Morgunblaðið - 22.01.1957, Qupperneq 8

f
MORGVNBLAma
f>riSjudagur 21. Jan. 1957.
.imtMfifrtfr
Útg.: H.f. Árvakur, Reykjavík
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
ASalritstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Bjarni Benediktsson.
Ritstjórar: Sigurður' Bjarnason frá Vigur.
Einar Ásmundsson.
Lesbók: Ámi Óla, sími 3045.
Auglýsingar: Arni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og aígreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 1600.
Askriftargjald kr. 25.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu kr. 1.50 eintakið.
Sex flokkar og flokksbrot
VIÐ ÚRSÖGN Petrínu Jakobs-
son voru flokkarnir og flokks-
brotin, sem mynda minnihluta
bæjarstjórnar, orðin 6 en alls eru
fulltrúamir 7. Það vantar því
ekki annað en einn klofning enn
— og hver veit nema hann eigi
eftir að gerast — til þess að
flokkarnir og flokksbrotin séu
orðin jafnmörg og fulltrúarnir.
Þegar mönnum verður litið á
vinstrifylkinguna í bæjarstjórn-
inni er von að spurt sé: Hvað
yrði um Reykjavík ef þetta ó-
samsetta lið kæmist einn góðan
veðurdag í meirihluta í bæjar-
stjórninni? Það mun ekki nokkur
maður, nema þá einhverjir star-
blindir ofstækismenn, telja að
slíkur hópur gæti myndað sam-
stillta og fasta stjórn í bæjar-
málunum. Það cr útbreidd skoð-
un, langt inn í raðir þeirra
flokka, sem þó standa að þessum
minnihluta, að það væri slys, ó-
gæfa ef slíkt ætti eftir að henda.
Menn hafa séð afleiðingar þess
í landsmálunum, pegar sundur-
leitir flokkar hafa farið með
stjórn og er það ekki síst á-
berandi einmitt nú, þegar þrír
flokkar, sem hingað til hafa
sjaldnast setið á sárshöfði hver
við annan, mynda ríkisstjórn og
toga hver sinn skækil. En það er
langt frá því að vera einungis
þetta sjónarmið, sem vakir fyrir
svo mörgum Reykvíkingum, af
hvaða flokki, sem þeir eru. Það,
er staðreynd að Reykjavíkurbær
hefur notið farsællar og hagsýnn
ar stjórnar á undanförnum árum
og hefur hver ágætismaðurinn á
fætur öðrum verið þar í forystu
í sæti borgarstjóra. Þetta er við-
urkennt af stórum hóp manna,
sem þó teljast til andstæðinga
Sjálfstæðismanna í landsmálum.
Sjálfstæðismenn hafa haldið
uppi stjórn á málefnum bæjar-
ins, sem hefur verið vakandi um
framfaramál hans og komið hlut-
drægnislaust fram gagnvart bæj-
arbúum. Þar hefur eitt yfir alla
gengið. Sjálfstæðismönnum hef-
ur aldrei dottið í hug að draga
bæjarbúa í dilka eins og stund-
um hefur gerzt í landsmálunum
og gerist enn, þegar tilteknir
flokkar í ríkisstjórn ofsækja
stéttir eða einstaklinga, sem þeim
af einum eða öðrum ástæðum,
er miður vel til. Bæjarbúar eru
almennt sammála um að stjórn
Sjálfstæðismanna á bæjarmál-
um hafi farið vel úr hendi og á
flestum ef ekki öllum sviðum
stórum betur en sjálf landsstjórn
in á undangengnum áratugum.
Það fer auðvitað ekki hjá því
að bent sé á eitt og annað, -em
væri æskilegt öðruvísi. Stundum
er kvartað yfir að einar og aðr-
ar framkvæmdir gangi ekki nógu
hratt áfram. Hér er oft úr vöndu
að ráða, því verkefnin í svo ört
stækkandi bæ hljóta að vera
mjög mörg. Hins vegar er
Reykjavíkurbæ eins og öðr-
um bæjarfélögum skammtað
af ríkisvaldinu „afl þeirra hluta,
sem gera skal“. Fjárráð bæjar-
og sveitafélaga eru svo að segja
takmörkuð við útsvörin ein og
þó almenningi finnist þau nógu
há, er það samt svo að þau
hrökkva ekki til þeirra fram-
kvæmda, sem æskilegt væri að
sem fyrst yrði komið áleiðis.
Það hefur verið stefna Sjálf-
stæðisflokksins að vinna sem
ötullegast að margvíslegum
framkvæmdum en ofbjóða þó
ekki gjaldþoli bæjarbúa. —
Sá er þó hér gallinn á að
um helmingur allra útgjalda
bæjarsjóðs er bundinn af lög-
um. Það er því Alþingi og ríkis-
valdið, sem hefur helming fjár-
ráða bæjarins í sínum höndum.
Að vera „á móti“
„Tíminn" skrifar á dögunum
að glundroðinn í bæjarstjórnar-
minnihlutanum sé „leiðinlegt
fyrirbæri". — „Tíminn“ segir
líka að „sameining vinstri-
aflanna" ætti að vera „auðveld-
ari á sviði bæjarmála en lands-
rnála“. Ekki útskýrir „Tíminn"
hvernig flokkar, sem sjaldnast
kemur saman um nokkuð í lands
málum, þó þeir um sinn sitji sam
an í stjóm, þar sem sífeldlega
er von á pólitískum eldgosum
og jarðskjálftum, ættu að verða
í bandi friðarins í bæjarmál-
um. En á einn veg má þetta þó
til sanns vegar færa. Bæjarmála-
stefna minnihlutans er fátækleg
og snýst ekki nema um eitt: Að
vera á móti „íhaldinu“. Sam-
eining allra brotanna 6 gæti
aldrei byggst L sameiginlegri
stefnu í málefnunum en hins veg-
ar er auðvelt að vera „á móti“.
Andstaðan gegn Sjálfstæðismönn
um í bæjarstjórn byggist ekki
á nýtilegum, vel undirbúnum og
hugsuðum tillögum í bæjarmál-
um, því slíkt er fágætt eins og
raunar má vænta frá svo marg-
klofnum hóp, heldur eingöngu á
því að vera „á móti“ — alltaf
„á móti“.
En af hverju stafar svo allur
þessi klofningur minnihlutans?
Allt eru þetta sósíalistisk flokks-
brot og gildir það jafnt um
kommúnista yst til vinstri, Al-
þýðuflokkinn, hinn „frjálslynda
sósialisma" Þjóðvarnar og svo
Reykjavíkurdeild Framsoknar,
frá „bæjarradikölu". Klofningur
þessara flokka í brot og brota-
brot í málum lands og bæjar er
ekkert annað en sama fyrirbær-
ið, sem gerist meðal sósíalist-
iskra flokka í lýðræðislöndum
víðast hvar um allan heim. Þar
sem sósíalistar ráða ekki með
vopnuðu einveldi, þar eru þeir
í brotum, stærri og smærri, til
„vinstri" og „hægri“, þótt allir
eða flestir vitni þeir í Karl Marx
og séu þannig af sömu rót runn
ir. Klofningurinn og ósamiynd-
ið meðal þeirra, sem aðhyllast
sósíalisma er sá sami hér og
annars staðar. En það eru veil'
urnar í sósialismanum, sem birt
ast á svo margan hátt, í harð-
stjórn og kúgun annars vegar
eða fávíslegum efnahagsævintýr
um og of-skipulagningu hins veg-
ar, sem eru undirrót þessa al-
þjóðlega fyrirbrigðis, sem hér á
landi er kallað „klofningur inn-
an vinstri aflanna".
En svo er ein staðreynd, sem
vert er að athuga. Það er eng
in von til þess að flokksbrotin
6 mundu ná völdum í Reykja
vík, þó þau reyndu að sameinast
við kosningar, a. m. k. til mála
mynda. Þá mundu iteykvíkingar
af öllum flokkum hnappast enn
þéttar um Sjálfstæðisflokkinn en
nokkru sinni áður. t „samein-
ingu“ jafnt og sundrungu eru
þessi flokksbrot vonlaus.
UTAN UR HEIMI
\Jerál LÍacltlar — l^íLaótar
l
fyrri viku sögðum við
hér í dálkunum frá 10 bezt
klæddu og 10 dáðustu konum
heims, að áliti bandarískra sér-
fræðinga um slík mál. Nú hefur
ritstjóri kvennasíðunnar við
brezka blaðið „Sunday Express",
Anne Scott James, tekið sér fyr-
ir hendur að benda á 10 verst
klæddu konur heims. „Sunday
Express" er blað hins fræga auð-
jöfurs, Beaverbrooks lávarðar.
Mr að er tekið fram, að
á listanun yfir 10 verst klæddu
konur heims komi ekki til greina
konur, sem séu frábitnar opin-
beru lífi eða hafi ekki ráð á að
klæða sig betur. Þær konur ein-
ar koma til álita, sem gætu vei
klætt sig betur.
X* f frægum konum, sem
eru á þessum lista, skal fyrst
nefna hinar frægustu: Anitu Ek-
Grísku Livano-systurnar.
Dí
' ómurinn um Anitu
Ekberg virðist vera byggður á
kjólnum, sem hún klæddist í
haust sem leið, þegar hún kom
fyrir Elizabetu Bretadrottningu.
Sá kjóll er löngu frægur orð-
inn, því hann var svo þröngur,
að veslings leikkonan gat ekki
hneigt sig fyrir drottningunni og
varð að láta sér nægja að lúta
höfði. „Kjóllinn fór illa — var
alls staðar of þröngur — og var
Anita Ekberg og maður hennar
Anthony Steel
berg, Gretu Garbo og Mamie
Eisenhower. Þá koma nokkrar
kunnar konur úr brezku sam-
kvæmislífi, svo sem frú Walter
Nell, lady Docker, frú Gerald
Legge og markgreifafrúin af
Dufferin. Þá koma Edith Summ-
erskill þingkona Verkamanna-
flokksins í neðri málstofunni,
skáldkonan Nancy Spain og
Jeanette Scott, sem er ung kvik-
myndastjarna. Og loks kemur
rúsínan í pylusendanum: Ava
Gardner (hver hefði trúað því?)
XX stæðan til þess, að
Mamie Eisenhower er ein hinna
verst klæddu, er sú, að „hún
klæðir sig eins og lítil telpa".
Um Gretu Garbo segir: „Hún er
ein af fegurstu konum heimsins,
en lítur út eins og ein herfileg-
asta kona heims“.
Mamie Eisenhowcr
bjánalega valinn fyrir þetta tæki-
færi“, segir hinn dómharði rit-
stjóri, Anne Scott James.
því innan skamms kemur öll þessi
vellauðuga ætt saman í Aþenu
til að taka þátt í veglegu brúð-
kaupi, Það er frændi Niarkosar,
sem ætlar að ganga í hjónaband,
og í Grikklandi eru brúðkaup
auðmanna langt frá því hvers-
dagslegir atburðir. Þau standa
yfir dögum saman í glaumi og
dýrlegum fagnaði.
MJ ivano-systurnar eru
dæmigerðar grískar hástéttastúlk
ur, fagrar og vel menntaðar, hafa
mikinn áhuga á listum og ferða-
lögum og taka mikinn þátt í sam-
kvæmislífinu. Þær eiga hvor tvö
börn. Kjólarnir, sem þær klæðast
á myndinni, eru að sjálfsögðu frá
París. Frú Niarkos er í kjól frá
Dior og frú Onassis í kjól frá
Dessés. Skartgripirnir eru að lík-
indum frá Cartier og kosta eflaust
morð fjár.
„f eslings ríku stúlkur",
kynni kannski einhver að segja,
en í þetta sinn virðist óþarft að
láta í ljós meðaumkun. Þessar
grísku systur eru nefnilega báð-
ar hamingjusamar í hjónabönd-
um sínum og lifa eðlilegu lífi,
þar sem börnin skipa æðsta sess.
0,
Greta Garbo hia mannfælna
g þá skulum við snúa
okkur að tveimur mjög vel klædd
um konum, enda hafa þær eflaust
ráð á að klæða sig, því þær eru
með auðugstu konum jarðarinn-
ar. Þetta eru hinar grísku Livano-
systur, dætur gríska skipakóngs-
ins sem var og giftar tveimur
stærstu skipaeigendum heimsins.
Sú eldri er þrítug og gift Sravros
Niarkosi, sem á stærsta olíuskipa-
flota heims (hún situr á mynd-
inni). Hin yngri er 28 ára og
gift Aristotelesi Onassis, sem á
þriðja stærsta olíuskipaflota
heimsins ásamt ýmsu öðru. T. d.
á hann hið fræga spilavíti í Monte
Carlo í Monaco.
i J agt er, að stundum sé
kalt milli svilanna, því þeir eru
báðir kappsamir, fégráðugir og
metorðagjarnir. En núna í mánuð
inum gleymast víst allar erjur,
Ava Gardner
Það eru sem sé til konur, sem
ekki verða apar af aurum, ea
það þarf enginn að taka til þess,
þótt fagrar konur hafi yndi af að
sýna sig í fögrum klæðum. Er
það ekki bara mannlegt? Hitt er
haft fyrir satt, að börnin séu
þessum fögru systrum mun mikil-
vægari en falleg klæði og öll olíu-
skip eiginmannanna.