Morgunblaðið - 08.07.1961, Blaðsíða 16

16
MORGIUS BLAÐIÐ
Laugardagur 8. júlí 1961
Skyndibmðkaup
Renée Shann:
20
— Jú, auðvitað elskan, ef þú
vilt.
— Já ættum við það ekki.
Sérðu til, að ég verð ekki laus
svo marga daga hér eft'ir. Þegar
ég kom í skrifstofuna, heyrði hr.
Gore-Brown, að ég væri þar og
gerði boð fyrir mig. Og nú er ég
búin að fá gömlu stöðuna mína
aftur.
Frú Fairburn setti upp von-
brigðasvip. — Æ, Júlía, og ég
sem var búin að hlakka svo til
að hafa þig eitthvað hjá mér
heima.
— Það þykir mér leitt, mamroa
og reyndar grunaði mig, að þetta
yrði þér vonbrigði. En þú skilur
nú vonandi, að ég get ekki farið
að sitja auðum höndum heima.
Þ„ð vaeri ekki til annars en gera
naig leiða á öllum og öllu.
— Ef þér finnst það, er ekki
nema rétt af þér að fara að vinna.
— Ég kom til að kveðja......
Ég er á förum til Florida til að
ekrifa um gæsir
— Það er gott að bú komst við
Engv að síður er það vonbrigði
fyrir mig.
Júlía vissi mætavel, að móðir
hennar var móðguð við hana. En
hún herti sig upp í, að láta það
ekki á sig fá. Það var hvort sem
var ekki annað en heimtufrekja.
Nú var hún orðin gift kona og
sjálfri sér ráðandi.
— Flýttu þér að fara í eitthvað,
sagði hún glaðlega, og lét sem
hún sæi ekki ólundarsvipinn á
gömlu konunni. — Myndin byrj-
ar klukkan hálffjögur. Ég sá það,
þegar ég fór framhjá bíóinu._ Ef
við förum strax, getum við náð
í byrjunina, svo að við skulum
flýta okkur.
IX.
— Rólegt hjá manni í dag,
ungfrú Fairburn.
— Það er nú aldrei mikið um
að vera á mánudögum, JilL
Markús.... Við höfum góðar
fréttir að færa! Birkibitinn selzt
prýðilega......Þeir sem stunda
Jill geispaði. — Ég vildi, að
það væri kominnn lokunartími.
Sandra fyrtist við, og fór að
velta því fyrir sér, hvort það
væri yfirleitt vert að vera að
hafa Jill þarna lengur. Hún var
svo bersýnilega áhugalaus um
starf sitt. í hennar augum var
það ekki annað en kaupið, sem
hún fékk fyrir að vera þarna.
En svo var hún dóttir einhvers
kunningja Clives, svo að Sandra
komst að þeirri niðurstöðu, að
hún yrði að hafa einhverja mjög
gilda ástæðu, ef hún vildi losa
sig við hana.
— Þú gætir sett upp ketilinn,
sagði hún.
Þá lifnaði yfir Jill. — Það skal
ekki standa á því, sagði hún.
Sandra gekk út að glugganum
í sýningarsalnum og horfði á um
ferðina úti fyrir. Já, það var
e’ki nema satt, sem Jill sagði,
það var heldur fáferðugt hjá
þeim í dag, af viðskiptavinum
að minnsta kosti. Og hún tók
sjálf að óska þess, að kominn
væri lokunartími.
Ekki svo að skilja að hún
hlakkaði neitt til kvöldsins, því
að hún ætlaði beint heim til fjöl
skyldunnar. Hún hafði verið að
vonast eftir að hitta Clive, en
svo hafði hann hringt og sagt,
að því miður gæti hann ekki að
staðið. En svo skyldu þau borða
saman um hádegið á morgun, og
hann sagðist vona, að hún
skemmti sér vel um helgina, nú
er hún hefði fengið systur sína
heim aftur frá útlöndum.
Hún hafði lagt frá sér símann
og orðið óróleg. Clive hafði ekki
virzt eins ástfanginn og hann
var vanur. Kannske hefði það nú
annars verið ímyndun hennar.
En einkennlegt var það að
minnsta kosti að geta ekki hitt
hana á mánudag, þegar þau höfðu
alls ekki sézt síðan á föstudag.
Nú stanzaði leigubíll fyrir utan
og hávaxin ljóshærð kona, sem
Sandra vissi alveg, að hún hafði
séð áður, en gat samt ekki komið
fyrir sig steig út. Hún borgaði
bílstjóranum og gekk síðan að
búðinni og stanzaði þar sem
snöggvast til að líta í gluggann.
Éandra, sem sá, að konan ætlaði
að koma inn, hljóp til og opnaði
fyrir henni.
Og í sama vetfangi áttaði hún
sig á því, að þetta var Margot
Brasted.
— Komið þér sælar, ungfrú
Fairburn. Það er orðið langt síð
an við höfum sézt, finnst yður
því, að ég var komin að búðinni
ekki? Ég áttaði mig allt í einu á
hans Clive og hugsaði mér, að
ég skyldi þá stanza og líta á
hana.
Hún var nú komin inn og leit
allt kring um sig með áhuga og
eftirtekt. Sandra áttaði sig með
talsverðum erfiðismunum. Ef
Margot Brasted hafði nokkra
minnstu hugmynd um samband
þeirra Clives, hlaut hún að vera
framúrskarandi leikari, fannst
henni. Hún' var sem sé ekkert
annað en vinalætin og meira að
útivinnu hafa tekið honum vel
svo okkur er borgxð!
— Það er prýðilegt Alex!
— Við erum þér miöe bakklát
Markús
segja miklu vingjarnlegri heldur
en í þetta eina sinn, sem þær
höfðu hitzt áður en hún fór til
útlanda — og þá hafði Sandra
svo sem ekkert verið hrifin af
henni. En nú dáðist hún að hverj
um hlut þarna, og talaði mikið
um, hvað búðin væri miklu
skemmtilegri en áður, og hvað
Sandra hefði gert hana vel úr
garði. — Því að það er áreiðan-
lega yður að þakka, ungfrú Fair
burn. Maðurinn minn segir, að
þér stjórnið henni alveg ágæt-
lega.
— Ég hef mikla ánægju af
þessu verki og hef alltaf haft.
Sandra varð að taka sjálfa sig
heljartaki til þess að röddin gæti
verið eðlileg, og vonandi gaf
framkoma hennar heldur ekkert
grunsamlegt til kynna. Að
minnsta kosti gerði hún það, sem
hún gat til að láta ekki á neinu
bera. Enda þurfti hin heldur
ekki að vera annað en kona, sem
var að koma úr langri siglingu
og var forvitni á að sjá verzlun-
ina mannsins síns. Og hinsvegar
forstöðukonan að sýna verzlun-
ina.
— Var ekki gaman í fríinu, frú
Brasted?
— Jú, jú, en það var bara ó-
þarflega langt, og mikið er ég
fegin að vera komin heim aftur.
Heimþráin kom svo snögglega
yfir mig, að ég var næstum búin
að afturkalla skipsfarið og fara
fljúgandi. En Clive vildi ekki
fyrir nokkurn mun að ég færi
fljúgandi og það réð mestu, að
ekki varð úr því. Svo kom ég á
laugardaginn, en það vitið þér
nú sjálfsagt. Clive hefur náttúr-
lega sagt yður að ég væri að
koma?
Sandra fékk næstum svima yf
ir höfuðið. Hún var komin á
fremsta hlunn að segja, að Clive
hefði alls ekki nefnt það á nafn.
En í sama bili hringdi einhver
viðskiptavinur, sem vildi tala við
hana sjálfa, svo að hún slapp við
að svara spurningunni. En hafði
þá Júlía vitað, að Margot Brast-
ed var á sama skipi og hún?
hugsr.ði Sandra. Höfðu þær
kannske hitzt? Ef s\ o væri, hvers
vegna hafði hún þá ekki minnzt
á það einu orði? Svarið lá í aug
um uppi. Júlía hafði talið það
heppilegra og nærgætnislegra að
nefna það ekki á nafn.
— Já, hér eru margir fallegir
hlutir, sagði Margot, þegar
Sandra hafði lokið símtalinu. —
Gerir ekki maðurinn minn inn-
kaupin?
— Jú. Ég hef aðeins söluna á
hendi.
— Hann mun vera á einhverju
uppboði núna. Þá man ég það,
að hann verður sjálfsagt önugur
ef hann kemst að því, að ég hafi
komið hingað. Þér vitið, hvílík
börn karlmenn eru stundum.
Clive getur þessa dagana ekki
náð upp í nefið á sér fyrir monti
af verzluninni, og hann sagði, að
ég mætti ekki fyrir nokkurn mun
fara hingað fyrr en hann gæti
komið með mér og sýnt mér alla
dýrðina, en núna væri hann svo
önnum kafinn, að ég yrði að bíða
svolítið. Hún sendi Söndru af-
sakandi augnatillit. — Væri yð-
ur sama, ungfrú Fairburn, þó að
þér segðuð honum alls ekki frá,
að ég hefði verið hérna núna..
þegar hann kemur hingað með
mig einhverntíma næstu daga?
Þá skulum við báðar láta eins og
ekkert sé og þegja yfir leyndar-
málinu. x
— Ég varð að gera eitthvað,
Jessie, eftir árásina á Goody-goo
auglýsingarnar þínar
Söndru brá eitthvað illa við.
En vitanlega var ekki nema eitt
svar til við þessari málaleitan.
— Vitanlega, frú Brasted. Al-
veg eins og þér viljið.
— Já, mér finnst það vera hátt
vísara.
Sandra varð vör við Jill að
baki sér, með augu og eyru þan-
in. Hún gat alveg heyr.t hana,
þegar þær ungfrú Soames færui
að drekka te saman, eftir dálitla
stund: ,,Hver heldurðu að hafi
komið í búðina áðan? Engin önn
ur en frú Brasted! Þú hefðir átt
að sjá framan í ungfrú Fair-
burn.“ Sandra leit' á sjálfa sig
í spegli, sem þarna var. Jæja,
Jill hafði enga ástæðu til að gera
mikið úr svipnum á henni. Hún
þóttist hafa getað stillt sig eins
og þurfti.
— Ég er að hita te, sagði hún.
— Vilduð þér fá bolla með, frú
Brasted? Jill er alveg að koma
með það. Hún er aðstoðarstúlk-
an mín hérna.
— Þakka yður fyrir, en ég má
ekki tefja svo lengi. Haldið þér
að ég gæti fengið að hringja áð-
ur en ég fer? Ég hafði ákveðinn
tíma hjá tannlækninum, og ég
er hrædd um, að ég hafi tafið
of lengi hérna og sé orðin ofsein.
Ég þarf að hringja og segja, að
ég komi samt.
— Já, alveg sjálfsagt. Viljið þér
ekki heldur nota símann inni í
skrifstofunni?
— Þakka yður fyrir.
Sandra vísaði frú Brasted inn
í skrifstofuna, sagði við Jill og
ungfrú Soames, að þær skyldu
fara að drekka teið sitt, sjálf fór
hún aftur út í sýningarsalinn.
Hún gat næstum alls ekki hugsað
neitt. En þegar kona Clives væri
farin, var kannske von um, að
hún gæti botnað í þessu og fund-
ið út tilganginn með þessari heim
sókn hennar. Og einnig, hvers-
vegna Clive hafði steinþagað yf-
ir því við hana, að konan hans
væri komin til landsins aftur.
Kannske væri líka alveg óþarfi
að svara þeirri spurningu. Var
hann ekki einmitt að haga sér
eins og flestir aðrir karlmenn
gerðu þegar lífct stóð á? Vildi
hann efcki, eins og svo margir
aðrir, bæði halda og sleppa? Og
ef svo væri, hvað mundi hann
nú taka til bragðs? Það var nú
aðal áhyggjuefnið hjá henni. En
hún vissi bara, hvað hún sjálf
mundi gera. Snúa algjörlega við
honum bakinu. En gat hún það
þá? Hún leit við, er hún heyrði 1
bjöllunni, sem gaf til kynna, að
dyrnar opnuðust.
— Halló! sagði Clive. — Ég sá
eftir allt saman, að ég gat slopp-
ið hingað í fáeinar mínútur, og
ég fann, að ég gat ekki beðið til
hádegis á morgun að sjá þig....
Hún flýtti sér að lyfta hendi
til þess að þagga niður í honum,
er hún heyrði fótatak að baki
sér. Margot Brasted var að koma
út úr skrifstofunni. Hún kom
auga á Clive og hló ofurlítið við.
— Nú, svo að þú náðir þá 1
mig, elskan. Ég var að segja við
ungfrú Fairburn áðan, að þetta
væri leynileg heimsókn hjá mér,
af því að ég vildi láta þig sjálfan
sýna mér búðina, en svo átti ég
leið hérna framhjá og gat ekki
stillt mig.
Clive svaraði þurrlega. — Já,
ég sagðist ætla að sýna þér hana
sjálfur.
SHlltvarpiö
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tóit
leikar. — 8:30 Fréttlr. — 8:35
Tónleikar — 10:10 Veðurfr.).
12:00 Hádegisútvarp. (Tónl. — 12:25
Fréttir, tilk. og tónl.).
12:55 Öskalög sjúklinga (Bryndís Sig-
urjónsdóttir).
14:30 1 umferðinni (Gestur Þorgríms-
son).
14:40 Laugardagslögin. — (Fréttir kl.
15:00 og 16:00).
16:30 Veðurfregnir.
18:30 Tónleikar.
18:55 Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Leikrit: „Það stendur hvergi f
bókinni**, gamanleikur eftir
Arthur Watkyn. Þýðandi: María
Thorsteinsson. Leikstjóri: Indriði
Waage. Leikendur: Anna Guð-
mundsdóttir, Jóhann Pálsson, Er'*
lingur Gíslason, Þorsteinn Ö,
Stephensen, Valur Gíslason, Húr
ik Haraldsson, Jón Aðils og Gest
ur Pálsson.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Danslög — 24:00 Dagskrárlok.
kæliskápsins
-flv^rsu ojftjSfrfsltibinni
fftliS f)'ir fc?lisl(áp|l
<s> m
1
- • • - það tcr vanda vai hans ,||
-tfgjsí*
. Austurs

—- Ég hef nú Iúmskan grun um að hann sé ekki blindur,
þessi. Heyrðirðu hvað hann sagði: „Þakka yður fyrir, fagra
fröken“!!
m
a
r
Á
u
á