Morgunblaðið - 21.07.1961, Qupperneq 16

16
MORCVNBLAÐIÐ
Föstudagur 21. júlí 1961
Skyndibrúökaup
Renée Shann:
31
■— Hamingjan má vita það, en
auðvitað hlýturðu eitthvað að
frétta innan skamms. Hann get-
ur verið við störf sín, og þurft
að fara eitthvað annað.
Þegar ekkert hafði frétzt um
hádegisbilið, hringdi hún til móð
ur sinnar.
— Ég ætlaði að vita, hvort
mokkur hefði hringt til mín.
— Nei, Júlía. Hversvegna
spyrðu? Varstu að búast við ein
hverri hringingu?
Júlía hikaði. í æsingnum hafði
hún sagt Ann alla söguna, en
nú var hún ekki viss um, að
hún gerði rétt 1 því að segja
móður sinni frá þessu. Hver veit
nema hún yrði einskis frekar
vör — sem henni fannst að vísu
óhugsandi — og þá mátti hún
ekki hugsa til allra spuming-
anna, sem móðir hennar léti
dyinja á henni. Allar dylgjurnar.
sem hún yrði að standa undir.
Móður hennar hafði aldrei verið
sérlega áfram um, að hún gengi
að eiga Robin, og þá mátti hún
biðja fyrir sér, ef ekkert frétt-
ist af honum nú.
— Bjóstu við hringingu, Júlía?
endurtók móðir hennar.
— Nei, ekkert sérstaklega. Ég
hélt kannske .... Röddin bilaði
og Júlía lagði frá sér símann.
Ann leit á hana. — Reyndu að
stilla iþig, Júlía. Þetta verður
allt í lagi. Og svo bætti hún við:
— Þú ert alveg viss um, að þetta
hafi verið Robin?
Júlía snerist að hennj í reiði
sinni: — Vertu ekki með svona
vitleysu. Heldurðu kannske ekki
að ég þekki manninn minn?
— Það gæti nú hafa verið ein-
hver mjög líkur honum.
— Vitleysa! Auðvitað var það
Robin.
Morgunina dragnaðist áifnam
eins og hann ætlaði aldrei að
komast úr sporunum. Lionel
hringdi og spurði, hvort hún vildi
sm
m

■Ivlv

7 ¥ 2 *
^ jjLtti * K
et*

^^^ijMi^^^:vV'.ývÆ^áusturstraétri4;.:^ý:
— Varaðu
ungi maður. Svona byrjaði það líka hjá mér!
borða miðdegisverð með sér.
— Ekki í dag, Lionel.
Ég er afskaplega önnum kafin.
Og svo bætti hún við, til þess
að þurfa ekki að leggja símann
strax: — Ég ætla að fá mér
brauðsneið hérna í skrifstofunni.
— í kvöld þá? Ég ætla að taka
þig með mér, þegar þú hættir.
— Væri þér sama, Lionel, þó
að við segðum heldur á morgun?
Ég þarf að fara beint 'heim í dag.
Hann reyndi að telja henni
hughvarf, en þegar hún lét ekki
undan, stakk hann upp á því, að
þau hittust að minnsta kosti rétt
sem snöggvast.
— Við skulum bara fá okkur
eitt glas saman, Júlía elskan.
— Ekki í dag, Lionel. Ég verð
að fara heim. Ég hef verið svo
mikið úti undanfarið og mamma
er farin að verða önug. Ég hef
lofað henni að fara með henni
í bíó.
Hann lét loks til leiðast að
hitta hana ekki fyrr en daginn
eftir. Þegar Júlía lagði frá sér
símann, sagði Ann: — Hvað ætl-
arðu eiginlega að gera? Bara
sitja heima og bíða?
Júlía svaraði, eims og hálf utan
við sig, að hún vissi það ekki.
— Éfc'að get ég svo sem gert?
Ég held ég sé að ganga af vit-
inu.
— Hversvegna ekki reyna í
hermálaráðuneytinu. Þar ættirðu
að geta fengið einhverjar upp-
lýsingar.
Júlía strauk hárið frá enninu
með snöggri hreyfingu.
— Jú, það hafði mér aldrei
dottið í hug. Kannske ég reyni
það, ef ég verð *kki búin að
heyra neitt í fyrramálið .... Já,
það held ég gæti verið ráð. En
ég bíð þangað til á morgun, því
að ég er alveg viss um, að hann
hringir til mín í kvöld.
XV.
Sandra leit á úrið sitt. Klukk-
an var rétt eitt. Hún ætti víst
að fara í matinn. Hinar byggj-
ust víst við því. En hún hafði
bara enga matarlyst.
Hún hugsaði til daganna áður
en kona Clives kom til landsins,
þegar þau höfðu oftar en ekki
borðað saman, *g það var ekki
laust við, að hún óskaði að þeir
dagar væru komnir aftur. Að
vísu borðuðu þau einstöku sinn
um saman ennþá, en þær máltíð
ir voru miður skemmtilegar. Að
minnsta kosti fyrir hana. Og
þá ekki síður kvöldverðimir,
sem voru annars miklu tíðari
ennþá. Það ríkti alltaf einhver
óánægja milli þeirra, aðallega
af hennar hálfu, líklega vegna
þess, að hún fann sig vanrækta.
Og stöðugt ámálgaði hún þetta
sama, að sambandi þeirra yrði
að vera lokið. En þá svaraði
hann jafnan, að það kæmi ekki
til mála. Til þess væru þau bæði
of ástfangin. Þau gætu blátt á-
fram ekki yfirgefið hvort ann-'að hún hefði farið dálítið íyit
að. Ef hún bara vildi hafa þol- út.
mmæði, mundi allt lagast og
'hann verða frjáls að því að gift-
ast henni.
En nú var hún farin að ör-
vænta um, að þetta yrði nokk-
urntíma. Clive var svo fljótur
á sér með loforðin og ástarjátn-
ingarnar. Hún fyrirleit sjálfa
sig fyrir að hafa ekki kjark í
sér til að yfirgefa hann fyrir
fullt og allt. Jú, hún hafði að
vísu sagt upp hjá Brasted og
hvatt hann til þess að útvega
sér aðra í stað hennar, hann
virtist bara ekki ætla að gera
neina alvöru úr því, og hún
fylgdi heldur ekki máli sínu eft
Margot kom auga á hana og
gekk til hennar. — Halló, ungfrú
Fairburn! Ég var að vona, að ég
næði í yður. Ég er á lausum
kili með hádegisverðinn og datt
í hug, hvort þér vilduð ekki
borða með mér.
Sandra íeyndi að finna ein«
hverja afsökun, en henni gat
ekki dottið neitt í hug á stund-
inni, enda kom þessi uppástunga
býsna óvænt.
— Já, það væri gaman.
— Þér eruð ekki að þjóta tH
að hitta einhvern annan?
— Nei. Og ég ætlaði meira að
segja að vera afskaplega fljót.
ir með neinni einbeittni. Því að' Ég hef svo mikið að gera seinni
innst inni var h-enni ekki veru- i partinn.
lega alvara. Jafnvel þó að konanj — Það er ágætt. Þá getum við
hans væri komin heim og þau borðað saman og verið fljótar.
hefðu aftur tekið upp sambúð Ég hef verið að hugsa um und-
sína, hafði Sandra ekki sálar-! anfarið að koma einhverntíma
styrk til þess að snúa við honum I í 'búðina og skrafa við yður.
baki. I Hvert eigum við að fara. Þekk-
Hún gekk fram í fatageymsl- ið Þ«r einhvern góðan stað hér
una og fór í kápuna og setti upp nærri9
hattinn. Hún skoðaði sig snöggv-
ast í speglinum og hugsaði til
þess með gremju, að þessir síð-
ustu dagar höfðu bætt mörgum
árum við aldur hennar. Nú voru
komnir bláir skuggar undir aug-
un, af svefnleysi og fölvi kominn
á andlitið, sem engin málning
gat dulið. Svona misheppnuð
ástarævintýri voru hreinasta
eitur fyrir útlit stúlkna, hugsaði
hún. Ef hún tæki ekki í taum-
ana væri hún orðin gömul áður
en hún vissi af. Gömul og ljót,
og þá mundi hvorki Clive né
aðrir líta við henni.
— Aðrir?! Bara að guð gæfi,
að einhverjir aðrir væru með í
leik. En það var ekki eins og
Clive ætti einusinni keppinaut.
Það hefði hann þó hæglega get-
að átt. Síðan hún varð ástfangin
af honum, höfðu margir menn lit
ið hana hýru auga. Menn, sem
'höfðu boðið henni út að borða
og í leikhús. En hún hafði af-
þakkað boð þeirra hvað eftir
annað, svo að lokum misstu
þeir alla þolinmæði og sneru
lér frá henni.
Og þar hafði hún hagað sér
fávíslega, því að nú hefði hún
betur haft einhvern annan til
vara. Það hafði jafnvel Júlía.
Það var ekki ónýtt fyrir hana
að hafa þennan Lionel, sem hún
hafði hitt á skipinu, til að snú-
ast í kring um sig. Að minnsta
kosti gerði hann sitt til að draga
ofurlítið úr áhyggjum hennar út
af Robin, enda þótt þær áhyggj
ur væru samt sem áður í 'huga
hennar enn, og færu versnandi,
að því er virtist. En Júlía hlaut
þó að minnsta kosti að gleyma
þeim meðan hún var með Lionel.
— Ég er að fara í mat, ungfrú
Soames, sagði hún um leið og
hún gekk gegn um sýningarsal-
inn. — Ég verð ekki lengi.
— Gott og vel. Það verður
víst heldur ekki svo mikið að
gera á meðan. Það er heldur
dauft í dag.
— Stundum getur einmitt ver
ið mest að gera í matartímanum.
Reyndu nú að selja mikið meðan
ég er í burtu.
— Ég skal reyna að gera mitt
bezta.
Sandra gekk út úr búðinni og
sá þá Margot Brasted koma yfir
götuna. Sandra tók að óska þess,
Já, það er einn ágætur rétt
hinumegin við hornið.
— Þá skulum við fara þangað.
— Þær töluðu mikið saman
á leiðinni. Margot hafði næg um-
ræðuefni af léttara taginu,
Hún var nú fyrst og fremst svo
hrifin af að vera komin heim aft
ur> °g gat ekki skilið, hvernig
'hún hefði getað tollað svona lengi
í Ástralíu. Það hafði að vísu ver
ið gaman, en ekki eins og heima.
— Hafið þér verið mikið er-
lendis, ungfrú Fairburn? \
THe 'yOVJNS HONKER, THE UAST OF
HIS LITTLE FAMILY, FINALLY JOINEO
A FLISHT OF CANADA GEESE MOY-
ING SOUTH, AND NOW HE RESTS ON
WARM FLORIDA SANO BAR
u
r Gæsasteggurinn ungi, sem er
einn eftir af fjölskyldunni, slæst
loks 1 för með öðrum gæsum á
suðurleið. Og nú hvílist hann á
hlýju sandrifi við Floridaströnd.
Á meðan:
— Markús! ... Gaman að sjá
þig . . . En hvar hefur þú gamla
byssuhólkinn þinn?
— Eg skildi byssuna eftir
heima, Jim . . . Eg ætla að nota
myndavélina mína . . . Mig lang-
ar til að ná góðum myndum af
því þegar þið eruð að ná gæs!
gjlútvarpiö
Föstudagur 21. júl£
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón
leikar. — 8:30 Fréttir. — 8:35
Tónleikar. — 10:10 Veðurfregnir)
12:00 Hádegisútvarp. (Tónl. — 12:25
Fréttir, tilk. og tónl.).
13:15 Lesin dagskrá næstu viku.
13:25 „Við vinnuna": Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:05
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og
tilk. — 16:05 Tónleikar. — 16:30
Veðurfregnir). __________:
18:30 Tónleikar: Harmonikulög.
18:50 Tilkynningar.
19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: Tvö stutt verk eftir
Holf Liebermann:
a) Furioso fyrir hljómsveit.
b) Svíta yfir svissnesk þjóðlög.
RIAS-sinfóníuhljómsveitin í Berl
ín leikur. Ferenc Fricsay stjórn-
ar. —
20:15 Efst á baugi (Björgvin Guð-
mundsson og Tómas Karlsson).
20:45 Einsöngur: Marcel Wittrich syng
ur óperettulög eftir Stolz.
21:00 Upplestur: Svala Hannesdóttir
les ljóð eftir tvö Nóbelsverðlauna
skáld, Salvatore Quasimodo og
Saint John Perse í þýðingu Jóns
Öskars.
21:10 Islenzkir píanóleikarar kynna
sónötur Mozarts; XVII: Gísli
Magnússon leikur sónötu í B-dúr
K570.
21:30 Utvarpssagan: „Vítahringur" eft
ir Sigurd Hoel; XXI (Arnheiður
Sigurðardóttir).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Ösýnilegi maður<*
inn‘‘ eftir H. G. Wells VI. —
(Indriði G. Þorsteinsson rith.),
22:30 Islenzk dans og dægurlög.
23:00 Dagskrárlok.
Laugardagur 22. Jélf
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 -•
Tónleikar. — 8:30 Fréttir.
8:35 Tónleikar. — 10:10 Veðurfr.)%
12:00 Hádegisútvarp (Tónl. —• 12:2®
Fréttir og tilkynningar).
12:55 Öskalög sjúklinga (Bryndls Si
urjónsdóttir).
14:30 í umferðinni (Gestur ÞorgrínMN
son).
14:40 Laugardagslögin. — (Fréttir kl,
15:00 og 16:00).
16:30 Veðurfregnir.
18:30 Tónleikar.
18:55 Tilkynningar.
19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Upplestur; p,Að leiðarlokum**
smásaga eftir Friðjón Stefánsson
(Höfundur les),
20:45 Kvöldtónleikar:
a) Forleikur að óperunnf „Na«
bucco" eftir Verdi. — Hljómsv,
Philharmonia leikur. Tullioit
Serafin stjómar. é
b) Hilde Giiden syngur aríur ú*
óperum eftir Verdi og Puccint*
Hljómsveit Santa Cecilia tón*
listarháskólans í Róm leikur meí
— Alberto Erede stjómar.
c) Divertissement eða skemmtf*
hljómlist eftir Ibert. Hailé-hljóni
sveitin leikur. Sir John Barbir,
olli stjómar.
21:25 Leikrit: „Haustblóm** eftir Eliza*
beth Dawson. Þýðandi: Ingi«*
björg Stephensen. Leikstjórif
Indriði Waage.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Darvslög.
24:00 Dagskrárlok.