Morgunblaðið - 05.07.1955, Blaðsíða 9

MORGVJSBLÁÐIB
Þriðjudagur 5. júlí 1955
(ÞRÓTTIR
Landsleikurinn á sunnudagskvöldið —
Danir voru ókrýndir konungar á vellinum
íslenzka landsliðið brást
algerlega vonum manna
^ T|AÐ VORU 10280 óánægðir vallargestir, sem hurfu heim á
| -r leið misjafnlega blautir af regni, að loknum landsleik ís-
^ lendinga og Dana á sunnudagskvöldið. Óánægðir voru menn
| yfir því hve íslenzka Iandsliðið gersamlega brást vonum þeirra.
|r Yfirgnæfandi meirihluti áhorfenda bar þá von í brjósti að
| íslenzka landsliðið mundi veita Dönum harða keppni — og
| ef til vill fara með sigur af hólmi úr þeirri viðureign. Rn
| sigur okkar manna var langt undan, þvi slíkir voru yfirburðir
ÍDana í leiknum, að okkar menn áttu undantekningarlaust í
vök að verjast. Danska liðið vann verðskuldaðan sigur. l>eir
F sýndu yfirburði i öllum greinum knattspyrnunnar — og sigur
| þeirra hefði þessvegna jafnvel getað orðið enn stærri en raun
F varð á.
Ríkharður brauzt gegnum dönsku vörnina á 33. mín. fyrri hálfleiks, lék upp að endamörkum, cr»
gat ekki skotið þaðan, því markið var lokað frá þeirri stöðu er hann var kominn í. Hann hugðist
gefa knöttinn til Þórðar inn á miðjunni — en varnarleikmaður komst á milli og bjrgaði. Þetta
var eitt af örfáum tækifærum íslendinga við danska markið — en aðeins tækifæri.
(Ljósm. Bjarnl. Bjarnleifsson).
* VONIN
Þúsundum saman komu menn
é „völlinn" hálfum öðrum klukku
tíma áður en leikur hófst. Suð-
austan stormur og úrhellisrign-
ing fékk ekki bugað menn, því
bjartsýnin og vonin knúði menn
til að láta ekki veðurguðina aftra
sér frá að sjá þá viðureign sem
hér átti að fara fram.
Þjóðsöngvar þjóðanna voru
Jeiknir og síðan leikurinn hafinn.
Danir kusu að leika undan hinum
Sterka hliðarmeðvindi.
* DANIR TAKA VÖLDIN
Fyrstu mínútur leiksins var
dugur og vilji í okkar mönnum.
Þeir reyndu fyrir sér og einmitt
í upphafi leiksins sýndu þeir vel
tiugsaðar tilraunir til samleiks,
þótt við ramman reip væri að
draga, þar sem var danska lands-
liðið — og stormurinn. Og ekki
komst danska markið í hættu.
Og smám saman breyttist gang
wr leiksins úr því að vera íslenzk-
danskur í hreinan danskan leik,
því sókn þeirra varð alger og
þyngdist æ. Danir urðu æ ágengn
ari við markið og til dæmis um
það er, að á fyrstu 30 mínútunum
fengu þeir 7 hornspyrnur á ís-
lendinga. Skot þeirra voru þó
ekki hin hættulegustu, en oft
greip Helgi Daníelsson vel inn í
leikinn.
En á 31. mínútn kom fyrsta
* markið. Gefið var vel fyrir frá
} hægri og Aage Ron Jensen
' fékk skallað — laust en hnit-
mlðað.
Eftir þetta mark, var sem land-
inn vaknaði og sótt var allfast á,
þó ekki yrði úr bein hætta. Á 33.
mín. komust fslendingar næst því
að skora. Albert gaf Rikharði
knöttinn og hann óð f gegnum
dönsku vörnina, var kominn ná-
lægt endamörkum og markið
lokað fyrir honum. Hann ætlaði
að gefa til Þórðar inni á miðjunni
en varnarleikmaður komst á
milli .— fyrir innan markteig og
bjargaði. Þetta var eitt af sára-
fáum tækifærum fsl. liðsins í
leiknum — en aðeins tækifæri.
Fjórum mínútum síðar ligg-
1 ur enn sem fyrr á íslending-
um. Ríkharður nær knettin-
um á vítateig, en missir hann
og Jens Peter Hansen er fljót-
ur að nota tækifærið og skor-
ar annað mark Dana, með
lausu skoti en hnitmiðuðu.
★ SKIPULAGSLEYSI
Hafi ísl. landsliðið leikið skipu
lagslítið fyrir þetta annað mark,
þá var leikur þess skipulagslaus
þar á eftir. Menn reyndu hver
fyrir sig, við misjafnan árangur,
en samleik brá varla fyrir. Danir
voru hinir ókrýndu konungar
vallarins og mörk þeirra hefðu
getað orðið enn fleiri, ef skot
þeirra hefðu verið betri en raun
varð á. Helgi í markinu bjargaði
oft vel og honum má þakka öðr-
um fremur að ekki fór ver.
Bjartsýni manna var ekki horf-
in í hálfleik. Einhver hafði orð á
því, að það hefðu líka staðið 2:0
er ísland keppi við Svíþjóð í
Kalmar í fyrra — og þá fór allt
vel. Þar við bættist að í síðari
hálfleik áttu íslendingar að leika
undan vindinum.
Það færðist og nokkurt líf í
liðsmenn okkar í byrjun seinni
hálfleiks, en tilraunir þeirra voru
alltaf brotnar á bak aftur. Og
reiðarslagið var að Dönum tókst
að skora þriðja markið er 5 mín.
voru af síðari hálfleik. Var þar
Jens Peter Hansen að verki með
föstu, leiftursnöggu og góðu skoti
AÐEINS fjórir menn liðsins
náðu að leika í líkingu við
það, sem búizt var við af þeim,
Helgi Daníelsson, tvímælalaust
bezti maður liðsins, Einar Hall-
dórsson og Þórður Þórðarson.
Hinir allir brugðust og þá sér-
staklega Albert og bakverðirnir.
Fyrstu 10. mín. spáðu góðu, en
eftir það var vart um nokkra
mótspyrnu að ræða. Hraði Dan-
anna var gífurlegur og þeir fengu
að byggja upp í friði algerlega
óáreittir áhlaup eftir áhlaup og
markatalan 4:0 segir ekki neitt
um gang leiksins — hún hefði
alveg eins getað orðið 8:0.
Eftir svona gífurlegan ósigur,
er ekki ólíklegt að menn leitist
við að svara þeirri spurningu,
hvað það hafi verið, sem orsakaði
þessa herfilegu útreið.
Að mínum dómi eru orsakirn-
ar þessar. Hraði Dananna varð
okkar mönnum ofviða. Annar
innherja okkar, Albert, vann ekk
ert sem slíkur og var bókstaflega
ekki með í löngum köflum leiks-
ins. Með annan innherjan óvirk-
an skapaðist eyða, sem auðvelt
var að notfæra sér, enda gerðu
Danir það. Mæddi af því mikið á
Sveini og Guðjóni, en þeir beittu
þeirri einkennilegu leikaðferð að
hörfa í stað þess að fara á móti
mönnunum. Bakverðir okkar
léku innarlega og við það skap-
aðist þröng við markið. Léku þá
Danir þangað út og tókst að jafn-
aði að dreifa leiknum og opna að
lokum leiðina að markinu.
Leikaðferðin (taktikin) eitt
grundvallaratriði í knattleik, var
ekki til. Flestar sóknartilraunir
landanna brutu Danir niður þeg-
ar í upphafi. Þeir gáfu aldri tæki
færi til einleiks. Skiptingar voru
örar hjá Dönum og ruglaði það
frá hægri, sem Helgi hafði enga
möguleika á að verja.
Og nú kom á daginn, að Dan-
irnir gátu auðveldlega sótt á gegn
storminlim. Það var nær um
hreinan einstefnuakstur að ræða.
Mikið mæddi á vörn okkar
manna og einkum markmannin-
um. Hann greip vel inn í leikinn,
sem að mestu fór fram innan
vítateigs og hann fékk bjargað
okkar menn mjög, ekki sízt vegna
leikhraðans.
Fyrirliði landsliðsins, Rikharð-
ur, sem jafnan hefur verið drif-
fjöður þess í sókn, „uppbyggjari“
og skytta, var í þessum leik ó-
líkur sjálfum sér. Hann fekk
engu til leiðar komið í samleiks-
átt, en reyndi stundum langan
einleik með þeim afleiðingum, að
er komið var að því að skjóta
var allur kraftur búinn, eða
Danir gerðu sér lítið fyrir og tóku
af honum knöttinn.
Það er í sjálfu sér allt í lagi
með að tapa leik eða leikjum
fyrir verðugum andstæðingum.
Sterkara liðið' á alltaf að ganga
með sigur af hólmi — og gerði
það nú. Þetta er lögmál heil-
brigðrar keppni og drengilegrar,
sem vonandi stendur af sér allt
stríð. Hins vegar er munur á að
falla með sæmd eða verða undir
við lítinn orðstír.
Þessum landsleik töpuðum við
með lítilli sæmd og brugðum upp
mynd af lélegri knattspyrnu. Bar
áttuvilji liðsins varð að engu á
fyrstu mínútunum, „taktik“ ekki
til. Sumir leikmenn alls ekki þess
umkomnir að geta sparkað knett-
inum með hægri og vinstri fæti
eftir því sem betur átti við, en
slíkt hlýtur að verða ein af lág-
markskröfum til manna, sem
landslið einnar þjóðar skipa, enda
þótt hún sé ekki stór að höfða-
tölu til. íþróttin er hin sama í
öllum löndum stórum sem smá-
um. Maður stynur við tilhugsun-
ina um orð hins ungverska Pusk-
as, sem hann lét falla um leik
danska landsliðsins fyrir
skömmuu: „Þeir kunna ekki und-
irstöðuatriði knattspyrnunnar"!
Hvað segir Aage Rou um okkar
lið? Hans.
því að ekki fór langtum ver en
raun varð á. Framherjar vorir
voru gersamlega miður sín. Ein-
staka sinnum gerðu þeir tilraun-
ir hver fyrir sig — einkum þó
Þórður — en samleikurinn kom
aldrei. Danir bættu fjórða mark-
inu við eftir miðjan hálfleikinn
og var það Poul Pedersen vinstri
útherji er skoraði föstu skoti. Það
skot hefði aldrei átt að markinu
að komast, ef varnarleikurinn
hefði verið öruggur. En það fór
sem fór — síðari hálfleikurinn
var ein samfelld raunasaga fyrir
okkar menn.
★ DANSKA LIÐIÐ
Danska liðið hafði, sem fyrr
segir, yfirburði í öllum leik. Þeir
voru geysiharðir í einvígjum og
náðu oftast knettinum. Þeir léku
af miklum hraða, með öruggum
skiptingum og var Ove Andersen
hinn kornungi nýliði, hreinn
meistari í þeim. Hin sterka fram-
varðalína réði lögum og lofum á
vellinum. Síðuframverðirnir
fengu óáreittir að stilla sér upp
hver á sínum vallarfjórðungi og
„mata“ framherjana upp að víta-
teig íslendinga. Útherjarnir léku
lausum hala á köntunum — eink-
um hinn vinstri. Sókn Dana var
skipulögð og markviss. Vörn
þeirra átti rólegan dag — og réði
auðveldlega við „einstaklings-
framtak“ framherja íslands. Á
markmanninn reyndi ekkert —
hann fékk tæpast skot á mark, en
af orðrómi sem um hann gengur
er ekki búið að koma knettinum
fram hjá honum í markið, þó skot
ið sé._______________________
★ ÍSLENZKA LIÐIÐ
Það sem fyrst og fremst ein-
kenndi leik ísl. liðsins var skipu-
lagsleysi. Það virtist enginn leik-
maður vita, hvaða leikaðferð átti
að beita. Vörnin dró sig inn á
vítateig við hverja sókn Dana —
og gáfu útherjunum lausan taum-
inn og það kostaði bæði mörkin
í síðari hálfleik. Sóknin virtist
byggjast á því að leika upp miðj-
una — upp að markinu. Þangað
komu útherjarnir líka, og ekki
var hirt um að nota kantana og
reyna með því að dreifa dönsku
vörninni.
Helgi stóð sig með stakri prýði
í markinu. Fyrsta markið átti
hann að geta tekið. En hvað eftir
annað varði hann skot sem voru
margfallt hættulegri og hefðu
getað farið í netið án þess að sak-
ast hefði verið við hann. Hann
álti ótal tækifæri til að grípa
inn í leikinn, þar sem hann svo
mjög fór fram á vítateig íslend-
inga eða þar fyrir innan — og
þessi tækifæri notaði Helgi mjög
vel. Hann var einn bezti maður-
inn í ísl. liðinu og án hans hefði
illa farið.
Bakverðirnir brugðust að
nokkru leyti. Þeir gáfu kantmönn
unum dönsku eftir kantana —
einkum Kristinn. Við það sköp-
uðust mörg hinna hættulegustu
dönsku tækifæra og upp úr slíku
komu bæði mörkin í síðari hálf-
leik.
Framvarðalínan var sterkasta
„línan“ í okkar liði. Guðjón átti
góðan leik og var einn bezti mað
ur okkar úti á vellinum. Hann
fékk það erfiða hlutverk að gæta
hættulegasta skotmanns Dana,
Jens Peter Hansen, og gerði þaff
undantekningarlaust vel. En þó
hörfaði hann um of upp að mark-
inu, sem og aðrir varnarleikmenn
íslands. Einar Halldórsson átti
góðan leik, var beztur og örugg-
astur okkar varnarleikmanna.
Sveinn vann og mikið, einkum í
fyrri hálfleik, en var nokkuð mis
tækur og Aage Rou fór víða um,
svo erfitt var að gæta hans.
Halldór, Ríkharður og Þórður
voru þeir sem tilraunir gerðu í
framlínunni. í fyrstu tilraunir til
samleiks upp að markinu — síðar
er „þolinmæði“ þeirra var þrotin,
hver fyrir sig, unz Halldór og
Ríkharður gáfu sig — en úthald
Þórðar hélzt allan leikinn og
Frh. á bls. 12.
Dönshu blöðin
segjn...
Frá fréttaritara Mbl.
i Kaupmannahöfn.
DÖNSKU blöðin skýra frá því að
knattspyrnusigurinn hafi verið
auðfengnari en búizt hafði verið
við. Politiken segir: Sigurinn
hefði átt að verða stærri, en mörg
ágæt markskot voru stöðvuð með
snarræði af íslenzku vörninni.
Markmaðurinn íslenzki var fram
úrskarandi. ísland átti góða ein-
staklinga, en samleikurinn var
lítill .
Socialdemokraten segir: Að-
eins markmaðurinn íslenzki var
góður. Án hans ágæta leiks hefði
danski sigurinn orðið tvöfalt
stærri. — Páll. »
Séð úr stúkunni