Morgunblaðið - 23.06.1954, Síða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 23. júní 1954 ]
Skugginn og tindurinn
SKÁLDSAGA EFTIR RICHARD MASON
i :
Framhaldssagan 65
„En mér finnst eins og hann
liggi í loftinu hérna. Mér finnst
hann stöðugt vera að koma fram
úr svefnherberginu á skyrtunni."
„Ó, drottinn minn“, sagði hún.
„Og hann er svo hræðilega óásjá-
legur á skyrtunni með axlabönd-
ín. Það er kannske af því hann
er meg svolitla ýstru. Við getum
borðað kvöldverð úti ef þú vilt
l>að heldur.“
„Nei. Ég reyni að venjast hon-
um.“
„Jæja, ég ætla þá að athuga,
hvað ég á til.“
Á meðan hún var frammi í
eídhúsinu, reykti Douglas síga-
rettu úti á svölunum og hugsaði
með sér að kannske væri Louis
alls ekki inni í íbúðinni. En þeg-
ar hann kom inn, sá hann Louis
koma aftur út úr svefnherberginu
'brosandi um leið og hann þurrk-
aði sér um hendurnar í hand-
klæði. En Louis var hvergi nálægt
hegar þau voru á baðströndinni.
Þegar þau voru sezt við borðið
sagði Douglas:
„Ég held að fólk álíti að bað-
filrendur séu miklu betri á Jam-
aica heldur en þær raunverulega
<>ru."
„Og engar sandflugur?“
„Nei, og alltaf tunglsskin."
„Er það hægt á daginn?“
„Nei. Menn verða að taka sér
sumarbústað á leigu við strönd-
ina.“
Augu hennar voru glettnisleg
og grænleit.
„Þú færð ekki frí fyrr en eftir
iúman mánuð.“
„Ég gæti tekið mér frí yfir
helgi. Ég hefði getað gert það
íyrr, en ég hef ekki kært mig um
það.“
„En ef einhver kæmist að því?“
„Það er hægt að fá leigða sum-
arbústaði langa vegu frá almanna
læri. Við mundum ekki fara í
skólabílnum, við mundum leigja
okkur bíl “
„Það væri slæmt ef þú værir
alltaf að hugsa um I,ouis“, sagði
liún.
„Vofan fer ekki með“, sagði
hann. „Við skiljum hana eftir
hér til þess að hún gæti íbúðar-
innar fyrir þig. Hún verður
kannske orðin þreytt af að vera
hór, þegar við komum aftur.“
Hún brosti til hans yfir borðið.
„Það gæti kannske orðið svo
dásamlegt að það gerði ekkert
til þó að við kæmum ekki aftur.“
Engin umferð var á vegunum
og hann ók hart burt frá Kingston 1
lóttur í skapi í kvöldsvalanum ‘
fuilur tilhlökkunar yfir áform-
unum. Um leið hugsaði hann með
sér að eitthvað gæti komið fyrir, 1
bíllinn gæti bilað svo þau yrðu
strandaglópar áður eri þau kæm-
ust hálfa leig og af einhverjum
ástæðum datt honum í hug bróð-
ir frú Pawley, Findley .. hann ]
'kæmi kannske gangandi eftir j
ströndinni og kæmi að þeim sam-
an, og þá fór hann að velta því
fyrir sér, hvernig færi ef Pawley
kæmist að þessu. En eins og var
kærði hann sig kollóttan og hugs-
, anir hans snérust allar um Judy
. og hreinleika hjarta hennar...
| Hann v>ar kominn einar fjórar
fimm mílur frá Kingston þegar
hann mundi eftir því að hann
hafði gleymt böggli heima hjá
Judy .. það var eitthvert tæki
sem Morgan notaði við veSurat-
huganir sínar, en hann hafði sótt
það fyrir hann úr viðgerð. Hann
1 snéri bílnum við og ók til baka.
| Þegar hann kom að húsinu sá
hann að ennþá var ljós í gluggan-
um hjá Judy. Hann fór upp og
] hringdi dyrabjöllunni. Eftir
augnablik kom Judy til dyra.
„Ó, ég gat ekki ímyndað mér
i hver þetta vár.“ Hún var eitthvað
1 einkennileg á svipinn og þegar
i hann sagði hvers vegna hann
hefði komið aftur, sagði hún:
| „Bíddu við ég skal sækja það
fyrir þig.“
„Ég get sótt það sjálfur." Hún
vildi auðsjáanlega helzt ekki að
hann kæmi inn, svo hann spurði:
„Hvað er að? Ertu með einhvern
inni hjá þér?“
Hún varð ennþá vandræðalegri
á svipinn. „Jæja, þú verður víst
hvort eð er að sjá það.“
Hann fór inn í stofuna. Þar var
enginn, en tætlurnar af bréfinu
, frá Louis lágu á borðinu Hún
hafði verið að raða þeim saman."
Hann hló kuldahlátri. „Ég vissi
ekki að þér þætti gaman að
„púslu-spili“. Þú færð kannske
fleiri bréf fyrir helgina .. Þú
getur rifið þau í sundur og raðað
þeim saman að gamni þínu á bað-
ströndinni, Þér til dægrastytting-
ar.“
„Ég vildi að þú hefðir ekki
komið aftur“, sagði hún. „Þetta
er svo kjánalegt og meiningar-
laust.“
„Þú vildir bara fá að vita, hvað
stóð í bréfinu.“
„Ég skal rífa það aftur, ef þú
vilt. Ég skal brenna það.“
„Nei, haltu bara áfram“, sagði
hann. „Hann er kannske að bjóða
mér stöðuna. Ekki má ég missa
af því. Má ég fá mér í glas á
meðan.“
Hann fann rommflösku í eld-
húsinu og ísmola í ísskápnum.
Þegar hann kom aftur inn í stof-
una hafði hún lokið við að setja
saman bútana. Það var ofur auð-
velt því hún hafði ekki rifið um-
slagið nema í fjóra parta.
„Þú mátt lesa það ef þú vilt“,
sagði hún.' „Hann er ófær við að
skrifa bréf. Eins og ég.“
„Hvað vill hann?“
„Konan hans er farin til New
York. Hann heldur að hún sé
farin þangað fyrir fullt og allt.
Hann vill að ég komi niður eftir
til Buenos Aires.“
„Já, því ekki?“ sagði Douglas.
„Flugvélarnar fara héðan til
Argentínu. Þú gætir samið við
flugfélagið.“
„Eg ætla ekki að fara“, sagði
hún.
„Ég skil ekki hvers vegna þú
ættir ekki að gera það.“
Hún leit á hann með raunasviþ.
„Ég vil það ekki. Óllu er lokið
á milli okkar Louis. Ég hef sagt
þér það áður.“
„Þú sagðir líka að þú ætlaðir
ekki að lesa bréfin frá honum.“
„Ég gerði það bara af því að
ég hafði ekkert annað að gera
þegar þú varst farinn.“
„Ekkert nema hugsa um næstu
helgi.“
Hún snéri sér undan. „Ég á
þetta skilið. Nú vilt þú auðvitað
hætta við allt saman. Ég var dauð
hrædd um að eitthvað mundi
koma fyrir svo að ekkert yrði úr
ferðalaginu, en mér datt ekki í
hug að það mundi ske svona
fljótt.“ Það var á henni að heyra
að hún væri gráti nær en eftir
augnablik snéri hún sér að hon-
um og brosti. „Nei, ég ætla ekki
að fara að gráta. Að minnsta
kosti ekki fyrr en þú ert farinn.“
„Þig hefur alltaf langað til að
koma til Argentínu."
„Mig hefur alltaf langað til að
koma til Brasilíu", sagði hún.
„En aldrei til Argentínu.“
„Þig mundi langa meira til þess
ef þú værir ekki hrædd við að
valda mér vonbrigðum“, sagði
hann. „Ég er allt of góður náungi
til þess að hægt sé að svíkja mig
tvisvar. Þú ert of góð til þess að
gera það. Við erum bæði svo góð
að við getum ekki gert það sem
við vildum helzt.“
„Ég mundi fara til Buenos
Aires ef ég kærði mig um það“,
i :
Kelvinator KÆUStíPAR
væntanlegir um miðjan næsta mánuð.
Getum tekið á móti pöntunum.
HEKLA H.F.
Austurstræti 14 — Sími 1687
■■a
Rósaálf urinn
Þangað flaug hann, — en þei, þei! eitthvað tvennt var þar
fyrir: ungur maður, fríður, og yndisfögur yngisstúlka. Þau
sátu hvort hjá öðru og óskuðu þess, að þau þyrftu aldrei að
skilja alla eilífð. Þeim þótti svo vænt hvoru um annað, vænna
en bezta barni getur þótt um föður og móður.
„Og samt verðum við að skilja,“ sagði ungi maðurinn,
„hann bróðir þinn hefur horn í síðu okkar, þess vegna sendlr
hann mig í erindagerðir, langar leiðir yfir fjöll og höf. Vertu
nú sæl, elsku brúðurin mín tilvonandi, því að það ertu, hvað
sem öðru líður.“
Og þar með kysstust þau, og stúlkan grét og gaf honum
rós. En áður en hún rétti honum hana, þá þrýsti hún á hana
kossi svo fast og innilega, að blómið opnaðist. Þá flaug álf-
urinn litli inn í blómið og hallaði höfði sínu upp að ilmandi
blaðaveggjunum, en hann heyrði glöggt að sagt var: „Vertu
sæl,“ „vertu sæll,“ og hann fann, að rósin var fest á brjóst
unga mannsins — ó, hvað hjartað sló og barðist inni fyrir.
— Álfurinn litli gat alls ekki sofnað, svo mikill var hjart-
slátturinn.
Ekki fékk rósin lengi að liggja kyrr á brjóstinu, maðurinn
tók hana, og á meðan hann var á leiðinpi aleinn gegnum
dimman skóginn, þá kyssti hann blómið svo oft og svo fast,
að við sjálft lá, að álfurinn litli merðist til bana.
Hann fann í gegnum blöðin, hvað varir mannsins voru
brennheitar, og rósin sjálf hafði lokizt upp eins og við megn-
asta hádegis sólhita.
í því kom annar maður, svipdimmur og reiðilegur. Það
var vondi maðurinn, bróðir stúlkunnar fögru. Hann tók upp
hníf, mikinn og beittan, og meðan hinn kyssti rósina, rak
illmennið hann í gegn, skar af honum höfuðið og gróf það
niður ásamt bolnum í mjúkri moldu undir linditré nokkru.
Húseignin
Rauðará
við Skúlagötu, nánar tiltekið ibúðarhús og
geymsluhús ásamt tilheyrandi lóð, er til
leigu nú þegar.
Húsin eru upphituð með jarðhita.
Eignin verður aðeins leigð í einu lagi.
Lysthafendur sendi nöfn sín til MorgunblaÖsins auðkennt.
„Kauöará — 702“.
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■^
BÖKIIN ARVÉLAR
Vér útvegum allskonar bökunar-
vélar s. s.:
Hrærivélar
Eltivélar
Ú trullningsvélar
Tvíbökuskurðarvélar
P lötuhreinsunarvélar
Brekkvélar
Ath.: Vélar þessar eru ekki
í B-lista.
Hannes Þorsteinsson & Co.

B AN M
Vér undirritaðir bönnum alla eggjatekju, fugladráp,
grjót- og malartekju, berjatekju svo og alla bifreiða- og
aðra umferð um beitiland vort, á landsvæðinu frá Gerða-
og Miðneshreppamörkum, að norðan og austan, að Sand-
gerðismörkum að sunnan.
LANDEIGENDUR.
3
■
: