Morgunblaðið - 25.08.1954, Blaðsíða 14

Morgunblaðið - 25.08.1954, Blaðsíða 14
14 MORGUNBLAÐIÐ Miðvikudagur 25. ágúst 1954 N I C O L E Skáldsaga eftir Katherine Gasin Framh'aldssagan 25 neydd til þess að halda honum í hæfilegri fjarlægð frá sér. þa^gilega framkoma hans hafði j>egar inn í bókaherbergið kom koþiið í veg fyrir það. ^ »voru samræðurnar ekki eins Er klukkuna vantaði þrjár mín þvingaðar og undir borðum. Nú útúr í eitt tilkynnti Adams um jögðu allir eitthvað til málanna. koinu dr. Fentons. Charles og Herrarnir sátu og reyktu og Iris gengu strax í áttina til hans jrjg jþjj jjj prjónanna sinna. Judy og heilsuðu honum innilega. 1 var ag segja Lloyd frá því, hversu Jufly stökk upp full ákafa og vonsvikin hún hefði verið að gerði virðingarverðar tilraunir til mjssa af honum er hann heim- aðíkynna fólkið um leið og hún ■ sótti skóla Madame Graneau. sagði honum hve mjög það gleddi , Njcoje heyrði ekki hverju hann haha að sjá hann nú aftur. I svaragj Hún var að hugsa um ^iloyd sneri baki að tröppunni komandi haust. Iris hafði gert ■sem Nicole sat á. Hann sneri sér i svo umfangsmiklar áætlanir. Það vi^ til að virða hann fyrir sér. j voru svo margjr staðir, sem hún Hún sá ekki andlit hans, en hann | ^jjj ag heimsækja .. Hún heyrði vah dökkhærður. Hann var hár, ■ að Ljoyd hjó og hún varð ergjjeg ha^rri en Charles og í málfari vegna þess, að hún hafði misst af hans gætti taleinkenna Suður- samtali þeirra. Nú vildi hún vita, nkjabua. j ag hverju hann hló. Þau héldu hennar. ' heilsaðu Judy leit upp til „Komdu niður og Llöyd“ kallaði hún. Lloyd sneri sér við og horfði á Nitole. Hann lyfti brúnum og hrosti. „Nú, hvað eruð þér að gefa þarna uppi? Fela yður?“ Nicole skellti aftur bókinni. Hún fann hvernig reiðin gaus upp í huga sínum. Þessi glott- an,di augu horfðu á hana, það fann hún líka. „Það gleður mig að kynnast yður“, sagði hann, þegar Judy kynnti þau. „Judy sagði í einu hréfinu, að þér væruð frá Ame- ríku; það er ánægjulegt að hitta fólk að heiman.“ „Já, finnst yður það ekki?“ svaraði Nicole þurrlega. Judy skarst í samræðurnar aft- ur með því að spyrja um fjöl- skylduna og Fenton-Woods. „Og hundarnir“, sagði hún með ákefð, „hvernig líður þeim? Hvernig líður McGuinty?" „McGuinty líður vel“ svaraði hann. „Hann fékk kvef fyrir nokkrum vikum og hefur ekki náð sér reglulega vel síðan. Hann vill hvergi sofa nema í bezta stólnum hehnar mömmu þinnar." Judy hló. „Mamma myndi finna afsökun fyrir öllu því, er sá; hundur fyndi upp á.“ Meðan þau töluðu virti Nicole Lloyd fyrir -sér. Hann var mjög lilíur Judy til munnsins, og bros þe|rra var eins. Augu hans voru ■dökkbrún og skarpleit — augu sepi sjá allt, en yfirsést ekkert. Adams birtist og tilkynnti að hájdegisverðurin væri tilbúinn. Eftir á fannst Nicole borðhaldið alierlega misheppnað. Eins og liqn hafði búizt við fór Lloyd að tafa um Ameríku. Hann spurði, —j og einmitt um það, sem hún vildi ekki segja honum. Hann spiirði ekki ókurteislega, heldur eiijs og Ameríkumenn spyrja hvjorn annan er þeir hittast er- leþdis. Og það mátti sjá það á hoinum, að honum fannst ein- kejnnilegt að fá svo þurr svör. H$nn átti bágt með að skilja Ssa ungu stúlku og hann furð- áfram samræðunum, en Nicole , tók engan þátt í þeim. Lloyd fór I að segja Iris frá starfi sínu, og 1 Iris spurði af áhuga. Nicole veitti svörum hans litla eftirtekt. Hún i heyrði hvernig regnið lamdi gluggana. Þetta var leiðindaveðr- ' átta á þessum .tíma árs, því enn var ekki nema ágúst. Sífelldar rigningar og næðingssamt. Fyrir utan gluggann sleit vindurinn laf j af tré, það hringsnérist og feykt- ist til og féll svo til jarðar. Lloyd var þegar staðinn upp og var að kveðja Charles þegar hún veitti því eftirtekt að hann var að fara. Þau Carles og Iris kvöddu hann á hlýlegan og virðu legan hátt. Judy vildi endilega að Nicole fylgdi Lloyd líka til dyra. í anddyrinu stóð Adams með frakkann og hjálpaði Lloyd í hann. Judy opnaði dyrnar og sam an gengu þau út á tröppurnar. Nú var stytt upp, en rakt loftið var þrungið ilman gróðurs, Það lak ennþá af trjánum hinu megin torgsins og pollar voru á götunni. Judy var mikið niðri fyrir er hún sagði honum frá því að þær væru báðar að fara til Fenton-Woods. Lloyd sneri sér að henni skyndi lega. „Báðar?“ „Já, Nicole ætlar að vera hjá mér í hálfan mánuð.“ „Ég vona að þttð skemmtið ykkur vel“, sagði hann dræmt. Síðan leit hann til Nicole. „Verið þér sælar, það var ánægjulegt að hitta yður.“ „Vertu blessuð, Judy“, sagði hann. „Ég hringi til þín einhvern morguninn í næstu viku, kannske á mánudaginn, og þá getum við ráðgast um það, hvenær við get- um hitzt, áður en þú ferð heim.“ „Allt í lagi. En gleymdu því ekki.“ „Nei, því lofa ég.“ Hann tyllti hattinum betur á höfði sér með snöggu handtaki, og hljóp niður tröppurnar. Þær horfðu á hann meðan hann sneri bílnum; síðan veifaði hann og ók hratt niður strætið. Nicole átti erfitt um svefn nótt- ina áður en þær ætluðu til Fen- ton-Woods. Hún hafði verið þreytt er hún gekk til hvílu, en hún gat ekki slappað hug sinn og sofnað. Heimþrá Judy og ákefð hafði náð tökum á henni, eins og tilfinningar Judy höfðu alltaf gert fyrr eða síðar. Hún sneri sér á hliðina. Tunglsljósið smaug með gluggatjaldinu og varpaði daufri skímu yfir hennar rúm og á rúmið við hliðina. Hún sá að Judy svaf vært — það heyrði hún líka á rólegum andardrætti henn ar. Á morgun gat Judy aftur sof- ið í sínu eigin rúmi, hugsaði hún. Því hafði hún beðið eftir í tvö löng ár. Niðri í anddyrinu sló klukkan, Judy geispaði og sneri sér í rúminu. Hún lagði hendurnar undir höf uð sér og starði út í myrkrið. Þennan morgun hafði hún í þriðja sinn setið fyrir hjá málar- anum. Petah Hancrovitch var eng inn gerfi-listamaður. Málverkið var að fá lögun og lit — og það myndi verða tilbúið stuttu eftir Jóhann handfasti ENSK SAGA 11. Þar blikuðu nokkrar stjörnur á hinum frostkalda himni, en hinn daufi, fjarlægi, bjarmi þeirra var mér engin hjálp. Allt í kringum mig stóðu trén, svört og ógnandi, og sýnd- ust stærri í myrkrinu en þau í rauninni voru. Ég reyndi að muna ekki sögurnar, sem ég hafði heyrt um grýlur og galdra- nornir. Á meðan ég stóð þarna og reyndi að átta mig á því hvaða leið ég skyldi halda, var næturþögnin rofin af langdregnu úlfsgóli. Við þetta óheillavænlega hljóð fór hjartað í mér að berjast líkt og þegar hófar á hlaupandi hesti glymja. við sig á því, hve innileg vináttu- • jörðu. d voru milli hennar og Judy. j Eg hélt niðri í mér andanum og hlustaði vandlega. Og ;si stúlka var ólík Judy — fá- eftir andartak heyrðist annað hærra gól í úlfi, sem svaraði við gólfi hins fyrra. Mér rann kalt vatn milli skinns og hörunds, og mér varð ljóst, að þarna í skóginum hlutu að vera allmargir úlfar, ekki alllangt í burtu. Ég þreif til rítings míns, frekar af vana en af von um að geta vanð mig fyrir þessum gráðugu villidýrum, sem ég vissi að myndu tæta mig í sundur, ef þau réðust á mig. Ég sneri því við og hljóp — hraðara held ég, en ég hef nokkurn tíma hlaupið áður, því að skelfingaróttinn gefur fótunum vængi fremur en nokkuð annað. Á meðan ég var að brjótast í gegn um skógarþykknið, datt ég nokkrum sinnum endilangur um fallnar greinar, en spratt jafnskjótt á fætur aftur og þaut áfram, og bað til Guðs, að ég hlypi nú ekki í hringi eða beint í ginið á úlfunum. Skyndilega kom ég auga á blaktandi roða á milli trjánna. Eldur. Þá hlaut ég að vera nálægt einhverjum mannabústað. HflÍitllMHfÍliíli'ÍÍÍMtÍ •' ■ ' V“ • '- ■ >1 ' 1 * *.■ |.« > 1. ^lug og fráhrindandi. Nicole fafm að hún var þurr á manninn og hún vissi að allir við borðið fuþdu það. Þetta var langt og lejðinlegt borðhald, fannst henni. Þáu öll fímm, voru alls hugar íegin er kaffið hafði verið borið frám, og um leið stóð Iris upp frá borðum. Judy sagði eitthvað við Lloyd og hló. Nicole vissi að hún var að reyna að eyða undrun þeirra beggja. Henni finnst leið- iníégt að svona hafði farið við börðið. Henni fannst Lloyd Fen- toh ekki óaðlaðandi maður, en méðan hann héldi áfram að spjýrja um New York, þá var hún r«| Amerískur skódburður 99 Shine Magic“ Nýjasta ameríska uppfindingin í skóáburði. Gerir gamla skó og aðra leðurhluti sem nýja. — Komið í verzlanirnar, þér fáið að reyna þennan undraáburð frítt. su ú& l\eijhjauílnir Lf Aðalstræti 8 SL óbúc) t^eybjauíLiir Lf útilú Garðastræti 6 Drekkið aippelsínusafa Fæsi í næstu búð ■■■■■■■■■■■■«■■■■■■•■■■■ •■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■4 I I \\ Skyndisulan heldur áfram. — í dag seljum við: Hettuúlpur á karlmenn og drengi, Strengblússur — Vinnubuxur og margt fleira íyrir mjög lækkað verð. Vesturgötu 4 í: Erlendur viðskiptafulltrúi óskar eftir húsnæði (húsi eða stórri íbúð) til leigu. Upplýsingar í síma 1654 kl. 10—13. ■mi

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.