Morgunblaðið - 29.07.1960, Blaðsíða 13

Föstudagur 2? júlí 1960
Monrrxm 4nio
13
Meirihluti þjóöarinnar er
á móti dragnótaveiÖum
JÓN Eiríksson í Hafnarfirði skrif
ar í Morgunblaðið í dag greinar
stúf um dragnótina, og víkur þar
nokkrum orðum ag samtali okk-
ar Jóns Jónssonar fiskifræðings
í útvarpinu fyrir nokkru síðan
um þessi mál. Ég er honum
sammála um það, að mál þetta
er ekki hlátursefni, enda hló ég
ekki í umrætt skipti, svo Jón get
ur þess vegna endurskoðað hlát.
urgreiningu þá, sem hann virð-
ist hafa gert að samtalinu loknu.
Jón telur upp þrjá báta, sem
hafi fengið nokkurn afla kvöld-
ið sem lokað var og þeir urðu
að hætta veiðum hér í flóanum.
Vesalings mennirnir, þá hafa
þeir átt bágt, en það breytir ekki
þeirri staðreynd, að upp var
skafin hver branda í botnvörpu
og dragnót, $em kom hér í innan
verðan flóann. Önnur veiðarfæri
þýddi ekki að reyna nema blá
vetrarvertíðina. Þetta breyttist
strax eftir friðunina eins og all-
ir vita, sem á annað borð vilja
vita það.
Hvað viðvíkur bátafjöldanum
vil ég taka það fram, að nefnd
dragnótarmanna, sem gekk með
bænaskrá fyrir ráðherra, taldi
vera 84 báta hér við flóann, sem
gætu hafið dragnótaveiðar.Varla
hafa þessir menn verið að
skrökva að ráð'herra.
Jón spyr: „Til hvers er verið
að vernda og rækta og hver á
að njóta ávaxtanna". Því er fljót
svarað. Við höfuð notið ávaxt-
anna af friðuninni, við njótum
þeirra í nútíð og framtíð ef rétt
er að farið. Jón heldur áfram:
„Finnst mönnum, að bóndi, sem
ræsir fram og ræktar í átta ár,
beri nafnið búhöldur með sanni,
ef hann að þeim tima liðnum
lætur allt fara í auðn“? Nei, það
þætti víst engum gott og hér
erum við komnir að kjarna máls
ins. Það væri álíka viturlegt að
ráðast nú, eftir aðeins 8 ára frið
un á miðin kringum landið með
dragnót, eins og ef bóndi réðist
á það, sem hann hefði ræktað
í átta ár og eyddi þar og dræpi
meirihlutann af þeim bústofni,
sem hann væri að koma sér upp
og eyddi og spillti ræktuninni.
Fyrir nokkru síðan skrifaði
Sigurjón Einarsson, skipstjóri,
sá mæti maður, grein í Morgun-
blaðið um dragnótina. Ræddi
hann þar meðal annars um fæðu
skortinn, sem verið er að reyna
telja mönnum trú um að fiskur-
inn búi við. Benti hann meðal
annars á það, að hér í flóanum
hafi verið svo mikið af bolfiski,
þegar botnvörpuveiðar hófust
hér, að enskir voru í vandræð-
um með að ná í flatfiskinn, sem
þeir hirtu eingöngu, og urðu bvi
að henda ógrynnum af þorski og
ýsu. Nóg æti virtist íiskurinn
hafa haft þá, því frá upphafi hef
ur fiskur héðan úr flóanum þótt
úrvalsvara.
Jón talar um menn og hrepps
félög, sem fjallað hafi um drag-
nótamálið og lítið gott haft til
þess að leggja. Já, málið hefur
mætt mikilli andúð, svo mikilli,
að yfirgnæfandi meirihlut lands
manna mun á móti því. Það hef-
ur verið reynt að læða því inn
að sveitamenn, sem ekkert vit
hefðu á málinu og í raun og veru
ekkert varði uki það, séu að gera
samþykktir. Það er regin mis-
skilningur, að bændur og búa-
lið varði ekkert um hvernig með
fiskimiðin farið, þeii eiga sína
afkomu undir því, ef ekki beint
þá óbeint.
Meiriihluti stjórnar Fiskifélags
íslands virðist leggja á það ofur
kapp, að koma dragnótinni í
gang. Eftir að hafa fengið ein-
dregin mótmæli gegn dragnót
'héðan af Akranesi í vor, bjóst
víst enginn við að Fiskifélagið
leitaði aftur umsagnar Akurnes-
inga um málið. En viti menn,
fyrir nokkru síðan skrifaði
Fiskifélagð nokkrum aðilum hér
bréf og leitaði umsagnar þeirra
um opnun Faxaflóa fyrir drag-
nót, að undanskildum nokkrum
smáskikum. Svar skyldi berast
innan örfárra daga. Hvers konar
vinnubrögð eru þetta? Á þess-
um árstíma eru menn mikið fjar
verandi af ýmsum ástæðum og
getur verið ómögulegt að ná
saman fundum og er því alveg
ósæmilegt að heimta svar svo að
segja um hæl. Eða var það til—
gangurinn að menn hefðu ekki
ráðrúm til að svara? Spyr sá,
sem ekki veit. En þeir smáskik-
ar, sem í tillögum þessum er
ætlað að vera friðuðum, breyta
í engu afstöðu Akurnesinga um
þetta mál.
Níutíu og niu af hundraði Ak-
urnesinga, að minnsta kosti, er
á móti því að leyfa dragnótaveið-
ar í landhelgi. Þetta er þeirra
afstaða, hvort sem mönnum lík-
ar betur eða verr.
Læt ég svo útrætt um þetta
dragnótamál.
Akranesi 27. júlí.
Guðm. E. Guðjónsson.
Athugasemd við
athugasemd
í MBL. 27. þ.m. var birt athuga-
semd frá undirrituðum vegna frá
sagnar blaðsins af atburðinum,
þegar bifreið Ferðafélags íslands
valt á hliðina í Krossá., Með
þeirri athugasemd vildi ég gagn-
rýna fréttina og leiðrétta nokkr-
ar rangfærslur að mér þótti.
Blaðamenn Mbl. rnunu hafa heyrt
það á mér, að eitt af því sem mér
fannst vera fært vel í stílinn var
frásögn blaðsins af framgöngu
Heiðars Steingrímssonar við að
koma öllu á þurrt. Hélt ég satt að
segja, að Heiðari væri lítill greiði
gerður með þeim bla^, sem var á
frásögninni, en það mun þó vera
misskilningur hjá mér, þegar lit
ið er á yfirlýsingu Heiðars í Mbl.
í gær.
Ég vil taka það mjög skýrt
fram, að framganga Heiðars við
að koma fólki og bíl á þurrt var
með miklum ágætum og hana ber
að þakka. Einnig ber að þakka
farþegum í bíl Heiðars og bíl-
stjórum og farþegum fleiri bíla,
sem tóku á móti fólkinu og hlúðu
að því sem var blautt.
Hinn ónafngreindi „sjónar-
vottur“ blaðsins bendir mér á, að
ég hafi ekki birt þakkir opinber-
lega. Ég þakka ábendinguna, en
verð jafnframt að játa, að ég
var í önnum dagsins ekki einu
sinni farinn að þakka Heiðari
persónulega, vona ég samt, að
Heiðar hafi ekki gengið að því
gruflandi, að þakkarhug muni ég
hafa borið til hans og þeirra sem
aðstoð veittu.
í fréttinni af atburði þessum
og einnig í „þakkarávarpi“ Jóns
Eyþórssonar kemur fram lítið
dulin ásökun í garð bílstjórans,
sem ók bílnum, um að hann hafi
farið óvarlega, ég vil benda á,
að þessi bílstjóri hefur ekið þess-
um bíl í allt sumar í Þórsmerkur-
ferðum án þess að honum hafi
hlekkst á og ég var vitni að því
að hann ráðgaðist við aðra bíl-
stjóra um hvar bezt mundi vera
að fara yfir í þetta skipti. Ég
mundi síðast af öllu vilja ásaka
hann um glannaskap eða óvar-
kárni, en öllum getur hlekkst á.
Óttar Kjartansson.
Sleggjudómar
Hr. ritstjóri!
í Reykjavíkurbréfi yðar 23. þ.
m. eru tekin upp ummæli dr.
Finns Guðmundssonar í nýlegu
hefti Náttúrufræðingsins á þessa
leið: „--------íslendingar mega
helzt ekki heyra nefndar vissar
landfræðilegar staðreyndir, svo
sem að ísland sé kalt og hrjóstr-
ugt land, sem sé staðsett á útjaðri
hins byggilega heims".
Ég held mér skjátlist ekki í því,
að nú hafi öll dagblöðin í Reykja
vík birt þessa klausu ýmist sem
eftirtektarvert nýmæli eða gold-
ið henni þegjandi samþykki.
Mér finnst þetta vera sleggju-
dómur. Nú vil ég taka það fram
í fullri einlægni, að ég met dr.
Finn Guðmundsson mikils bæði
persónulega og sem vísindamann.
En allir hljóta að sjá, að þessari
staðhæfingu er varpað fram án
þess að rökstyðja hið allra
minnsta eða nefna nokkra land-
fræðilega staðreynd henni til
sönnunar. Ég held að það sé líka
ofmælt, að íslendingar megi ekki
heyra þetta nefnt. Sannleikurinn
er sá, að á þessu hefur verið þrá-
stagazt bæði í ræðu og riti, og ég
þykist þess fullviss, að ég hafi
einhvern tíma tekið undir þann
söng í algerðu hugsunarleysi.
Skáldin okkar hafa klætt þetta
í tungutaman búning: „Norður
við heimskaut í svaiköldum sævi
. . . Á heimsenda köldum vor ey
gnæfir ein .... fs og hungur, eld
og kulda .... “ og þannig mætti
lengi telja.
Ég hef að sönnu aldrei séð því
greinileg takmörk sett, hvar hinn
byggilegi heimur hefjist eða endi.
Hygg ég það muni nokkuð flókið
landfræðilegt viðfangsefni, enda
kann ég ekki að leysa úr því.
Ég lít á hitt, hversu mikils
þessi fámenna þjóð getur aflað
bæði til lands og sjávar, þegar
hún hefur fullkomin tæki, sam-
bærileg við aðrar þjóðir. Þá virð-
ist mér sem „ísland sé kostamik-
ið land á margan hátt“, eins og
ég hef komizt að orði í formála
að íslandi í myndum. Það er lítið
að marka, þótt aflinn yrði lítiil
á smábátum fyrrum eða heyskap-
ur á þýfðum túnum og mýraslægj
um. Hrafna-Flóki lastaði landið,
af því að hann drap úr hor, og
svo hefur fleirum farið.
Enginn hefur ráðizt eins ein-
arðlega gegn hugsunarlitlu tali
um útjaðra hins byggilega heims
og Vilhjálmur Stefánsson. Það
þurfti heila heimsstyrjöid til þess
að koma Bandaríkjamönnum í
skilning um auðlegð Alaska.
Með þessum línum vildi ég að-
eins stuðla að því, að menn litu
ekki á ofangreinda staðhæfingu
sem landfræðilega staðreynd, sem
ekki yrði efazt um.
Þökk fyrir birtingu.
Jón Eyþórsson,
H/ð sápuríka RINSO
tryggir fallegustu áferðina
Það er reglulega gaman að hjálpa mömmu
Önnu er sérstaklega ljúft að hjálpa mömmu sinni
við að búa um rúmin, því það er svo hreinleg vinna.
En hvers vegna er rúmfatnaðurinn svona
tandurhreinn og hvítur? Jú, það er vegna þéss, að
mamma veit, að noti hún RINSO, fær hún tryggingu
fyrir því, að þvotturinn hennar verður snjóhvitur
og fallegur. RINSO inniheldur aðeins hrein sápuefni,
þess vegna eyðileggur það ekki hið viðkvæma lín
og skaðar ekki hendurnar, Einnig fer það vel með
kjörgripinn hennar mömmu — þvottavélina.
Rinso þvottur er ávallt íullkominn
og skilar líninu sem nýju
M-sm-Na/i) h-x