Morgunblaðið - 20.08.1954, Blaðsíða 14

I
14
MORGUNBLABIB
Föstudagur 20. ágúst 1954
' ■' I i~- ;*f * ■ . ■ i i !!■»
N I C O L E
Skáldsaga eítir Katherine Gasin
Framhaldssagan 21 ■ hafíð í höndunum, en það sé ekki
hljóðfærið, sem hefur vald yfir
varð sannur vinur hennar. Hún ygur“. En mínútu síðar gat hann
var aðlaðandi og gædd þeim eig- ' æft af vonzku ef hún lék svítu
inleika að geta hvenær sem var i eftir Mozart á þann hátt að al-
eytt óánægju og leiðindum mennilega heyrðist um herberg-
þeirra er hana umgengust. Nic- Einu sinni, er hún var hálfn-
ole átti herbergi með henni og ug v|g ag leika fúgu eftir Back,
hún átti hálft líf hennar, því að rejf hann nótnabókina og þeytti
hún kynntist fjölskyldu hennar henni af alefli í gólfið. „Farið
með því að fá að lesa bréfin er heimj mademoiselle!" hrópaði
húr^ fékk að heiman. Judy krafð- hann. „Farið heim. Og þegar þér
ist þess að hún læsi þau. Hún Eomið aftur, viljið þér þá gera
kvað það gagnslaust að eiga þag fyrjr mjg ag leika eftir nót-
vinf, nema þeir fengju að þekkja unum Ég vil ekki heyra þessar
þá aðra, sem j umbætur við verk Bachs. Þau
eru nógu góð, aðeins ef þér lesið
þau rétt. Það er engin ástæða til
mann sjálfan og
mórtúðu mann.
Það að Nicole var amerísk
flýtti fyrir kunningsskap Judy
og hennar. Hún hafði alltaf haft
áh^a á Ameríkumönnum — því
hún átti skyldmenni í Georgíu-
ríki. Hún sagðist aðeins þekkja
einn þeirra. Hann var í London,
og hafði nýlega lokið læknis-
fræðinámi í Oxford. Judy hafði
gaman af að tala um fjölskyldu
sína. Með hálfri athygli hlýddi
Nicole á frásagnir hennar af
Fentons-fólkinu. Samtímis hugs-
aði hún um hinn nýja verustað
sinn og allt þetta ókunnuga fólk,
sem hún nú var á meðal. Hún
vandist veru sinni í skólanum
fyrr en hún hafði búizt við. —
Námið veittist henni ekki eríið-
lega. Hún var góð í frönskunni,
og talaði þýzku einnig vel. Tvö
kvöld í viku fylgdi Mademois-
;.elle Garon henni í tónlistarsal-
" inn. Haukfrán augu lágvaxna,
. xússneska kennarans ljómuðu af
ánægju er hann fyrst heyrði
Nicole leika á píanóið. ,,Ég held,
að ég mundi geta kennt yður að
leika á píanó, Mademoiselle“,
sagði hann.
Þ'að var ekkert spilað í fyrstu
kennslustundinni: prófessorinn
talaði og talaði. Hann gagnrýndi
og tætti í sundur tækni hennar
og leikaðferð, benti henni á galla
og ^feilslög, sem hún aldrei hafði
teliið eftir fyrr.
„Svo framarlega, sem þér tak-
ið'ekki famförum í hverjum
tím’a, þá hætti ég að kenna yð- j
ur“. Han pataði mikið með hönd- I
unum til skýringar máli sínu. 1
,,Ég verð að hafa marga nemend-
ur í tíma, og flestir þeirra eru
heimskingjar. Sumir nemenda
minna eru eins og mýs — en ég
heflíka einn eða tvo, sem leika
þannig, að hjarta mitt gleðst,
þegar þeir leika. Þeim er gaman
að kenna. Ég hef engan tíma til
að kenna hinum. Ég vil mikil-
leika, mademoiselle, mikilleika".
Forstöðukonan hvatti hana til
að sækja tíma í tónlistarsögu,
tónlistarfræði og píanótíma. Það
var erfitt nám, þó að hún óttað-
•istlsað ekki eins mikið og Rúss-
ann lágvaxna. Madame Graneau
talaði ekkert við hana um nám-
ið, eftir að það var byrjað, en
;eftir f.yrsta píanótímann fékk
; hún skilaboð frá henni um að hún
í mætti nota stóra flygelinn, sem
ioftast stóð læstur í viðhafnarsal
■skólans — einnig að hún þvrfti
• ekki að sækja tíma í sögu og
ítölsku. Henni skildist að þar
me5 ætti að gefa henni einstakt
tækifæri til að helga sig tón-
listinni. Það var hennar að nota
sér það.
Smám saman vandist hún skap
. ofsa prófessorsins. Hann hrósaði
henni aldrei, og ætlaði að trvll-
ast hvenær sem honum fannst
hún leika kæruleysislega eða án
innblásturs. Hann gat ætt um
gólfið að baki hennar, eða s'tarað
út um gluggann og truflað hana
þess fyrir yður að reyna að
bæta þar um, með því að blanda
yðar litlu tilfinningasemi þar inn
í. Bach er meiri maður en þér —
miklu meiri. Gjörið svo vel að
lofa honum að vera eins og hann
er“.
Nicole kom aftur og æfði bet-
ur og betur og af meiri ákveðni.
Þegar hann heyrði hana leika
aftur, muldraði hann: „Uss. Þér
leikið eins og þér hafið stein á
þeim stað, þar sem aðrir menn
hafa hjarta. Þér sláið engar feil-
nótur. Þér sláið aðeins þær nót-
ur, sem þér eigið að slá — en
madimoeselle, það er eins og þér
sláið þær með tréfingrum, það
vantar tilfinninguna. Það er
leiðinlegt að þér haldið áfram að
sóa mínum tíma jafnt sem yðar“.
o—O—o
Nicole hugsaði oft um Charles,
og óskaði þess oft að hann myndi
koma og heimsækja hana; en
hann skrifaði að Iris væri ekki
fullhraust og hann hefði ekki
átt heimangengt. Hún sá vini og
ættingja hinna stúlknanna koma
í heimsókn og fara. Og hún og
Judy knýttust nánari böndum,
því að Judy fann til sömu einveru
kenndarinnar og Nicole. Þessi
skóli í París hafði verið síðasta
ráðið, sem Fentons-fjölskyldan
hafði gripið til, í því skyni að
temja dóttur sína. Forstöðukon- !
unni fannst það öllum fyrir beztu
að um engar heimsóknir til henn-
ar yrði að ræða. Þegar Judy
heyrði þetta, sagði hún: „Ég
myndi fara heim, ef pabbi eða
mamma kæmu hingað. Það veit
forstöðukonan". |
Judy virtist erfiðara að venj-
ast staðháttum en Nicole. Reglu
og aga hafði hún ekki þekkt áð-
ur. Hún sagðist aldrei hafa verið
í skóla áður — en heimiliskenn-
ari kenndi henni þegar hún var
yngri, og þegar bræður hennar
voru sendir til Harrow, varð
kennarinn eftir hjá henni einni.
Nicole vorkenndi henni, því að
húfi vissi að Judy þjáðist meira
af heimþrá en hún vildi sjálf
viðurkenna.
Dag einn í desember höfðu þær
stöllurnar farið í gönguferð —
Þær voru komnar að skólahús- ’
inu aftur er madame Graneau
kallaði í Judy: „Það er maður að
heimsækja yður í dag, mademois
elli“, sagði hún.
Judy réði sér varla fyrir kæti.
„Karlmaður, madame?"
„Já, dr. Lloyd Fenton. Ameríku
maður held ég. Hann sagðist
vera skyldur yður“.
„Já, frændi minn. Hvar er
hann núna? Kemur hann aftur?“
„Ég hugsa ekki. Hann kom
hingað til Parísar í óvæntum er-
indum og sagðist verða að fara
aftur til London í kvöld“.
„Hann er þá farinn?" sagði
Judy og fögnuðurinn var nú horf
inn. i
„Já. Hann sagðist vera leiður ,
yfir að geta ekki hitt yður. Hann
sagðist ekki hafa athugað að láta
yður vita fyrirfram". j
„Jæja“, sagði Judy þurrlega.
„Ég skil“.
Jóhann handfasti
ENSK SAGA
9.
Ég ákvað að hlaupa burt. Litla herbergið, sem ég var í,
var hér um bil 12 fet frá jörðu, og ég hafði ekkert, sem ég
gat notað fyrir taug, — en í garðinum óx hátt beykitré.
Mér tókst að ná járnstöngunum frá glugganum með rít-
ingnum mínum, og af því að ég var lítill um þær mundir
og mjór eins og áll, þá smeygði ég mér út um hann.
Þarna var að vísu beykitré, en ég sá, að ég myndi þurfa
að stökkva sex fet, ef ég ætti að geta náð í næstu grein. Og
ef ég missti af henni myndi ég lenda á steinstéttinni fyrir
neðan. Ég fann samt, að ég var komin of langt til að geta
snúið aftur, svo að ég hélt niðri í mér andanum, skreið nið-
ur á gluggastokkinn og henti mér út á greinina.
Ég hélt mér dauðahaldi í hana af öllum kröftum og sveifl-
aði mér á grein fyrir neðan. Úr því var mjög auðvelt að
klifra niður á jörðina.
Hvergi sást til mannaferða. Ég gekk út um hliðið, bauð
verðinum ofur hversdagslega gott kvöld og gekk yfir vindu-
brúna.
Þegar ekki sást til mín lengur, tók ég til fótanna og hljóp
eins hart og ég gat inn í skóginn.
Ég hljóp þangað til ég var að því kominn að springa af
mæði. Mér var alls ekki ljóst hvað ég ætlaði að gera, nema
að ég ætlaði að vera nógu lengi burtu til að vekja ótta og
kvíða hjá hinu góða fólki í kastanufn.
Mér virtist ég heyra kveihstafina og harmatölurnar í frú
hafið vald á hljóðfærinu, sem þér um? Það hefði ekki átt að refsa honum svona harðlega.“
HESÍLU
Höfum nú fengið frá fataverksmiðjunni Heklu,
drengjabuxur, sem eru úr ótrúlega sterku nankin,
samofnu úr flónel að innan. Flónelið er brotið út
fyrir skálmarnar að neðan, eftir amerískum sniðum.
Þessar buxur hafa náð geysivinsældum víða um
heim, enda kunna mæðurnar að meta styrkleika
þeirra og drengirnir mýkt flónelsins, sem að þeim
snýr. — Skoðið þessar nýju „gallabuxur" við fyrsta
tækifæri.-----
GEFJUIM-IÐIINN
KIRKJUSTRÆTI.
Útsala
á klólum og peysum,
FELDUR
Laugaveg 116
■ *
Lokað í dag og á morgun
vegna viðgerðar á húsinu.
Atvinnudeild Háskólans.
við Hringbraut.
rnn-m
plastveggdúkurinn
er kominn aftur.
MAN-O-TILE er mjög auðvelt að hreinsa, þolir sápu-
lút og sóda án þess að láta á sjá.
MAN-O-TILE fæst í mörgum litum.
MAN-O-TILE er ódýrt.
MAN-O-TILE er límdur á me0 gólfdúkalími.
' ■' - K w: \ *o ;í'3.1.D fY v i.:• • i í í C'. •; •V
Málning & Járvwörur
Sími 2876 t-j Laugavegi 23.
i • ■ : I I I » / r .4 i Í I J t .
al
•mm