Morgunblaðið - 06.02.1958, Qupperneq 3

Fimmtudagur 6. febrúar 1958
MORCUNBLAÐIÐ
3
Prír forvígismanna að stofnun Fél. íslenzkra iðnrekenda þeir
H. J. Hólmjárn, nú bóndi að Vatnsleysu í Viðvíkurhreppi i
Skagafirði, Sigurjón heitinn á Álafossi og Eggert Kristjánsson
stórkaupmaður.
Félag íslenzkra iðnrekenda
minnist í dag 25 ára afmælis
í D A G eru liðin 25 ár frá
stofnun Félags íslenzkra iðn-
rekenda. Á þessu afmæli er
margs að minnast fyrir þá
iðnrekendur, sem riðu á vað-
ið með stofnun þessara sam-
taka, því að slík hefur þró-
unin orðið í íslenzkum iðn-
aði, þrátt fyrir margvíslega
erfiðleika fyrr og síðar á
þessu aldarfjórðungs tíma-
bili. Svo hefur iðnaðurinn
hazlað sér völl hér í Reykja-
vík, að talið er að 40% bæjar-
búa byggi nú lífsafkomu sína
á hvers konar iðnaði.
Á blaðamannafundi í gær
hélt formaður Félags ísl. iðn-
rekenda, Sveinn Valfelis,
ræðu, þar sem hann stiklaði
á stóru, er hann minntist
þessa merkisafmælis samtaka
iðnrekenda. — Komst hann
m. a. svo að orði:
Að frumkvæði Sigurjóns Pét-
urssonar á Álafossi var boðað til
undirbúningsfundar að stofnun
félagsins 27. janúar 1933. Verk-
smiðjueigenu-i' í Reykjavík og
nágrenni, sem til náðist voru boð-
aðir á fundinn. Fulltrúar fyrir sjö
verksmiðjur mættu á fundinum.
Voru allir fundarmenn einhuga
um nauðsyn á stofnun félags-
skapar iðnrekenda.
Hinn 6. febrúar ái'ið 1933, var
síðan stofnfundurinn, haldinn,
voru stofnendur félagsins full-
trúar frá 13 verksmiðjum í
Reykjavík og nágrenni. Hlutu
sæti í fyrstu stjórn félagsins þeir
sömu og skipuðu undirbúnings-
nefndina,Sigurjón Pétursson, Egg
ert Kristjánsson og H. J. Hólm-
járn, en varastjórnendur voru
kjörnir Tómas Tómasson og Ragn
ar Jónsson.
Tilgangur félagsins þá og síðar
„er að efla og vernda íslenzkan
verksmiðjuiðnað og vera mál-
svari hans í hvívetna".
Það var bjartsýni og stórhugur
sem réði stofnun Félags íslenzkra
iðnrekenda. Þess þurfti líka með,
því fyrir 25 árum voru ekki marg
ir íslendingar, sem trúðu því að
íslenzkur versmiðjuiðnaður ætti
mikla og vaxandi framtið fyrir
sér. Hinir voru fleiri, er töldu
þann visi að verksmiðjuiðnaði,
sem var þá að skjóta rótum, vera
byrði á hinum aðalatvinnuvegun-
um. Fyrstu árin eftir stofnun fé-
lagsins var fyrst og fremst unnið
að því að styrkja félagsstarfsem-
Framh. á bls. 14
Stjórnarmenn Félags ísl. iðnrekenda, talið frá vinstri: Sigurjón
Guðmundsson, Gunnar J. Friðriksson, Gunnar Jónasson, Axel
Kristjánsson, Sveinn Valfells, Guðmundur Ágústsson og Árni
Jónsson.
. iiíijálmur — 100 stig
verðum árangri erlendis þrátt
fyrir slæmar æfingaaðstæður.
1 fyrra var Vilhjálmur efstui
með 110 stig, Agústa næst mtð
78, Hilmar 75, Vaibjörn 59, Ey-
steinn 55, Svavar 45, Ríkharður
30, Einar Halldórsson 19, Karl
Jóhannsson 17, Hallgrímur Jóns-
son 12.
í atkvæðagreiðslunni nú fékk
21 maður atxvæði. Ef áfram er
haldið lítur listinn þannig út:
‘11. Einar Sigurðsson ÍBH 15
12. Hafsteinn Sveinsson Self. 9
13. Ragnar Jónsson ÍBH 8
Þórður Þórðarson IA 8
15. Eyjólfur Jónsson Þrótti 7
16. Kristleifur Guðbjörnss. KR 4
17. Hörður Felixson KR 3
18. Birgir Björnsson FH 2
Rut Guðmundsdóttir Á 2
20. Gunnar Huseby KR 1
21. Pétur Rögnvaldsson KR 1
Af þessum 21 sem atkvæði
hlutu eru 8 frjálsíþróttamenn, 9
úr knattleikum, ýmist knatt-
spyi-nu eða handknattleik eða
báðum, 3 sundmenn og 1 skíða-
maður.
Samtök íþróttafréttamanna eiu
sem áður segir tveggja ára. Til
þeirra var stofnað með hliðsjón
af sams konar klúbbum á Noro-
urlöndum og starfa samtökin á
sama hátt og þau og hafa sam-
starf við þau.
Samtökin eiga nú í pöntun
glæsilegan verðlaunagrip sem
fylgir titlinum „Bezti íþróttamað
ur ársins".
VILHJÁLMUR EINARSSON var kjörinn „íþróttamaður
Órsins 1957“ aí þeim mönnum sem skril’a um íþróttir í day-
blöð og íþróttablöð. Er það annað árið í röð sem Vilhjálmur
er kjörinn til að bera þennan titil. Nafn Vilhjálms var á list-
um allra þeirra er rétt höfðu til atkvæðagreiðslunnar, en
það voru 10 menn í samtökum íþróttafréttamanna, sem
stofnuð voru fyrir 2 árum.
Þetta er í annað sinn sem efnt
er til slíkrar atkvæðagreiðslu,
Var nú sama form á henni og
hið fyrsta ár. Spurt var að því
hverjir væru 10 beztu íþrótia-
menn ársins og sá sem tilgreind-
ur var efstur á listanum hlaut
11 stig, næstefsti 9, þriðji 8,
fjórði 7 o. s. frv. Þar sem kjos-
endur voru 10 var mesti stiga-
fjöldi sem mögulegur er 110 stig.
tJrslit atkvæðagreiðslunnar urðu
þessi.
1. Vilhjálmur Einarsson ÍR 100
2. Hilmar Þorbjörnsson Á 82
3. Guðmundur Gíslason KR 67
4. Valbjörn Þorláksson ÍR 48
5. Svavar Markússon KR 47
6. Agústa Þorsteinsdóttir A 42
7. Halldór Halldórsson Val 40
8. Eysteinn Þórðarson ÍR 33
9. Albert Guðmundsson IBH 22
10. Ríkharður Jónsson IA 19
Þannig lítur valið út og ma
segja að engum muni á ovart
koma. Vilhjálmur Einarsson er
vel að vegsemdinni kominn.
Hann hefur a árinu unnið möig
glæsileg afrek og sigra og skip-
að sér á bekk meðal fremstu
manna í heimi i sinni aðalgrem,
þrístökkinu, og þar svo framar-
lega að engum öðrum íslendingi
hefur tekizt að komast framar
Vilhjálmur var efstur á lista 7
manna.
Hilmar Þorbjörnsson kemar
næst Vilhjálmi og má segja að
þeir séu í „sérflokki". Með hinu
glæsilega meti sínu, 10,3 sek. á
100 m skipaði Hilmar sér á bekk
með fremstu spretthlaupurum
sem Norðurlönd hafa eignazt.
Guðmundur Gíslason er í
þriðja sæti nokkuð óvænt, en á
það að þakka yfirburðum sínum
og fjölhæfni í sundinu.
Valbjörn og Svavar eru góði.
fulltrúar frjálsíþrótta og hafa
unnið afrek sem stærri þjóðir en
hin íslenzka væru stoltar af.
Halldór Halldórsson er efstur
knattspyrnumanna og auk hans
Hiliiii.tr
eru úr þeirri g... num
Albert og riki lai u ... . _ rdlVÁá-
íþróttirnar fai-a ævniicÉa nall-
oka í slíkum skoðanaköimunum.
Það er ekkert einsdæmi hér á
landi. Inn á milli þeirra kemur
Eysteinn Þórðarson, okkar bezti
skíðamaður, sem náð hefur undra
Vilhjálmur Einursson kjörinn
„íþróttamnður úrsins“ 1957
21, karlar og konor, iengn atkvæSi í vuli íþrótta-
frétiaritara ó „10 beztn” íþróttanönnnm órsins
CTAflLSTIINAR
Kommúnistar hræddir
Kommúnistar sjá nú fram á
að samtök mótstööumanna þeirra
innan samtaka verkalýðs og
launþega muni vinna Alþýðu-
sambandið úr höndum þeirra.
Þess vegna fara þeir nú ham-
förum gegn þessum samtökum
og fær nú Alþýðuflokkurinn
margt ljótt orð í eyra fyrir að
hlýða ekki samfylkingarskipun
Framsóknar og kommúnista.
Þjóðviljinn segir í forustugrein í
gær að Alþýðuflokkurinn haldi
ferðinni áfram „niður hjarn
verkalýðssvikanna“. Kennir Þjóð
viljinn „ólánsmönnum Ákaklík-
unnar“ urn þetta og bendir það
til að kommúnistar telji sig enu
eiga allgóða bandamenn í Alþýðu
flokknum, utan þeirrar „klíku“.
Þjóðviljinn segir m. a.:
„Það virðist eiga að verða
endalok Alþýðuflokksins að ríía
niður allt sitt fyrra starf á vett-
vangi verkalýðsmála og bera að
lokum beinin í banvænum faðm-
lögum íhaldsins.
Haldi svo áfram sem horfir
eiga þeir alþýðumenn og konur,
sem ætluðu Alþýðuflokknum ann
að og betra hlutskipti engan ann-,
an kost en að forða sér frá þeirri
nýju smán, sem ólánsmenn Áka-
klíkunnar eru nú að leiða yfir
síðustu leifar Alþýðuflokksins."
Svar Albýðublaðsins
Álþýðublaðið segir svo hins
vegar í forustugrein Sinni í gær
að kommúnistum farist ekki að
tala um sameiningu og samvinnu,
því eftir seinustu Alþýðusam-
bandskosningar hafi kommúnist
ar neitar öllu samstarfi við aðra.
Þegar kommúnistar þóttust
sitja þar nógu örugglega í söði-
inum, kærðu þeir sig ekki um
neina „sameiningu“ cg ráku alia
Alþýðuflokksmenn úr trúnaðar-
stöðum. En nú þegar koinmún-
istar sjá sitt óvænna hrópa þeir
á „einingu.“
í lok greinarinnar segir Al-
þýðublaðið:
„Þjóðviljanum er hollt aff
minnast þess, að eining verka-
lýðsins tekst ekki með orðum.
Þar þurfa verkin til að koma.
Og í verki hafa kommúnistar
beitt sér fyrir sundrungu en ekki
einingu í samtökum íslenzkrar
alþýðu. Síðasta og skýrasta sönn-
un þess eru átburðirnir á síðasta
Alþýðusambandsþingi. Þá var
gefinn kostur þess, að hjaðninga-
vígin hættu. Kommúnistar og
fylgifiskar þeirra komu í veg
fyrir sættir og grið af því að
veir vildu flokkseinokun sína í
Alþýðusambandi íslands, þó að
hægt væri að telja atkvæðin, sem
úrslitum réðu, á fingrum sér.
Slíkir svikarar við íslcnzka al-
þýðu ættu elcki að tala eða skrifa
um einingu, þegar ótti vondrar
samvizku sverfur að þeim. Verk-
in dæma þá. Og íslenzk alþýða
mun sannarlega sigra kommún-
ista til að geta sameinast í raun
og veru“.
Þjóðviljinn hamast nú við að
skamma Alþýðuflokkinn dag
eftir dag og má heita að „íhaldið ‘
sé gleymt í dálkum biaðsins. Al-
þýðublaðið svarar svo aftur full-
um liálsi og þannig ganga kiögu-
málin á víx>.
ólatún 2
I d; <’ „ar fyrsti bæjarstjór:
arfont n haldinn í hinu nýj
hús.i; aæjarstjórnarinnar
Skó: 2. Eins og menn mun
var i. deilt á Sjálfstæðis
menn að byggja þarna hús
næði fyrir ýmsar stofnanir bæj
arins og bæjarstjórnina sjálfs
Eftir kosningarnar eru þessar á
deiiur þagnaðar, enda munu all
ir viðurkenna að hér hefur got
verk verið unnið.