústum fallinna bygg-
inga, til þess að renna sér á sleðum sínum.
I Saumastúlka \
m •
■ •
vön hraðsaumavél, getur fengið atvinnu strax. ■
: :
: :
; Uppl. í síma 82599 í dag og á morgun kl. 6—7 e. h. :
■ “
Vefnaðarvöruverziun
Ein af stærri vefnaðarvöruverzlunum í Hafnarfirði
er til sölu. — Hún er við fjölförnustu götu bæj-
arins. — Uppl. gefur Ólafur H Jónsson, Hverfis-
götu 23B, Hafnarfirði, næstu kvöld kl. 8—10.
Ekki svarað í síma.
..........................................
j |
Skrifstofumaður
| :
; óskast að fyrirtæki í Keflavík. Framtíðar atvinna. Her- I
■ •
: bergi á staðnum fyrir þann, er þess oskar. ;
Umsóknir óskast sendar í afgreiðslu Morgunblaðsins ;
J ■
; merktar: „SS—339“, fyrir laugardagskvöld.
■ ■
■
ÞXeyjaskenaman
z
Laugavegi 12
■
■ r
Síðasti dagur útsölunnar er í dag.
:
l\lælon-rBáttk|óIar
:
Undirkjólar frá kr. 49,00
: Blússur frá kr. 30,00
j
j Meyjaskemman
, Laugavegi 12
1»«»»***»*■»*•■■■*•■••■*■■■■■«■■■■■■■■■■■■■•■■■••■••«»•■»■•■■»■•»»»»»••■
— Morgunblaðið með morgunkaffinu —
um
ÞEGAR stofnað er til nýrra at-
vinnufyrirtækja er það skortur-
inn á stofnfé, sem oftast er erfið-
ast að ráða fram úr, því sjaldn-
ast er þannig ástatt, að einstakl-
ingarnir hafi í hendi sér það
fjármagn, sem til framkvæmd-
anna þarf. Þess vegna er mjög
áríðandi að til séu peningastofn-
anir, sem lánað geta t.iltekinn
hundraðshluta til framkvæmd-
anna, og að því er sjávarútveg-
inn snertir er sérstaklega brýn
nauðsjm á því, að slíkir mögu-
leikar séu fyrir hendi um öflun
stofn- og rekstursfjár. Má í þessu
sambandi benda á það, hve gíf-
urlega hátt verðlag er á öllu því,
er til útgerðar þarf og gijdir það
sama, hvort um sjálf skipin, veið
arfærin eða nauðsynlega aðstöðu
í landi er að ræða.
Sjómenn eiga þess engan kost
að safna, nema að mjög litlu leyti
því fé, sem þarf til skipakaupa,
og þess vegna þurfa þeir er þess
óska, að eiga sem greiðastan að-
gang að hagkvæmu lánsfé. Og
þar sem utanríkisverzlunin bygg-
ist að mestu á afkomu sjávarút-
vegsins, er það okkur íslending- I
um lífsnauðsyn, að greiða götu
efnilegra manna þannig, að þeir
geti sem fyrst orðið fullgildir og
ábyrgir aðiljar í framleiðslustarf- j
inu.
Það er því að vonum, að flestir
forustumenn á þjóðmálasviðinu
hafa haft hug á því að leysa úr
fjárþörfum sjávarútvegsins, og
er Stofnlánadeild sjávarútvegsins
og þá sérstaklega Fiskveiðasjóð-
ur íslands ágætt dæmi um það,
en svo hörmulega hefir þó tekist
til, að Stofnlánadeildin starfaði
aðeins stuttan tíma, en Fiskveiða-
sjóðurinn héfir búið við fjárskort
allt frá öndverðu. Hins vegar
hefir verið sífelt hlaðið á hann
nýjum skyldum, án þess honum
hafi ve^ið séð fyrir nauðsynlegu
fjármagni til starfseminnar, því
verkefnin hafa orðið mörg enda
mikils við þurft. Hins vegar er
ekki hægt að segja annað en
Fiskveiðasjóðnum hafi farnast
giftusamlega með sitt fjármagn
og heíir honum nú, eftir langan
starfstíma, tekist að reita saman
eftir ýmsum leiðum allháa fjár-
upphæð, sem öll er í útlánum.
Þó hrökkva allar tekjur sjóðsins
skammt, ef fullnægja ætti öllum
þeim skyldum, sem Alþingi hef-
ir lagt honum á herðar.
í sambandi við það sem áður
segir, má geta þess, að ca. 40
smál. vélbátur, smíðaður innan-
lands kostar í haffæru standi allt
að kr. 800 þúsund og 50—60 smál.
bátur yfir eina milljón króna.
Vélar í báta eru nú í því verði,
að hestaflið kostar um kr. 1000,00
Og þar sem hundruð hestafla vél-
ar þarf í báta af algengri stærð
má augljóst vera, hve háar upp-
hæðir er hér um að ræða. Þar
að auki má benda á það, að vél-
arnar þarfnast viðhalds og er.dur-
nýjunar á skömmum tíma. Við
þessu hefir Fiskveiðasjóður
brugðist á þann hátt að hann
heíir Jánað mönnum fé til end-
urnýjunar á vélunum, enda er
fjárhagur útgerðarmanna svo
þröngur að þeir eiga ekki annars
úrkostar.
Með útfærslu landhelgislín-
unnar hefir trúin á vaxandi fiski-
magn á grunnmiðum aukist, enda
sú orðið reynslan. Fyrir þá vitur-
legu ráðstöfun hafa skapast góð-
ir möguleikar til þess að afla
fiskjar á opnum vélbátum, en
vitanlegt að sú tegund skipa
krefst minst fjármagns í stofn-
kostnað og rekstur, og meðfæri-
leg þeim sem yfir litlu fjármagni
ráða. Til þeirrar útgerðar þarf
þó nokkurs við og þeim mörgu
og smáu, sem þar koma fram á
athafnasviðið er full þörf láns-
fjár, og því var Fiskveiðasjóður
einnig þar látinn koma til stuðn-
ings, enda er útgerð opinna vél-
báta að verða all þýðingarmikil
atvinnugrein.
Það mun ekki ofmælt,-að ný-
bygging bátaflotans hefði orðið
lítt framkvæmanleg án aðstoðar
Fiskveiðasjóðs, sem auk þess hef-
ir lánað fé til margvíslegra fram-
kvæmda á landi, sem sjávarút-
veginum voru nauðsynlegar, og
er þó margt sem skortir á, og
má i því sambandi nefna ver-
búðir, fiskverkunarhús og
geymsluhús svo eitthvað sé nefnt.
Þegar athugað er, hve þýðingar-
miklum og margvíslegum skyld-
um Fiskveiðasjóð er ætlað að
sinna, vekur það sérstaka af-
hygii, að gleymst hefir að sjá
sjóðnum fyrir nauðsynlegu fjár-
magni, og sé þetta íhugað gaum-
gæfilega kemur í ljós, að þetta
er vítaverð vanræksla, því hér
er um að ræða lífæð íslenzkrar
velmegunar;
sjávarútveginn,
sem jaínframt er þáð, sem mestu
ræður um allan farnað þjóð-
félagsins og virðist mér það vera
svo augijós staðreynd að ekki
þurfi að rekja.
Meðan viðskipti ríkisins við
þerman undirsíöðuatvinnurekst-
ur eru með þeim hætti, að hann
er rúinn öllum bjargráðum,
væri ekki óviðeigandi að á fjár-
lögum hvers árs væri álitleg fjár-
hæð ti] eflingar þeim markmið-
um, sem Fiskveiðasjóð er ætlað
að stefna að. Af þessum ástæð-
um ætti Alþingi að vera Ijúít,
að samþykkja tillögu þá, sem
fram, kom á síðasta Fiskiþingi,
um að Fiskveiðasjóði íslands
verði afhentar kr. 10 milljónir af
tekjuafgangi ríkissjóðs fyrir árið
1953, gæti það orðið mönnum
hvatning til þess að fylkjast í
raðir þeirra, sem lífsframfæri
sækja í greipar Ægis, enda þarf
nú nokkurs við til þess að sjáv-
arútvegurinn verði aðgengilegur
sem flestum. Hinsvegar minnir
þetta ástand á hið fornkveðna
að „misvitur er Njáll“ og hefi ég
þá í huga orð og aðgerðir þeirra
manna, sem um þessi mál fjalla
utan þings og innan, og skal nú
að því vikið nokkru nánar. 1
hv.ert sinn, sem sjávarútvegur-
inn er stöðvaður, er því lýst mjög
átakanlega, hvílíkur voði sé nú
yfirvofandi, og þegar þessum
voða hefir svo verið lýst nánar,
er flestum orðið það ljóst, að við
íslendingar getum ekki lifað
mannsæmandi lífi, nema því að-
eins að sjávarútvegurinn sé starf-
ræktur, og þess vegna neyðast
allir til þess að færa þær fórn-
Ir, sem nauðsynlegar eru taldar
til þess að sjósóknin geti hafist
af nýju. En sýndarjafnvægi það,
sem náðst hefir varir ekki lengi
eftir íið næstu mál á dagskrá hafa
fengið afgreiðslu, tollar, skattar,
verðlag og útlánsvextir eru stór-
hækkaðir, sem veldur því að ný
dýrtíðaralda flæðir yfir. í Eam«
bandi við þetta má ekiii gleyma
Frh. á bls. 11.