Morgunblaðið - 23.03.1958, Blaðsíða 12

12
MORCVNBLAÐIÐ
Sunnudagur 23. marz 1958
r
Vtg.: H.f. Arvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri: bigíus Jónsson.
Aðairitstjorar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Bjarni Benediktsson.
Ritstjórar: Sigurður Bjarnason frá Vigur
Einar Asmundsson.
Lesbók: Arm Öla, sími 33045
Auglysingar: Arni Garðar Knstmsson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480
Asknftargjalo kr. 30.00 á mánuði ínnanlands
í lausasólu kr. 1.50 eintakið.
SAMEININGARTAKN ÍSLENZKU
ÞJÓÐARINNAR
EGAR Framsóknarflokkur
inn rauf stjórnarsam-
starfið við Sjálfstæðis-
menn fyrri hluta árs 1956, var sú
tylliástæða borin fram fyrir
samstarfsslitunum, að efnahags-
málin væri ekki unnt að „leysa“
á „varanlegan hátt“, ef Sjálf-
stæðisf lokurinn ætti aðild að
stjórn landsins. Til þess að unnt
yrði að koma efnahagsmálunum
á réttan kjöl, þyrfti að útiloka
Sjálfstæðisflokkinn — lang-
stærsta stjórnmálaflokk þjóðar-
innar, frá öllum áhrifum á stjórn
landsmálanna. Enda þótt forystu
lið Framsóknar sé ekki vant því
að víla fyrir sér, þótt rökin séu
hæpin eða engin fyrir staðhæf-
ingum um landsmálin, fann þó
flokkurinn til þess, að nauðsyn
bæri til að styðja þessa ótrúlegu
fullyrðingu á einhvern hátt gagn
vart almenningi, og var það
gert á þann veg að því var hald-
ið fram, að Sjálfstæðisflokkur-
inn væri gersamlega áhrifalaus
innan samtaka launþega og
verkalýðs, og þyrfti nú að snúa
sér til verkalýðsflokkanna um
myndun ríkisstjórnar, enda væri
ekki með öðru móti unnt að
tryggja vinnufrið í landinu. Hins
vegar væru þessir flokkar ófáan-
legir til þátttöku í ríkisstjórn
nema Sjálfstæðismenn væru
„útilokaðir", eins og það var
kallað.
Kenningin um áhrifaleysi Sjálf
stæðismanna innan áamtaka
launþega og verkalýðs var fals-
kenning og það var vitað frá
upphafi. Má það einnig vera full-
ljóst að flokkur, sem milli
40 og 50% allra kjósenda í land-
inu styðja, getur ekki verið
áhrifalaus innan fjölmennustu
stétta og hópa þjóðfélagsins.
þetta er svo augljóst mál að ekki
þarf orðum að því að eyða, enda
hafa kosningar í mörgum og fjöl
mennum félögum þessara stétta
sýnt að Sjálfstæðisflokkurinn á
þar mjög sterk og vaxandi ítök.
Það hefur einnig komið svo
skýrt í ljós sem verða má, að
það tókst sízt af öllu að tryggja
vinnufrið með „útilokun" Sjálf-
stæðismanna. í tíð núverandi rík-
isstjórnar hefur kaup- og kjara-
samningum unnvörpum verið
sagt upp og verkföll dunið yfir
í ýmsum starfsgreinum. Það sýn-
ir svo betur en nokkuð annað
veilunar í röksemdarfærslu
stjórnarflokkanna, að um þenn-
ann óróa á vinnumarkaðnum
hefur Sjálfstæiðsflokknum ver-
ið kennt, sama flokknum, sem
fyrir skömmum tíma var talinn
gersamlega áhrifalaus á þessi
mál.
Þá er einnig á það að líta,
að „vinstri“-flokkunum, sem
kalla sig „flokka hinna vinnandi
stétta“ hefur sízt af öllu tekizt
að leysa efnahagsmálin á varan-
legan hátt. Þau úrræði, sem lofað
var 1956 eru ófundin enn, og er
það svo vel þekkt saga að naum-
ast þarf að hafa um það mörg
orð. Stjórnarflokarnir hafa líka
sjálfir viðurkennt að allt sem
þeir hafa aðhafzt í sambandi við
efnahagsmál landsins séu tómar
„bráðabrigðaráðstafanir". Það
„blað“, sem lofað var að skyldi
„brotið“ í þessum málum, er
enn óbrotið, eftir meira en hálfs
annars árs setu ríkisstjórnarinn-
ar. Það var þó augljóst af yfir-
lýsingum stjórnarflokkanna, þeg-
ar í upphafi, að þeir töldu að
lausn efnahagsmálanna þyldi
alls enga bið. Efnahagslífið væri
„helsjúkt", eins og það var orð-
að. Lækning yrði að finnast
þegar í stað, ef bjarga ætti lífi
sjúklingsins. En það sem blasir
við er, að hið „sjúka“ er nú enn
sjúkara en áður og ekki sjáan-
legt að nokkur bati sé í nánd,
rrieöan núverandi stjórn situr að
völdum.
Alþýðublaðið skýrði frá því \
gær að ríkisstjórnin sitji nú dag-
lega á fundum út af efnahags-
málunum. Þá fundi sitja einnig,
a.m.k. að einhverju leyti, þeir
sérfróðu menn, sem ríkisstjórnin
hefur hvatt sér' til ráðuneytis.
En enginn býst við „varanleg-
um úrræðum", eins og búið er
að lofa síðan fyrrihluta árs 1956.
Það mun þó sízt af öllu vera’
hinum sérfróðu mönnum að
kenna, heldur sundurþykki og
stefnuleysi ríkisstjórnarinnar.
Það sem koma skal eru aðeins
nýjar bráðabirgðaráðstafanir, að
því er kunnugir menn telja:
„varanlegu úrræðin“ hefur ríkis
stjprnin ekki fundið.
fslendingar eru fámenn þjóð,
sem glímir við margvísleg og
erfið vandamál á mótum gamalla
kyrrstöðutíma og tæknivæðingar
nútímans. Landsmönnum veitir
sízt af öllu af að safna kröftun-
um saman í stað þess að sundra
og „útiloka". Það er vitaskuld
fullkomið glapræði og pólitísk
ævintýramennska af hættuleg-
ustu tegund að stofna til þess að
útiloka svo stóran flokk, eins og
Sjálfstæðisflokkinn, frá stjórn
landsins á erfiðum tímum. Þessi
ævintýramennska verður enn
glæfralegri, þegar á það er litið
að stjórnarflokkarnir hafa ekki
látið við það sitja að „útiloka“
langstærsta flokkinn, heldur er
beitt fullkomnum fjandskap og
beinum ofsóknum gegn honum,
eins og svo margsinnis hefur kom
ið fram.
Sjálfstæðisflokkurinn á fylgi
meðal allra stétta þjóðfélagsins,
hvar sem íslendingar búa og
starfa milli fjalls og fjöru. Hann
hefur í sífellt vaxandi mæli orð-
ið stjórnmálalegt sameiningar-
tákn fámennrar þjóðar. Þetta er
andstæðingunum ljóst og til þess
er leikurinn gerður af þeim að
eyðileggja þetta sameiningar-
tákn. og bjóða sundrunginni heim
í staðinn.
En það er svo augljóst sem
framast má verða, að landinu
verður ekki stjórnað svo vel fari
án þátttöku hins stóra samein-
ingarflokks þjóðarinnar. Sú rík-
isstjórn, sem byggist á „útilok-
un“ slíks flokks, sem komið var í
kring með kosningabrellum, get-
ur ekki talizt lýðræðisleg stjórn,
heldur falsstjórn, sem hefur á
sér yfirskin sameiningar og lýð-
ræðis en afneitar krafti þess.
Kosningar til bæja- og sveita-
stjórna í s.l. janúar sýndu líka
að þjóðin unir ekki lengur slíku
stjórnarfari. Hún vill ekki þessa
falsstjórn.
Frakkar herða nú stöðugt gæzluna á landamærum Alsír og Túnis. Staðhæfa þeir, að þeir hefðu
getað brotið uppreisnarmenn á bak aftur fyrir löngu, ef þeir síðarnefndu hefðu ekki alltaf átt
öruggt fylgsni innan landamæra Túnis — og greiður gangur væri yfir landamærin. Nú hefur
margföld gaddavírsgirðing verið sett upp eftir endilöngum landamærunum — og hennar gæta
þúsundir franskra hermanna. Myndin cr af nokkrum þeirra á eftirlitsferð meðfram landamær-
unum. Eru þeir að koma frá ströndinni — og á myndinni sjáið þið Miðjarðarhafsöldurnar við
f jöruborðið.
UTAN UR HEIMI
Þessi mynd var tekin af
Churchill skömmu áður en
hann Iagðist sjúkur á dög-
unum. Var hann þá að koma
úr boði Onassis hins gríska
um borð í skemmtisnekkju
oliukóngsins, sem „Christ-
ina“ heitir — og lá þá í höfn-
inni í Monte Carlo. Þarna
gengur CliJrchill glaður og
reifur upp Iandgöngubrúna,
eins og þið sjáið — ásamt
öðru fólki. Brezku blöðin
staðhæfðu það, að Chruchill
hefði veikzt vegna þess að
hann hafi farið illa klæddur
til fundar við Onassis, orðið
kalt á heimleiðinni.
í sumum hlutum Alsír er mikið fjalllendi og erfitt um sam-
göngur víðast hvar, því að góðir vegir eru fáir fjarri byggð.
Járnbrautir hafa hins vegar verið lagðar víða — og notar
franski herinn járnbrautina víða jöfnum höndum fyrir járn-
brautarlestir og bíla. Hér sjáið þið brynvarinn bíl, sem er á
leið í eftirlitsferð inn í landið. Iljólbarðarnir hafa verið teknir
af honum — og í staðinn hafa verið fest undir bílinn hjól, scm
gera aksturinn á járnbrautinni kleifan. - r
Framleiðsla stóru farþegaþolanna er nú hafin af fullum krafti.
Víða um lönd er unnið að því að stækka flugvelli og undir-
búa á annan hátt tilkomu þessara risastóru flugvéla. í haust
tekur Pan American fyrstu Boeingþoturnar í notkun á flug-
leiðinni London — New York, sem þá verður farin á sex
stundum. Fyrstu Caravelleþoturnar verða afhentar um svipað
leyti, en SAS, Air France og Finnair hafa pantað samtals 21
þotu af þeirri gerð. Pantanir stóru flugfélaganna skiptast sem
hér segir niður á flugvélategundirnar: Boeing 167, Douglas
DC-8 137, Convair 630, Vickers VC-10 35, Comet 25 og Cara-
velle 21. Myndin að ofan er af Caravelleþotu að hefja sig
til flugs.
- / MYNDUM