Morgunblaðið - 09.03.1956, Blaðsíða 14

Morgunblaðið - 09.03.1956, Blaðsíða 14
14 MORGUNBLAÐIÐ Föstudagur 9. marz 1956 SYSTURNAR ÞRJÁR EFTIR IRA LE'/IN - Annar hluti: ELLEN I Framh'aldssagan 39 við töskuna og frakkann, sem hún bar á handleggnum .. Hún þaut, eins og pílu væri skotið, til hægri hljóp í kringum borðið, út um dyrnar og hentist í gegnum for- stofuna, en heyrði að baki sér hrópin í frú Arquette: — „Hún strýkur í burtu“, og svar Gord- ons, sem kom hlaupandi á eftir henni: — „Hún er ein úr þeim hluta fjölskyldunnar, sem hefur eítthvað af lausum skrúfum í kollinum“. Hún gat með erfiðismunum rykkt upp hinni þungu útihurð og svo hljóp hún burt frá hús- inu, eins hratt og fæturnir gátu borið hana, svo að tærnar rákust alltaf öðru hvoru á ójöfnur stein flísanna. Þegar út á gangstéttina kom, beygði hún til hægri og hægði heldur ferðina, á meðan hún reyndi að komast í bögglaðan og velktan frakkann. Guð í himninum. Var það nú flækja, sem hún var nærri búin að festa sig í. Hún beit saman tönnunum, þegar hún fann hvern ig heit tárin þrengdu sér út und- an augnalokunum. Gant náði henni fljótlega og sökum hinna löngu skanka átti hann mjög létt með að fylgja henni eftir. Hún sendi hinu brosandi and- liti heiftúðugt augnatillit og hé!t svo áfram að stara fram fyrir sig. Hún fann hvernig máttvana reiði blossaði upp og magnaðist í hug hennar, — reiði við sjálfa sig og hann. „Er ekki um einhverja leyni- lega lausn að ræða?“ spurði hann. — „Ætlið þér ekki að lauma ein- hverjum skilaboðum í lófa minn og hvísla: „Southern Comfort", eða eitthvað í þá áttina? Eða, ætlið þér kannske að segja mér sögu um hinn skuggalega mann, í svörtu fötunum, sem veitti yður eftirför allan liðlangan daginn, unz þér leituðuð skjóls bak við fyrstu útidyrahurðina, sem á vegi varð? Mér líst alveg jafn vel á yður sjálfa, hvernig svo sem sagan kann að verða.“ Hún skálmaði áfram í nístandi þögn. „Hafið þér nokkurn tíma lesið Saint-sögurnar? Það gerði ég einu sinni. Simon gam!i Templar rakst alltaf á konur, sem voru mjög undarlegar í hegðun og framkomu. Einu sinni synti t.d. ein þeirra út í skemmtisnekkjuna hans um miðja nótt .. Þóttist víst vera einhver áhuga-sundmær, sem hefði viilzt, minnir mig helzt. En svo reyndist hún bara vera út- sendari frá einhverju vátrygging arfélagi, þegar betur var að gáð.“ Hann greip um annan handlegg hennar: — „Hester frænka, ég þjáist nefnilega af gersamlega ó- seðjandi forvitni". Hún sleit sig lausa úr greip hans. Þau voru nú komin að þvergötu og hinum megin hennar ók leigubifreið hæPt framhjá þeim. Ellen veifaði með hendinni og bifreiðin snéri þegar við: — „Eg gerði það bara að gamni mínu“, sagði hún lágt. „Þér verðið að fyrirgefa mér það, en þetta var veðmál“. „Nákvæmlega þetta sama sagði stúlkan á skemmtisnekkiunni við Saint“. Svipur hans varð alvar- legur. — „Gaman er gaman. En hvers vegna þá allar þessar spurningar um hina skuggalegu fortíð m;na?“ Rifreiðin hafði nú staðnæmst andsoænis þeim. Eílen revndi að opna dvrnar. en Gant lagði hend ina á hurðina og ýtti á móti: — „Hlustið þér nú á mig, frænka góð. Mér er þetta í fyllsta máta alvörumál. Nú vil ég fá skýr..“ „Sleppið hurðinni, svo að ég geti opnað“, bað hún og stundi uppgefin um leið og hún barðist árangurslaust við að opna. Ekillinn leit út um gluggann og horfði til þeirra og þóttist sýni- lega skilja, hvað á seyði væri: — „Hallo, þú þarna..“ kallaði hann og röddin líktist helzt einhverj- um ógnandi drunum. Gant stundi við og sleppti hurð inni. Ellen flýtti sér að opna, skaust svo inn í bifreiðina og lok- aði á eftir sér. Hún sökk djúpt niður í mjúkt, slitið leðursætið. Úti fyrir laut Gant niður að glugganum, studdi báðum hönd- um á hurðina og starði á hana í gegnum rúðuna, eins og hann ætlaði að greipa hvern andlits- drátt hennar, óafmáanlega, í minni sér. Ellen leit undan. Hún beið með að segja bifreið- arstjóranum heimilisfang sitt, þar til Gant var kominn úr heyrnar- færi. Það tók tíu mínútur að aka til New Washington House, þar sem Ellen hafði tryggt sér herbergi, áður en hún lagði af stað í heim- sóknina til deildarforsetans og í þessar tíu mínútur beit Ellen á jaxlinn, reykti ákaft og órólega og formælti sjálfri sér og ásak- aði — allt saman til þess að veita hinni æstu eftirvæntingu útrás, sem stöðugt hafði farið vaxandi, allan tímann í húsi frú Arquette, allt til þess er Gordon Gant kom heim, eftirvæntingu, sem ekki heldur þá hafði hlotið neina lausn, sökum hinnar bjánalegu gamansemi hans. — Hester frænka. — Það var sannarlega meiri háttar flónska, sem hún hafði gert sig seka í. Hún hafði lagt undir, helming allra spilapeninga sinna og svo ekkert unnið, þegar á herti Enn var hún alveg jafn ófróð um það, hvort hann væri, eða væri ekki, hinn rétti maður. Og það var gersamlega ómögulegt fyrir hana að spyrja húsmóður hans nánar um hans hagi og einkamál. Ef nú rannsókn leiddi það í ljós að Powell væri ekki maðurinn og sannaði þannig, að Gordon Gant væri það, þá gæti hún alveg eins vel gefizt upp við allt og haldið aftur til Caldwell, því að ef — alltaf þetta sama stóra „ef“ Gant hefði myrt Dorothy, myndi hann vera á varðbergi og nú þekkti hann Ellen í sjón og af þeim spurningum, sem hún lagði fyrir frú Arquette, yrði honum auðvelt að draga hina réttu ályktun um erindi hennar og ætlun. .. Morð- ingi, sem er á verði og e.t.v. al- búnn þess að fremja annað morð. — Nei, ekki vogaði hún að hafa of mikil afskipti af slíkum ná- unga. í Eina lausnin önnur, sem til greina kom, var sú að ganga á fund lögreglunnar og enn höfðu fá sönnunargögn borizt henni í hendur, svo að verðir laganna myndu kinnka kolli hátíðlega og vísa henni með fyllstu kurteisi út úr lögreglustöðinni. Já, þetta var heldur lagleg byrjun á áformi hennar. Það voru brúnmáluð þil og klunnaleg dökk húsgögn í her- berginu hennar á gistihúsinu, og það hafði sama, tóma, ópersónu- legan svip bróðabirgðar dvalar- staðar, eins og örlitla, umbúna sápustykkið í baðklefanum, hin- um megin við vegginn. Eina merkið um íveru voru töskurnar hennar með merkis- spjöldunum frá Caldwell, sem stóðu á hillunni við gaflinn á tvíbreiða rúminu. Þegar Ellen hafði klætt sig úr frakkanum og hengt hann inn í skáp, settist hún við skrifborðið úti við gluggann. SIGGA LITLA 3. Það komu ekki fleiri áheyrendur — allir hlutu þó að hafa séð auglýsinguna. Hvers vegna vildu menn ekki hlýða á Jesúm? Það gat hún ekki skilið. Allt í einu sá hún að einhver nálgaðist húsið. Það hlaut að vera Hann, sem var að koma. Henni fannst hjarta sitt ætla að bresta af fögnuði. Henni var ómögulegt að sitja kyrr inni og bíða. Hún hljóp út til þess að taka á móti honum. Og með kvik- um sporum komst hún til hans og varpaði sér í faðm hans. Hún fann hve þétt hún vafði hana að sér, og svo sagði hann með innilegum kærleika: „Sigga, ég veit að þú elsk- ar mig. Hve takmarkalaus var fögnuður hennar. „En stjúpu þína þekki ég ekki,“ sagði hann hryggur. Hjarta hennar fylltist sorg við að heyra þetta, og hún hljóðaði upp yfir sig það hátt, að hún vaknaði. Aftur og aftur hljómuðu þessi orð í eyrum hennar næstu dagana á eftir. „Ég veit. að þú elskar mig.“ Og henni fannst hún vera sælasta persóna í heimi. En hún hafði fengið mikið bænarhlutverk. Og hún bað aftur og aftur: — Kæri Jesús, frelsaðu fólkið mitt, svo að það geti orðið eins sælt og ég er. Mörg ár eru liðin síðan þetta bar við. Nokkrir af ástvinum hennar hafa þegar snúið sér til Drottins, og hinir munu sennilega koma síðar meir. Því að það stendur í Biblíunni, sem er Guðs orð, að ef vér biðjum einhvers eftir hans vilja, þá skulum vér verða bænheyrðir. Og það er vilji Guðs, að allir snúi sér til Krists og verði hólpnir. Og Sigga, sem nú er fullorðin kona, er mikið hamingju- í söm þann dag í dag að mega elska Jesúm enn þá, sem elskaði hana að fyrra bragði. | Og Jesú hiýtur einnig að vera glaður, þegar hann getur sagt við einhvern: „Ég veit, að þú elskar mig.“. S Ö G U L O K mikið úrval MARKAÐURINN Hafnarstræti 11 Stýrimann vantar á 100 tonna bát, er veiðir með þorskanet. Uppl. í síma 5653. Atvinna Duglega og reglusama stúlku vantar strax til afgreiðslu starfa á veitingastofu í Keflavík. Gott kaup, fritt fæði og húsnæði. Uppl. á Vatnsnesbar, Keflavík. Sími 324 og 1414, Reykjavík. IMIKIL VERÐLÆKKUIM af hinni sterku MATTGLUX GRUNNMÁLNINGU Seldir á stórlækkuðu verði REGNBOGINN Laugavegi 62 — Sími: 3858 .-ÍÖSÉA Enskar dragtir m. a. tweed-dragtir og dragtir í ljósum litum MARKAÐURINN Hafnarstræti 5

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.