Morgunblaðið - 06.06.1957, Qupperneq 9

Fimmtudagur 6. Júní 1957
MOFGUNB* 4f)FÐ
9
Á hestbaki með Fáksfélögum
Annao Vw»io iara Fáksfélagar
í stórar hópferðir, tíðum í heim-
sókn til einhvers af hestamanna-
félögum nágrannahéraðanna eða
þá í einhverju öðru tilefni. Á
vorin bregða þeir sér upp að Hlé-
garði í Mosfellssveit og drekka
kaffisopa hjá kvenfélaginu þar
og verzla á bazar við frúrnar þar
efra. Eg átti þess kost að vera
þátttakandi í einni slíkri ferð þar
sem yfir sjötíu manns riðu í hóp
upp eftir, en nokkrir hestamenn
komu til móts við hópinn og
fylgdu honum svo nokkuð áleið-
is til bæjarins aftur. Flestir voru
í þessari för með að minnsta kosti
tvo til reiðar, en um 150 hross
voru í förinni.
Það er áð nokkuð oft á leiðin'ni,
fyrst í Ártúnsbrekkunni, en þar
mætast hóparnir vestan úr bæ,
austan úr bæ og sunnan af holt-
um og hæðum. Guðmundur Agn
arsson @r fararstjóri. Nú er haldið
nýtur góða veðursins og gæðings-
ms.
Innan stundar er rafvirkja-
meistari eða klæðskeri kominn
upp að hliðinni á manni og það
er rabbað smástund um hestana.
EIN er sú íþrótt, sem tslendingar
hafa dáð kannske mest allra
íþrótta í fábreytni fyrri tíma. —
Þótt iðkun hennar hafi á síðari
árum farið minnkandi, dá þeir
hana enn, og nú allra síðustu ár-
in fer þeim fjölgandi, sem leggja
stund á hana. Einkum á þetta við
í kaupstöðum landsins. Þessi
íþrótt er bæði heilnæm, fögur
og göfgandi. En það er með hana
eins og allar aðrar íþróttir, það
má bæði beita henni til þroska
og til vanþroska. Hér er þó eng-
in óþekkt speki sögð. Svo lengi
sem við mennirnir verðum ólíkir
hver öðrum og ófullkomnir að
þroska og menningu er hætt við
að víða megi bresti finna í allri
okkar breytni hvort heldur við
iðkun íþrótta, störf eða almenna
hegðun.
fþróttin sem við skulum gera
að örstuttu umtalsefni er hesta-
mennska og útreiðar með Reyk-
víkingum. Eg hef nokkrum sinn-
um í vetur og vor átt þess kost
að koma á bak með Fáksmönn-
um, eitt sinn meö þessum og
annað skipti með hinum, en alltaf
með skemmtilegu og ágætu fólki
og síðast en ekki sízt, alltaf setið
viðkunnanlega góðhesta og oft
jafnvel snillinga.
Fákur mun vera stærsta hesta-
mannafélag landsins. Þar er mik-
ið líf og fjör í allri starfsemi.
Það eru ekki einasta útreiðarnar,
heldur er mikið félagslíf og fjör-
ugt, skemmtikvöld að vetrinum,
sameiginlegar vinnuferðir að vor-
ínu til þess að gera við girðingar I
af stað. Hér kynnast menn og
hestar. Þessa stundina ríður mað-
ur samsíða forstjóra einhvers
stórfyrirtækis en það er ekki
minnzt á viðskipti. Hér er alls
ekki á ferðinni neinn viðskipta-
maður, heldur hestamaður, sem
og dytta að skeiðvellinum vió
Elliðaár, en nú um þessar mundir
hefir vinna verið óvenjumikil við
völlinn, því miklar endurbætur
fara nú fram á honum. Um næstu
helgi verða háðar hinar árlegu
kappreiðar félagsins og fyrirhug-
að að þá verði lokið miklum
endurbótum bæði á vellinum og
áhoT-fV"-
. „Lipur foli þarna“ og „laglega
gengur hann þessi.“
FRÚRNAR ÞEYSA A
FJÖRMIKLUM GÆÐINGUM
Þá kemur virðuleg frú þeys-
andi með tvo til reiðar. Hún læt-
ur sig það engu skipta þótt klár-
inn hennar sé vitlaus í fjöri og
mér sýnist engu líkara en hún
njóti þess að ráða varla við hann.
Að minnsta kosti vottar ekki fyr-
ir hræðslu og endirinn á viður-
eigninni verður sá að frúin
stjórnar ferðinni. Og það eru
margar fleiri konur með í för-
inni á öllum aldri, giftar og
ógiftar, með og án eiginmann-
anna, eða þá að bóndinn er aft-
ast í hópnum, og frúin fremst
eða öfugt. Þetta skiptir engu
máli. Hér eru hestamenn á ferð
og hver einfær með sig og sína
gæðinga. Og uppi í Hlégarði bíða
blessaðar Mosfellssveitarfrúrnar
með rjúkandi kaffi, pönnukökur
og tertur. Þar er tafið nokkra
hríð og veitinga notið, en síðan
haldið af stað á ný.
FARIÐ 1 EINA BRÖNDÓTTA
Nú er títt áð á heimleiðinni,
enda er „nesti við bogann og
bikar með“, en slíks er helzt
Eða menn bregða sér upp í Heiði,
eða jafnvel til Hafnarfjarðar og
taka góðganginn úr gæðingunum
á Kjóavöllum. Einn er þó galli
á öllum útreiðum Reykvíkinga
og það er hve lítið er um reið-
vegi í nágrenni bæjarins. Víðast
er of grýtt og óslétt land, því
i Með gi ein þessari fylgja nokkr-
ar myndir teknar í vor og seint
í vetur. Teð þeim fylgja engar
skýringar og getur það ver-
ið skemmtileg þraut fyrir hesta-
menn höfuðborgarinnar að
freista þess að þekkja bæði menn
og hest- vig.
neytt á heimleið. Allt fer þetta
fram með hinni mestu prýði.
Tveir léttlyndir náungar fara í
eina bröndótta fólkinu til
skemmtunar. Slikt er þó ekki
alltaf talið heppilegt, því eins og
menn vita eru reiðbuxur stund-
ujn þröngar og vilja þá gefa eftir
á saumum. En þetta allt vekur
hressilegan hlátur og eykur á
skemmtunina. Þannig líður
ánægjulegur dagur að kveldi og
heim koma menn þreyttir og
endurnærðir.
Oft er um helgar riðið upp að
Geithálsi og miðdegiskaffi drukk
ið þar, en síðan haldið til baka.
miður. Nokkra bót mun þó vera
hægt að ráða á þessu með því
hreinlega að ryðja reiðvegi um
heiðar og hæðir nágrennisins og
er mér tjáð að slíkt sé ætlunin.
HORFIÐ FRA SKRÖLTI
OG ÞYS
En allt um það. Hestamennsk-
an fer stórum vaxandi hér í
Reykjavík. Hér er saman kominn
mikill f.iöldi ágætra gæðinga,
sem eru stríðaldir og vel hirtir.
Allir til þess að gleðja og hressa
fólk, sem er þreytt á vélaskrölti
og þys borgarmenningarinnar.