Morgunblaðið - 22.10.1959, Síða 16

16
ÍUORCVP/BLAÐIÐ
Fimmtudagur 22. okt. 1959
Lögregluþjónninn staðnæmdist
framan víð eina rdyrnar. Fanga
vörður stóð skyndilega hjá þeim,
eins og honum hefði skotið upp
úr gólfinu. Það var gildvaxinn,
góðlegur maður, með yfir.skegg.
Lögregluþjónninn rétti honum
heimsóknarskírteinið.
Hin þunga hurð var opnuð, en
lokaðist jafnskjótt að baki Verrh
Hún stóð andspænis Anton.
Hann hafði legið á bálk sín-
um, en stökk á fætur, þegar hún
kom inn. Hann var í hrukkótt-
um brókum og í skyrtu, sem var
óhneppt um hálsinn og með upp-
brettum ermum. Uppnám siðustu
daga var ekki á honum að sjá.
Hann var enn útitekinn í framan
og þegar hann brosti, skein í hvít
ar tennurnar. Hann brosti þegar
hann sá hana.
Vera gleymdi samstundis, hvar
hún var stödd. Hryllingurinn við
klefann var horfinn. Það eitt
fannst henni kynlegt, að Anton
kom ekki á móti henni. Hann
stóð framan við bálkinn og
hreyfði sig ekki. Hann rétti henni
meira að segja ekki höndina.
Hún gekk til hans og þá mælti
hann:
„Verneuil hefur skýrt mér frá
heimsókn þinni. Þakka þér fyr-
jr, að þú ert komin".
Nú skildi hún. Hingað til og
jafnvel á þessari stundu vissi
hann ekki, að hún var sannfærð
uon sakleysi hans.
Hún rétti handleggina að hon-
um.
Nú kom hann til móts við hana,
eins og hann vildi segja: Leiðin
er löng. Þessi klefi er ekki eins
lítill og hann sýnist. Hann tók
um hendur hennar. Hann kyssti
á hægri hönd hennar, síðan á þá
vinstri og svo aftur á þá hægri.
Hún vissi ekki ennþá, hvað
hún átti að segja. Loksins rauf
hún þögnina.
„Sewe kom því í kring, að ég
mætti heimsækja þig“.
„Sewe?“
„Já. Við vorum hjá Verneuil í
gær. Ég átti að skila til þín frá
honum, að þú ættir ekki að vera
áhyggjufullur, því hann myndi
bráðum losa þig út héðan“.
„Það var honum líkt“. Og með
kæfðri rödd endurtók hann: —
„Það var honum mjög líkt“.
Ég átti að spyrja þig, hvaða
málafærslumanns við við ættum
að snúa okkur til“.
,Ekki til neins. Ég get varið
mig sjálfur". Málrómurinn var
nærri því önugur. Hann leit í
kringum sig. „Fáðu þér sæti“.
Hann benti á lítinn stól, sem
stóð hjá litlu, óhefluðu borði. —
settist á bálkinn.
„Segðu Sewe, hve ég er hon-
um þakklátur. Það er ekki ein-
göngu vegna þess, að hann trúir
mér auðsjáanlega. Ég er ekki
hissa á því. í frumskógunum virð
ast þeir þekkja fjölda manna,
enda þótt þeir lifi að mestu inn-
an um górillaapa, eða einmitt
þess vegna“. Hann studdi olnbog
unum á hnén og horfði á Veru.
Barnagummíbuxur
Við höfum nú fengið 6 nýjar tegundir af barna-
gúmíbuxum, sumar með silki utan yfir, og einnig
smelltar, sem má sjóða.
Buxurnar eru mjög smekklegar í mörgum stærðum
og litum, og verðið aldrei jafn lágt, eða frá 16,50 stk.
í dag, nota allar mæður gúmmíbuxur á börn sín frá
fæðingu, það bæði eykur hreinlæti, og sparar þvott
fyrir móðurina.
Buxurnar eru þunnar og með Ioftgötum, og eru því
ekki til óþæginda fyrir barnið.
Mæður, kynnið yður úrval okkar af
barnagúmm íbuxum.
Snyrtivöruúrvalið er hjá okkur.
Þér eigið alltaf leið um Laugaveginn.
ClausensbúÖ
Snyrtivörudeild — Laugavegi 19
„Mér þykir meíra um það vert,
að ég get nú loks skýrt fyrir
þér------“.
„Hvað ætlar þú að skýra fyrir
mér?“
„Hvers vegna ég var hjá
Zentu?“
Hún var hissa á, að henni
heppnaðist að hlæja. Hann horfði
spyrjandi á hana.
„Ég veit aðeins, hvers vegna
þú varst ekki með henni“, sagði
hún.
„Hvernig þykist þú vita það?“
„Sewe sagði, að það væru tii
menn, sem gera ekki ákveðna
hluti — enda þótt þeir geti gert
annað. Ég veit, að það var ekkert
samband á milli ykkar Zentu.
Ég veit það — af því að ég veit
það“.
Nú skein í allar tennurnar á
honum. Áður hló hún, nú hló
har.n. Þau tóku bæði eftir því,
hve það var merkilegt. Hann sat
í fangelsi, ákærður fyrir þátttöku
í morði. Þau sátu hvort á móti
öðru í þröngum klefa, þar sem
sólin skein aðeins inn gegnum
þröngan glugga hátt uppi á vegg.
Hve margir fangar höfðu dvalið
innan þessara fjögurra veggja?
Á hurð og veggjum voru rispuð
strik. Fangar höfðu rispað þau
með’ skeiðum. Áttu þau að
merkja daga, vikur, mánuði eða
jafnvel ár? Þau gátu ekki hugs-
að um það nú. Þau hugsuðu að-
eins um það, að þau treystu hvort
öðru og að saman væru þau
sterkari en stálhurðirnar með
rimlagatinu.
„Þá er allt gott“, sagði hann.
Hún hristi höfuðið.
„Þú tekur of létt á öllu, Anton.
Það, sem þú, ég og Sewe vitum,
er ekki nægilegt. Við verðum að
sannfæra Verneuil".
Svipur hahs varð myrkur og
örið á enni hans þrútnaði.
„Það er ekki fyrir fjandann að
sannfæra Verneuil* sagði hann‘„
„Ef Zenta væri á lífi —. En Zenta
er dauð. Hún getur ekki sagt
honum sannleikann. Hún ætlaði
að telja mig á að hjálpa sér til
að flýja“. ,
„Verneuil veit það. Hann álít-
ur, að það mæli gegn mér“,
„Af því að hann veit ekki
meira. Hann hyggur, að hún hafi
hvatt mig til að koma sér úr
landi, af því að ég hafi verið í
vitorði með henni. í raun og
veru ætlaði hún að láta mig hafa
mikla fjárupphæð, og þegar ég
hafnaði því, ætlaði hún að nefna
mér nafn tilræðismannsins.
Snöggvast kom sú freisting að
mér, að hjálpa henni“.
„Hvers vegna hefur þú ekki
sagt Verneuil þetta?“
„Af því að hann myndi álíta
það upþspuna. Það komst ekki
svo langt, að hún nefndi mérnafn
mannsins, sem ætlaði að skjóta
Sewe“. Hann strauk sér yfir
ennið. „Ég vfit það ekki, Vera,
en mér finnst það, sem hefur kom
ið fyrir þessa síðustu mánuði, sé
allt samofið. Tilboðið, sem Dela-
porte gerði Hermanni — Her-
mann og Zenta — tiuraunin til
að láta mig fremja meinsæri —
málaferlin — Lúlúa — morðið í
garðinum— tilræðið við Sewe —
handtaka mín“. Hann stóð upp og
leit upp að litla glugganum á
veggnum, eins og hann væri að
búast við, að skýringin kæmi inn
um hann með sólarbirtunni. —
„Segðu Sewe, að hann þurfi að
athuga árásina, sem gerð var á
líf hans“. Hann talaði nú með
miklum alvöruþunga. „Sár-
bændu hann um, að gera það mín
vegna. Spurðu mig ekki, hvers
vegna — ég gæti ekki svarað þér
því — en ég er þess fullviss, að
sakleysi mitt verður sannað á
þeirri stundu, er þeir finna mann
inn, sem miðaði byssunni á
Sewe í frumskóginum".
Hún stóð upp til þess að ganga
til hans.
Lykillinn marraði í skráargat-
inu.
Hún gat aðeins rétt honum
höndina.
Hann mælti, um leið og hann
afsakaði gleymsku sína:
„Hvernig líður börnunum?“
„Þeim líður vel, þau eru að
spyrja eftir þér“.
„Gerðu þau róleg, Vera“.
Því næst gekk hún 1 flýti til
baka eftir ganginum.
Þegar hún kom heim, sagði
stúlkan henni, að Sewe prestur
hefði hringt tvisvar.
Fáum mínútum síðar hringdi
síminn.
„Getið þér skilið börnin ein
eftir í sólarhring hjá stúlkun-
um?“ spurði Sewe.
Er hún játaði því, mælti hann:
„Látið þér Ofan í litla ferða-
tösku. Ég hitti yður eftir klukku
stund á flugvellinum“.
Skrúfurnar á tveggja hreyfla
flugvélinni voru farnar að snú-
ast, þegar Vera kom á flugvöll-
inn. Sewe tók í hönd hennar og
leiddi hana þegjandi að göngu-
brúnni.
„André Mártin hefur boðið
mér að heimsækja sig“, sagði
hann, þegar vélin lyfti sér til
flugs yfir Leopoldville. „Þér vit-
ið, að hann á námur á Kasai-
svæðinu. Hann er formaður fé-
lagsins, sem hefur stjórn ný-
lendu minnar með höndum. —
Hann sagðist ætla að tala við
mig um örlög nýlendunnar —“
Hann þagnaði. ,,Ég skýrði hon-
um frá því, að ég vildi eiga sam-
talið við hann í vitnis viðurvis‘t“.
Vera roðnaði.
„Og þér hafið kosið mig til
þess, Sewe prestur?“
Presturinn snerti léttilega
hönd hennar.
„Það er ekki eingöngu vegna
þess, að ég treysti yður, frú
Wehr. Ég er sannfærður um, að
árásin á líf mitt og örlög Antons
eru í sambandi við nýlendu
....gpariö yðui hlaup
á milli naaj-gra vcrzkura1-
«0L
óm
«WI!
- Austurstrseti
sfilltvarpiö
a
t
u
Andi, sem hefur verið ásakað- IDepil litla, leggst dapur til hvíld-
ur fyrir að stríða hænsnunum, ar í kofanum sínum. En ærsla-
þegar hann var aðeins að hjálpa fenginn hvolpurinn lætur hann
ekki hafa nokkurn stundlegan. ara sinn með því að klifra upp
frið. Andi reynir að forðast kval-1 á stóran stein, sem stendur fyrir j
Flmmtudagur 22. október:
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Tónleikar. — 8.30 Fréttir. — 8.40
Tónleikar. — 10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp. (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
12.50—14.00 „A frívaktinni“, sjómanna*
þáttur (Guðrún Erlendsdóttir).
15.00 Miðdegisútvarp. — (16.00 Fréttir,-
tilkynningar). — 16.30 Veðurfr.
19.00 Tónleikar. —- (19.25 Veðurfr.).
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Frásaga: Finnska ævintýrið
(Njörður P. Njarðvík, stud. mag.)
21.00 Tónleikar: Gúnther Arndt-kór-
inn syngur þýzk þjóðlög. Gunther
Arndt stjórnar.
21.30 Utvarpssagan: Garman og Worse
eftir Alexander Kielland. XX.
lestur (Séra Sigurður Einarsson).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: ,,Ef engill ég væri"
eftir Heinrich Spoerl. VII. lestur
(Ingi Jóhannesson).
22.30 Frá tónleikum Sinfóníuhljómsveit
ar Islands í Þjóðleikhúsinu 6. þ.
m. Stjórnandi Wilhelm Brúckner-
Rúggeberg.
Sinfínía nr. 3 í Es-dúr op. 55 (Ero
ica) eftir Beethoven.
23.20 Dagskrárlok.
Föstudagur 23. október
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn — 8.05
Tónleikar. — 8.30 Fréttir. — 8.40
Tónleikar. — 10.10 Veðurfr.).
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 FréttiT
tilkynningar).
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
15.00 Miðdegisútvarp. — (16.00 Fréttir
og tilk.). — 16.30 Veðurfregnir.
19.00 Tónleikar. — (19.25 Veðurfr.).
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Erindi: Barnaverndin (Lára Sig-
urbjörnsdóttir).
20.50 Tónleikar: Fritz Kreisler leikur
fiðlulög.
21.05 Frásaga: Sagan um Grétu frænku
(Sigurður Magnússon fulltrúi).
21.30 Tónleikar: Tilbrigði í B-dúr op.
82 nr. 2 eftir Schubert. Paul Bad-
ura-Skoda og Jörg Demus leika
fjórhent á píanó.
21.40 Erindi: Clmenceau og Versala-
samningurinn (Baldur Bjarnason
magister.
22.00 Fréttir og veðurfregnlr.
22.10 Kvöldsagan: „Ef engill ég væri“
eftir Heinrich Spoerl. VIII. lest-
ur (Ingi Jóhanneáson).
22.30 I léttum tón:
a) Line Renaud syngur frönsk lög
b) Hljómsveit Melachrimos leikur
óperettulög.
23.00 Dagskrárlok.