Morgunblaðið - 01.04.1958, Blaðsíða 16

16
MORGVNBT.AÐIÐ
Þriðjudagur 1. apríl 1958
Domenico endurtekur orðsend-
ingu læknisins orð fyrir orð —
fyrir Lalande, og hann biður La-
lande að endurtaka hana áður en
hann sendir hana norður í haf.
í sama mund hringir síminn
hjá Lalande verkfræðingi í húsi
hans í Tituie í Kongo.
0,30 œiöevrðputlmi -
í belgiakti kongo - við
tituie koparnánurnar.
Síminn hringir . . . Lalande
leggur hljóðnemann frá sér og
hlustar. Etienne hraðar sér fram
í anddyrið. Hann tekur heyrnar-
tækið af gamla veggsímanum.
Kvenmaður er í 'umanum: —
Þetta er í héraðssjúkrahúsinu í
Zobra . . . Yfirlaaknirinn óskar að
fá að ta’a við hr. Loiseau. . .
— Það er ég, hvísiar sverting-
inn og gerir ósjálfrátt krossmark
á brjósti sér.
— Andartak.
Etienne heyrir smella í síman-
um um leið og sambandið er gefið
til læknisins.
— Er það ti'l mín? hrópar La-
lande innan úr stofunni.
-— Nei, til mín, herra!
— Flýttu þér, þetta er ekki
þinn sími!
— Dimmraddaður karlmaður
kynnir sig í símanum: — Þér tal-
ið við Robs yfirlæknir. Eiginkon-
an yðar liggur hér hjá okkur, hr.
Loiseau. . .
— Já, læknir . . . Er eitthvað
aivarlegt að?
Rödd yfirlæknisins er kulda-
ieg, en samt vingjarnleg, þegar
hann svar-ar: — Þér skuluð ekki
vera neitt órólegur. Þetta hefur
gengið ágætlega. En konan yðar
hefur mjög þrönga mjaðmargrind
. . . hríðirnar hafa ekki verið
nógu miklar. . . Ég tel óhyggilegt
að bíða lengur.
—- Jæja, hr læknir, stamar Eti-
enne. Honum finnst orð læknisins
einhver óskýranleg ógnun — og
hann veit ekki hvað hann á að
segja, hverju hann á að svara
lækninum.
— Ég legg það til, hr. Loiseau,
að konu yðar verði hjálpað með
keisaraskurði. Það er óhjákvæmi
legt og alveg hættulaust, en sam-
kvæmt reglugerðinni verðum við
að fá yðar samþykki til þess.
„.Jæja, Dídi, hvernig gengur
þér með þennan þögula ferðagarp
þinn?“ — „O, ekki sem bezt. Það
befur enginn til þessa gert mér
— Ef svo er, þá hlýtur þetta
að vera hættulegt! segir Etienne
utan við sig af skelfingu.
— Verið þér nú ákveðinn og
sýnið kjark. Það eruð þér, sem
eigið að taka ákvörðunina. Keis-
araskurð, eða ekki?
— Þér skuluð gera það, sem
þér teljið bezt, læknir . . . Segið
konunni minni, að ég komi eftir
skamma stund. Ég ætla að reyna
að fá lánaðan bíl. . .
— Etienne leggur heyrnartæk-
ið aftur á símann og þýtur inn til
Lalande: — BíIIinn ýðar, herra.
Lánið þér mér bílinn yðar!
— Hvers vegna í ósköpunum
ætti ég að lána þér bílinn minn?
umlar húsbóndinn. Þrek Lalande
er nú á þrotum. En Etienne veit-
ir því ei athygli. Hann er skelfd-
ur og hugsar einungis um konu
sína, sem liggur langt í burtu í
hvítu sjúkrahússrúmi og starir
svörtum spyrjandi augum.
— Ég verð að komast til Zobra
eins fljótt og hægt er. Konan min
er mjög veik. Keisaraskurður. . . .
Yfii-læknirinn ætlar að gera á
henni uppskurð.
— Það kemur ekki til mála að
ég láti þig fara á bílnum. Ef ég
yrði að fara aftur í rúmið, hvað
þá? Þá lægi ég aleinn . . . Og
hver á þá að gæta loftskeytatækj
anna? . .
— Til fjandans með loftskeyta-
tækin! hrópar Etienne í örvænt-
ingu. — Konan mín liggur fyrir
dauðanum!
Lalande hrekkur við — hann
verður að veita þesum uppivöðslu
sama þjóni sínum duglega ráðn-
ingu. Enda þótt hann verði
að beita síðustu kröftum sínum,
þá ætlar hann ekki að láta svert-
ingjann komast undan. Etienne á
að vita hver sr húsbóndinn — og
hver er þjónninn. Hann dregur
djúpt andann og segir svo, und-
arlega rólegri og stillilegri
röddu: — Konan þín er í sjúkra-
húsinu. Hjá henni er góður lækn-
ir. En það er engin nálægur, sem
getur hjálpað veslings sjómann-
inum! Hefurðu hugleitt það?
Etienne hristir höfuðuð í ör-
væntingu. Það er aðeins eitt, sem
kemst ag í huga hans: Konan hans
er í lífshættu og þarfnast hans.
— Þér verðið að lána mér bíl-
inn, herra! Þér verðið! hrópar
hann og ber í örvæntingu kreppt-
jafnt gramt í geði.“ — „Hafðu
engar áhyggjur af því .... þú
finnur þér einhvern annan á
morgun. Þú ættir að fara að
um hnefunum án afláts í sendi-
stöðina.
— Hættu þessu — og haltu þér
saman! hrópar Lalande. Hann
hefur reynt að hafa stjórn á sjálf
um sér, en nú er þolinmæðin þrot-
in. Etienne er alveg að ærast. Ég
verð að fá mér annan þjón, hugs-
ar Lalande.
— Þú verður kyrr hjá mér,
skilurðu það? Þú gætir mín. Ann-
ars skal ég sjá um að þú gjaldir
afleiðinganna!
— Konan mín bíður mín! Hún
deyr kannske!
— Haltu þér saman — og
hættu þessu þvaðri?
— Herra, hafa ekki margar
konur dáið við keisaraskurð?
Lalande hristir höfuðuð, hann
er ráðþrota.
— Þú getur engan veginn hjálp
að henni! Hættu nú þessu bulli.
Miskunnarlausa kvikindið þitt,
hugsar Etienne — vitstola. Með
sjálfum sér hlær hann samt sigri
hrósandi. Hann veit hvar Lalande
geymir lykilinn að bílnum. La-
lande er máttfarinn og hjálpar-
vana. Etienne þarf ekkert að ótt-
ast.
Etienne er í þann veginn að seil-
ast í bíllykilinn í jakkavasa La-
lande. Samtímis gellur í hátalar-
anum — það er rödd norska sjó-
mannsins, sem kal]ar utan úr
myrkrinu — utan úr Ishafsnótt-
inni.
— TKX kallar . . . TKX kall-
ar. .. Ég kalla TKZ í Belgisku
Kongu . . . TKZ . . . ég skipti.
Lalande svarar magnlausri
röddu:
— TRZ svarar ... TRZ svarar
. . . Ég heyri til yðar, TKX. —
Skipti . . . Lalande finnur, að Eti-
enne er að laumast niður í vasa I
hans þar sem bíllykillinn er
geymdur Hann skilur samstundis
hvað svarti þjónninn hans hefur
í hyggju. Örvílnaður reynir hann
að hrinda Etienne frá sér með
hægri hendi, en í þeirri vinstri
heldur hann á hljóðnemanum —
og hann talar:
— TRZ héí'... TRZ svarar ...
Ég heyri til yðar, TKX.
Að baki hvíta mannsins stend-
ur svertinginn, sem nú hugsar að-
eins um eitt: Hann verður að
komast til konu sinnar og vera
hjá henni í þessum erfiðleikum
Rödd Olaf Larsen hljómar aft-
þekkja sjálfa þig.“ — „Ég veit
að ég hefi verið flöktandi Vinna,
en ég er það ekki lengur. Nú
u. í hátalaranum, en nú einkenni
lega fjarlæg og dauf:
— TKX hér .. . TKX hér . . .
Kötturinnn er orðinn mjög eirð-
arlaus ... Viljið þér gera svo vel
að láta þetta berast áfram til
Parísar . . . Ég heyri mjög illa til
yðar, TRZ . . . Móttakan er mjög
léleg.
Röddin í hátalaranum verður
æ veikari og óstyrkari. Skyndi-
lega rofnar sambandið. Græna
ljósið í mælaborðinu á sendistöð-
inni flöktir. Síðan slokknar það.
Etienne hefur fylgzt vel með
öllu, enda þótt hugur hans hafi
verið fjarlægur. Hann hrópar upp
og hleypur tilí
— Herra . . . Rafhlaðan!
Lalande situr í hnipri. Hann
virðir fyrir sér dauflega loft-
skeytatækin, sem nú eru orðin ó-
virk.
— Ég get ekki meir, muldrar
hann.
Hann hnígur niður í stólnum.
— Nú er allt úti. Við getum ekki
gert meira.
— Billinn yðar! hrópaði Etienne.
Ég varð að fara strax til sjúkra-
hússins . . .
— Eruð þér vissir um það,
herra? Etienne hefur gleymt
konu sinni í svipinn, því að það,
sem nú er á seyði, er enn mikil-
vægara.
Lalande verkfræðingur ypptir öxl-
um: — Þannig er lífið, Etienne.
Enda þótt viljinn sé fyrir hendi,
þá er ekki alltaf hægt að hjálpa
öörum. Rafmagnið þrýtur í miðju
kafi — og þá er allt til einskis
gert • . .
Ráðþrota of örvílnaður starir
hann á loftskeytatækin, sem ekk-
ert heyrist nú í.
Etienne tekur andköf?
-— Bíllinn yðar, herra?
— Við hvað áttu með því?
— Rafhlaðan! Ef til vill . . .?
Svertinginn bíður eftir svari.
er ég skotin fyrir alvöru. Ég verð
að gera eitthvað svo Markús geti
ekki annað en veitt mér athygli".
Utan við húsið stendur jeppabíll
Lalande. Ekki líða nema tvær
mínútur þar il Etieniie og hús-
bóndi hans rogast inn með raf-
geyminn á milli sín. Þeir taka
gömlu rafhlöðuna úr tengslum og
tengja þá nýju við í miklu fáti
og með handapati. Aftur kviknar
á giæna ljósinu í mælaborðinu.
Fyrst leiftrar það nokkrum sinn-
um á meðan verið er að treysta
sambandið, en síðan skín það ró-
andi og vinarlega í hálfmyrkri
stofunni, sem einungis er lýst
með litlum olíulampa. Lalande
tekur skjálfhentur hljóðnemann
upp:
— TKX . . . TKX . . . TRZ kall-
ar . . Við urðum rafmagnslausir
en nú er allt komið í lag aftur ..
Heyrið þér til mín, TKX?
Rödd Olaf Larsen hljómar tær
og hrein í hátalaranum:
— Þetta er ágætt, TRZ . . . Ég
heyri aftur prýðilega í yður .. .
Guði sé lof...
— Ég reyni að hafa samband
við Napoli þegar í stað, TKX, seg
ir Lalande andstuttur. — Hvað
er að kettinum?
— Hann hleypur órólegur til og
frá, stekkur í loft upp og snýr sér
í hringi. Hann slefar — og það
eru sífelldir kippir íframfætinum
á honum . . .
— Bíðið, TKX, ég læt heyra í
mér bráðlega . . . Nú kalla ég í
Napoli.
' ' * »
kl. o,49 miðevrópntí"ii -
við napoli-flóann,
Ippolito lögreglufulltrúi geisp-
ar. E'kkert hefir heyrzt í langan
tíma og hann er þess fullviss, að
biðin getur enn orðið löng.
— Ég hefði átt að setja þig í
steininn, muldrar hann og horfir
drungalega til Domenico, sem
snýr bakinu að honum.
— í stað þess að leika misk-
unnsaman Samverja!
Domenico heyrir til hans og
snýr sér við.
-— Þér eruð góður maður, lög-
reglufulltrúi, segir hann og hlær
hljóðlega. — Þér getið ekki breytt
gegn eðlinu.
— En hvers vegna heyrist ekk-
ert? segir Ippolito og lítur ergi-
legur á klukkuna.
— Verið getur, að „Marie Sör-
ensen“ hafi komizt í sambandi við
nálægari loftskeytastöð. Það er
mjög algengt að segulóveðrið
gangi fljótt yfir, að það líði burt
jafnsnögglega og það skellur á.
Ef svo er, þá er skipið ekki leng-
ur í „dauða hringnum“ svo-
nefnda.
Slllltvarpiö
Þriðjudagur 1. apríl:
Fastir liðir eins og venjulega.
18.30 Útvarpssaga barnanna: —
„Strokudrengurinn" eftir Paul
Áskag, í þýðingu Sigurðar Helga
sonar kennara; VI. (Þýðandi
les). 18,55 Framburðarkennsla í
dönsku. 19,10 Þingfréttir. Tónleik
ar. 20,30 Daglegt mál (Árni
Böðvarsson kand. mag.). 20,35
Erindi: íslenzk hátíðanöfn, upp-
runi og aldur (Árni Böðvarsson
kand. mag.). 21,00 Tónleikar
(plötur). 21,30 Útvarpssagan:
„Sólon íslandus“ eftir Davíð
Stefánsson frá Fagraskógi; XIX.
(Þorsteinn Ö. Stephensen). 22,10
Passíusálmur (48). 22,20 „Þriðju-
dagsþátturinn“. — Jónas Jónas-
son og Haukur Morthens hafa
stjórn haiis með höndum.
Miðvikudagur 2. apríl.
Fastir liðir eins og venjulega.
18.30 Tal og tónar: Þáttur fyrir
unga hlustendur (Ingólfur Guð-
brandsson námsstjóri). — 20.30
Lestur fornrita: Harðar saga og
Hólmverja; I. (Guðni Jónsson
prófessor). 20.30 Tónleikar af
segulbandi frá Sviss: Konsert fyr
ir horn og strengjasveit op. 65 eft-
ir Othmar Schöck. 21.15 „Víxlar
með afföllum", framhaldsleikrit.
22.20 íþróttir (Sig. Sig.). 22.40
Létt lög af plötum. 23.20 Frá
landsmóti skíðamanna (Sig Sig-
urðsson lýsir). 23.40 Dagskrár-
lok. —
IMYKOIVIIMAR
Drengjabomsur ^
svartar með rennilás stærðir 2—6 ára
Verð 37,70 og 44,40