Morgunblaðið - 26.07.1960, Blaðsíða 16

16
MOKGVTSnT 4D1B
Þriðjudagur 26. júlí 1960
PATRICIA WENTWORTH
Qomlor syndir
- 28
— Hún hefði auðvitað orðið af-
skaplega auðmýkt og þá senni-
lega jafnframt afskaplega reið.
Frank kinkaði kolli. Og jafn-
framt hefði James líka orðið frá
sér og hefði hæglega getað dott-
ið í hug, að hún væri að syrgja
biessaðan gamla kærastann.
Hugsum okkur nú, að hann hafi
séð Pippu Maybury ganga niður
eftir garðinum, þarna um nótt-
ina og haldið, að það væri Car-
mona — og það er vel hugsan-
legt, því að gluggarnir á fata-
herberginu hans snúa þannig —
og ég býst ekki við, að þær séu
svo sérlega ólíkar tilsýndar í
næturmyrkrinu, enda er af-
brýðissamur maður ekki sérlega
eftirtektarsamur, ef í það fer. Og
hann hefði getað farið á eftir
henni — nei, annars, það gengur
ekki, Því að hann hefði orðið að
verða á undan á staðinn og vera
búinn að reka Field í gegn áður
en Pippa komst þangað. Þetta
var leiðinlegt; mér fannst þetta
geta komið svo laglega út hjá
mér.
Maud Silver horfði íhugul á
einhver forkunnarljótan ind-
verskan kopargrip, sem stóð á
arinhillunni, rétt til hægri við
Frank Abbott. Hún hefði vel
getað verið að hugsa um, hversu
hræðilega hann færi við um-
hverfið, en það var hún bara
ekki. Hún var, sannast að segja,
að velta því fyrir sér, hvort hún
ætti að láta uppskátt um sitt eig-
ið álit á málinu. Loks komst hún
að þeirri niðurstöðu, að það gæti
hún eins vel gert. Með ofurlít-
inn hósta sem formála, sneri hún
sér að Frank og sagði :
— Getur þér ekki dottið í hug,
að Alan Field hafi átt að hitta
einhvern annan á undan frú
Maybury ? Ef saga hennar er
sönn, sem mig grunar hún sé,
-fcaíwr eúihyer yerið barna á un^-,
an henni. Þessi persóna, sem við
verðum að ætla, að sé morðing-
inn, kann að hafa átt stefnumót
við Aian — eða þá komið óboð-
inn. Hann — eða hún '— getur
hafa séð ijós í skúrnum og far-
ið að athuga, hver þarna væri....
eða þá hann hefur elt hr. Field
þangað.
Frank leit snöggt til hennar.
— Hefur þú nokkra ástæðu til
að halda, að hann hafi verið elt-
ur ? Ef svo er, höfum við þriðja
grunaðan, ungfrú Darsie Anning
Þegar við vorum að tala um Car-
dozo, kom það fram, að Alan
Field hlyti að hafa læðzt út úr
húsinu á einhvern hátt, eins og
Marie Bonnet gerði, úr því að
ungfrú Anning læsti dyrunum
og gekk að því vísu, að allir væru
komnir inn. Ef hún hefur litið
út um gluggann, hefur hún vel
getað séð hann fara og ákveðið
að fara á eftir honum. En þá er
bara spurningin, hvort hún hef-
ur gert það, og hvort nokkur
hefur séð til hennar. Þú manst,
að Marie Bonnet sagði eitt ein-
kennilegt, þegar að við vorum
að spyrja hana. Colt hafði ver-
ið að ganga á hana um þessa
fjarverusönnun, sem hún var að
gefa Cardozo. Hafði hún raun-
verulega komið út aftur og far-
ið til hans, eftir að hún hafði
farið inn í húsið ? Hafði hann
nokkuð lagt að henni að segja,
að svo væri ? Gat hún ekki átt
á hættu að missa atvinnuna með
því að játa það ? En hún var
þarna sakleysið uppmálað. Væri
það kannske ekki skylda hennar
að vera hreinskilin við lögregl
una ? Ogf auk þeás væri vinna
hennar svo mikils virði, að
frú Anning myndi hugsa sig um
tvisvar áður en hún losaði sig
Við hana. Nei, nei, hún væri ekk
ert hrædd um að missa atvinn-
una.... Nei, það gefur annars
enga hugmynd um þetta þó að
in augum...örugga, undirförla og
COSPER
J
2105
— Hugsaðu þér! 1 strætisvagninum heim kvöld stóð maður
bak við og las í hlaðinu minu allan tímann!
kióka...æ, ég finn ekki rétta
orðið til að lýsa henni, en það
var eitthvað í þessa átt. Ég hugs-
aði nú ekki mikið út í þetta
strax....því að stelpan er alltaf
með einhvern leikaraskap... en
hvenær sem mér dettur það í
hug, fer ég að geta mér til um,
hvort hún hafi nú kannske eitt-
hvert tak á ungfrú Anning —
eitthvað meira en þetta, sem hún
heyrði hana tala um, að hún
„gæti drepið hann‘. Ég bjóst nú
við, að hún mundi koma með
það, þegar hún var spurð, en
það gerði hún einmitt ekki, og
það fannst mér einkennilegt.
Maud Silver svaraði engu en
'hélt áfram að prjóna. Eftir
nokkra þögn, lét hún þess getið,
að nú hefði Frank komið með
fjóra grunaða til að velja úr, og
ekki virtist annað vanta en næg-
ar sannanir til þess að geta tek-
ið einhvern þeirra fastan.
Frank leit til hennar íbygginn.
— Finnst þér skortur á slíkum
sönnunum, hvað Pippu May-
bury snertir ?
XXVI.
Tvö atvik gerðust rétt eftir há
degisverðinn. Maud Silver fór
heim í herbergið sitt, til að
sækja bandhespu, sem hana
vantaði, og James Hardwick
fór út að aka með konu sinni.
Carmona hafði komið að honum
í bókarherberginu, þar sem hann
sat við skrifborðið. Þegar hún
kom inn, leit hann upp og tók
eftir því, hve föl hún var. Náföl,
vægast sagt. Og það var ekki
þessi gagnsæi fölvi, sem hann
hafði tekið eftir þegar hann sá
hana í fyrgta sinn, heldur ve-
sældarlegur fölvi og dílarnir
undir augunum voru likastir
marblettum. Hún lagði aftur
hurðina á eftir sér og hallaðist
síðan upp við hana. Svo sagði
tuft, légt og hægri «i-..JaiB£5»xi?
getum ekki haldið svona áffam;
ég verð að tala við þig.
Hann lagði frá sér pennan. -
Sumt er betur ósagt, finnst þér
ekki ? Því minna sem þú veizt,
því minna veit ég, og því minna
sem við tölum um það, sem við
vitum eða vitum ekki, eða gizk-
um á, eða ímyndum okkur...
því betra.
Stundarkorn hugsaði hún —
en vissi ekki um hvað. Kannske
að hann ætlaði að fara að gera
tilraun til að nálgast hana.. nei,
hún vissi það ekki...
James Hardwick stillti sig.
Hann gat gripið hana í fang sér
og sagt. „Hvers vegna líturðu
svona út ? Er heimurinn alveg
að forganga, þó að Alan Field
sé dauður ? Skiptir hann svona
miklu máli ?“
En hann sagði ekkert.
Ef hún hefði haft einhverja
veika von um, að hann segði eitt-
hvað, sem gæti dregið úr
hræðslu hennar þessari skelf-
ingu, sem virtist óumflýjanleg,
þá brást sú von. Svipurinn á
James var hörkulegur, og engr-
ar huggunar þar að vænta. Hún
sagði — og röddin var máttlaus :
En...ég verð... ég get ekki hald-
ið svona áfram...
Hann horfði á hana þegjandi
og hleypti brúnum Ef hún verð-
ur...já, þá verður hún sjálfsagt
...og það væri betra að hún tal-
aði við hann en nokkurn annan.
Þetta hús var ekki heppilegasti
staðurinn til að tala um þetta,
þar sem allir voru á öfuga end-
anum, og alls konar misskilning-
ur gat af því hlotizt. Hann ýtti
frá sér stólnum og rétti úr sér.
— Gott og vel, ef þér finnst
þess þurfa. Ég held nú, að betra
sé að tala ekkert um það, en ef
ekki verður hjá því komizt
skaltu heldur tala við mig en
aðra. Bara ekki hérna, þar sem
fólkið er alltaf á þeytingi út og
inn, og lögreglan getur komið
þjótandi á hverri stundu. Ég
ætla að taka bílinn og svo getum
við ekið út eftir strandveginum.
Það er fjandans heitt þar, en að
minnsta kosti liggur þar enginn
á hleri. Náðu þér í hatt.
Það voru engar ýkjur, að heitt
væri i veðri. Hvergi skuggi, og
sólin hellti geislum sínum yfir
þau. Þegar þau voru komin al-
mennilega út fyrir þorpið, sagði
hann. — Ef ég ek á fjörutíu get-
ur mrður kannske haft ofurlít-
inn svala.
— Já, en ég get ekki talað,
sagði Carmona, — ef þú ferð svo
hratt.
Hann brosti allt í einu. — Mér
þykir þú vera orðin gamaldags.
Fjörutíu mílur er hreinasta ó-
vera. Þú vilt kannske heldur
hafa það milli fimmtán og tutt-
ugu ?
Hún fann, að hún róaðist of-
urlítið. Hraðamælirinn seig nið-
ur í tuttugu og fimm. Sólin var
glóandi heit, en samt var nú of-
urlítil gola. Hún sagði:
— Ég verð að fá að vita þetta,
James. Mér líður verr og verr,
og þoli þetta ekki lengur. Þú
verður að segja mér það. Hvar
varstu á fimmtudagsnóttina ?
— Hvar var ég ?
— Já.
— Hvað áttu við ?
— Ég vaknaði og þá varstu
ekki inni. Ég fann það á mér, að
eitthvað hræðilegt væri um það
bil að gerast. Einhver kom
hlaupandi....utan af klettunum.
Ég fór á fætur og leit inn í fata-
herbergið og þar varstu ekki.
Svo fór ég fram á stigagatið og
par slóð Síppa vg hélt sér j stólp
ann. Kjóllinn hennar var allúF
gegnvættur í blóði. Við fórum
inn í herbergið hennar. Alan
hafði verið að kúga af henni
peninga. Hún fór niður í bað-
skúrinn til þess að fá honum
perlurnar sínar, og datt þar yf-
líkið af honum, kylliflötum.
Þannig hafði blóðið komið í kjól
inn.
— Já, mér skilst eftir lögregl-
unni, að hún hafi skýrt þann-
ig frá þessu. Trúir þú þessari
sögu hennar ?
—Já, það geri ég. Hún var
ekki í því ástandi þarna um nótt
ina, að geta búið til neinar sög-
ur sjálf. Ef hún hefði sjálf rek-
ið hann í gegn, hefði hún trúað
mér fyrir því. En lofðu mér að
halda áfram sögunni. Við brennd
um kjólinn hennar og sokkana.
Hún var í strigaskóm, sem hægt
var að þvo. Við höfðum enga
hugmynd um blóðblettina á
stigarenningnum. Héldum við
hefðum hreinsað allt, sem
'hér um bil hálftíma. Þegar ég
kom aftur inn til mín, varst þú í
rúminu sofandi. Eða, ég veit
ekki betur; kannske hefurðu
bara látizt vera það.
Hún horfði ekki framan í hann
heldur á hendur hans, sem voru
stöðugar á stýrinu, og beið eftir,
að hann segði eitthvað. Þegar
það varð ekki, tók hún til máls
aftur og með ákafa, sem hann
hafði aldrei vitað dæmi til fyrr
hjá henni: — Hvar hafðir þú ver
ið ? Og hvað hélztu, að hefði
orðið af mér ? Þú varst hvorki
í þinu herbergi né mínu. Hvar
varstu meðan ég svaf ? Og á eft-
ir, meðan ég var inni hjá Pippu?
Við vorum þar saman, og fórum
svo niður til að brenna kjólinn
hennar. Hvar varst þú og hvar
j hélztu, að ég væri ? Ég verð að
; fá að vita það.
Hann svaraði, án minnstu
svipbrigða : — Það er stundum
betra að vita oflítið en ofmikið.
Þetta, sem hún hræddist mezt,
þetta sem hún vildi ekki horfa
á, kom óðum nær. Gegn um all-
an hitann, sem nú var, fann hún
kuldann af því. Röddin varð
máttlaus, og hún sagði hvísl-
andi :
— Hvað áttu við ? Æ, James...
Hann hló. Ég á við nákváem-
; lega það, sem ég sagði. Þegar
• maður er spurður margra spurn-
‘ inga af lögreglu eða slíku fólki,
f getur það stundum verið hent-
' ugt að segja sannleikann og
snuða djöfulinn með því einu
að segja, að maður viti ekki það,
sem spurt er um.
Carmona sagði : — Ég verð að
fá að vita það !
12.00
12.55
15.00
16.30
19.25
19.30
19.40
20.00
20.30
n
a
r
L
á
ó
— Ekki stoppa hann Markús.
Lofaðu honum að veiða eí hann
langar til þess
— Fljótir drengir! Kornið
myndavélunum fyrir. Við verð-
um hér og tökum myndina!
— Þetta verður stórxín frétt!
— Ég hefi aldrei séó annað eins
órkostlegur.
SUUtvarpiö
Þriðjudagur 26. júlí
—10.20 Morgunútvarp (Bæn. —
8.15 Tónleikar — 8.30 Fréttir —
8.40 Tónleikar — 10.10 Veðurfr.).
Hádegisútvarp.
,,A ferð og flugi": Tónleikar
kynntir af Jónasi Jónassyni.
Miðdegisútvarp.
(Fréttir kl. 15.00 og 16.00).
Veðurfregnir.
Veðurfregnir.
Erlend þjóðlög.
Tilkynningar.
Fréttir.
Hafnarvist Verðandimanna-þriðja
erindi (Sveinn Skorri Höskulds-
son magister).
Schubert-tónleikar:
a^ Forleikur að „Töfrahörpunni".
b) Manson^ur.
c) Drottinn er mitt traust, H.
sólmur. ^
d Smalinn á klettabrún.
Flytjendur: Diana Eustrati, alt,
Margaret Ritchie, sópran, Mich-
ael Raucheisen, og Georg Mal-
colm, píanó, Gervase de Peyer,
klarinetta, og fílharmoníuhljóm-
sveitin í Berlín undir stjórn
Fritz Lehmanns.
Utvarpssagan: ..Djákninn í Sand
ey“ eftir Martin A. Hansen; IV,
(Séra Sveinn Víkingur þýðir og
les).
Fréttir og veðurfregnir.
Iþróttir (Sigurður Sigurðsson).
Lög unga fólksins (Kristrún Ey-
mundsdóttir og Guðrún Svafars-
dóttir).
Dagskrárlok.
21.30
22.00
22.10
22.25
8.00—
12.00
12.55
15.00
16.30
19.25
19.30
19.40
20.00
20.30
21.00
21.25
21.45
22.00
22.10
22.30
Miðvikudagur 27. júlí
10.20 Morgunútvarp (Bæn. —
8.15 Tónleikar. — 8.30 Fréttir. —
8.40 Tónleikar. — 10.10 Veðurfr.)
Hádegisútvarp.
„Við vinnuna“: Tónleikar.
—16.30 Miðdegisútvarp.
Fréttir kl. 15.00 og 16.00).
Veðurfregnir.
Veðurfregnir.
Operettulög.
Tilkynningar.
Fréttir.
Ný viðhorf í viðskiptamálum
Vestur-Evrópu — síðara erindi
(Dr. Magnús Z. Sigurðsson).
Tónleikar: Kammertónverk eftir
Richard Strauss: Sónata fyrir
knéfiðlu og píanó í F-dúr op. 6.
— Joseph Schuster og Friedrich
Wúhrer leika.
Erindi: Launajafnrétti karla og
kvenna (Herdís Olafsdóttir hús-
frú á Akranesi).
Píanótónleikar: Magnús Blöndal
Jóhannsson leikur Arabesku eftir.
Schumann og Pólónesu í cís-moll
eftir Chopin.
Fréttir og veðurfregnir.
Kvöldsagan: „Knittel" eftir Hein-
rich Spoerl, III (Fríða Sigurðsson
þýddi. — Ævar Kvaran leikari
les).
,,Um sumarkvöld": EUa Fitzger-
ald, Tino Rossi, Ingrid Almquist,
Sigurður Olafsson, Darlene Ed-
wards, Ralf Roberts, Dinah
Shore, Tommy Steele og Laurindo
Almeida skemmta.