Morgunblaðið - 13.03.1954, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 13. marz 1954
<
SAGR FGRSYTRNNR
- RÍKI MAÐURINN - >
Eftir John Galsworthy — Magnús Magnusson íslenzkaði
Framhaldssagan 76
ur um, að hans hávelborinheit
myndi ekki láta það viðgangast
að tilraun, svo að hann kvæði
•ekki fastara að, væri gerð til
þess að skjóta sér undan lög-
jnætri ábyrgð.“
Svo las hann upp nokkra kafla
úr bréfum Soames og skýrði ná-
kyæmlega orðatiitækið „frjálsar
íiehdur“ og kvaðst fullyrða, að
orðalag herra Forsyte fæli í sér
jnótsagnir. Skjólstæðingur sinn
væri eignalaus og því skifti þetta
hann mjög miklu máli. Hann
lauk máli sínu með því að hann
treysti dómaranum til þess að
vernda listina fyrir hinum of
hörðu og köldu greipum, sem auð
valdið spennti stundum — hann
.sagði stundum. — Hvernig færi
um þessa listgrein, ef auðmenn
eins og þessi Forsyte neituðu —
og liðist það — að standa við
þær skuldbindingar, sem þeir
með fyrirskipunum sínum hefðu
bakað sér Hann bað um að kallað
væri á skjólstæðing sinn, ef vera
mætti að hann hefði komið á síð-
ustu stundu.
Nafnið Philip Baynes Bosinney
var kallað þrisvar af réttarþjón-
unum. Hrópin bergmáluðu dapur-
lega í salnum og á svölunum.
Köllin á þennnan mann, sem gaf
ekkert svar frá sér, orkuðu ein-
kennilega á James. Þau létu í
eyrum hans eins og þegar kallað
er á hund, sem orðið hefur við-
.skila við húsbónda sinn á göt-
unni. Honum leið illa án þess að
geta gert sér grein fyrir af hverju
það stafaði.
Hann leit á úrið. Klukkuna
vantaði stundarfjórðung í þrjú.
Innan fimmtán mínútna myndi
öllu lokið. Hvar gat ungi mað-
urinn haldið sig.
Hann jafnaði sig ekki til fulls
fyrr en Bentham dómari kvað
upp dóminn.
Hinn lærði dómari stóð dálítið
álútur fyrir innan grindurnar,
sem skildu hann frá þeim, sem
orðaða tillögu og við orðalag
hennar verður að álíta, að hann
sé bundinn.“
James dró létt andann. Hann
greiddi úr fótaf lækjunni og flýtti
sér út úr réttarsalnum. Hann beið
ekki eftir syni sínum, en tók vagn
og ók út til Timothys, þar sem
hann hitti Swithin, írú Septimus
Small og Hester frænku. Hann
sagði þeim frá því sem við hafði
borið á meðan hann át tvær smér
kökur.
„Soames stóð sig prýðilega.
Vitið vantar hann ekki. Þetta er
leiðinlegt íyrir Jolyon og Bos-
inney unga kemur það illa. Mér
kæmi það enganveginn á óvart
þótt hann yrði gjaldþrota.“
• Hann þagði lengi, starði í eld-
inn, áhyggjusamlega, og bætti
svo við:
„Hann var þar ekki. Hvernig
ætli að standi á því.“
Fótatak heyrðist. Þrekvaxinn
maður, rjóður og hraustlegur birt
ist í dagstofunni. Upplyftur vísi-
fingurinn bar við svartan lafa-
frakkann Hann sagði ólundar-
lega:
„Jæja, er það James, ég get
ekki — ég get ekki komið.“
Þetta var Timothy.
James stóð upp. „Og ég bjóst
við þessu“, sagði hann, og bætti
svo við: „Ég vissi, að það var
eitthvað rangsnú — —Hann
þagnaði og starði út í oftið, eins
og hann hefði séð illan fyrirboða.
SJÖTTI KAFLI
Soames segir fréttir
Soames fór ekki rakleitt heim
til sín, þegar hann gekk út úr
réttarsalnum. Hann fýsti ekki að
fara til City, vildi njóta sigurs-
ins með einhverjum og gekk því
Bayswater Road.
Faðir hans var nýfarinn, þegar
hann kom. Frú Small og Hester
frænka, sem vissu um málalokin,
fögnuðu honum hjartanlega. Þær
sögðu, að hann hlyti að vera
svangur eftir alla þessa vitna-
leiðslu, cg nú skyldi Smither
steikja nokkrar brauðsneiðar
handa honum, því að faðir hans
hefði lokið því, sem til var. Svo
yrði hann að hvíla fæturnar á
sófanum og drekka glas af koní-
aki — það væri svo hressandi.
Swithin var þar enn. Honum
hafði dvalizt lengur en hann ætl-
aði. Hann varð fár við, þegar
hann heyrði þessa tillögu. Skárri
voru það nú lætin með unga
fólkið. Maginn var í ólagi og því
var honum meinilla við, að aðrir
væru að svelgja í sig koníak.
Hann sneri sér að Soames og
sagði umbúðalaust: „Hvernig líð-
ur konunni þinni?. Segðu henni,
að ef henni leiðist geti hún komið
til mín og snætt hjá mér mið-
degisverð. Hún skal fá kampavín
sem er betra en það, sem hún á
kost á venjulega.“
Hár og gildur stóð hann fyrir
framan Soames og leit niður á
hann. Hann kreppti feita gula
hendina eins og hann væri að
kremja smáseiði, þandi út brjóst-
ið og gekk vaggandi út.
Frú Small og Hester frænka
sátu furðulostnar. „Alltaf var
Swithin sjálfum sér líkur.“
Þær brunnu í skinninu eftir að
spyrja Soames, hvernig hann
héldi að Irena mundi taka þess-
um málalokum, en vissu, að það
var ekki viðeigandi. En vera
mátti, að hann segði eitthvað ó-
tilkvaddur, sem varpaði ljósi á
þetta viðfangsefni, sem nú skifti
mestu máli, og kvaldi þær svo
hræðilega, af því að ekki mátti
ræða það. Timothy hafði nú feng
ið vitneskju um það, og við það
hafði heilsu hans hrakað svo, að
ískyggilega horfði. Og hvað
myndi nú June taka til bragðs?
Allt var þetta mjög æsandi, en
jafnframt hættulegt að láta hug
ann dvelja við það.
Þær höfðu ekki gleymt heim-
sókn Jolyons gamla. Eftir hana
höfðu þær aldrei losnað við þá
hugsun, ?.ð ættin væri nú ekki
lengur hin sama og hún hafði
minna mega sín gegn dauðanum.
Rafmagnsljósið lék um andlit
hans og brá á það föJleitum blæ
undir snjóhvítri hárkollunni. Káp
an hans var tilkomumeiri í aug-
um áhorfendanna. Það ljómaði
af honum öllum eins og af heil-
agri hátignarfullri veru. Hann
ræksti sig, saup á vatni, braut
odd af gæsarpenna á skrifborðinu
krosslagði beinaberar hendurnar
á brjóstinu og tók til máls.
í augum James varð Bentham
stærri en hann hafði nokkrum
sinnum getað gert sér í hugar-
lund. Þetta var konungur lag-
anna.
Er dómarinn hafði rakið efni
málsins og lesið það sem máli
skifti úr bréfunum, kvað hann
upp svohljóðandi dóm:
, Það sem ég á að skera úr er
það, hvort stefndum beri að
greiða þá upphæð, sem er fram
yfir tólf þúsund og fimmtíu pund.
Ég tel að svo sé og að stefnandi
eigi því rétt á því að fá sér
dæmda þessa upphæð.
Verjandi stefnda hefur reynt
að færa sönnur á það, að engin
takmörk hafi verið sett fyrir út-
gjöldunum, og það hafi ekki verið
ætlunin með þessum bréfavið-
skiftum. Ef svo hefði verið, þá
sé ég ekki, að nein ástæða hafi
verið fyrir hendi hjá stefnanda
til þess ;'ð nefna upphæðina tólf
þúsund pund, og síðar fimmtíu
pund í bréfum sínum. Verjandinn
hefur haldið því fram, að þessar
tölur skifti engu. En mér er þa^
Ijóst, að með bréfi sínu hinn 20.
maí samþykkti hann mjög skýrt
f • • ™-•—™

UTILEGUMAÐURINN
2.
Þegar Bergur er farinn spyr hún piltinn að heiti. Segist
hann heita Haki.
„Og hvar ertu fæddur, og hvers son ertu?“ segir konan.
Þá segir pilturinn:
„Mér var sagt, að faðir minn héti Sjávarauður og að ég
væri borinn í bekrakró einni. Fóstri minn heitir Bjarni.
Hann býr við Grenivík á Hornströndum. Nú á seinni árum
sagði hann mér að fara eitthvað og leita mér atvinnu.
Móður mína hefi ég aldrei séð og aldrei heyrt neinn minn-
ast á hana.“
Þá stendur huldukonan upp og gengur að litlum kistli og
tekur upp úr honum mynd af stúlku. Hún fær Haka mynd-
[ina og segir:
„Hvernig lízt þér á þessa stúlku?“ Hann skoðar myndina
um stund og segir síðan:
„Svona íailega stúlku hef ég aldrei séð fyrr.“
„Og af hverjum heldur þú að myndin sé?“ segir konan.
, „Ég hugsa að hún sé af þér,“ segir hinn ungi maður. „Og
ræð það af augnatilliti og fegurðareinkennum á andliti þínu,
sem virðast þó vera að líða undir lok. En því ertu ein hér?“
| „Ég skal bráðum segja þér það,“ segir hún. „En fyrst ætla
ég að segja þér, að ég er móðir þín. Ég var fædd við Grenivík
á Norðurlandi. Faðir minn heitir Bjarni. Hann er hægur 1
lund, en þykir þungur og langrækinn, ef honum mislíkar.
Ég ólzt upp hjá foreldrum mínum í eftirlæti og vissi ekki
af neinu mótlæti. — Þar var piltur á næsta bæ. Hann hét
jBjörn, og var á sama aldri og ég. Við lékum okkur saman
til fermingaraldurs.

H.F. EIMSKIPAFÉLAG ÍSLANDS
M.s. „GULLFOSS46
fer frá Reykjavík laugardaginn
13. marz kl. 10 e. h. til Hamborgar
og Kaupmannahafnar.
Farþegar komi um borð kl. 9—
9!4 e. h.
H.F. EIMSKIPAFÉLAG ÍSLANDS
TILKYNNING
■
um grciðslu almcnnra tryggingasjóðsgjatda o. fl.
■
•
■ Almennt tryggingasjóðsgjald hefur nú verið ákveðið
; fyrir árið 1954 svo sem hér segir:
■
Fyrir kvænta karla.......... Kr. 718,00
Fyrir ókvænta karla ......... — 647,00
Fyrir ógiftar konur.......... — 481,00
; Hjá þeim, sem greiða í sérsjóði, eru samsvarandi upp-
| hæðir kr. 238.00, kr. 203.00 og kr. 147.00.
* Hluti gjaldsins féll í gjalddaga í janúar s. 1., en hjá
: þeim, sem ekki hafa greitt þann hluta, er upphæðin öll
■
I gjaldfallin. Gjaldendur eru minntir á að greiða gjaldið
■ hið fyrsta.
• Skrifstofan veitir einnig móttöku fyrirframgreiðslum
■
: upp í önnur gjöld ársins 1954.
: Reykjavík, 12. marz 1954.
■
: Tollstjóraskrifstofan, Arnarhvoli.
Jörh tií sölu
m
m
Jörðin Tröð í Bessastaðahreppi er til sölu. Tilboð óskast
• í jörðina, í því ástandi, sem hún er í. Jörðin er iaus til
■ ábúðar 1. maí n. k. — Á jörðinni er járnvarið timburhús,
; með steyptum kjallara og risi. Staðurinn er heppilegur til
m
• sumardvalar. Nánari upplýsingar veita Halldóra Sæ-
• mundsdóttir, Hverfisgötu 6, Hafnarfirði, sími 9724 og Jó-
: hann Kristjánsson, Miklubraut 9, Rvík eftir kl. 7 á kvöld-
■
| in. — Tilboð óskast send afgr. Morgunblaðsins fyrir 31.
; marz, merkt: „Tröð —341“.
Jp. ..........................................
• 9
Oryggisgler
í bifreiðar — frani og hliðarrúður.
Einnig 3, 4 og 5 mm. rúðugler fyrirliggjandi.
Pétur Pétursson
Hafnarstræti 7. — Sími 1219.
íbúðir til sölu
.
j Tveggja hæða hús í Hveragerði (tvær íbúðir), ásamt
• geymslum og þvottahúsi. 1350 fermetra lóð, með aðstöðu
: til gróðurhúsa- og útiræktunar. Tryggur ódýr hiti íbúð-
.
I imar seljast saman eða sín í hvoru lagi. Skipti á húseign
• í Reykjavík koma til greina. Upplýsingar í síma. 11 og
; 76, í Hveragerði.
■
Húsakaup
. H
; Vil kaupa tvær 3ja—4ra herbergja íbúðir i sama húsi. — 3
; Tilboð merkt: „Milliliðalaust hús — 350“, sendis: afgr. I
j Mbl. fyrir 20. marz. — Öllum tilboðum svarað.
........................................
wkv.i■■ ■ ■■■■■■■■■ ■■■■■■>■■■ ■■ ■■■■■ rtn■■■ iii■ nmii i % nnnmrrn■ int■ ■ ■ nnmtimarri■«nnmn■■■■•■n.n•• ■ ■ ■■■■■■■■ ■■•■••■■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■ ■■■■■■■■■ * ■ ■■ ■■■ ■■■■ ■■■■■■■■ ■ iYinrmrnvirrnn