Morgunblaðið - 06.04.1957, Page 14

Ii
MORCV1SBLAÐ1Ð
Laugardagur 6. apríl 1957
Sigrún Halldórsdóttir
Minningaroíð
Þ A N N 6. apríl fer fram frá
Akraneskirkju, útför Sigrúnar
Halldórsdóttir frá- Reyni í Innri-
Akraneshrepp.
Hún hafði dvalið í Reykjavík
rúm 30 ár og siðast á Elliheim-
iiinu Grund, þar sem hún lézt
þann 31. f. m. eftir mikil veik-
indi.
Sigrún Halldórsdóttir var fædd
að Kúludalsá í Innri-Akranes-
hrepp, þann 18. des. 1872. Hún
var dóttir hjónanna Gróu Sig-
urðardóttir og Halldórs Ólafsson-
ar, sem lengst af bjuggu að
Reyni og voru börn þeirra oft-
ast kennd við bann stað, enda
voru æskustöðvarnar þeim eink-
um kærar, og síðasta ósk Sig-
rúnar sál. var að verða flutt
heim, og að fá að hvíla hjá ætt-
mennum sínum, í Garðakirkju-
garði.
Sigrún Halldórsdóttir ólst upp,
fyrst með foreldrum sínum og
síðar með föður sínum og
stjúpu, en Halldór missti Gróu
konu sína frá 6 börnum, en gift-
ist aftur Þórlaugu Sigurðardótt-
ir úr Borgarfirði, sem reyndist
börnum hans svo vel að á betra
varð ekki kosið.
Voru þær Sigrún einkar sam-
hentar, enda flutti Sigrún íil
hennar og bróðir síns, Guðmund-
ar, hingað til Reykjavíkur, en
Þórlaug fluttist til Reykjavíkur
eftir lát manns síns og áttu þá
heimili saman hér, hún og Guð-
mundur sonur l'.ennar, og síðar
kom Sigrún til þeirra og stóð
fyrir heimili bróður síns og ann-
aðist stjúpu sína, í margra ára
veikindum hennar. Voru þau
lengst af á Urðarstíg 6B hér
í bæ.
Var þá oft gestkvæmt á heim-
ili þei-ra, frændfólkið margt, )
sem lagði leið sína til Reykja-
víkur, en lítið um það þá að fólk
byggi á hótelum, en gisti þá
jafnan hjá frændum og vinum.
Var þar jafnan gott að koma
og man ég hvað þau tóku mér
opnum örmum, fyrst þegar ég
kom til Reykjavíkur, gamla kon-
an með silíurhvíta hárið og syst-
kinin Guðmundur og Sigrún.
Sigrún giftist aldrei, en eign-
aðist eina dóítur, Lilju Jónsdótt-
ur, en missti hana aðeins tveggja
ára gamla.
Þegar ég nú hugsa um líf Sig-
rúnar frænku minnar, detta mér
'í hug orð Jesú, þegar hann sagði:
— Eg er ekki kominn í heiminn
til að láta þjóna mér, heldur til
að þjóna öðrum; þannig var líf-
Sigrúnar.
Hún var með eldri systkinum
sínum, en það kemur fljótt í
þeirra hlut að hjálpa þeim yngri,
svo var hún á heimili föður síns
og stjúpu, en þau áttu 8 börn,
auk annarra bai na, sem oft voru
á því heimili, og var Sigrún
önnur hönd stjúpu sinnar að ann-
ast um heimilið.
Nú eru aðeins 3 eftirlifandi
af þessum 15 systkinum, ein al-
systir Sigrúnar, Kristín, sem er
á Elliheimilinu á Akranesi og
tveir hálfbræður, Guðmundur í
Vestmannaeyjum og Bogi, sem
er búsettur á Akranesi. Upp-
eldissystir, Ágústa Þórarinsdótt-
ir, býr hér í bæ hjá börnum' sín-
um. —
Eftir að Sigrún fór að heim-
an, vann hún á ýmsum stöðum
og var_á Akranesi. Þá, eða 1918,
dó Gróa hálfsystir hennar, kona
Geirs Jónssonar á Bjargi, frá
þrem ungum börnum, var Sig-
rún á því heimili þá um tíma og
tók því ástfóstri við börnin að
í henni áttu þau síðan jafnan
sína aðra móður.
Þannig var Sigrún okkur öll-
i um systkinabörnum sínum og
okkar bömum, þessi kærleiksríka
góða frænka, sem alltaf var boð-
in og búin til hjálpar. Mun ég
aldrei gleyma hjálp hennar og
fómfýsi þegar veikindi og dauði
steðjuðu að mínu heimili, vona
ég að nú uppskeri hún laun
verka sinna hjá Drottni almáttug
um. Hann sem sagði: — Það sem
þér gerið einum mínum minnstu
bræðra, það hafið ýér mér gert.
Marga góða vini eignaðist Sig-
rún hér í bæ, sem hún hélt
tryggð og vináttu við til æviloka.
Reyndust þeir henni mjög vel,
vitjuðu hennar sjúkrar og léttu
henni á margan hátt hið langa
sjúkdómstímabil. Hún þakkar
þeim nú fyrir allt það góða
sem þeir auðsýndu henni. —
Sömuleiðis þakkar hún öllu
hjúkrunarliði Elliheimilisins fyr-
ir góða hjúkrun. Henni var það
ekki létt tilhugsun, að þurfa að
fara á Elliheimili, en þar undi
hún hverjum deginum betur, sem
hún var þar lengur, enda var
hún hvers manns hugljúfi og
eignaðist þar góða vini. Hún
þakkar þeim og öllu skyldfólki
sínu og vinum fyrir allt gott sem
þeir ge-ðu fyrir hana. Nú þegar
þú ert farin yfir landamærin
FEBMING í
Fermingarbörn í Hafnarfjarðar-
kirkju sunnud. 7. apríl.
Brengir:
Edward Jóhann Frederiksen,
Hringbraut 7.
Gestur Breiðfjörð Sigurðsson,
Brunnstíg 4.
Gísli Guðmundss., Selvogsg. 12
Haraldur Þórðars., Hringbr. 54
Hjalti Jóhannss., Suðurg. 47
Jóhann Reynir Björnsson,
Hraunbergi, Garðahr.
Jón Aðalsteinss., Suðurgötu 23.
Jón Ernest Hensley,
Linnetstíg 2.
Karel Ingv. Karelss., Hellubr. 7
Kristján Rósberg Róbertsson,
Langeyrarvegi 18.
Magnús Rafn Guðmannsson,
Dysjum, Garðahreppi.
Sigurður Ragnar Brynjólfsson,
Hringbraut 11.
Vilhjálmur Jónsson,
Hvaleyrarbraut 11
Þórður Björgvin Benediktsson,
Austurgötu 27
Stúlkur:
Anna Maggy Pálsd., Suðurg. 10
Ásdís Sigrún Guðmundsdóttir,
Vesturbraut 4
miklu, kæra frænka, þá ríkir
söknuður í hugum okkar, en við
gleðjumst einnig yfir því að þú
ert laus við það sjúkdómsok sem
á þig var lagt og ósk þín upp-
fyllt, um að fá að hverfa héðan
og til ástvinanna sem farnir eru
á undan þér.
Við erum þess fullviss að þú
átt vísa góða hcimkomu á landi
lifenda. Við blessum minningu
þína og felum þig í Drottins
hönd.
Sértu í faðmi frelsarans
falin allar stundir.
Vængjaskjóli væru ha»s
vaktu og sofðu undir.
Fanney Gunnarsdóttir.
Halaarfirði
Ásth. Bjarnad., Suðurg. 49,
Bára Berndsen, Litla-Bergi,
Garðahreppi.
Guðl. Kolbr. Karlsd. Suðurg. 79
Guðný Ármannsd., Silfurtúni 6,
Garðahreppi.
Guðrún Signý Guðmundsdóttir,
Hringbraut 3
Hanna Kristín Pálmarsdóttir,
Álfaskeiði 30.
Herdís Erla Magnúsdóttir,
Hraunkambi 1
Hlíf Káradóttir, Stekk, Garðahr
Jóh. Gunnarsd., Markl., G.hr.
Kristín Ing. Jónsd. Öldug. 33
Kristín Magnúss., Köldukinn 12
Ragna Brynjarsd., Selvogsg. 7
Sigríður Traustad., Hr.br. 65
Sigurbjört Þórðard., Hvaleyri
Sigurveig Hanna Eiríksdóttir,
'Suðurgötu 51
Svanhildur Guðmundsdóttir,
Holtsgötu 20
Sæunn Sveinbjörg Sigursveins-
dóttir, Austurgötu 28.
Unnur Jónsdóttir, Flókag. 3.
Valgerður Erla Friðleifsdóttir,
Hringbraut 64.
Vilborg Pálsdóttir, Hringbr. 65.
Jðrð klakaíaus
að meslu
BORG í Miklaholtshreppi, 31.
marz. — Síðan einmánuður byrj.
aði má segja, að hver dagurinn
hafi verið öðrum betri, sólskin og
sunnan skúrir suma dagana, enda
hefur snjórinn horfið fljótt. — Er
snjór á láglendi hér á sunnan-
verðu Snæfellsnesi að mestu horf
inn. Koma nú flóarnir að mestu
klaklausir undan snjónum.
Undanfarna daga hefur snjó-
mokstur af þjóðveginum staðið
yfir. Eru því samgöngur að kom-
ast í eðlilegt horf. Fyrsta mjólk-
urferðin og áætlunarferð með
fólk er farin í dag. — Páll.
S
LESBÓK BARNAN:rA
LESBÖK BAB.NANNA
S
Kæra Lesbók barnanna.
Mig langar til að senda
eina sögu í blaðið. Hún
er svona:
Á heimili auðugs Eng-
lendings, hafði það lengi
verið þrætuefni milli öku
mannsins og eldastúlk-
unnar, hvort þeirra ætti
að sækja mjólkina á
morgnanna, til bónda
nokkurs, sem bjó þar í
nágrenninu.
Húsbóndinn kallaði því
bæði hjúin fyrir sig, bað
þau að skýra sér frá mála
vöxtum, og kvaðst að því
búnu mundi skera úr
þrætu þeirra.
Eldastúlkan sagði, að
ökumaðurinn væri allan
morguninn að slóra í eld-
húsinu og þó nennti hann
aldrei að sækja mjólk-
ina, hvað mikið, sem hún
hefði að gera.
ökumaðurinn kvað það
hins vegar ekki vera í
sinum verkahring, að
sendast eftir mjólk.
„Hvað telur þú þá vera
þitt verk?“, spurði hús-
bóndinn.
„Að sjá um hestana og
vagninn og vera jafnan
reiðubúinn að fara í óku-
ferðir", svaraði ökumað-
urinn.
„Þú hefur rétt að
mæla“, sagði húsbóndinn,
„og ég ætlast heldur ekki
til, að þú vinnir annað en
þitt starf. Nú skipa ég
þér að hafa vagninn til-
búinn á hverjum morgni
og aka eldastúlkunni,
þegar hún fer að sækja
mjólkina. Ég vona, að þú
neitir ekki, að það sé þitt
verk“.
Svo þakka ég Lesbók-
inni fyrir margt skemmti
legt efni, sem hún hefur
flutt.
Steinunn Ólafsdóttir
Reykjavík.
Kæra Lesbók!
Ég sendi þér hérna dá-
litla þraut, sem er svona:
Þetta á að draga í einu
striki. Ekki má fara yfir
línu, né draga sömu lín-
una upp aftur. Blýantinn
má ekki taka upp.
Vertu blessuð og sæl.
Árni Jón Baldursson
12 óra, Reykjavík.
Kæra Lesbók!
Ég ætla að segja þér
frá kisu minni, sem heit-
ir Hosa. Það var eitt
kvöld að gestir voru hjá
mömmu og pabba. Kisa
er lítið fyrir gesti og fór
út.
Svo leið á kvöldið og
ég fór að undrast um
hana, svo ég fór út að
leita. Ég kallaði á hana,
en hún kom ekki.
Morguninn eftir sá ég,
hvar kisa sat uppi i staur
og villikettir . voru fyrir
neðan staurinn. Pabbi
kom og rak þá burtu og
hjálpaði kisu niður. Hún
var orðin ósköp þreytt
Nú ætla ég ekki að
segja þér meira frá kisu,
að þessu sinni. En ég
ætla að senda þér eina
þraut sem er svona:
Leggstu á hnén og settu
eldspýtustokk fyrir fram-
an þig, mældu svo arms-
lengd frá hnénu og að
stokknum.
Síðan setur þú hend-
urnar aftur fyrir bak og
reynir að fella stokkinn
með nefinu. Það er ekki
eins auðvelt og þú gætir
haldið.
Vertu svo sæl og
blessuð.
Auður Sveinsdóttir
9 ára, Reykjavík.
Kæra Lesbók!
Viltu ekki koma með
svolítinn frímerkjaþátt,
og einstöku sinnum felu-
myndir? Gaman er að
lesa þig. Svo væri líka
gaman, að þú birtir mynd
ir, sem við krakkarnir
teiknum sjálf, í sögurnar
sem við búum til.
Vertu blessuð og sæl.
Xristinn Eyvindsson
10 óra, Reykjavík.
Lesbókinni lízt vel á
þessa hugmynd Kristins
og þakkar honum fyrir
myndina, sem hann sendi.
Ef til vill sendir hann
okkur síðar sögu, sern
Jenna og X eru í feluleik og allt í einu hverfur X.
Getur þú séð hver var í feluleiknum með Jennu?
Dragðu strik frá 1—50.
hann hefur teiknað mynd
ir í.
Kæra Lesbók!
Við sendum þér eina
myndagátu og tvær
skrýtlur:
Hvaða karlmannsnafn
getur þú lesið úr þessu:
® UR
Pési litli: Hvað var
konungurinn að gera til
þín, Valdi?
Valdi: Hvaða vitleysa
er í þér?
Pési: Það er engin vit-
leysa. Hérna stendur í
bókinni: Hann kom til
valda árið 1872.
! ! !
Kennarinn: Nú hefur
þú hegðað þér svo illa,
Hans, að þú átt ekki skil-
ið að vera innan um siðað
fólk. •
Komdu hingað og stattu
hjá mér.
! ! !
Okkur þykir öllum
gaman að Lesbók barn-
anna og vonum að þetta
geti birzt í henni.
Þrjár tólf ára telpur
í Vestmannaeyjum.
ISl
Frímerk]eþáttur
Fyrsta frímerkið.
Ennþá var eftir að á-
kveða gerð þessa fyrsta
frímerkis og menn komu
sér ekki strax saman um,
hvernig það ætti að vera.
Rowland Hill lét þá
sjálfur búa til fyrsta
Fyrsta frímerkið
merkið, án þess að ráð-
færa sig við aðra. Þetta
heimsins fyrsta frímerki,
sem venjulega er kallað
Penny Black, (svarta
pennymerkið) kom út
hinn 6. maí 1840 og þar
með er saga frímerkjanna
hafin.
Þó að Rowland Hill
hafi ekki sjálfur fundið
upp frímerkið, er það
samt sem áður, honum og
endurbótum hans á póst-
þjónustunni að þakka, að
hugmyndin um frímerkið