Morgunblaðið - 23.09.1959, Blaðsíða 10

10
MORCZJisnr AfílÐ
Miðvikudagur 23. sept. 1959
Krúsjeff klappar kum
r •
ÞANNIG birtist Krúsjeff árla
morguns á tröppum Blair á öðr-
um degi Bandaríkjaheimsóknar
sinnar. Hann hafði sofið vel am
nóttina og gekk út á tröppurnar
kl. 7,40 til að anda að sér morg-
unloftinu.
Þetta kom bandaríska móttöku
liðinu á óvart. Þeir voru ekki
einu sinni búnir að draga Sov-
étfánann að hún á flaggstöng
hússins, en hlupu nú til að gera
það í hinu mesta fáti.
Krúsjeff var jakkalaus á skyrt
unni og horfði yfir til Hvíta húss
ins hinum megin við götuna. Ekki
stóð á því að blaðamenn og ljós-
myndarar þustu að og þeir köli-
uðu til hans spurningum, en þar
sem enginn túlkur ’ar nærstadd-
ur varð lítið úr viðræðum. Krú-
sjeff virtist mjög vel upplagður
og talaði á fingramáli og með
bendingum við blaðamenn. Eftir
nokkrar mínútur hvarf hann aft-
ur inn í húsið.
Á filraunarhúinu
í Beltsville
Kl. 9 um morguninn söfnuðust
bifreiðar fyrir framan Blair
House. Krjúsjeff og fjölskylda
hans og nokkuð af fylgdarliði
hans stigu út í bifreiðarnar. Var
nú ekið í loftinu eftir bifreiða-
brautum fram hjá Jeffersons
minnismerkinu og suður í Mary-
land. í því fylki um hálftíma
akstur frá Washington er eitt af
tilraunabúum stjórnarinnar og
nefnist Beltsville.
í Beltsville tók landbúnaðar-
ráðherra Bandaríkjanna, Ezra
Taft Benzon á móti honum og
flutti ávarp, þar sem hann geroi
grein fyrir því, hve stórkostleg-
um árangri Bandaríkjamenn
hefðu náð í landbúnaði með .;ís-
og symr
klœrnar
indalegum aðferðum. Hann benti
á það, að undirstaða þessara fram
fara væri frjáls samkeppni, en
bandarískur landbúnaður bygg-
ist á fjölskyldubúum.
Því næst fluttu nokkrir búvis-
indamenn stuttar ræður, þar sem
þeir skýrðu frá nýjustu uppgötv-
unum, einkum á sviði landbún-
aðarefnafræði. Þó fyrirlestrar
þessir væru stuttir, voru þeir e.
t. v. of faglegir, svo'að Krúsjeff
virtist leiðast undir þeim.
En þegar komið var í búfén-
aðardeildina hýrnaði Krúsjeff all
ur upp þegar hann fór að skoða
gripina. Hann klappaði kúnum,
þreifaði á ullinni á kindunum og
hélt á einum kalkúnanum.
Þeir komu að nokkrum mjólk
urkúm af Holstein-kyni og sagði
Benzon honum, að á 20 árum
hefði tekizt að auka mjólkurnyt
um 2200 pund.
— Þetta eru mjög góðar kýr,
sagði Krúsjeff og klappaði einni
þeirra á herðakambinn. Eg vil
alls ekki gera lítið úr árangri
ykkar. Okkur tókst að auka
meðalmjólkurnytina um sarna
magn á þremur árum. En við
tókum venjulegar kýr, sem ekki
eru af aðalsættum eins og þess-
ar. Þar er um að ræða minni
byrjunarmjólkurnyt og það er
auðveldara að aukna nytina,
þegar byrjað er lágt.
Þá var gengið inn í svínastí-
urnar. Þegar Krúsjeff sá svínin,
sagði hann aðeins: — Gott, —
mjög gott. Þama átti að sýna
honum rafmagnstæki, sem gerjr
kleift að mæla fituþykkt á baki
svína. Starfsmaðurinn, sem ætl-
aði að festa slíku tæki á bakiö
á einum gelti, átti í erfiðleikum,
því að hann var óþægur. Þá
sagði Krúsjeff: — Hann vill halda
fituþykkt sinni leyndri. Kannske
skammast hann sín fyrir hana.
Tveir hjarðsveinar
Þeir gengu að fjárréttum. Þá
varð Krúsjeff að orði: — Ég
byrjaði lífsstarf mitt sem hjarð-
sveinn. — Það gerði ég líka, sagði
Benzon landbúnaðarráðherra.
Hjarðsveinarnir tveir komu að
lokum að kalkúnabúrunum. Þá
sagði Krúsjeff:
— Kommúnistar og kapital-
istar hafa báðir komizt að sömu
niðurstöðu, að þeim mun fleíri
kalkúna, sem þeir rækta, því
betra. Ef við gefum kalkúnun-
um ekki vegabréf, þá getur eng-
inn séð hvort þeir hafa verið aid-
ir í kommúnísku og kapítaliska
landi.
Krúsjeff fannst kalkúnarnir
heldur litlir. — Við höfum miklu
skila við mann sinn og einhvern
veginn fór það svo, að allt í emu
varð hún umkringd af blaðamönn
um, sem fóru að tala við hana.
Frú Krúsjeff er gömul kennsJu-
kona og talar ensku málfræði-
lega rétt, en hægt og með undar
legum framburði. Allt í einu var
þetta orðið líkast blaðamanna-
fundi, fyrsta blaðamannafundi
frúarinnar.
— Maturinn í Blair House er
góður og súpan sem við fengurh
í veizlunni í Hvíta húsinu í gær
var ljúffeng. .
Hún var spurð hvort réttzr
væru sögusagnir um að hún hefði
mikil áhrif á mann sinn í stjóin-
arákvörðunum.
— Kannske það sé svo með
amerískar konur, að þær hafi
mikil áhrif á menn sína, en það
á ekki við um mig.
Nú urðu lögreglumenn og
nokkrir Rússanna ýarir við að
blaðamennirnir höfðu umkringt
stærri kalkúna í Rússlandi, sagði
hann og var hreykinn.
-r- Það er von, sagði Benzon.
Þetta er sérstakt lítið afbrigði.
Okkur finnst það betra, af því
að það gefur meira og betra kjöt
en minni fitu.
— Svona er það vegna þess,
að þið eruð ríkir og feitir, þá
farið þið að hugsa um að rækta
litla kalkúna.
Einn fuglinn var tekinn úr búr
inu og réttur Krúsjeff. Ljósmynd
aranum til óblandinnar ánægju,
sleppti hann honum ekki, heldur
hélt honum föstu taki góða stund
meðan fuglinn barði vængjunum.
Og Ijósmyndarinn smellti mynd
um af í óða önn.
— Næst biðja þeir mig um að
lyfta einni beljunni, sagði Krú-
sjeff.
Frúin heldur
óformlegan
blaðamannafund
Konu Krúsjeffs, sem komið
hafði með honum til Beltsville,
hafði verið boðið að sjá húshalds
deildina, en hún kaus að fylgja
í humátt á eftir manni sínum.
Meðan hann var að glíma við
kalkúninn hafði hún orðið við-
Krúsjeff svarar spurningum í Pressuklúbbnum í Washington.
Frúin situr hægra megin við hann.
Frú Krúsjeff á hinum óvænta og stutta fyrsta blaðamanna-
fundi sínum.
EFTIR að Krúsjeff hafði flutt
ræðu sína í pressuklúbbnum í
Washington, svaraði hann
nokkrum spurningum blaða-
manna. Ekki var þetta þó eins
og venjulegur blaðamanna-
fundur, því að spurningarnar
voru lagðar fram skriflega
fyrirfram og gat Krúsjeff val-
ið úr þeim. Svaraði hann því
aðeins örlitlu broti af þeim
spurningum sem borizt höfðu.
Hér verður nú greint frá
nokkrum spurningum og svör-
um.
Spurning: — Sá orðrómur geng-
ur, að á fundinum í Æðstaráðinu,
þar sem þér fluttuð ræðu um glæpi
Stalíns, hafi yður borizt skrifleg,
en nafnlaus, fyrirspurn um það,
hvað þér hafið sjálfur verið að
gera meðan Stalín framdi glæp-
ina.
Sögusögnin segir ennfremur, að
þér hafið óskað eftir því, að sá sem
bar fram fyrirspurnina gæfi sig
fram, en enginn hafi þorað að gefa
sig fram. Þá hafið þér sagt: — Jæja,
félagar, nú vitið þið, hvað ég gerði
meðan Stalín var að fremja glæp-
ina. Er þetta rétt?
Krúsjeff: Höfundar þessar-
ar sögu, þeirra á meðal sá,
sem lagði þessa spuraingu
fram, hafa viljað koma mér í
klípu. Og ég heyrði, að sum-
ir ykkar hlógu að spurning-
unni, jafnvel áður en ég var
búinn að svara henni. En ég
vildi segja, að sá hlær bezt
sem síðast hlær. Ég mun ekki
svara spurningunni, því að ég
lít á hana sem ögrun. En ég
vildi samt nota þetta tæki-
færi til að mótmæla ölium
slíkum illgjörnum orðrómi,
sem hvergi er sannleikanum
samkvæmur.
Spurning: — Var það alger tilvilj
un, að rússneskri eldflaug var skut-
ið til tunglsins, rétt áður en þér
komuð hingað? Þýðir rússneski
fáninn, sem liún flutti þangað, að
þið ætlið að gera tilkall til tungls-
ins?
Krúsjeff: Sú staðreynd að
eldflaugin lenti á tunglinu rétt
áður en ég lagði af stað í ferð-
ina, var einföld en skemmti-
leg tilviljun.
Hinn hluti spurningarinnar,
hvort við ætlum að eigna okk-
ur tunglið, er kapitalískur í
hugsunarhætti, þar sem allir
hugsa um einkaeign. Ég er
hins vegar fulltrúi sósíalísks
ríkis, þar sem orðið „mitt“ hef
ur orðið að víkja fyrir orðinu
„okkar“. Þegar okkur tókst að
senda eldflaug til tunglsins lit
um við á það sem „okkar“
sigur og meinum þá sigur alls
mannkynsins.
Spurning: — Hverjir eru helztu
möguleikar á að auka verzlun milli
Bandaríkjanna og Rússlands. Hvað
viljið þið kaupa af okkur og hvaö
viljið þið selja?
Krúsjeff: — Auðvitað get-
um við framleitt allt, sem þið
getið framleitt og sumt fram-
leiddum við á undan ykkur.
Þess vegna er ég ekki kominn
hingað til að betla. En þið
framleiðið meira af sumum
vörum en við gerum.
Við komum hingað ekki með
langa fingur til þess að læða
þeim í vasa annarra. Við kom-
mæli þess, að verkamenn og
bændur Ameríku, — nei, fyr-
ir gefið þið, ég mismælti mig
en hafði ekkert óskemmtilegt
í huga, — að verkamenn og
bændur í Kína tóku völdin í
því landi. Okkur hefur verið
boðið að vera viðstaddir há-
tíðahöldin. Þess vegna er ætl-
unin að fljúga aftur til Rúss-
lands 28. og fara til Peking
29. Þetta er að vísu erfitt og
erilsamt, en það er mikill heið-
ur að þiggja heimboð hinna
kínversku vina.
Spurning: — Er það rétt, að þér
hafið eitt sinn látið svo um mælt
við erlendan sendimann í veizlu,
að þér ætluðuð að „grafa“ okkur?
Harðskeytt svör
um ekki heldur með hatt í
hendinni til þess að bíða þess
að einhver leggi ölmusu í
hann.
Spurning: — í ræðu yðar, töluðu
þér um að þið forðuðust íhlutun í
málefni annarrar þjóða. Hvernig
samræmist það hinni vopnuðu í-
hlutun ykkar í Ungverjalandi?
Krúsjeff: — Ungverjalands-
málið hefur staðið í hálsi
margra manna eins og dauð
rotta. Það er óskemmtileg til-
finning og samt er ekki hægt
að spýta henni út úr sér. Ef
menn óska eftir því að umræð
urnar beinist í þessa átt, þá
gætum við líka spurt margra
álíka spurninga.
Ég hef oft haft tækifæri til
að skýra afstöðu okkar í þessu
máli, og sérstaklega var
skemmtilegt að ræða um það
við ungversku þjóðina sjálfa.
Ég kom þangað sem gestur sl.
ár og get fullvissað ykkur um
að móttökurnar voru hlýjar og
ákafar. Við höfum þegar saro-
ið um öll þau mál sem gátu
valdið erfiðleikum. Nú ganga
báðar þjóðirnar fram eftir
sömu leið til sósíalismans. Við
höfum eitt takmark og einn
vilja.
Spurning: — Hver er tilgangur-
inn meö för yðar til Peking strax
að lokinni Anieríkuförinni?
Krúsjeff: — Þetta var nú
flókin spurning. Ef blaðamenn
lesa um það sem gerist í heim-
inum, þá ættu þeir að vita, að
1. október n.k. er 10 ára af-
Krúsjeff: — Hér í þessum
sal er staddur aðeins mjög lít-
ill hluti bandarísku þjóðar-
innar. En ef ég ætlaði að fara
að grafa ykkur alla sem hér
eruð staddir, þá entist mér
varla ævin til slíkra verka.
Það er líklega rétt, að ég
tók einu sinni svo til orða og
ég skal reyna að skýra, hvað
ég átti við. Ef satt skal segja
voru orð mín nokkuð mis-
hermd og líklega af ráðnum
hug, því að ég átti ekki við
líkamlega greftrun, heldur
átti þetta að vera táknmynd
af hinfii sögulegu þróun.
Krúsjeff flutti síðan allangt
mál, þar sem hann sagði að
kapitalisminn hefði á sínum
tíma tekið við af lénsskipulag-
inu, af því að hann hefði ver-
ið fullkomnari en það. Alveg
eins myndi sósíalisminn taka
við af kapitalismanum af því
að hann væri fullkomnari.
Það var það sem ég átti við,
sagði harfti. Ég leit á hina sögu
legu þróun og hélt því fram,
að sósíalismi eða kommúnismi
myndi taka við af kapitalism-
anum, og þannig yrði kapital-
isminn, ef svo má segja graf-
inn. Þið segið að slíkt muni
ekki koma fyrir. En nú er
svo komið að kapitalisminr.
glímir við kommúnismami. Ég
er sannfærður um að komm-
únisminn verður sigursæil í
þeirri baráttu.