Morgunblaðið - 31.05.1962, Side 20

20
.jífalT Fimmtudagur 31. mai 1962
GEORGE ALBERT CLAY:
GINA
Saga samvizkulausrar konu
heimili væri nú í hennar augum
aðeins táknmynd og því yrði
henni ekki vært þar. Það tákn-
aði Japan og Japana og skökku
megin við girðinguna, og hún
hafði gefið það frá sér af frjáls-
um vilja. Það var aðalatriðið og
það mundi vera mikilvægt í aug
um Tims — að hún hafði gefið
allt þetta frá sér af eigin hvöt-
itm. Tim varð að skiljast það, að
hún hafði ekki verið rekin þarna
út — hún hefði getað farið þang-
að aftur ef hún hefði viljað. En
það gerði hún ekki. Hún varð
kyrr hjá Lolytu og önnu og
Sofitu og tók þátt í öllum skorti
iþeirra og erfiðleikum.
Teki hefði ekki skiilið þetta,
jafnvel þótt hún hefði þorað að
segja honum það, en sem betur
fór var hann kallaður heim til
Japan um leið og Naramashita
aðmíráll. Einhverntíma heyrði
Gina, að hann hefði ekki getað
lifað af þessa skömm og framið
sjálfsmorð á þennan bjánalega
Og tilgerðarlega hátt, sem Jap-
anir tíðkuðu, en þetta var nú
ekki annað en orðrómur og hún
hafði vanið sig af því að trúa
lausafregnum, einkum þegar
henni mátti vera sama um efni
þeirra. Og þessa sögu hafði hún
hlustað á, rétt eins og hún hefði
aldrei séð þann, sem hún fjall-
aði um.
Svo kom annar mánuðurinn —
mánuður þessarar fallegu, kröft-
ugu raðar. Þá kom Don Diego
eina nóttina í kolamyrkri og
stóð ekki við nema klukkutíma
en lagði svo af stað aftur upp í
fjteUin. Hann sagði þenan, að
starfsemi þeirra væri farin að
vekja of mikinn grun og að þær
gætu ekki lengur hjálpað skæru-
liðunum. Þeir yrðu að finna ein-
hverja nýja aðferð til að safna
upplýsingum og peningum. Og
nú, mánuðum seinna, voru þær
konurnar jafnfróðar um alla
skæruliðastarfsemina og verka-
mennimir við höfnina. Það var
auðvitað þægileg tilfinning, áð
vera hvergi í fundinn, en gjarna
hefði Gina viljað geta hjálpað
Tim, til þess að sanna honum aft
ur — ef hann þá þarfnaðist sönn
unar — að hún væri orðin breytt
og vildi nú ekki annað en það,
sem hann vildi.
Gömlu hjónin höfðu aldrei
nefnt Vicente á nafn og Gina
vildi ekki viðurkenna, að hanin
væri lengur eiginmaður hennar.
Þau gátu ekki búizt við, að hún
vildi halda áfram að vera gift
Japanavini, sem hefði verið
dæmdur og sekur fundinn fyrir
hundruð glæpa gegn ættjörðinni!
Þriðja, fjórða og fimmta röðin
og svo sú sjötta voru bara kart-
öfluraðir. Á þassum mánuðum
hafði ekkert gerzt til að rugla
fyrir til'breytingarleysinu og leið
indunum, og Ginu var farið að
detta í hug, að ef til vill hefði
hún nú lagt of mikið í sölumar
og fengið lítið í aðra hönd. Einu
sinni datt henni í hug að fara í
Klettahúsið og sækja skartgrip-
ina sína, en þá hugmynd kvað
hún niður samstundis. Tim
mundi mislíka það. Auk þess
voru skartgripimir ekki aðgengi
legir, en hinsvegar var þeim
óhætt þama. Hún hefði hvort
sem var ekki getað sett þá á sig.
En gaman hefði nú samt verið
að setja þá upp á nóttunni fyrir
luktum dyrum.
Hún sofnaði og hana dreymdi,
að hún og Tim væru flutt í
Klettahúsið og væru að grafa
þá upp, og hún setti þá upp,
r MORðVTSBLÁÐIÐ
hvern eftir annan, en Tim hlægi
að henni og tæki hana í fang
sér!
Á þessum mánuðum urðu svo
miklar breytingar á landsstjóm
Japana, svo miklir tilflutningar
á mönnum fram og aftur, hækk-
anir og lækkanir í tign, að þeir
sem höfðu þekkt konurnar, sem
þarna bjuggu, voru víðs fjarri,
og þeir, sem tekið höfðu sæti
þeirra, vissu varla, að þær væru
til.
Einstöku sinnum kom einhver
hermaður auga á þær, þegar þær
fóru út til að hengja upp þvott
eða vinna í garðinum, og hann
gat þá sagt félögum sínum, að
einu sinni hefðu þessar konur
vaðið í milljónum, með ríkis-
heimili, bíla og skemmtiskip, en
það er nú svo, að á hernámstím-
um hafa flestir áður verið
„milljónaeigendur“ og seinna
„tapað“ milljónum sínum, svo
að þetta’ vakti litla athygli.
Sjöunda röðin var vesældar-
legust þeirra allra. Hún hafði
fengið of mikia vætu og var
máttlaus og daufleg, en þetta var
mánuðurinn sem nokkrar flug-
vélar höfðu flogið yfir borgina,
þó of hátt, svo að þær sýndust
bara smádílar, en sögur höfðu
gengið um, að þær væru amer-
ískar. En hvaðan gátu amerískar
flugvélar komið og hvar gætu
þær lent? Og hvað gátu þær
verið að erinda yfir borginni?
Þær höfðu ekki varpað neinum
sprengj'um. Þær voru sem sagt
of hátt til að sjást vel og Japan-
irnir þvertóku fyrir það, að nokk
ur Ameríkumaður væri innan
þúsund mílna fjarlægðar frá
Filipseyjum.
Eftir því sem stundir liðu
fram, fann hún, að heitasta ósk
hennar var sú, að Tim kæmi
þarma og spyrði eftir henni.
Þessi von byggðist mest á nótt-
inni þeirra á búgarðinum og
hún hél't sér fast í hana, enda
þótt hún hefði ekkert orð heyrt
frá honum í alla þessa sjö mán-
uði. Hún skalf þegar hún minnt-
ist þess, hve harðhentur hann
hafði verið við hana — það var
svo ólíkt honum, en hann hafði
nú líka lifað erfiða daga og hún
hafði fundið þessi óseðjandi at-
lot hans, eins og hanin vildi
gleyma öllu öðru. Já.... jú....
hann kæmi áreiðanlega aftur.
Gina sneri sér aftur að arfa-
hreinsuninni og rétt í sama bi'li
kom frú Lolyta til hennar ber-
andi tvö glös, sitt í hvorri hendi,
varlega svo að ekki skyldi
skvettast upp úr þeim.
Viltu sjá, hvað ég er með,
sagði hún og depláði augunum
af ákafa og eftirvæntingu.
Ávaxtasafa með ís í. Það var
ungi dátinn sem ég var að giera
við fötin fyrir, sem gaf mér það.
Þær settust niður í forsæluna
og dreyptu á ávaxtadrykknum
og nutu smekksins og langaði
mest til að drekba það upp í
snatri, en tírndu því svo ekki.
Ósvikinn ís, sagði Gina og
snerti litla molann með fingrin-
um, til þess að njóta kuldans
af honum. Hún lét hann bráðna
í munninum en spýtti honum
svo aftur í glasið til þess að
geta notið hans enn betur. Mol-
inn minnkaði í sífellu og hún
sá eftir að missa hann.
Gina ætlaði að snúa sér aftur
að verkinu, en Lolyta var eitt-
hvað hikandi, rétt eins og hún
vildd segja henni eitthvað mjög
mikilvægt en gæti ekki komið
orðum að því. Ég hef heyrt orð-
róm og ég vildi verða fyrst til
að segja þér hann, en ég er bara
hrædd um, að þú verðir of æst
og svo reynist hann ekki á rök-
urn reistur. Hún andvarpaði. Við
erum búnar að hyra svo margar
slíkar sögur, sem svo hafa ekki
haft neitt við að styðjast.
Gina sneri sér að benni. Þú átt
þó ekki við, að Ameríkumenn-
irnir....?
Jú, svaraði Lolyta og Gina sá
tár í augum hennar. Það er sagt,
að þeir séu gengnir á land í
Leyte.
XL.
Þær höfðu beðið svo lengi, að
þær gátu varla trúað því, að
biðinni væri lokið. Þarna hefði
átt að vera hávaði, eyðilegging,
fl'Ugvélar og herskip, hermenn
og sprengjur. En ekkert af þessu
gerði vart við sig. Frá Leyte var
ekkert að heyra nema þögnina.
Japanir gerðu það sem þeir gátu
til að kveða niður þennan orð-
róm, en eftir þvi sem vikurnar
liðu, urðu þessar neitanir þeirra
æ máttlausari, enda fóru nú
fleiri og fleiri amerískar flug-
vélar að sjást yfir borgunum, og
enda þótt fyrstu sprengjunum
hefði enn ekki verið varpað og
enda þótt innlendir menn stæðu
á götunum og beiddu til guðs
síns, að bústaðir þeirra mættu
verða lagðir í rúst, og jafnvel
þótt allir vissu, að Ameríkumenn
væru í nánd, þá gerðist enn ekki
neitt. Margir hræddust sprengju-
árás þeirra, en ennþá fleiri þráðu
hana„ og töldu sjálfum sér trú
um, að þeir yrðu ekki lengi að
byggja borgina upp aftur.
Skæruliðarnir gerðust æ djarf-
ari með degi hverjum, og gerðu
æ tíðari árásir á stöðvar Japana
og þeir hættu sér lengra og
lengra frá bækistöðvum sínum
með hverjum deginum, sem leið.
Sarnt komu Ameríkumennirndr
enn ekki til Gebu og innlendir
menn, sem vissu ekki, að þeir
þyrftu að taka Luzon fyrst, tóku
að örvænta. Víst var þó það, að
Ameríkumennirnir voru komnir.
Og hversvegna komu þeir þá
ekkj þessar fáu mílur, sem sjó-
leiðin var? Menn stóðu hundruð-
um saman á sjávarbakkanum og
störðu yfir til Leyte og biðu
eftir einhverju merki, sem gæti
gefið þeim von. eÞir fóru í taug-
amar á Japön'unum með þessari
þrákelknislegu og rólegu bið
sinni og gulu mennirnir ruddu
þeim frá með nöktum byssu-
stingjum, en þá komu þeir bara
enn fleiri næsta dag. Og fólska
Japanans fór dagvaxandi, er
hann varð þess áskynja, að hann
hafði verið blekktur. Þegar hann
vissi, hvað sem hver sagði, að
Amerikumenn voru við dyr hans
í staðinn fyrir hann við þeirra
dyr, varð hann að skeyta skapi
sínu á einhverjum minnimáttar,
og nú geisuðu rán, brennur og
nauðganir um alla eyna, og for-
ingjamir höfðu gjörsamlega
misst allan aga út úr höndum
sér.
Einn hermaðurinn sló Ginu í
andlitið einn dag þegar þær
Lolyta fóru á uxakerrunni niður
SHUtvarpiö
Fimmtudagur 31. maí.
(Uppstigningardagur)
8.30 Létt morgunlög. — 9.00 Fréttir.
9.10 Morguntónleikar: — (10.10 Veð
urfregnir).
a) Trompetkonsert í Es-dúr eft-
ir Haydn (Adolf Holler og
hljómsveitin Philharmusica í
Vín; Hans Swarowsky stj).
b) ,,Lofið Guð í himnaríki“,
uppstigningaróratóría eftir
Bach (Elisabeth Grummer,
Marga Höffgen, Hans-Joac*
him Rotzsch og Theo Adam
syngja með kór Tómasar-
kirkjunnar og Gewandhaus-
hljómsveitin í Leipzig; Kurt
Thomas stj.)
c) Tvöfaldur konsert í a-moll op
102 eftir Brahms (David Oistr
akh fiðluleikari, Pierre Fourni
er sellóleikari og hljómsveitin
Philharmonía leika; Alceo Gall
iera stjórnar).
11.00 Messa í elliheimilinu Grund
(Prestur: Séra Sigurbjörn Ást-
valdur Gíslason. Organleikari:
Gústaf Jóhannsson. Einar Sturlu-»
son og félagar hans syngja).
12.15 Hádegisútvarp.
12.50 „Á frívaktinni", sjómannaþáttur
(Sigríður Hagalín).
15.00 Miðdegistónleikar: Lög úr óper«
unni „Tannháuser*4 eftir Wagner
(Marianne Schech, Rita Streich,
August Seider, Franz Klarwein,
Karl Paul, Otto von Rohr, kór
og hljómsveit ríkisóperunnar í
Miinchen flytja; Robert Heger stj.).
16.00 Kaffitíminn: Carl Billich og fé«
lagar hans leika.
16.30 Vfr. •— Guðþjónusta Fíladelfíu*
safnaðarins í útvarpssal: Ásmund
ur Eiríksson prédikar, og kór
safnaðarins syngur.
17.30 Barnatími (Hildur Kalman):
a) Vísnalög (Jórunn Viðar og
Þuríður Pálsdóttir).
b) „í æðarvarpinu", lelkrit eftir
Líneyju Jóhannesdóttur (Áður
útv. fyrir þremur árum).
18.30 Miðaftantónleikar: Rögnvaldur
Sigurjónsson leikur píanólög og
Björn Ólafsson fiðlulög.
19.00 Tilkynningar, — 19.20 Veður«
fregnir.
19.30 Fróttir.
20.00 Upplestur: Jón Helgason prófes-
sor les þýdd ljóð.
20.20 Tónleikar: Fiðlukonsert í g-moll
eftir Vivaldi (Leonid Kogan og
hljómsveit tónlistarháskólans í
París leika; André Vandernoot
stjórnar).
20:35 Erindi: Gengið um hlað á Stikla
stöðum (Arnór Sigurjónsson rit
höfundur).
21.05 Orgeltónleikar: Martin Gtlnther
Förstemann frá Hamborg lerkur
á orgel Akureyrarkirkju:
a) Improvisation yfir sálminn
„Die goldne Sonne, voll Freud
und Wonne" eftir Förstemann.
b) Prelúdía og fúga 1 d-moll og
D-dúr eftir Reger.
21.40 Erindi og upplestur: Gunnar
Matthíasson talar við opnun Matt
híasarsafns á Akureyri í fyrra.
22.00 Fróttir og veðurfregnir.
22.10 Úr ýmsum áttum (Ævar R.
Kvaran leikari).
22.30 Næturhljómleikar: Tvö verk eftir
Ludwig van Beethoven.
a) Fiðlusónata nr. 9 í A-dúr op.
47, „Kreutzersónatan” (Yehudi
og Hephzibah Menuhin leika).
b) Fantasía i c-moll fyrir píanó,
hljómsveit og kór op. 80 (Felix
Schrönder, kór og sinfóníu*
hljómsveitin í Berlín flytja, Hel«
mut Koch stjómar).
23.25 Dagskrárlok.
Föstudagurlnn 1. Júní.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.0®
Morgunleikfimi. — 8.18 Tón*
leikar. — 8.30 Fréttir. — 8.35
Tónleikar. — 10.10 Veðurfr.).
12X)0 HádegisúJtvairp (Tónleiikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar),
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13.25 „Við vinnuna": Tónleiikar.
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir, tilk. og
tónleikar. — 16.30 Veðurfregrv-
ir. — Tónleikar. — 17.00 Endur*
tekið tónlistarefni).
18.30 Ýmis þjóðlög. — 18.45 Tilkynn-
ingar. — 19.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 Daglegt mál (Bjarnl Einarsson
cand. mag.).
20.05 Frægir söngvarar; XXI: Dietridi
Fischer-Dieskau syngur.
20.30 Efst á baugi (Björgvin Guðmundi
son og Tómas Karlsson).
21.00 Tónleikar Sinfóníuhljómsveitar im
lands í Háskólabíói; fyrri hluti,
Stjórnandi: Jindrich Rohan. Ein«
leikari á píanó: Jórunn Viðar.
a) „Brotaspil" eftir Jón Nordw
dal (frumflutningur).
b) Píanókonsert í e-moll op. lt
eftir Fréderic Chopin.
21.45 Ljóðaþáttur: Þorsteinn ö. Step«
hensen les kvæði eftir Einar
Bened iktsson.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 „Aðeins einn lítinn", smásaga eft*
ir Dorothy Parker (Svala Hann«
esdóttir þýðir og les).
22:30 Á síðkvöldi: LéU klasslsk tón-
list.
a) Maria Callas og Giuseppe dt
Stefano syngja ástarsöngva úr
„Toscu“ og „Cavalleria Rusti*
cana*.
b) Hljómsveitin Philharmonia f
Lundúnum leikur ballettsvítuna
eftir Tjaikovsky; Herbert voa
Karajan stjórnar.
09 90 noðeViivSnlnlr
* X- >f
GEISLI GEIMFARI
>f X-
1 skrifstofu öryggiseftirlits jarðar.
— Og þannig var það, Páll. Van-
dal Grant og Lára Preston lögðu á
flótta í skipinu, sem þau héldu að
væri öruggt.
— Ég veit. Það sást úr einu eftir-
litsskipanna okkar þegar geimskip
þeirra eyðilagðist og var okkur send
skýrsla. Eitt hefur unnizt við þetta
allt oe það er að gallinn á durabilí-
um-blöndunni hans Prestons prófess-
ors er fundinn og eru vísindamenn
okkar að vinna að endurbótum á
blöndunni.