Morgunblaðið - 23.05.1956, Blaðsíða 14

14
MORGVTS BlÁÐlÐ
Miðvikudagur 23 ma! 1956
SYSTURNAR ÞRJÁR
EFTIR IRA LEVIN —- Annar hluti: ELLEN
rv
Framhaldssagan 92
Hann gægðist út fyrir vinstri
hliðarbrún lausabrúnarinnar og
hélt með báðum höndum um efri
endann á einni járnstoðinni, sem
náði honum næstum í öxl. Hann
horfði beint niður á geymana
sex og mennina, sem þutu fram
og aftur á milli þeirra ....
Hann renndi augunum lengra
til hægri. Tuttugu fetum fyrir
neðan hann og í tiu feta fjarlægð
frá lausabrúninni, hékk stóri
steypupotturinn með koparnum,
eins og grænt vatn í stálumgerð,
og þokaðist hægt yfir í fjarlæg-
asta enda byggingarinnar. Reykj
arslæða steig upp frá fljótandi,
málmgljáandi yfirborðinu. Hann
fylgdi honum eftir, með hægum
skrefum og dró vinstri hendina
eftir hlykkjóttri bogalínu festar-
innar, en gætti þess að vera ekki
nær pottinum en það, að hann
rétt fyndi til hitans frá honum.
Hann heyrði að Leo og Dett-
weiler komu fast á eftir honum.
Bud renndi augunum upp eft-
ir stálvírunum, sem lágu sex frá
hvorri hiið kersins og upp í kran-
ann, tólf fetum ofar. Hann gat
rétt greint öxl kranamannsins
inni.
Augu hans hvölfluðu aftur nið-
ur til koparsins. Hvað skyldi
hann vera mikill? Hve mörg
tonn? Hvað var hann mikils
virði? Eitt þúsund? Tvö þúsund?
Þrjú? Fjögur? Fimm?
Hann nálgaðist skilvegginn og
nú sá hann að lausabrúin end-
aði alls ekki þar, heldur skiptist
í tvær álmur sem lágu sitt til
hvorrar hliðar meðfram skil-
veggnum, eins og þverstrikið á
stóru T.
Steypupotturinn hvarf inn fyr-
ir skilvegginn. Bud gekk út á
vinstri álmu T-sins. Þriggja feta
löng keðja hékk þvert yfir end-
ann á lausabrúninni. Hann studdi
vinstri hendinni á hornstoðina,_
en þeirri hægri á brún skilveggj-"
arins, sem var snarpheit. Svo
hallaði hann sér lítið eitt áfram
og gægðist inn fyrir skilvegginn,
til þess að sjá til ferða kersins.
„Hvert fer það nú?“ spurði
hann.
Og Leó svaraði fyrir aftan
hann: — „í hreinsunarofnana en
síðan er kopanum helt í mót“.
Hann sneri sér við. Leo og Dett
weiler stóðu hlið við hlið og þver
girtu þannig fyrir langa strikið
á Tinu. Andlit þeirra virtust svo
undarlega steinrunnin og tilfinn-
ingalaus. Hann klappaði laust á
skilvegginn, vinstra megin við
sig:
„Hvað er hérna á bak við?“
spurði hann.
„Hreinsnuarofnarnir", svaraði
Leo.
„Voru það svo nokkrar fleiri
spurningar?"
Hann hristi höfuðið og hörku-
leg andlit mannanna tveggja
rugluðu hann algeriega í rím-
inu.
„Þá þarf ég að spyrja þig einn-
ar spurningar“, sagði Leo. Augu
hans líktust bláum marmarakúl-
um bak við gleraugun. —
„Hvernig gastu ginnt Dorothy.til
þess, að skrifa þetta sjálfsmorðs-
bréf sitt“?
14. KAFLI.
Allt hvarf, lausabrúin, kopar-
verksmiðjan, allur heimurinn.
Allt saman hjaðnaði og hvarf,
eins og sandhallir, sem sogast í
hafið og hann þyrlaðist um autt
rúmið, en tvær bláar og níst-
andi kaldar marmarakúlur störðu
á hann og spurning Leos þand-
ist út og stækkaði og kastaðist
fram og aftur, eins og hljóðið
inni í bjöllu úr járni.
Svo stóðu þeir Leo og Dett-
weiler aftur fyrir framan hann.
Drynjandi hávaði verksmiðj-
unnar flæddi eins og skriðufall
á móti honum. Plöturnar í skil-
veggnum fengu fasta mynd, end-
inn var rakur undir hægri hend-
inni og gólf lausabrúarinnar ..
en gólfið komst ekki alveg í samt
lag aftur. Það vaggaði og valt
undir fótum hans, eins og skip
öldum, af því að hné hans
voru eins og úr deigi og titruðu
og skulfu. — „Hvað ertu ....“,
byrjaði hann, en gat svo ekki
komið upp orði og tók andköf.
— „Hvað ertu .... að tala um?“
gat hann loks stunið upp.
Við erum að tala um Dorothy",
sagði Dettweiler köldum rómi.
Svo bætti hann við, hægt og ró-
lega: — „Þér vilduð kvænast
henni, vegna peninganna. En svo
varð hún ófrísk og þér vissuð
að þér mynduð enga peninga fá.
Þér myrtuð hana“.
Hann hristi höfuðið í mót-
mælaskyni, örvita: —- „Nei“,
sagði hann. — „Nei, hún framdi
sjálfsmorð. Hún skrifaði Ellen
bréf. Þú veit það, Leo“.
„Þú lokkaðir hana með ein-
hverju móti til að skrifa það“,
sagði Leo.
„Hvernig .... Leo, hvernig
hefði’ ég getað það? Hvernig í
fjandanum hefði ég átt að geta
gert það?“
„Það er nú einmitt leyndarmál-
ið, sem þér eigið að segja okkur“,
sagði Dettweiler.
„Ég þekkti hana sama sem
ekki neitt“.
„Þú þekktir hana alls ekki
fleitt“, sagði Leo. — „Það hefurðu
a. m. k. sagt Marion".
„Það er rétt. Ég þekkti hana
alls ekki neitt“.
„En þú varst rétt að enda við
að segja, að þú hefðir þekkt hana
sama sem ekki neitt“.
„Ég þekkti hana alls ekki“.
Leo Kingship kreppti hnefana:
— „Árið 1950 skrifaðir þú og
baðst um auglýsingaritlingana
okkar“.
Bud starði sem þrumu lostinn
á hann: — „Hvaða ritlinga?“ —
SLL;«í»ustígur 38
Erum fluttir að Skólavörðustíg 38
Páll Jóh Þorleifsson.
Umboðs- og heíldverzlun
SkólavörSustíg 38
Sími 5416 — P Box-621
Röddin varð að lágu hvísli og
hann varð að endurtaka spurn-
inguna: „Hvaða ritlinga"?
„Prentuðu .bseklingana, sem ég
fann í peningakassanum í her-
berginu yðar í Menasset", sagði
Dettweiler.
Bud fannst sem lausabrúin
hrapaði undan fótum sér. Pen-
ingakassanum .... Hamingjan
góða. Bæklingarnir og hvað
fleira? Blaðaúrklippurnar? —
Nei, hann hafði eyðilagt þær, svo
var þó samingjunni fyrir að
þakka. Bæklingarnir .. og list-
inn um Marion.......
„Hver eruð þér“? spurði hann
hranalega. — „Hvernig í fjand-
anum getið þér leyft yður að
brjótast inn í íbúð ókunnugra .. “
„Standið þér kyrrir, þar sem
þér eruð“, sagði Dettweiler að-
varandi.
Bud hörfaði aftur þetta eina
skref, sem hann hafði stigið fram
og kreppti hendina um járnstoð-
ina: „Hver eruð þér“? hrópaði
hann.
„Gordon Gant“, svaraði Dett-
weilir.
Gant! Þessi í útvarpinu, sem
alltaf var að skensa og sletta
í lögregluna. Hvernig í fjandan-
um gat hann —
„Ég þekkti Ellen“, sagði Gant.
„Ég hitti hana 'aðeins tveim dög-
um áður en þér myrtuð hana“.
„Ég ....“. Hann fann hvernig
Húsgrunnur
Vil selja ca. 300 ferm. hús-
grunn, á ágætum stað í
bænum. Hentugt fyrir: —
verzlun, iðnað, skrifstofu
og íbúðárhús. Vil kaupa ca.
130—150 ferm. íbúðarhæð í
Austurbænum. Makaskipti
með milligjöf. Listhafeend-
ur sendi nöfn og heimilis-
fang og síma til Mbl. merkt
„Húsgrunnur — 2097“.
íbuð til leigu
3—4 herb., eldhús og bað til
leigu, á góðum stað á hita
veitusvæði. — Fyrirfram-
greiðsla nauðsynleg. Tilb.,
er tilgreini f jölskyldustærð,
sendist í afgr. blaðsins fyr-
ir föstudag n. k. merkt: —
„í góðu st&ndi — 2199“.
WATER SEAL
Hafið þér athugað?
Árlega fara milljóna verð-
mæti forgörðum af timbri og
öðrum efnum, er dreirka í sig
vatn. vegr.a þess að þau eru
algerlega óvarin fyrir vatni og
raka, verða því auðveldlega
fúa og rotnun að bráð
Með Water Seal getið þér
gert vatnsþétt hvaða efni sem
er, svo sem alis konar tréverk,
glugga og dyraumbúnað,
bryggjur, brýr o.fl. o fl.
Ennfremur fatnað, segl,
tjöld, yfirbreiðslur, svo og alls
konar stemsteypu.
Vérndið eigmr yðar.
Notið Thompsons Water Seal.
Fæst ; bygginga- og veiðar-
færaverzlunum.
Heildsölbirgðir:
íslenzka terzlunarfélagið h.f.
Laugaveg 23 — Sími 82943.
KJORSKRA
til alþingiskosninga í
Reykjavík 24. júní 1956
(gildir frá 15. iúní 1956 ti1 14. júní 1957)
liggur frammi almenningi til sýnis í skrif-
stofu borgarstjóra, Austurstræti 16. frá 17.
maí til 2 júní næstkomandi að báðum dögum
meðtöldum, alla virka daga kl 9 f.hád til kl.
& e. hád.
Kærur yfir kjorskránni skulu komnar til
vgarstjóra eigi síðar en 3 iúní næstk.
Borgarstjórinn í Reykjavík 16. maí 1956.
Gunnar Thoroddsen.
Húsmæður, hér eru goðar fréttir
^iurinn
miraclot
. *, v>. -fc>. ll,"‘
er kominn aftur
Miracloth kemur í staðinn fyrir þurrkur
og klúta af öllum gerðum, svo sem af-
þurrkunarklúta, fægiklúta, diskaþurrk-
ur og allskonar eldhúsklúta, handþurrk-
ur, barnasmekki, bainaÞleyur o.fl. o.fl.
Hinn vinsæíi og marg eftirspurði Mira-
cloth fæst í nýlenduvöruverzlunum,
búsáhalda- og iárnvöruverzlunum og
víðar.
HEILDSÖLUBIRGÐIR:
íslenzka
Verzlunarfélagið h.f.
Laugavcgi 23 — Sími 82943