Morgunblaðið - 16.01.1958, Blaðsíða 6

6
MORCV1VBLAÐIÐ
Fimmtudagur 16. janúar 195$
Björgvin Frederiksen’
Ábyrgðarleysi kommúnista
hefir lamað atvinnuvegina

f UPPHAFI þess kjörtímabils
baejarstjórnar, sem nú er að enda,
var mikil gróska í atvinnulífi
Reykjavíkur, og flestir horfðu
vonglaðir fram í tímann, því við
áramótin 1954—’55 hafði náðst
meira jafnvægi í atvinnu- og
efnahagsmálum okkar, en áður
um nokkur undanfarin ár. Menn
voru því bjartsýnir, og margir
réðust í framkvæmdir, þar sem
þeir gerðu sér vonir um, að þá-
verandi ríkisstjórn mundi takast
að rétta við margt það, sem farið
hafði úr skorðum í atvinnu- og
efnahagsmálum þjóðarinnar á eft
irstríðsárunum, meðal annars
vegna óeðlilegs hlutfalls milli
framboðs og eftirspurnar á vinnu
afli, svo og vegna pólitískra verk
falla. Örðugleikarnir virtust
ætla að verða yfirstíganlegir, án
verulegrar skerðingar á lífslcjör-
um fólksins.
Þau góðu lífskjör, sem þjóðin
bjó þá við, verzlunarfrelsi, minnk
andi höft og næg atvinna í iðnaði,
voru þyrnir í augum kommúnista
og torfærur á leið þeirra til yfir-
ráða. Þeir gripu því til óþjóð-
hollra ráða og „hinnar gömlu og
úreitu aðferðar“, eins og forsætis
ráðherra kallaði verkföllin í ára-
mótaboðskap sínum, og skipu-
lögðu eitt skaðlegasta pólitískt
verkfall, sem hér hefir verið
beitt, og sem öllum mun minnis-
stætt frá árinu 1955, verkfall sem
vægast sagt ætti hér eftir að
kalla „landráðaverkfallið". Með
verkfalli þessu hófst í raun og
veru sambræðsla vinstri aflanna,
sem nú hefir náð fullnustu í því
ömurlega stjórnarfari, er nú ríkir
í landinu.
Engír bera því jafnmikla
ábyrgð á því ráðleysi og öng-
þveiti, sem nú ríkir í atvinnu- og
efnahagsmálum þjóðarinnar. eins
og kommúnistar, þótt fleiri eigi
þar nokkra sök, með því að láta
glepjast til stuðnings við þá.
Framsýnir stjórnmálamenn lýð-
ræðisflokkanna hafa oftsinnis
bent á það með rökum á undan-
förnum áratugum, að svo mundi
fara, sem orðið er, ef fólkið léti
glepjast af kenningum kommún-
ista. Það var löngu vitað mál, að
hin pólitísku verkföll, sem komm
únistar hafa staðið að hvað eftir
annað, og nú síðast svo áþreiían-
lega árið 1955, hafa ekki verið
til þess gerð að bæta kjör fólks-
ins í landinu, eða til þess að
tryggja blómlegt atvinnu- og
efnahagslíf — Nei, þvert á móti.
Kommúnistar vinna aðeins að
einu settu marki, það er að koma
lýðræðisskipulaginu á kné, hvað
sem það kostar, því að þeir eru
svarnir óvinir lýðræðis og frelsis.
Aðferðirnar, sem þeir nota við
þessa landráðastarfsemi sína, eru
líka margar og þrauthugsaðar,
enda ein sérgreinin, sem kennd
er í áróðursskólunum austan
járntjalds, og okkar fámenna
þjóð hefir ekki farið varhluta af
afleiðingum hinna kommúnist-
isku vinnubragða. Á flestum
vinnustöðum er af liðsoddum
kommúnista haldið uppi skefja-
lausum áróðri gegn fyrirtækjum,
sem þessir menn þó vinna hjá,
hvort sem það eru fyrirtæki ein-
staklinga eða félaga. Alið er á
úlfúð, öfund og tortryggni, og lítt
skeytt um afkomu fyrirtækjanna,
þótt menn hafi framfæri sitt af
þeirri atvinnu, sem þau veita.
Er þetta alveg gagnstætt því, sem
tíðkast í öðrum vestrænum lönd-
um, þar sem kommúnistar hafa
að mestu tapað fylgi sínu og
áhrifum, því þar er unnið að því
sem sameiginlegu hagsmunamáli
verkamanna og atvinnurekenda
að tryggja betri sambúð. betra
skipulag og betri afkomu, með
meiri arði bæði til hins vinnandi
fólks og fyrirtækjanna. Meðan
aðrar vestrænar þjóðir hafa sótt
markvisst fram á þessari braut,
þá hafa kommúnistar hér hvað
eftir annað leikið sér að fjöreggi
þjóðarinnar, þar sem þeir hafa
stofnað til öngþveitis í atvinnu-
og efnahagsmálum þjóðarinnar
Björgvin Frederiksen
með pólitískum verkföllum, sem
þeir hafa eingöngu beitt í sínum
kommúnistiska tilgangi, til þess
að grafa undan lýðræðisskipulagi
hins unga íslenzka lýðveldis.
Eitt lítið dæmi um það, hve
byltingarhneigðin er verðlaunuð
í herbúðum kommúnista er þetta:
Ingi R. Helgason, bæjarfulltrúi,
hefir á þessu síðasta kjörtíma-
bili bæjarstjórnar látið eftir sér
þann munað, að nota persónu-
frelsi sitt til þess að fallast stund
um á orðalagsbreytingar meiri
hlutans, eða sýna sanngirni undir
sumum kringumstæðum. Fyrir
þetta refsar flokksforustan lion-
um með því að færa hann niður
í vonlaust sæti á framboðslistan-
um, en ofar kemur inn á listann
mikið auglýstur byltingarsinni,
yfirliðsforingi úr landráða-
verkfallinu 1955, sem kvað vera
jafnvígur til munns og handa.
Þegar litið er yfir það kjör-
tímabil, sem nú er að ljúka, þá
má með sanni segja, að þrátt
fyrir skefjalausan áróður ein-
stakra bæjarfulltrúa minnihluta-
flokkanna og núverandi ríkis-
stjórnar í garð Sjálfstæðisflokks-
ins í bæjarstjórn, þá hefir Sjálf-
stæðisflokkurinn unnið mark-
visst að stefnumálum sínum á
kjörtímabilinu, og þannig staðið
við loforð sín, auk þess sem hann
hefir tekið upp ýmis ný mál til
velferðar fyrir bæjarfélagið, sem
allir sanngjarnir borgarar viður-
kenna og sjá fyrir sér, hvert sem
litið er. Bæjarstjórnin hefir nú
sem fyrr reynt af fremsta megni
að skapa iðnaðinum í Reykjavík
sem hagstæðust starfsskilyrði, og
þingmenn Sjálfstæðisflokksins
hafa á þessu tímabili einnig unnið
að framgangi margra mikilvægra
mála fyrir iðnaðinn. Má þar til
dæmis nefna lög um iðnskóla,
endurskoðun tollskrárlaganna
með tilliti til sérþarfa iðnaðarins,
eflingu Iðnlánasjóðs, og byggingu
iðnskólahúss í Reykjavík.
Bæjarstjórnin hefir á undan-
förnum árum stóraukið fjárfram
lög úr bæjarsjóði til Iðnskólans
í Reykjavík, og hefir þannig veitt
iðnaðinum ómetanlegt brautar-
gengi. Aftur á móti hefir vinstri
stjórnin séð ástæðu til að lækka
fjárveitingu til Iðnskólans í
Reykjavík, á fjárlögum ársins
1958 niður í kr. 500.000,00 úr kr.
1.000.000,00, sem hafa verið veitt-
ar árlega undanfarin ár. Þegar
lög um iðnskóla voru til með-
ferðar á Alþingi fyrir tveimur
árum, þá var helzt á kommúnist-
um að skilja, að þeir vildu byggja
iðnskóla með verknámsfyrir-
komulagi, sem hefði kostað tugi
milljóna, auk þess að verða gífur
legt fyrirtæki, því eins og gefur
að skilja, þá hefði slíkur skóli
þurft að sjá nemendum í flestum
iðngreinum fyrir nægilegum
verkefnum. En athugið, að þegar
þetta var, þá voru kommúnistar
í stjórnarandstöðu, og þá skiptu
miiljónatugir víst engu máli, þeg
ar ætlunin var að leggja niður
alia meistarakennslu í landinu.
Hér er aðeins eitt dæmi um hina
ábyrgðarlausu afstöðu kommún-
ista. Þegar þeir svo eru komnir
í ríkisstjórn, með hinum vinstri
flokkunum, þá hentar þeirri ríkis
stjórn betur að lækka fjárveit-
inguna til Iðnskólans i Reykja-
vík um helming, eða niður í kr.
500.000,00. Er þetta og gert
skömmu eftir að síðasta Iðnþing
samþykkti einróma áskorun til AI
þingis og ríkisstjórnarinnar um
aukna fjárveitingu til Iðnskólans
í Reykjavík, til þess að þar yrði
sem fyrst hægt að taka upp fram
haldskennslu fyrir iðnaðarmenn,
og framkvæma þar með bein
fyrirmæli iðnskólalaganna nýju.
Það er álit mitt að Sjálfstæðis-
mönnum sé bezt trúandi til þess
að líta á málefni iðnaðarins af
velvilja og skilningi og að þeir
séu fúsastir til þess að fylgja
þeim til sigurs í þeirri vissu, að
þeir séu að handleika þau mál
sem tryggja munu að framþróun
iðnaðarins í Reykjavík verði eðli
leg og í samræmi við þarfir þjóð-
arinnar á hverjum tíma til at-
vinnuaukningar og velmegunar
borgurunum til handa. Ég álít
að Sjálfstæðismönnum sé bezt
trúandi til þess að tryggja heil-
brigða sambúð milli verzlunar,
sjávarútvegs og iðnaðar, því að
nauðsynlegt er að auka skilning
allra sétta á því, að svo bezt
verða vandamál vaxandi bæjar-
félags leyst á farsælan hátt að
stéttirnar skilji og meti gildi
hverrar annarrar fyrir bæjarfé-
lagið í heild. Sjálfstæðisflokkn-
um hefur tekizt allra flokka bezt
að samræma velferð og skoðanir
borgaranna í blíðu og stríðu.
Ég er þeirrar skoðunar, að hið
frjálsa framtak einstaklinganna
eigi í ríkum mæli að fá'að njóta
sín við allar framkvæmdir á sviði
atvinnulífsins, því að athafnaþrá
frjálsra einstaklinga er sú dýr-
mætasta orka, sem íslenzka þjóð-
in á.
Reykjavík er borg verzlunar,
siglinga og iðnaðar, borgararnir
hafa af kostgæfni á löngum tíma
spunnið afkomendum sínum
þetta eftirsótta óslítandi þríband
blómlegs atvinnulífs. Reykjavík
bíður alltaf upp á ótal möguleika
dugandi fólki í öllum stéttum.
Undir forustu Sjálfstæðis-
manna á æsk* Reykjavíkur fyrir
höndum glæsilegt tímabil, sköp-
uð hafa verið ótal skilyrði og
búið í haginn undir forystu okkar
mikilhæfa borgarstjóra.
Og hvað á svo að kjósa um 26.
janúar. Það á að kjósa um það,
hvort í okkar bæjarfélagi eigi
áfram að sitja að völdum bæjar-
stjórn skipuð víðsýnum, athafna-
sömum Sjálfstæðismönnum,
mönnum, sem starfa munu í
sama anda og þeir mætu Sjálf-
stæðismenn, sem um langt árabil
hafa átt hugmyndina að öllum
helztu framfaramálum bæjarfé-
lagsins, þeir menn, sem hafa haft
hugrekki og þrautseigju til að
hrinda öllum helztu velferðar-
Jmálum Reykjavíkur í fram-
kvæmd gegn harðvítugri mót-
stöðu óvina Reykjavíkur.
Það verður kosið um það hvort
einstaklingsframtak og vel rekin
fyrirtæki í útgerð, verzlun og
iðnaði eigi áfram að þróast og
dafna hér í bæ öllum bæjarbú-
um til hagsældar og ágóða, eða
hvort hneppa skuli athafnalífið
í kommúnistiska fjötra ríkis-
rekstrar og áætlunarbúskapar.
Reykvíkingar. Undir yfirstjórn
Sjálfstæðismanna munu beztu
eiginleikar borgaranna fá að
njóta sín í bæjarfélaginu, en hvað
tæki hér við, ef rauðu flokkrnir
ættu að stjórna bænum? Ein-
staklingsframtak og athafnaþrá
yrði þeirra fyrsta skotmark og
í staðinn kæmi einræði, áætlunar
búskapur, fjötrar, ótal nefndir og
ráð, fjöregg bæjarfélagsins, fyrir
tæki í verzlun, iðnaði og útgerð
yrðu ofsótt, lömun og ráðaleysi
héldi innreið sina. Þetta vitum
við Sjálfstæðismenn allt, en svo
halda þessir póltísku prangarar
glundroðaflokkana að bæjarbúar
séu ekki þroskaðri en svo að hægt
sé að segja: „Það er engin hætta
góðir Reykvíkingar að lofa okkur
að stjórna þó ekki sé nema bara
eitt tímabil og ef ykkur líkar það
ekki þá skulum við fara aftur“.
Þetta er sá lævisi áróður, sem
allir Reykvíkingar verða að var-
ast. Það verða allir góðir Reyk-
víkingar að varast það 26. janúar
að láta fjötra dómgreind sína
með hinum lævísa blekkingarvef
þessara glundroðaflokka um að
lofa þeim aðeins að snerta stjórn-
artaumana, þar höfum við dýr-
keypta reynslu af ríkisstjórninni.
Sjálfstæðismenn og konur sýn-
ið það í verki 26. janúar að eng-
inn flokkanna er þess verðugur
að hafa yfirstjórn bæjarmálanna
nema Sjálfstæðisflokkurinn.
Hann er búinn að margsanna að
honum einum er treystandi til
þess að halda áfram mótun
Reykjavíkur og skila henni full-
komnari og fullkomnari kjör-
tímabil eftir kjörtímabil, það er
hin víðsýna og eðlilega þróun.
Reykvíkingar munið það að 26.
janúar getur eitt atkvæði orð-
ið meira virði en nokkru sinni
fyrr í sögu Reykjavíkur, munið
því að síðasta atkvæðið sem
kemst í kjörkassann getur ráðið
mikilvægum úrslitum.
Sjálfstæðismenn og konur göng
um öll til baráttu, baráttu fyrir
Reykjavík, baráttu fyrir afkom-
endur okkar og vini.
Sjálfstæðisflokkurinn einn bíð
ur upp á mannréttindi, virðingu
fyrir eignarrétti, frelsi og bræðra
lag allra stétta.
sferifar ur ,
daglega lifinu 1
Bólusetning —
og heilbrigði
IIELVAKANDI hefur fengið
" bréf frá „heimilisföður", sem
segist vera nýbúinn að lesa
danska blaðið „Information" og
hafi lesturinn orðið tilefni til
eftirfarandi bréfs:
„Þegar hin svonefnda Asíuin-
flúenza fór yfir heimsbyggðina
eins og eldur í sinu, hófu ýmsar
þjóðir framleiðslu á bóluefni við
veikinni, m. a. var tiltölulega
mikil bóluefnisframleiðsla á
Keldum. Af fréttum er ekki ann
að að sjá en bólusetning við veik
inni hafi gefið góða raun, m. a.
er það skoðun dansks læknis, sem
„Information“ ræðir við nýiega
um veikina. Af skýrslu dr. Björns
Sigurðssonar, sem hann flutti í
útvarpið í vetur var ekki annað
að sjá en búast mætti við svipaðri
niðurstöðu hér á landi, þótt fulln
aðar skýrslur lægju ekki fyrir
um það. í grein danska læknisins
kemur fram, að Danir halda
áfram bóluefnaframleiðslunni,
þvi að svo gæti farið, að veikin
kæmi í annarri bylgju, eins og
einmitt virðist hafa gerzt í Japan.
Dönum finnst því full ástæða til
þess að vera vel á verði, búast
við hinu versta, því að hið góða
skaði ekki. f vetur var okkur
tilkynnt, að bóluefnisframleiðsl-
unni væri hætt á Keldum, enda
væri veikin gengin hjá. Við skul-
um vona, að svo sé. En hefði
samt ekki verið jafnmikil ástæða
fyi'ir okkur og t. d. Dani, að
minnast þess, að allur er varinn
góður. Ég viðurkenni, að ég er
aðeins ómerkilegur leikmaður í
þessum efnum og skrifa þessar
linur aðeins að gefnu tilefni,
þ. e. a. s. vegna greinarinnar í
„Information". Ég gæti ímyndað
mér, að bóluefnisframieiðslunni
hafi verið hætt á Keldum vegna
þess að mönnum hafi ekki þótt
ástæða til að eyða fé í þetta starf,
meðan enginn veit um, hvort
veikin er gengin hjá eða ekki.
En það er skoðun mín, að við
höfum stundum eytt fé í meiri
óþarfa og fyrst við höfum tæki-
færi til að vera við öllu búin,
eigum við þá ekki að grípa það?
Annars finnst mér athyglisvert,
hversu góða raun þessi bólusetn-
ingartilraun gaf og sýnir hún
okkur svo ekki verður um villzt,
að við eigum góða vísindamenn
og ættum að sjá sóma okkar í að
veita þeim viðunandi starfsskil-
yrði. Að mínu áliti er fjármunum
varla betur varið en til vísinda-
starfsemi, ekki sízt í læknisfræði.
Frumskilyrði hamingju mannsins
er heilbrigði. Um það verður
varla deilt“.
Kaffisalan
í Uppsalakjallaranum
ÞÁ er hér annað bréf. Það er
frá „kaffiþyrstum". Hann
segir:
„Ég fagna mjög nýju kaffisöl-
unni í Uppsalakjallaranum, átti
satt að segja ekki von á því að
fá ítalskt „expresso" hér heim.
Á ferðalögum erlendis hef ég
lært að meta þennan ljúffenga
drykk, enda er ekki hægt að
segja annað en hann stingi all-
mjög í stúf við það kaffi sem hér
hefur fengizt. Mér finnst Upp-
salakjallarinn hinn vistlegasti, já,
hann hefur svei mér tekið stakka
skiptum. Þarna virðist allt vera
eftir nýjustu tízku og fer vel á
því. Þó er ég heldur óánægður
með tvennt: stólana, sem mér
finnst ekki nógu þægilegir og
ljósin. Þau eru heldur há, en úr
því má bæta með lítilli fyrirhöfn.
Annars finnst mér staðurinn
hinn viðkunnanlegasti, eins og ég
sagði áðan, og skemmtilegt fram
lag til bæjarlifsins, ef svo mætti
segja“.
Góðir gestir heim-
sækja Hrafnistu
SÍÐAN Hrafnista „DAS“ tök til
starfa, hefir margan góðan gest
að garði borið. Þeir prestarnir
séra Óskar Þorláksson, Garðar
Svavarsson, Jakob Jónsson og
Emil Björnsson hafa heimsótt og
haldið guðsþjónustur fyrir heim-
ilisfólkið. Nú um áramótin heim-
sóttu þeir listamennirnir Sigfús
Halldórsson og Ævar Kvaran
heimilið og skemmtu með upp-
iestrí, söng og hljóðfæraslætti. —
Öilum þessum ágætismönnum
þakka Hrafnistubúar heimsókn-
ina og óska þeim gleðilegs nýj-
árs. Þá hafa Hrafnistu borizt ný-
lega eftirfarandi gjafir: Frá dán-
arbúi Einars Þorsteinssonar skip
stjóra kr. 15.000.00 til herbergis
með nafni Einars. Frá Júliusu
Júliníussyni skipstjóra kr.10.000.-
með ósk um herbergisnafn og að
Miðfirðingar njóti þar forgangs-
réttar. Frá A. G. Gilchrist sendi-
herra kr. 200.00. Frá Guðmundi
Guðmundssyni, rafvirkjameist-
ara kr. 200.00. — Öllu þessu fólki
þakka ég fyrir hönd Hrafnistu,
ást og umhyggju heimilinu til
handa.
Sigurjón Einarsson,
forstjóri.