Morgunblaðið - 10.10.1959, Blaðsíða 6

6
MORGViyBLAÐIÐ
Laugardagur 10. oKt. 1959
kveður
Sumar
Þetta er kvöldmynd, tekinn
á Austurvelli í fyrrakvöld —,
þegar loksins kom þurr stund
hér í Reykjavík. Svona hefur
Austurvöilur verið skraut-
lýstur á kvöldin meðfram
gangstígunum. Nú þegar
haustar að, má búast við að
bráðlega verði ljósin tekin
niður. (Ljósm. Ól.K.M.).
smekk fyrir þeim. Eina listin,
sem er seljanleg, auk manna-
myndanna er áróðurlist, —
brosandi stúlkur að aka dráttar-
vélum, og annað þess kyns.
Mikil eftirspurn eftir Lenin-myndum
Samt er aðeins farið að rofa
til. Stalin hafði hræðilegan
smekk og öll þjóðin varð að láta
sér lynda það sem honum geðj-
aðist að. Hann einangraði okk-
ur og lokaði okkur inni frá
meginstraumum vestrænnar
menningar. Nú er búið að hleypa
örlitlu hreinu lofti inn. Sjáið
bara. Fyrir nokkrum árum hefði
ég ekki þorað að hitta yður eins
og núna.
STUNDUM er verið að tala
um það, að daglegt líf manna
í Rússlandi sé orðið frjáls-
legra og eðlilegra, síðan harð-
stjórinn Stalin leið og
Krúsjeff er kominn til valda
með sín O. K.
Ferðamenn, sem Rússland
heimsækja, komast þó fljóttað
raun um það, að ekki er allt
með felldu austur þar. Þegar
vestrænir menn koma til Rúss
lands finnst þeim enn sem fyrr
að þeir séu komnir í annan
heim og öryggislögreglan, hið
skæða kúgunarvopn valdhaf
anna liggur enn sem mara á
fólki.
Fyrir nokkru birti banda-
ríska landfræðitímaritið The
National Georgraphic Maga-
zine langan og ítarlegan ferða
þátt frá Rússlandi eftir próf.
Thomas T. Hammond. M. a.
lýsir höfundur heimsókn sinni
i aðallistasafn Leningrad-borg
Skuldir Rússa við
Bandaríkin
ræddar
WASHINGTON, 30. sept. NTB-
AFP. — Einasta efnahagsmálið,
sem þeir Eisenhower og Krúsjeff
urðu sammála um í viðræðom
sínum í Camp David var að taka
upp að nýju viðræður um upp-
gjörið á skuldum Sovétríkjanna
við Bandaríkin síðan á styrjaldar
árunum, en þá fengu Rússar mik-
ið magn af vörum samkvæmt hin
um svonefndu láns- og leigulög-
um. Douglas Dillon varautanríkis
ráðherra Bandarikjanna sagði frá
þessu á blaðamannafundi í dag.
Samkomulag um þetta atriði mun
stuðla mjög að bættri sambúð og
aukinni viðleitni við að fjarlægja
ýmsar hindranir, sem nú standa
í vegi fyrir frjálsum og friðsam-
legum samskiptum þjóðanna,
sagði Dillon.
Otur skór
útt og inni, fást i næstu
skóverzlun.
ar, og fer hér á eftir kafli úr
frásögn hans.
„Ég eyddi fjórum töfrandi
stundum í safninu, en ég vildi að
ég hefði haft viku. Fagurlega út-
skornir grískir og scytiskir skart-
gripir glitruðu í hvelfingu og
ríkmannlegt málverkasafn hafði
á boðstólum málverk eftir Leon-
ardo da Vinci, Rafael, Rembrandt,
Tizian, Van Dyck og aðra meist-
ara liðinna alda.
Nútímamálverkunum var hol-
litprentunum af nútímamálverk-
um.
— Viljið þér selja mér það?
spurði hann ákafur. Eða gæti eg
fengið að sjá hana?
☆
Ég lofaði að sýna honum bók-
ina síðar um kvöldið. Við hitt-
umst í litlum garði, skammt frá
Neva-fljótinu. Klukkan var næst
— Hvernig myndjr málið þér?
— Vandræðasvipur kom á
hann.
— Ég mála myndir af Lenin,
sagði hann. Eg mála Lenin upp
aftur og aftur, dag eftir dag, og
mánuð eftir mánuð.
— Hvers vegna gerið þér það?
spurði ég.
— Það gefur góðan arð. Ég
fæ 6000 rúblur (um það bil 600
dollara) á mánuði. Sjáið til, það
☆
— Eigið þér við að það sé ekki
lengur hættulegt fyrir Sovét-
borgara að tala við útlendinga?
— Enginn getur verið öruggur,
sagði hann og yppti öxlum. Leyni
þjónustumenn eru í hverjum
krók og kima. Þeir hafa sennilega
séð mig tala við yður, en ég
vona að ég komist ekki í nein
vandræði, ef þeir vita ekki hvað
við höfum verið að tala um. Við
en Stalin - málverkin einskisvirði
að niður í óskreyttum herbergj-
um uppi á lofti. Það voru mál-
verk, sem rússnesku yfirvöld-
in fyrirlitu. Tugir málverka eft-
ir Cézanne, Gauguin,- Van Gaugh,
Matisse og Picasso leiftruðu á
veggjunum. Fyrir framan risa-
L e n i n
vaxið Matisse-málverk stóð mað-
ur, á að gizka fertugur að aldri,
laglegur með dökkt og mikið hár.
— Líkar yður þetta málverk,
spurði ég.
— Já, mjög, svaraði hann. Flest
ir hérna halda að Matisse sé
„úrkynjaður“, en mér finnst verk
hans hrífandi. Sjáið til, ég er lista
maður, þess vegna kem ég hing-
að oft.
Ég sagði honum, að ég hefði
nýlega verið í París, þar sem ég
hefði keypt nýútkomna bók með
um orðin 10, en samt var bjart.
Leningrad er norðar en Juneau í
Alaska og þar er nóttlaust á
sumrin. VinUr minn, listamaður-
inn, grúfði sig yfir litprentan-
irnar.
☆
•— Hér í landi er mjög lítið gef-
i út af bókum um nútímalist á
esturlöndum, sagði hann með
ega. Ég vildi óska að ég fengi
5 mála í þessum stíl.
I er óþrjótandi eftirspurn eftir mál
verkum af Lenin. Hver einasta
skrifstofa, verzlun, skólastofa og
íbúð verður að hafa sína Lenin-
mynd. Fyrir nokkrum árum mál-
aði ég Stalin, en það er ekki leng
ur nein eftirspurn eftir honum.
— Gætuð þér ekki reynt að
mála eitthvað annað en komm-
únistahetjur? spurði ég.
— Stundum geri ég málverk í
nútímastíl, sagði hann, en ég get
ekki framfleytt mér á því. Söfn-
in vilja ekki kaupa þau og ein-
staklingar hafa ekki peninga eða
þroskum með okkur sjötta skiln-
ingarvitið í þessum efnum.
Nokkrum mínútum síðar með-
an við vorum enn að tala sam-
an, birtist lögregluþjónn allt í
einu. Ég vissi ekkert hvar hann
spratt upp og gekk til okkar.
Allt í einu fann ég til ótta. Hafði
einhver verið að njósna um okk-
ur? Yrði vinur minn handtek-
inn
— Skemmtigarðinum er lokað
um miðnættið, sagði lögreglu-
maðurinn. — Þið verðið að fara
út.
skrifar ur.
daqleqq lifmu
3
TFYRRADAG var hringt til Vel-
vakanda frá Rafveitu Reykja-
víkur í tilefni bréfs hér í dáik-
unum um slæma götulýsingu við
Hofsvallagötu. Sagði starfsmað-
ur Rafveitunnar, sem hringdi, að
í sumar hefði verið í athugun að
bæta lýsingu við þessa götu. Það
hefði hins vegar dregizt vegna
þess, að staðið hefði á jarðstreng.
Nú væri þó að rætast úr því og
þarna yrði komið upp auknum
götuljósum mjög bráðlega.
Kvikmynd um starf
Schweitzers
RÁ Akranesi hefur borizt eftir
farandi:
Til Velvakanda
Ég sá í blaði yðar að Alberf
Schweitzer mannvinurinn mikli,
var í Kaupmannahöfn, að taka á
móti verðlaunum kr. 100 þúsund,
og auk þess kr. 50 þúsund, er
honum voru afhent, ágóðahluti af
sýningu kvikmyndar um starf
hans. Væri ekki hægt fyrir eit4-
hvert kvikmyndafélagið hér eða
einhverja menningarstofnun, að
hafa forgöngu um að fá þessa
mynd til íslands til þess að sjá og
kynnast með eigin augum, starfi
þessa mannvinar,
Máski væri hægt að miðla ein-
hverju af sýningarágóða af mynd
inni, sem kæmi í góðar þarfir við
starf hans í Afríku.
Þetta er ábending til þeirra er
hefðu aðstöðu til þess að koma
þessu í framkvæmd.
Virðingarfyllst.
Ó.
HÚSMÓÐIR skrifar:
Kæri Velvakandi!
Ég var að lesa í Morgunblað-
inu um smán kartöflurnar, sem
fleygt er í Þykkvabænum. Okkur
húsmæðrum þykir að vonum
súrt í broti, að heyra um þessar
ráðstafanir. Ágætum íslenzkum
kartöflum er ekið út í flögin af
því þær eru svo smáar að þær
falla niður úr sigti Grænmetis-
verzlunarinnar. í þeirra stað eru
svo keyptar inn útlendar kartöfl-
ur, sem fróðir menn segja að séu
fóðurvara í útlöndum, en ekki
boðnar mönnum. Enda ekki skap
legt hvað mikið gengur úr þe,m.
Nú langar mig til að komi
þeirri tillögu á framfæri við þá
sem öllu ráða í þessum málum.
Látið okkur húsmæðurnar fá
litlu kartöflurnar úr Þykkvabæn
um á annars flokks verði. Við get
um gert okkur og okkar fólki
góðan mat úr þeim, þetta eru t. d.
prýðilegar steikarkartöflur. Ég er
viss um að margri húsmóður-
inni mun líkt farið og mér, að
hún vilji heldur gómsætan smá-
vaxinn íslandsrauð heldur en -r-
lendan kartöflugraut, sem fleygja
verður helmingnum af.
Með þökk fyrir birtinguna.
Húsmóðir í Kópavogi.