Morgunblaðið - 18.07.1959, Blaðsíða 3

Laugardagur 18. júlí 1959
UORCVNBLAÐ1Ð
3
Þessl mynd var tekln á þakl Hilton-hótelsins i New York á dögunum, af 13 fegurðardrottningum
frá Evrópu, sem taka eiga þátt í heimsfegurðarsamkeppninni á Langasandi í Kaliforniu. Sú 14. á
myndiniji er ungfrú New York, en hún á eftir að keppa við stöllur sínar úr öðrum ríkjum Banda-
ríkjanna — og sú, sem þar verður hlutskörpust mun svo verða í keppninni með útlendu drottning-
unum, en þær eru frá (taldar frá vinstri): Hollandi, íslandi, Englandi, Sviss, þá kemur ungfrú New
York, síðan fegurðardrottningin frá Danmörku, Noregi, Þýzkalandi, Austurríki, Frakklandi, Sví-
þjóð, Póllandi, ítalíu og Tyrklandi.
frú Nanna Egilsdóttir
farin utan eftir gesta-
leik hér
SEINNI hluta aprílmánaðar birt-
ist eftirfarandi í blaðinu ..Ham-
burger Echo“: „Islenzka söngkon
an Nanna Egils Björnsson, sem
býr í Hamborg flýgur á morgun
til Reykjavíkur. Hún er ráðin til
Þjóðleikhússins þar ,til að leika
Bronislövu í „Betlarastúdentin-
Sinfóníuhljómsveitinni
hvarvetna vel tekið
TÖNLEIKAFÖR Sinfóníuhljóm-
sveitar íslands hefur gengið mjög
að óskum, aðsókn að tónleikun-
um hefur verið góð og móttökur
með ágætum. Áður hefur verið
skýrt frá tónleikum í Reykja-
skóla í Hrútafirði, á Sauðárkróki
og á Siglufirði. Á þessa staði fór
hljómsveitin frá Hólum í Hjalta-
dal, þar sem hún hafði bækistöð
fyrstu þrjá dagana. Áður en farið
var frá Hólum, voru haldnir
hljómleikar fyrir staðarfólk í
þakklætisskyni fyrir húsaskjólið
og ágæta fyrirgreiðslu. Þessa tón-
leika sótti allt heimafólk að Hól-
um og nokkrir gestir úr nágrenn-
inu. Kristján Karlsson, skóla-
stjóri, ávarpaði hljómsveitar-
menn og árnaði þeim fararheilla.
Miðvikudaginn 8. júlí voru tón-
leikar haldnir að Laugarborg,
hinu nýja félagsheimili að
Hrafnagili í Eyjafirði. Að þeim
loknum bauð kirkjukór Grundar-
kirkju hljómsveitinni til kaffi-
drykkju að Laugarborg, og for-’
maður kirkjukórsins, Ketill Guð-'
jónsson að Finnastöðum, ávarpaði
hl j ómlistarmenn.
í Akureyrarkirkju voru tónleik
ar haldnir fimmtudaginn 9. júlí.
Einleikari á þeim tónleikum var
cellósnillingurinn Erling Blöndal
Bengtson. Kirkjan var þéttskipuð
áheyrendum, og mátti glöggt
finna hrifningu þeirra, þótt engin
venjuleg fagnaðarlæti væru höfð
í frammi. Að þessum tónleikum
loknum sátu hljómsveitarmenn
kaffiboð bæjarráðs Akureyrar.
Bæjarstjórinn, Magnús Guðjóns-
son, bauð gestina velkomna og
framkvæmdastjóri hljómsveitar-
innar þakkaði. Hljómsveitarstjór-
inn, Róbert Abraham Ottósson,
flutti stutta en mjög fagra og
innilega ræðu og minntist hinnar
„íslenzku æsku“ sinnar á Akur-
eyri, en þar dvaldist hann fyrstu
árin, sem hann var hérlendis.
Formaður Tónlistarfélags Akur-
*yrar, Stefán Ág. Kristjánsson,
ávarpaði Erling Blöndal-Bengt-
son og færði konu hans fagran
blómvönd frá Tónlistarfélaginu.
— Meðan dvalizt var á Akureyri,
hafði hljómsveitin bæðistöð í
hinu nýja heimavistarhúsi
menntaskólans, og kann hún Þór-
arni Björnssyni, skólameistara,
innilegar þakkir fyrir þá velvild
að ljá húsið í þessu skyni.
Föstudaginn 10. júlí voru tón-
leikar haldnir í samkomuhúsinu
á Húsavík og næsta dag að Skjól-
brekku í Mývatnssveit. Á báðum
stöðum voru undirtektir áheyr-
enda frábærlega góðar, og mun
óhætt að segja, að Sinfóníuhljóm
sveitin hafi aldrei hlotið hjartan-
legri móttökur en í Mývatnssveit
að þessu sinni. Fagnarlátum ætl-
aði aldrei að linna, og eftir ósk
áheyrenda var efnisskráin lengd
til mikilla muna.
Sunnudaginn 12. júlí lagði
hljómsveitin upp um morguninn
frá Reykjahlíð við Mývatn, hélt
tónleika að Miklagarði í Vopna-
firði síðdegis og hélt síðan áfram
að Eiðum um kvöldið, en þar hef-
ur hljómsveitin aðsetur, meðan
hún dvelst á Austurlandi. Að lokn
um tónleikunum í Vopnafirði
flutti Metúsalem Metúsalemsson
að Burstarfelli, ávarp, en Jón Þór
arinsson þakkaði. Næsta dag
voru engir tónleikar haldnir, en
hljómsveitarmenn fóru skemmti-
ferð að Hallormsstað og nutu leið
sagnar Sigurðar Blöndal skógar-
varðar, um gróðrarstöðina þar.
um“ eftir Millöcker og leikstjóri
verður próf. dr. Adolf Rott frá
Burgtheater í Vín, sem þegar hef
ur sett sömu óperu á svið í Sví-
þjóð. Frumsýningin verður í lok
maí, og er búizt við að sýningum
ljúki ekki fyrr en seint í júní,
svo að þessi íslenzka Hamborgar-
söngkona kemur tæplega heim
aftur fyrr en í júlí. Góða ferð!“
Nú er frú Nanna búin að vera
hér og syngja í Betlarastúdent-
inum fyrir liðlega 15000 manns á
24 sýningum, og hélt aftur heim
til Hamborgar s.l. laugardag. Frú
in hefur sungið í óperum og óper
ettum víða um heim, en aldrei
fyrr á sviði hér. — Mér hefur fall
ið einstaklega vel að syngja hér.
sagði hún, er fréttamaður Mbl.
átti tal við hana daginn áður en
hún fór. — Ég hef aldrei kynnzt
svona góðu samstarfi og innilegu
sambandi allra sem að sýngum
standa, eins og hér í Þjóðleik-
húsinu.
Fyrir stríð var frú Nanna Egils
dóttir fastráðin við tvö óperuhús
og hlaut þá réttindi til að nota
nafnbótina óperusöngkona. Það
voru óperuhúsin í Innsbruch í
Austurríki og Koblenz í Þýzka-
landi. Þar söng hún í nokkur ár
í ópereum og óperettum. Á árun
um 1949—1954 var hún búsett
í Buenos Aires og söng þá með
leikflokki þar víða í Brazilíu,
Argentínu og Paraguay. En nú
frá 1954 hefur hún aftur sungið
í Þýzkalandi, mest í útvarpið í
Hamborg og Köln og á hljómleik
um. Það er mikið um það á
seinni árum í Þýzkalandi að hald
nir séu samsettir hljómlekar, þar
sem margir söngvarar koma
Fyrirverð mig vegna
brezku stjórnarinnar
— segír ritstjóri „Northern World",
sem hér er i heimsókn
1 KALKÚTTA á. Indlandi er gef-
ið út athyglisvert tímarit, sem
nefnist „Northern World“ —
undirtitill: „A Journal of North
European Friendship“. — Eins og
nafnið bendir til íjallar það um
norræn málefni, og má segja, að
markmið þess sé fyrst og fremst
það að stuðla að nánara samstarfi
og samstöðu Norður-Evrópu-búa
og að efla skilning þeirra á sam-
eiginlegum uppruna.
í ritinu hefur iðulega birzt
ýmislegt um ísland og íslenzk
málefni.
Ritstjóri tímarits þessa, Roger
Pearson, er nú kominn hingað til
nokkurra daga dvalar, og nk.
mánudagskvöld kl. 8:30 mun
hann flytja fyrirlestur í 1.
kennslustofu háskólans. Fjallar
hann um „Indo-European Peoples
and the early Arians in India“.
Fréttamenn áttu tal við Pear-
son í gær, ásamt konu hans,
Marion, sem kom hingað með
honum. — Kvaðst hann lengi
hafa langað til að koma hingað,
og væri þetta eins konar píla-
grímsför fyrir sig. ■—Hann kvað
það eitt helzta stefnumál rits síns
að berjast gegn þeirri öfugþróun,
að fólk af sameiginlegum upp-
runa bærist á banaspjót, svo sem
gerzt hefði á umliðnum öldum.
Pearson tók það sérstaklega
fram, að hann og samstarfsmenn
hans væru algjörlega á okkar
bandi 1 fiskveiðadeilunni. „Ég
fyrirverð mig vegna brezku
stjórnarinnar", sagði hann — „að
hún skuli koma fram svo sem
raun ber vitni, þegar Islendingar
eru að verja lífshagsmuni sína -
og meira en það — eru að verja
sjálfan fiskstofninn í sjónum“
Þannig ættu hinar stærri þjóðir
ekki að koma fram við smáþjóð-
irnar — þvert á móti ættu þær að
veita hinum fámennari þjóðum
aðstoð og vernd.
fram. Sl. haast fór frú Nanna í
þriggja vikna hljómleikaför með
fleiri söngurum til Ítalíu og í vet
ur til Hollands. Rétt áður en frú-
in kom hingað, birtist í Hamburg
er Echo dómur um eitt slíkt
hljómleikakvöld:
.Bergedorfer Liedertafel von
1838“ bauð í gær til kammer-
músikkkvölds ' .... Þungamiðja
fyrri hluta söngskrárinnar var
söngur Nönnu Egils íslenzku söng
konunnar, sem söng „Freuen
liebe und Leben“ eftir Schu-
mann við ljóð Adalberts v.
Chamisso. Söng hún ljóðin átta
af mikilli list. Hún hefur fagra,
hljómmikla rödd og þroskaða
tækni og leggur aðaláherzluna á
framsögn ljóðs og lags og hið sál-
ræna innihald þeirra. Nanna
Egils ræður yfir sérstaklega
Nanna Egilsdóttir
fögru pianissimó og hljómmiklum
höfuðtónum, og gerir þ>að henni
fært að ná hinum fínustu blæ-
brigðum . . . enda má glögglega
heyra í söng hennar, hvernig inn
lifun fer saman við mikla kunn-
áttu . . . Áheyrendur klöppuðu
henni óspart lof í lófa“.
Frú Nanna kvaðst byrja aftur
að syngja á hljómleikum, er hún
kæmi utan.
Nú væru sumarleyfi í leikhús
unum, og hljómlistarmenn út-
varpsins hefðu frí í júlímánuði,
en hljómleikar héldu áfram allt
árið.
framkomu
Roger Pearson kom hingað frá
Bandaríkjunum, þar sem hann
var á fyrirlestrarferð, en áður
hafði hann ferðazt um Evrópu
sömu erinda. — Það eru nokkrir
áhugamenn og unnendur tímarits
ins „Northern World“, sem standa
að komu þeirra hjóna hingað.
Roger Pearson, ritstjóri.
STAKSTEINAR
A t vinnusnuðrun' ‘
Svo nefnist önnur forystugrein
Þjóðviljans í gær. Þar er svarað
skrifum Alþýðublaðsins um ferð-
ir foringja kommúnista austur
fyrir járntjaid. Er því svo að sjá
sm Þjóðviljinn telji ferðalögin
hluta af „atvinnu“ þessarra
manna. Gremja hans er mikil
yfir því að vrið sé að „snuðra**
um þá „atvinnu". Þjóðviljinn
telur, að með þessu skrifi verði
höfundur „sér til minnkunnar
fyrir skrif sem líkjast meir fram-
leiðslu snuðara bandarískra
njósnastofnana en greinum ís-
lenzks blaðamanns.“
Höfundi Alþýðublaðsgreinar-
innar er brugðið um að hafa
gleymt „íslenzkum framburði“ og
vera „smitaður af hinu lélegasta
í bandarískum hugsunarhætti“,
enda hafi hann „snuðrað um ís-
lenzka menn fyrir hið erlenda
herlið“, og haft „erlenda hús-
bændur.“ Hann er sagður skrifa
„bjánalegar greinar“ í ofsóknar-
stíl.“
Ekki er nú verið að vanda
kveðjurnar. „Atvinnan“ sýnist
meira en lítið viðkvæm, þegar
svona er brugðist við.
„Fábjánalegir tilburðir“
Um sjálft efni málsins segir
Þjóðviljinn:
„Ein slík fáránleg ritstjórnar-
grein var birt í Alþýðublaðinu í
gær og er þar dylgjað í reyfara-
stíl um utanlandsferðir manna úr
Alþýðubandalaginu, og reynt að
gera þær að pólitísku árásarefni.
Allt eru þetta fábjánalegir til-
burðir sem varla nokkur annar
blaðamaður teldi frambærilega í
stjórnmálabaráttu. Ef einhver
þekktur maður úr Alþýðubanda-
laginu fer utan, rýkur Alþýðu-
blaðið til með reyfaralegum dylgj
um um för hans, eins og þess væru
fá dæmi að íslenzkir stjórnmála-
menn skryppu út yfir pollinn. Ef
slíkt væri yfirleitt gert að blaða-
efni er hætt við að ýmsir helztu
framámenn Alþýðuflokksins
yrðu títt nefndir í blöðum“.
Hér sjást hin gömlu vinnu-
brögð þessara manna. Þjóðviljinn
gefur í skyn að hann muni segja
frá ferðum annarra, ef ekki sé
þagað um sína menn. En ef engu
er að leyna, af hverju er ekki
hreinlega sagt frá í hvaða erind-
um hinar tíðu utanlandsferðir
manna úr Alþýðubandalaginu
austur fyrir járntjald eru gerðar?
Æsing og hótanir staðfesta ein-
ungis þá skoðun, að hér sé ekki
allt með felldu.
Eitthvað ábótavant
f Bæjarpósti Þjóðviljans í gær
segir:
„Og manni verður að spyrja:
Er ekki skipulaginu á lánveit-
ingum hins opinbera til íbúða-
byffffinga eitthvað ábótavant?
Tugum og hundruðum milljóna
er árlega fleygt í píringslán, sem
i mörgum tilfellum koma þeim,
sem fá þau að sáralitlu gagni;
húsin sem lánin eru veitt út á,
verða ófullgerð lengi enn, þrátt
fyrir þessi lán. Væri ekki hag-
kvæmara að haga lánveitingun-
um þannig, að sá, sem fengi lán,
væri fjárhagslega nokkurn veg-
in öruggur með að koma húsi sínu
upp þótt aðrir yrðu þá að bíða
dálítið Iengur eftir láni?“
Víst er hér mikið vandamál á
ferðum. En hefur Þjóðviljinn
ekki undanfarið fullyrt, nð
Hannibal og V-stjórnin hafi leyst
í þessu allan vanda? Nú verður
hann að viðurkenna, að enn sé
„eitthvað ábótavant", enda var
allt, sem Hannibal og V-stjórnin
gerðu í þessu gagnslaust fálm og
miðaði aftur á bak en ekki frant
á við.