Morgunblaðið - 03.12.1961, Síða 9

Sunnudagur 3. des. 1061
MORGinxnr a ðið
9
Heildsölubirgðir:
ARNI GESTSð
UMBOÐS- OG HEILDVERZLUN
Vatnsstíg 3 — Sími 17630
MACLEENS tannkrem
Einu sinni
Macleens
— alltaf
Macleens
Trúloíunarhringax
afgreiddir samdægurs
HALLDÓR
Skólavörðustí % 2 II. h.
TRÚLOFUNAR
ULRICH FALKNER
AMTMANNSSTÍG 2
4
LESBÓK BARNANNA
CRETTISSAC A
^ 189. AÖ liðnum jólum reið
Öngull tól móts við I»óri í
Garði og sagði honum af víg-
um þessum og þaö með, að
hann þóttist eiga fé það, er
lagt var til höfuðs Gretti.
Þórir sagðist oft hafa feng-
Ið hart af Gretti, en ekki
vildi hann samt þaö tU lífs
hans vinna., að gera sig aö
iráðamanni og fordæðu,
„scm þú hefir gert.
Mun ég síöur leggja þér fé,
að mér sýnist þíi ólífismaður
vera fyrir galdur og fjöl-
kynngi“.
Öngull svarar: „Meir ætla
eg, að þér komi tU féfesti og
veralmennska, en að þú hirð-
ir, með hverju að Grettir
væri unninn“.
190. ÖnguU kemur nú tU
Bjargs með tutugu menn.
Var það ætlun hans að hefja
féránsdóm eftir Uluga, því
hann þóttist eiga allt fé hans.
I»eir höfðu höfuð Grettis með
sér. Þeir gengu inn í stofu
með höfuðið og settu niður á
gólf. Húsfreyja var í stofu
og margir menn aðrir. Ekki
varð að kveðjum. ÖnguU kvað
þá vísu og hrósaði sér af
drápi Grettis. Húsfreyja kvað
lítið mundu hafa fyrir þá
lagzt, ef þeir hefðu komið að
Gretti ósjúkum.
Brifu nú að vinir Ásdísar
aö veita henni liö, og varð
Önguli að hverfa frá við svo
búið.
191. Nú riöu menn tU Al-
þingis og mæltist mál Önguls
illa fyrir. Það hafði Öngull
ætlað aö taka höfuð Grettis
með sér tU þingsins, en sumir
f liði hans löttu þess og töldu
éráðlegt að vekja þann veg
upp harma manna.
Öngull lét þá taka liöfuðið
•g grafa niður í sandþúfu
•ina. Er það kölluð Grettós-
þúfa.
Sú varð lykt á málum Þor-
björns á alþingl, aö hann var
gerður útlægur og skyldi
aldrei koma til íslands aftur,
meðan þeir lifðu eftir, er mál
áttu eftir Illuga og Gretti.
192. Þorbjörn öngull réð-
ist í skip að Gásum með allt
það, sem hann mátti með
komast af fé sínu. Fór hann
til Noregs og lét enn mikið
um sig. Þóttist hann mikið
þrekvirki unnið hafa í drápi
Grettis. Virtu og margir svo,
þeir sem ókunnugt var, hversu
frægur maöur Grettir hafði
veriö. Sagði hann það eitt af
viðskiptum þeirra, sem hon-
um var til frama, en lét hitt
liggja niöri I sögunni, sem
minna var til frgpgðar.
5. árg. ★ Ritstjóri: Kristján 3. Gunnarsson ★ 3. des. 1961.
Hannes Hafstein
1861 - 1961
HUNDRAÐ ÁR eru nú
liðin frá fæðingu Hann-
esar Hafstein, mannsius,
sem öðrumi fremur kemur
við sögu fslands um og
eftir síðustu aldamót sem
stjómmiálamaður — og
skáld.
Hannes Hafstein fædd-
ist á amtmannssetrinu að
Möðruvöllum í Hörgár-
dal 4. des. 1861. Faðir
hans var Pétur amtmaður
Havstein, sem var rögg-
samur og stórlyndur, og
mikill gáfumaður. Móðir
Hannesar hét Kristjana
Gunnarsdóttir, prests frá
Laufási, og systir Tryggva
Gunnarssonar bankastj.
Að Hannesi Hafstein
stóðu því merkar ættir
gáfu- og atorkufólks.
Hannes ólst upp hjá
foreldrum sínum á Möðru
völlum og í Skjaldarvík
við Eyjafjörð, unz oann
fór í lærða skólann í
Reykjavík þjóðhátíðarár-
ið 1874. Var hann þá að-
eins tólf ára gamall. Hann
mun þá strax hafa orðið
fyrir sterkum áhrifum af
þjóðarvakningunni, sem
fylgdi eftir þeim sigri í
sjálfstæðisbaráttunni, að
íslendingar fengu stjórn-
arskrá. Bjartsýni og fram-
farahugur var ráðandi
meðal þjóðarinnar og
skáldin ortu ættjarðar-
ljóð og hvöttu til fram-
fara og dáða. Þetta and-
rúmsloft orkaði ekki hvað
sizt á skólapiltana og æt'a
mætti, að þó þegar á
skólaórunum hafi vaknað
með Hannesi nokkur
stjórnmálaáhugi, sem síð-
ar átti eftir að hafa svo
mikil áhrif á líf hans.
Ekki er þó hægt að færa
nein bein rök að því,
hvort svo hefur verið.
Hannes var ágætur
námsmaður og oft efstur
í skóla. En auk þess var
hann líka ærslagjarn,
enda ungur að árum, og
tók óspart þétt í brellum
skólabræðra sinna.
Að loknu stúdentsp-ófi
sigldi Hannes til hóskól-
ans í Kaupmannahöfn og
lagði stund á heimspeld
og lögfræði. Á Hafnarár-
um sínum hóf hann í fé-
lagi við Bertel E. Ó. Þor-
leifsson, Einar Hjórleifs-
son (Kvaran) og Gest
Pálsson að gefa út tíma-
rit, sem nefndist Verð-
andi. Allir voru þeir fé-
lagar skáld og rithöfund-
ar og í þessu tímariti birtu
þeir skáldskap sinn, sög-
ur og kvæði, auk þýðinga
á verkum skálda, sem pá
bar hæst á Norðurlönd-
um.
Skáldskapurinn og fé-
lagsonál meðal Hafnar-
stúdenta varð ekki til
þess að flýta fyrir Hann-
esi við laganámið, en