Morgunblaðið - 10.01.1958, Blaðsíða 3

Föstudagur 10. janúar 1958
MORCUNRT 4 V1P
3
RÆYKJAVIK,
HAFNAHFJÖRDUR. NE5KAUP5TAÐUR. AkfcANES
Kr. 1540, -
Kr. 4160,- kr 4190,- Kr.^560,-
Hvoð hefur barna-
fjölskylda í útsvar?
HVERNIG er búið að barnafjölskyldum varðandi útsvör í
Reykjavík annars vegar og í kaupstöðum, þar sem „flokkar
hinna vinnandi stétta“ ráða, hins vegar?
Tökum dæmi um fjölskyldu, hjón með 5 börn, sem hefur
60 þús. kr. skattskyldar tekjur. Slík fjölskylda greiðir í
útsvar:
■9 CT A' ifh dfcítfc * Reykjavík, þar sem Sjálfstæðismenn
I34U9UU ráða,
/S.'SlKáí dlfl í Hafnarfirði, þar sem kratar og kommún-
R uUjUW istar hafa stjórnað,
SVESKJUR
80/90 70/80 40/50 og pakkar
APPELSÍNUSAFI
GRAPE og APPELSÍNUSAFI
N iöursuðuvörur:
JARÐARBER
PERUR
PLÓMUR
ANANAS
FERSKJUR
MARMELAÐI
ASPARGUS
BAKED BEANS
TOMATSÚPA
MAIONNAISE
WORCHESTERSÓSA
CJ^ert ^JCriiá tjdnááovi CJo} lij.
SÍMAR 11400
4190,00 ! Neskaupstað, þar sem kommúnistar hafa
- „„ á Akranesi, undir stjórn Framsóknar, krata
4«JofJ,00 °S kommúnista og þar er nú kosninga-
bandalag sömu flokka.
Bæjarfélögin, þar sem hinir svokölluðu vinstri flokkar
hafa ráðið, leyfa sér að leggja nærri því þrisvar sinnum
hærra útsvar á barnaf jölskyldu en gert er í Reykjavík, þar
sem Sjálfstæðismenn hafa meirihluta.
Dæmið um útsvör barnafjölskyldunnar er sérstaklega
táknrænt og talar sínu máli um það, hvernig Reykjavík,
undir forystu Sjálfstæðismanna, leitast við að létta byrðar
þeirra, sem erfiðast eiga. Myndin er hins vegar allt önnur
ef litið er til bæjarfélaganna, þar sem „vinstri“ flokkarnir
hafa ráðið, annað hvort einn eða fleiri.
Efstu menn
D-listans í
Hafnarfirði

Stefán Jónsson,
framkvæmdastjóri.
Eggert fsaksson,
fulltrúi.
Páll V. Daníelsson
viðskiptafræðingur
’Glín Jósefsdóttir,
húsfrú.
Valgarð Thoroddsen,
rafveitustjóri.
Bœrinn okkar
SÝNINGIN um skipulagsmál| kl. 2—10 * _^gasal Þjóðminja-
Reykjavíkur er opin daglega j safnsins.
STAKSTEINAR
Yfirgefinn af flestum
í aðalfréttagrein brezka blaðs-
ins „The Manchester Guardian
Weekly“ frá 26. des. s.l. segir
fregnritari blaðsins í Washing-
ton, Max Freedman, svo í grein
skrifaðri 22. des.:
„Mr. Dulles er síður en svo í
sigurhug eftir komuna til Was-
hington frá Atlantshafsráðsfund-
inum í París. Eins og vant er lýsir
sér hjá honum sjálfsánægjan með
eigin gerðir, en einhvern veginn
virðist bjarsýni hans vera innan-
tóm og tilbúin. Hér trúir nær
enginn, sem nýtur verðskuldaðs
trausts fyrir dómgreind í alþjóða
málum, því, að fundur Atlants-
hafsbandalagsins hafi verið eftir-
minnilegt kennileiti á leiðinni til
friðar. Mr. Dulles er nú van-
treyst af mörgum bandamönnum
sínum, sem telja, að hann hafi
gegn vilja sínum verið rekinn til
að samþykkja að hefja að nýju
samninga við Rússland. Samtímis
liefur Kremlin af yfirlæti sínu
látið hann vita, að Rússland muni
ekki fallast á að ræða afvopn-
un á utanríkisráðherrafundi, þar ,
sem Mr. Dulles yrði óhjákvæmi-
lega aðaltalsmaður hins frjálsa
heims.--------er Mr. Dulles yfir
gefinn af flestum, í þann mund,
sem hann hefur undirbúning að
nýrri viðureign við Þjóðþingið,
þar sem margir Demokratar
hampa gagnrýni sinni á frammi-
stöðu hans“.
Hermann fv]orir Dulles
Eftir að hið mikla frjálslynda
brezka blað birti þessa gagnrýni
hefur liðskostur Mr. Dulles
stórum minnkað, og var t.d.
vestanhafs mjög fundið að
skýrslugjöf hans af Atlantshafs-
ráðsfundinum.
Því eftirtektarverðara er, að í
útvarpsviðtali sínu á aðfangadag
sagði Hermann Jónasson um
Parísarfundinn:
„Fundurinn er því að minu
áliti verulegt skref í friðar-
átt“. —
Hermann Jónasson flytur hér
sem sagt þann boðskap, sem Was
hington-fregnritari Manchester
Guardian segir að nær enginn,
sem njóti verðskuldaðs trausts
fyrir dómgreind í alþjóðamálum,
trúi.
„Minn herra á aungvan
vin“
En Framsókn er svo einföld í
trú sinni, að Tíminn segir með
lineykslun frá þessari lýsingu
Halldórs Kiljan Laxness á Banda
ríkjaför sinni:
„-------hitti ég aldrei neina
manneskju eða hóp fólks, sem
ræddi af samúð um stefnu Dull-
esar. Oft var ég sá eini á neilli
samkomu, sem af kurteisisástæð-
um reyndi að verja manninn".
Bætir Tíminn siðan við:
„Það er svo sem ekki að spyrja
að kurteisinni í Halldóri. Við
lestur þessara orða hlýtur mönn
um að koma í hug setningin úr
íslandsklukkunni: „Minn herra á
aungvan vin“, þótt það hafi verið
talað á öðrum og raunverulegri
forsendum".
Von er að Timanum finnist
það ekki „raunveruleg forsenda“
að segja Dulles eiga „aungvan
vin“ á meðan Hermann er hon-
um trúr og dyggur. Mætti Dullcs
launa þá tryggð vel, eftir þá
meðferð, sem hann veitti Her-
manni, er veitingu samskotaláns
ins var frestað, þangað til Her-
mann hafði lýst yfir i viðurvist
60 ráðherra — sem votta —, að
herinn skyldi ekki að svo stöddu
fara frá íslandi.