Morgunblaðið - 23.03.1958, Blaðsíða 15

Sunnudagtaí 23. marz 1058
MORGXJTSBLAÐIÐ
15
Brezki heimspekingurinn, húmor-
istinn og leynilögregiusagnahöf-
undurinn G. K. Chesterton var
eitt sinn beð-
inn að svara
eftirfarandi
spurningu í
brezka blaðinu
Daily Mail:
„Ef þér lentuð
aleinn á eyði-
eyju og hefðuð
aðeins eina
bók meðferðis,
hvaða bók yrði þá fyrir valinu?“
Og hann hvaraði: „Handból. um
bátasmíði".
Þær fregnir hafa borizt frá
Siam, að nýlega hafi veiðimönn-
um tekizt að handsama hvítan fíl.
Að fornum sið
var fíllinn gef-
inn konungin-
um. Farið var
mjög virðu-
lega með ííl-
inn, og er hann
var fluttur með
járnbrautarlest
frá Karbi til
Bangkok fékk
hann til umráða sérstakan fallega
skreyttan járnbrautarvagn.
Er l’liuntipol Síamskonungur
tók á móti fílnum hellti hann
vígðu vatni yfir höfuð dýrsins og
mataði það á sykureyr, banönum
og kókoshnetum, sem hirðsveinar
báru fram. Síðast veiddist hvítur
fíll í Síam 1932, og Síamskonung
ui hafði hann fyrir reiðskjóta við
öll hátíðleg tækifæri allt þar til
fíllinn dó 1942.
Fallega kvikmyndaleikkonan
Dawn Adame er gift ítalska furst
anum Vittorio
Massino. Sagt
er, að Dawn
Adams sæti
nokkurri öfund
meðal starfs-
systra sinna
af sérstökum
en mjög eðli-
legum ástæð-
um. Hún á
sem sé nokkra mjög fallega bjói--
byggir hann skoðanir sínar á því,
hvað samstarfsmenn hans telja
mikilvægt eða velkomið . . .“
Gríski milljónamæringurinn
Arisloleles Sokrales Onussis hefil’
nú selt nokkur af olíuflutninga-
skipum sínum og stöðvað smíði
nýrra skipa sinna. Einnig hefir
hann í hyggju að selja spilavítið
í Monte Carlo, sem hann hefir
raunverulega átt um skeið, þar
er hann keypti meirihl. af hluta-
bréfum Société des Bains de Mer,
í fréttunum
skinnspelsa, en skinnin fær hún
frá búgörðuni manns síns á Ita-
líu.
Eleunor ltoosevelt hefir undan-
farið skrifað greinar um endur-
minningar sínar í bandaríska
blaðið Saturday Evening Post. 1
lokagreinni komst hún svo að
orði, að „margt hefði farið öðru
vísi og betur,
ef Eisenhower
forseti hefði
sigrazt á and-
úð sinni á
því að lesa dag
blöðin. Nú sem
stendur er
fyrst vinsað
úr öllum frétt
um, og síðan
eru forsetanum sagðar fréttirnar
í stuttu máli. Þetta er vafalaust
vani, síðan Eisenhower var hers-
höfðingi. En ég held, að þetta sé
ekki æskilegasta aðferðin til að
mynda sér skoðanir um ástandið
i heiminum, þegar um er að ræða
æðsta mann í afar stóru ríki. Nú
sem á spilavít-
ið, Parísar-
gistihúsið og
Hermitage-
gistihúsið í
Monte Carlo.
Onassis greiddi
á sínum :íma
sem svarar 20
millj. ísl. kr.
fyrir hlutabréf
in, en vill nú selja fyrir fjórfalt
hærri upphæð. Kaupendurnir eru
hinn vellauðugi Paul Augier og
tengdafaðir hans Mesnages, sem
nýlega keypti Negreseogistihúsið
í Nizza og Grand Hótel í Cannes.
Sagt er, að Onassis ætli í frarn-
tíðinni að hafa aðalbækistöðvar á
öðrum stað, sem einnig er skjól-
góðui-, hvað skatta varðar: Tan-
gier. Hugsazt getur, að það verði
til þess að auka enn á þá efna-
hagsörðugleika, sem Monaco og
Rainier III fursti eiga við að
| etja um þessar mundir.
Noélle Adam er frönsk og 23
ára að aldri. Hún er ballettdans-
mær og dansar nú í ballettinum
eftir Francoise Sagan, „Stefnu-
mótið, sem fórst fyrir“, sem nú
er sýndur í Lundúnum. Danska
ballettdansmærin Toni Lander
fer með aðalhlutverkið. Sagt er,
að Noélle Adam hafi vakið mikla
athygli áhorfenda, jafnvel svo
að Toni Lander hafi horfið í
skuggann. Þær kváðu þvi ekki
vera mjög góðar vinkonur. Þær
harðneita þó báðar, að um nokk-
urt ósamkomulag sé að ræða og
tala mjög vel hvor um aðra.
En því er ekki að neita, að
ljósm'yndarar þyrpast um Noélle,
hvenær sem færi gefst. Og hér
að ofan birtist mynd af Noélle
eins og hún er klædd í ballett-
inum, í Ijósri treyju og svörtum
buxum.
Þrátt fyrir velgengni sína vill
Noélle helzt hætta að dansa og
gerast leikkona. Hún fer til
Hollywood í maí.

LESBÓK BARNANNA
Strúturinn R \ S IVi U S
Þegar negrakóngurinn
hafði fengið vindilinn
lánaðan, bar hann eld að
kveikiþræðinum. Rasmus
kallaði: „Færið ykkur nú
svolítið frá, því nú hleypi
ég af fallbyssunni“. Brátt
var kveikiþráðurinn út-
brunninn og — — Bang
— — Bumm, bumm, og
Sammi þeyttist út úr
byssunni af fullri ferð,
hulinn reykskýi. En það
hafði ekki verið sett nóg
I púður í byssuna, því
Sammi komst ekki alla
leið upp í skýjakljúfinn.
Ilugsið ykkur bará, hann
hékk uppi í miðjum skýja
kljúfnum og liélt sér í
gluggasyllu.
Æ, æ, lcallaði Rasmus
og negrakóngurinn. Aum-
ingja Sammi, nú hangir
hann þarna uppi. Við
verðum að fara upp í lyft-
unni og reyna að bjarga
honum. Svo fóru þeir í
lyftunni. Það var gaman.
Það voru rúm í henni, af
því að allir fóru svo hátt
'iipp, að þcir urðu að sofa
á leiðinni. Maður gekk
um með kassa á magan-
um og seldi mat.
Loks komust þeir alla
Ieið upp. Þú getur verið
viss um, að þeir urðu
hissa. Lángt fyrir ncðan
þá hékk Sammi á glugga-
syllunni og gat enga björg
sér veitt.
— „Guð“, svaraði dreng
urinn.
— „En það veit enginn,
hvernig guð lítur út“,
svaraði móðir hans.
— Það er ekki von, því
ég er ekki búinn með
myndina, svaraði dreng-
urinn. ,
91. Píanósnillingurinn
Pachma«n var umkvört-
unarsamur og eríitt að
gera honum til hæfis. Oft
ast var eitthvað að píanó-
stólnum, hann var ýmist
of hár eða of lágur. Eitt
sinn reyndist alveg ó-
kleyft að fá hæfilegan
stól handa honum og
seinast sáu menn ekki
annað ráð, en að setja
þykka bók ofan á einn
stólinn. Pachmann settist
nú, en var samt ekki
alveg ánægður. Hann
stóð upp og reif eitt blað
úr bókinni. Síðan settist
hann aftur, brosti á-
nægjulega og byrjaði að
spila.
2 árg. Ritstjóri: Kristján ]. Gunnnrsson ^ 23. marz 1958.
Haraldur
og Dofri
ÞEGAR Haraldur var
fimm vetra gamall, bar
það til nýlundu, að fé
mikið og gripir góðir
hurfu úr gullhúsi föður
hans, Hálfdáns svarta,
konungs að Upplöndum.
Fékk það konungi
mikillar áhyggju. Hann
lætur nú veita slíkan um-
búnað, að hver sá, er í
húsið færi gæti ekki kom-
izt þaðan aftur, en yrði
þess að bíða að menn
kæmu að honum.
Það þóttist konungur
vita, að sá er fénu hafði
stolið væri bæði mikill og
sterkur. Því lét hann
smíða fjötur mikinn af
stáli og snúa hin ramm-
legustu blýbönd.
Leið nú ekki á löngu
þar til er menn eitt sinn
komu til gullhússins, að
þeir fundu þar jötunn
mikinn. Þessi dólgur var
bæði digur og hár. Þeir
hlóðust á hann margir og
báru að honum fjöturinn,
og varð hann þeim held-
ur handsterkur. Sextíu
hárfagri
jötunn
menn fóru til, áður en
hann varð í fjöturinn
færður. Bundu þeir hend-
ur hans rammlega á bak
aftur með blýböndunum.
Hálfdán konungur
spurði hann að nafni, en
hann lézt Dofri heita og
eiga heima í fjalli því er
við hann er kennt og kall-
að Dofrafjall. Konungur
spurði, hvort hann hefði
stolið gullinu. Játti hann
því og baðst griða, en
bauð að gjalda konungi
gullið þrefalt aftur. Kon-
ungur svaraði, að hann
skyldi aldrei griðum ná,
en bíða þess bundinn, að
hann yrði dæmdur til hins
háðulegasta dauðdaga. —
Enginn mætti honum
bjargir veita eða mat gefa.
enda skyldi hver sá, er
slíkt gerði engu fyrir týna
nema lífinu. Fór konung-
ur heim við svo búið, en
Dofri sat bundinn eftir.
Litlu síðar kom Harald-
ur heim. Hann fréttir
þessi tíðindi og ummæli
c
-------og varð liann þciiu heldur handsterkur.