Morgunblaðið - 03.10.1954, Qupperneq 14

14
MORGUHBLÁÐiB
Sunnudagur 3. október 1954
NICO'LE
Skaldsaga eítii Katherine Gasin
mnoaoODOWMwno*

Unglingar
óskast til að bera blaðið til kaupenda
víðsvegar um bæinn. —• Talið strax
við afgreiðsluna. — Sími 1600.

Framhaldssagan 57 snauðum hlátri. „En nú er ég orð- leit hann í augu hennar og sagði:
* in leiðinleg fyrst ég er farin að „Hvað vitið þér mikið?“
Hún brosti og sagði hægt. „Ég
veit allt.“
„Fyrst að þér vitið allt“, sagði
A skildinum undir mátti lesa: , um sjálfa mig; gamlar kon-
„Roger, þrettándi jarlinn af ! ur eru þreytandi.“
Manstone, 1919“. Langt er um
liðið síðan, hugsaði Nicole, en
ekki hefur hann breyzt mikið.
„Hann er dásamlegur maður“,
sagði David.
„Þú er stoltur af honum, er
það ekki?“
„Ég vildi að ég mundi líkjast
ltonum“, svaraði David.
Nicole leit aftur á málverkið.
Dauðaþögn var í málverkasafn-
inu. Tréin úti fyrir stóðu óhra rð
Nicole sagði ekkert en horfði
á David hjálpa henni upp úr stóln ! hann og var nú rólegri, „þá get-
um, sá þau ganga út úr stofunni
og Nicole fann að henni hitnaði í
hamsi. Þessi gamla greifaynja
hafði ekki verið svo óðfús að
láta móðir hennar hafa brúðar-
perlur Asleighfjölskyldunnar.
Hún bar því við hvernig henni
hefði verið innanbrjósts sem
ungri stúlku. En Nicole þóttist
vita að allar hennar gerðir stæðu
af golunni og geislar sólavinnar , j einhverju sambandi við eigin
spegluðust á gljáfægðu gólfinu
5. kafli.
David hugsaði um Nicole öllum
stundum. Sú umhugsun var að
nokkru blandin ótta um, að enn
mundi hún geta gengið honum
úr greipum. Hann sagði við sjálf-
an sig, að hann væri of ímyndun-
argjarn og að ástæðulaust væri
að flýta brúðkaupi þeirra. En
haim gat ekki hætt að hugsa um
það, ef hann mundi ekki fá
hennar.
„Hvenær getum við gifzt,
Nicole?“ spurði hann eitt sinn.
Hún hugsaði sig um andartak
áður en hún svaraði. „Strax og
ég hef lokið öllum undirbúningi.
í september kannski."
Honum fannst kuldi í svari
hennar, sem fullvissaði hann um
að ótti hans væri á rökum reist-
ur. En samt var eins og hún væri
ákveðin. Hann tók utan um hana
og þrýsti henni að sér. En samt
ásótti hann einhver ótti, því þó
hann gæti þrýst henni að sér,
þá gat hann ekki komið í veg
fyrir að hún hugsaði um allt ann-
að en hann á sama tíma — og að
hún myndi aldrei verða hans.
„Við skulum heldur koma inn,
David“, sagði hún. „Mér er hálf-
kalt.“
„Fyrirgefðu, elskan. Ég hefði
átt að ná í kápuna þína — en ég
er alltaf svo hugsunarlaus."
„Það var ekkert kalt, þegar við
gengum út“, sagði hún.
„Nei, að vísu“, sagði hann. ,,En
við erum búin að vera hér í
næstum klukkustund “
Hann brosti til hennar um leið
og hann tók undir handlegg henn
ar. Þau gengu að húsinu, inn um
dyrnar er staðið höfðu opnar og
inn í stofu.
Greifaynjan leit til þeirra er
þau gengu inn og í augnaráði
hennar var hlýleg kveðja. Gamla
konan var ánægð. Aldrei hafði
hún búizt við að David fengi
slíka kostakonu sem Nicole var
að hennar dómi. Fegurð hennar
skipti litlu máli í hennar aukum;
en hún var viljasterk, ákveðin og
hafði mikla hæfileika — þetta
voru kostir sem féllu gömlu kon-
unni vel í geð. Hún var mjög
ánægð með val sonarsonar síns.
„Ó, þarna komið þið loksins“,
sagði hún. „Ég hef verið að bíða
girm hennar, afbrýðissemi eða
græðgi. Nicole sneri sér við. Og
henni varð litið á Roger. Hann
sat við arininn og reykti. Hún
gekk að píanóinu og settist þar á
bekkinn. Henni fannst einhver
stríðnissvipur á Roger, þó hann
segði ekkert en sæti og þættist af
og til lesa í blaði.
Nún opnaði píanóið og fvrstu
tónarnir voru ákveðnir og örugg-
ir — síðan var eins og hún leit-
aði að einhverju ákveðnu lagi.
Hún lék Chopin alltaf vel. Alveg
óafvitandi var hún farin að leika
hans Military Polanaise. Hún
fann eldhita tónverksins og hið
þunga hljómfall, og sá að Roger
stóð á fætur og slökkti í vindlingi
sínum, sýnilega reiður. Þá tók
hann að ganga um gólf, mjög
óþolinmóður. Og er hann í einni
yfirferðinni yfir gólfið var rétt
að baki hennar sneri hann sér
hranalega að henni, greip um
axlir hennar og sagði.
„Hættu þessu! Heyrirðu það,
hættu þessu þegar í stað!“
Hún lamdi höndunum á nótna-
borðið svo tóngargíð glumdi við
í herberginu. Síðan sneri hún sér
ofurhægt við. „Ég var að velta
því fyrir mér, hvort þér væruð
I búinn að gleyma þessu lagi“
I sagði hún ertnislega. „En ég sé,
að svo er ekki.“
Hann hikaði dálítið. En síðan
um við farið að tala saman. Hvað
viljið þér hingað?“
„Ég hef fengið allt, sem ég vil“,
svaraði hún. „Ég ræð bráðum
ríkjum á Lynmara.“
Hann horfði á hana rannsak-
andi augnaráði.
„Þér eruð dóttir Greddu. Hún
hefur sent yður hingað.“
Augu Nicole leiftruðu. „Ég hef
þegar sagt yður, að hún er dáin.
Hún drukknaði. Þér hefðuð vel
mátt trúa mér; ég dreg aldrei
neitt undan. Snúið yður ekki
svona undan! Ég þarf að segja
yður meira. Hún drukknaði, —
en það er dálítið meira. Lögregl-
an sagði eftir líkkrufningsmann-
inum að það hefði verið slys. En
ég held að það hafi verið sjálfs-
morð. Þetta er ekki falleg saga?
Ég vakna stundum að næturlagi
og hugsa um það tímunum sám-
an, og eftir því sem ég hugsa
meira um það, þeim mun hræði-
legra finnst mér það vera. En við
skulum ekki tala um það núna.
Það getur verið að yður finnist
málavextir dálítið leiðinlegir. En
ég vildi aðeins láta yður vita, að
það var ekki hún sem sendi mig
hingað. Hún var búin að fá nóg
af yður og fjölskyldu yðar. Hún
hefði ekki viljað komast í tæri
við þessa fjölskyldu, ef hún hefði
getað komizt hjá því. Ég kom
hingað aðeins vegna þess að mér
sjálfri datt það í hug.“
„Og hvers vegna komuð þér
hingað?"
„Ég vildi fá Lynmara. Mér
fannst það kitlandi tilhugsun að
rauða teppið myndi verða borið
út mín vegna. Greifaynjan tók
mér ákaflega vel.“ Hún hló. „Hún
sagði að ég væri mjög aðlaðandi.
Hvað skyldi hún segja, ef henni
væri sagt að ég er fædd í Brook-
Jóhann handfasti
ENSK SAGA
31.
honum þakklæti mitt fyrir góðvild hans gagnvart mér, en
ég gat ekki hugsað mér hvaða gjöf fátækur sveinn gæti
gefið voldugum konungi.
Þegar ég gekk um borgina kvöldið áður og var að hugleiða
þetta vandamál, sá ég dökkhærða, laglega stúlku vera að
selja glysvarning. Hún sagði mér að hún ætti betri gripi
heima hjá sér og bað mig að koma með sér. Ég gerði það,
og lá leið okkar inn í þröngt og daunillt götusund og síðan
inn í lélegt herbergi þar sem nokkrir rustalegir svolar sátu
að drykkju. t
Þeir buðu mér bikar af víni á meðan stúlkan var að sýna
eftir þér, David. Þú verður að mér hina helgu dóma. Mér leizt sérstaklega vel á einn þeirra.
koma upp á loft með mér. Nicole Það var gyllt fjöður úr væng hins heilaga Míkjáls, sem hún
verður að fá perlurnar,“ I sagði að væri sannarlega heilagur dómur. Það þyrði hún að
Nicole leit spyrjandi á David. SVerja við sína ódauðlegu sál. Ég keypti fjöðrina og stakk
„Amma á við fjölskylduperlurn- þenni í pyngju við belti mér. Um leið var eins og mér væri
ar“, sagði hann til skýringar. gerj. agvart Um að hætta væri á ferðum, ef til vill var það
„Sérhver kona er kemur inn í vern(jarengjll minnj sem gerði það. Ég leit snöggt upp og
Ashleighfjolskylduna fær þær er i ag icaugarnir höfðu séð pyngju mína og gullfestina urn
hún opinberar trúlofun sína. Og
það er gömul venja að hún beri
þær í fyrsta sinn á brúðkaups-
daginn.“
háls mér. Ég spratt á fætur. Þeir spruttu á fætur líka, brugðu
hnífum sínum og réðust að mér. Ég sló einn þeirra til jarð-
ar, velti mér síðan yfir borðið og þaut til dyra. Hinir eltu
^Ég'vil að þér fáið þær núna, mig> en éS kljóp niður sundið og hnífarnir, sem þeir köst-
ksera“, sagði greifaynjan. „Ég vil i uðu á eftir mér, féllu til jarðar, án þess að gera mér nokk-
sjá þsér á yður. Ég man það að j urt mein. Daginn eftir færði ég konunginum hina heilögu
mér fannst ég varla vera trúlofuð . fjöður að gjöf og hann þáði hana mjög vinsamlega. Hann
fyrr en ég hafði perlumar." Hún hló dátt þegar ég sagði honum frá ryskingunum, sem ég hafði
hló, þurrum, hranalegum og gleði lent í. •
SVAVARI
LÁRUSSYNI
með hinu vinsæla MONTY TRÍÓI
I. M. 49 IJPP TIL FJALLA
SEZTU HÉRNA HJÁ MÉR ÁSTIN MÍN
Einnig er komin aftur platan sem
Svavar Lárusson syngur margraddað
I. M. 48 SJANA SÍLDARKOKKUR
RÓSIR OG VÍN
Aðrar plötur með SVAVARI L.ÁRUSSYNI:
Húmsins skip ' Hreðavatnsvalsinn
Gleym mér ei. Fiskimannaljóð frá CaprL
Svana í Seljadal Sólskinið sindrar.
Til þín. Ég vildi ég væri.
Hljómplötur ÍSLENZKRA TÓNA
D R A N G E V
Laugavegi 58.
HOOVER
V E RKSTÆÐIÐ
Tjarnargötu 11 — Sími 7380
Höfum fvrirliggjandi all-
ar gerðir af HOOVER-
ryksugum og þvottavél-
um.
Póstsendum um allt land. — Önnumst allar viðgerðir.
Varahlutir jafnan fyrirliggjandi.
«JUUf