Morgunblaðið - 26.05.1955, Side 14

14
MORGVNBLAÐIB
Fimmtudagur 26. maí 1955
DULARFULLA HÚSIÐ
EFTIR J. B. PRIESTLEY
2K
Framh'aldsíiagan 45
eftir honum niðri. Þið eruð þrír.
Bíðið eftir honum þar. Drepið
hann“. Og andlitið var horfið og
hurðinni var skellt aftur og henni
laest.
Philip flýtti sér inn ganginn og
sd Margaret standi í dyrunum.
„Heyrðir þú það?“ hrópaði hann
og ýtti henni inn í herbergið.
„Hann er sjálfsagt að hleypa
honum út“.
„Hvað eigum við að gera?“
Hún greip andann á lofti. „Get-
um við ekki verið hérna og læst
hurðinni?"
„Nei, við getum ekki gert það.
Við megum ekki sleppa honum
niður. Og hitt fólkið veit ekkert
um þetta“. Hann sá, að lykill
stóð í skránni að innan. „Við
verðum að fara strax niður. Eg
get ekki ráðið við þá tvo uppi“.
Þá heyrðist hvíslað frá rúm-
inu: „Já, farið. Læsið mig inni —
og takið lykilinn með — ykkur“.
Philip fór fram að dyrunum,
tók lykilinn úr skránni, lét Mar-
gareti fá kertið og benti henni
að fara fram. Hún sneri sér snögg
lega við í dyrunum og kallaði:
„Eruð þér vissir um, að þér hafið
allt°“
„Já — allt — farið varlega —
gæfan fylgi — ykkur“. Röddin
virtist nú koma úr margra mílna
fjarlægð gegnum myrkrið, hin
síðasta mannlega, vinalegan
kveðjan. Á næsta augnabliki
voru þaU komin út og hurðin læst
fyrir aftan þau.
Það var stundarkorns þögn, en
síðan flýttu þau sér að stiganum,
en þau höfðu ekki gengið mörg
skref, er þögnin var rofin. Trölls-
legur hlátur hljómaði um húsið.
Hann kom einhvers staðar að
ofan, ef til viil gegnum opna
hurð. Þetta var ofsakenndur,
brjálæðislegur hlátur.
TÓLFTI KAFLI
Sir William heyrði, að aftur
var barið að dyrum, hann settist
upp, nuddaði augun, starði á
hurðina stundarkorn, en áttaði
sig síðan og gekk að dyrunum og
opnaði hurðina upp á gátt.
„Halló!“ hrópaði hann, þegar
(fladys og Penderel komu inn,
rennvot og útötuð. „Og hvar í
fjandanum hafið þið tvö verið?“
Ifann elti þau að arninum.
„Það er löng saga að segja frá
því“, byrjaði Penderel; andlit
hans var fölt og þreytulegt, en
augun Ijómuðu.
„Styttið hana þá“, rumdi í Sir
William. Hvað hann var ungur
og villtur á að líta!
Penderel var að taka af sér
skóna. „Já, sjáið þér til, ég fór
út í bifreiðina hans Wavertons
til að ná í fleyginn minn....“
Hér greip Gladys fram í fyrir
honum: „Og ég fór með honum
að dyrunum og þá var ég lokuð
úti og gat ekki komizt inn og
síðan fann ég hann í bifreiðinni
og við sátum* þar og töluðum
saman“. Hún leit á hann dálítið
ögrandi, en augun voru skínandi
björt og ljómuðu. „Og við urðum
að vaða heilt stöðuvatn til að
komast aftur“.
Penderel gekk yfir herbergið
,á sokkaleistunum til að leita að
töskunni sinni. „Hvað hefur
'skeð hérna?“ spurði hann.
„Það má hamingjan vita, ekki
veit ég það. Ég hef verið hérna
og beðið eftir því að einhver
kæmi eða að eitthvað kæmi fyr-
ir. Og lítið þið á herbergið. Það
fer í taugarnar á manni. í hvert
sinn sem ég hef vaknað, hefur
mér orðið ónotalega bilt við“.
„Hvar er hitt fólkið?" Gladys
leit rugluð í kringum sig.
! „Spurðu mig ekki. Ég get ekki
sagt þér það“. Sir Wilíiain var
óþolinmóður. „Ég skal segja ykk-
. ur það, sem ég veit. Ljósin
• slokknuðu. Waverton og hvað
heitir hann — Femm — fóru upp
til að leita að einhverjum lampa.
Þeir eru enn að leita. Þá er það
þessi litla, skrækjandi kona —
i hún er bandvitlaus, ég vona, að
| ég sjái ekki meira af henni —
jæja, hún þurfti að fá einhvern
til að loka glugganum fyrir sig.
Ég gerði það og hlustaði á óráðs-
hjalið í henni. Hún fann einhvers
staðar lítinn lampa og ég kom
með hann hingað. Það er þessi“.
Hann benti á lítinn olíulampa,
sem logaði á á borðinu. „Það var
svei mér gott, að ég hafði hann
með mér, því að annars hefði ég
orðið að sitja í myrkrinu. En þeg-
ar ég kom aftur, var frú Waver-
ton horfin. Mig langaði ekki til
að fara að randa um húsið, svo
að ég beið hérna við arininn. Ég
hlýt að hafa sofnað. Mér fannst
ég heyra einhverja skruðninga
einhvers staðar, en mig hlýtur
að hafa dreymt það Ég vaknaði,
en enginn kom, svo að ég hef
sofnað aftur og þegar ég vakn-
aði næst var það þið, sem börðuð
að dyrum“.
Gladys leit á Penderel, sem
kom nú með föt á handleggnum.
„Við verðum að rannsaka þetta“,
sagði hann fjörlega. Hann gekk
að dyrunum beint á móti stigan-
um vinstra megin við arininn,
hurð, sem ekki hafði verið opnuð
enn. „Hvað skyldi hafa komið
fyrir hérna? Haldið þið, að ég
geti faríð hingað inn?“
„Hvers vegna?“ Gladys varð
óttaslegin. „Hvað ætlarðu að
gera?“
Hann glotti til hennar. „Skipta
um buxur“. Hann horfði stundar-
korn á hana og glottið breyttist
í bros. „Ég kem aftur eftir eina
mínútu“. Hurðin lokaðist á eftir
honum.
Sir William hafði snúið sér
snögglega við og hélt nú Gladys
armlengd frá sér. „Hver er hug-
myndin, Gladys? Ertu að
skemmta þér eða er þetta ást við
fyrstu sýn?“
Hún leit hreinskilningslega í
augu hans. „Þetta er raunveru-
leg ást, Bill. Þér má vera sama.
Þú er oft góður og vingjarnleg-
ur. Þú ættir að vera ánægður".
„Ó, já, ætti ég að vera það? —
kjáninn þinn! Þetta er snögglega
gert, það verð ég að segja. En
segðu mér — er það frá báðum
— hliðum? Hvað um hann?“
Hún kinnkaði alvarlega kolli.
En allt í einu ljómaði andlit
hennar, og hinn viðkvæmi ungl- !
ingur, sem hann var enn hið
innra, fannst hann geta greint
I eitthvað, sem líktist sólarupprás
og hann átti í harðri baráttu við j
, sig til þess að njóta þess ekki. ,
I „Ég veit ekki, hvernig ég á að ;
i byrja að segja þér....“ byrjaði i
hún.
„Gerðu það þá ekki“, greip j
hann fram í fyrir henni. Því næst
bætti hann blíðlega við: „Nei,
haltu áfram. Láttu mig heyra
það“.
| Hún kom nær honum og lagði
höndina á handlegg hans. „Það
j er ekki tími til þess. En hlustaðu
nú á mig, Bill. Það þýðir ekki að
| látast vera reiður. Ég veit, að þú
. meinar ekkert með því. Hann er
að koma til borgarinnar til að
' búa með mér. Mig langar til, að
þú gerir eitthvað fyrir hann, lát-
ir hann fá eitthvað að gera og ég
veit, að hann getur það. Þú sást,
hvernig hann var áður, honum
var sama um allt. Ég er byrjuð
að lækna hann af því, nú þegar“.
„Nú, gamli leikurinn?“ Hann
kímdi til hennar. „Þú ert þegar
byrjuð að bæta hann? Þá er þetta
alvarlegt".
„Það er það, en þú verður að
hjálpa mér. Þú getur auðveldlega
útvegað honum atvinnu".
„Handa auðnuleysingja!" hróp-
aði hann.
„Vertu ekki svona heimskur.
Hann er ekki auðnuleysingi, og
þú veizt það. Þar að auki er hann
sérlega gáfaður, þú getur séð
það. Flýttu þér og segðu að þú
ætlir að gera þetta, hann er að
koma“.
Gorðyrkjuverkfæri

allar tegundir, nýkomin.
Geysir“ h.f.
Veiðarfæradeildia.
Hollenzku
Gungadreglurnir
eru komnar aftur í öllum litum og mörgum
breiddum, eirmig okkar vinsælu
COCOSTEPPI 1 sumarbústaði

CEYSIR" h.í.
V ciðarf æradeildin.
■v
IMY FOLKSBIFREIÐ
■
Þeir, sem vilja eignast nýja ameríska fólksbiíreið eða jj
jjnnflutningsleyfi fyrir bifreið, skili tilboðum merkt: ;
„Bifreið —785“, til afgreiðslu blaðsins fyrir föstudags- ;j
kvöld. Nafn, heimili og símanúmer óskast tilgreint.
VILLIMAÐURIIMIV
13
Þriðja daginn gaf villimaðurinn kóngssyninum svört her-
klæði og tinnusvartan reiðskjóta. Og eins og fyrri daginn
greip hann aftur epli kóngsdótturinnar og þeysti á burt.
Konungsmenn riðu þá á eftir honum, og einn þeirra
komst það nálægt honum, að hann særði hann á fæti með
sverðsoddinum. Komst hann þó undan eftirreiðarmönnun-
um, en hesturinn tók óvænt viðbragð, svo að hjálmurinn
féll af höfði hans, og sáu þeir þá gulllokkana. Þeir sneru
við og sögðu kóngi tíðindin.
Daginn eftir kom kóngsdóttirin til garðyrkjumannsins
og spurði hann, hvar léttadrengurinn hans væri.
„Hann hefur verið á hátíðinni, drenghvolpurinn sá arna,
og kom ekki heim fyrr en í gærkvöldi. Hann sýndi krökk-
unum mínum þrjú gullepli, sem hann hafði eignazt.“
Kóngurinn lét nú kalla á piltinn, og kom hann inn til
hans með húfuna á höfðinu. En kóngsdóttirin gekk að hon-
um og tók af honum húfuna, svo að gylltu lokkarnir hrundu
niður um herðar hans. Hirðfólkið varð frá sér numið af
undrun.
„Ert þú riddarinn, sem hér hefur verið á hátíðahöldunum
á degi hverjum í ýmiss konar herklæðum og gripið gullepli
dóttur minnar?“ spurði kóngurinn.
„Já,“ svaraði kóngssonurinn. „Og ef þér óskið að fá það
frekar staðfesf, þá ^kal é<r sýna yður sárið, sem menn vð?r
Matsvein vantar
á togarann Egil Skallagrímsson.
Uppl. á skrifstofu Kvöldúlfs, 5. hæð í Hafnarhvoli.
Túnþökur til sölu
Kr. 5,00 pr. fermeter, heim sent. Minnsta
sending 50 fermetrar. Höfum einnig húsdýraáburð.
Sendið nafn, heimilisfang eða símanúmer í póst merkt:
Túnþökur — Box 404 — Reykjavík.
VERKAMEIMIM!
Vantar nokkra duglega verkamenn við byggingu
við Suðurlandsbraut.
Guðmundur Magnússon,
Sími 82721.
Netogerðir og útgerðormenn
Getum enn bætt við nokkrum pöntunum á snurpu-
nótaefni, til afgreiðslu í júní og júlí, ef pantað er strax. >
BJÖRN BENEDIKTSSON h.f.
netaverksmiðja.
SKRIFSTOFUSTARF \
I
Skrifsíofustúlka, sem getur annast bréfaskriftir á |
ensku, getur fengið atvinnu nú þegar
Tilboð merkt: „Skrifstofustarf —797“, sendist af-
greiðslu blaðsins fyrir 29. þ. m.