Morgunblaðið - 17.08.1962, Blaðsíða 10

10
r MORGVNBIÁÐÍÐ
FSstu'dagur 17. ágiSst 1962
r

Ctgefandi: Hf. Árvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Útbreiðslustjóri: Sverrir Þórðarson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Áskriftargjald kr. 55.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu kr. 3.00 eintakið.
BÆTT
LANDHEL GISGÆZLA
17"oma hinnar nýju Sky-
masterflugvélar Land-
helgisgæzlimnar til landsins
er merkur atburður í sögu
réttargæzlu okkar og örygg-
ismála. l>að er mjög þýðing-
armikið fýrir landhelgisgæzl-
una að geta sent flugvél sína
á sem skemmstum tíma um-
hverfis landið og fengið
þannig á örstuttum tíma yf-
irlit um ástandið á miðunum,
fjölda veiðiskipa og staðsetn-
ingu þeirra.
Fyrir eftirlitið með fiski-
skipaflotanum og öryggis-
þjónustuna í þágu hans er
notkun hinnar nýju og hrað-
fleygu flugvélar einnig mjög
þýðingarmikil. Gamla gæzlu-
flugvélin, Rán, flaug urn-
hverfis ísland á 9 blst. en
„Sif“, hin nýja fjögra hreyfla
flugvél getur lokið hringferð
sinni á aðeins 4%—5 klst.
Þannig auðveldar hin nýja
tækni vörslu landhelginnar
og öryggiseftirlitið að mikl-
um mun.
Allir íslendingar fagna þess
um umbótum á sviði land-
helgisgæzlu og öryggismála.
Vernd fiskimiðanna og gæzla
landhelginnar er einn snar-
asti þátturinn í baráttunni
fyrir sjálfstæði landsins. —
Þess vegna hljóta landsmenn
að leggja mikla áherzlu á að
hún sé sem fullkomnust.
S’lysavamimar, sem em í
nánum tengslum við gæzlu-
starfið eru þjóðinni ebki síð-
ur hugleiknar. Á þeim veltur
Hf og framtíð þúsunda ein-
staklinga og hamingja heim-
ila þeirra og fjölskyldna.
Nýjungar á sviði slysa-
varna og öryggismála hljóta
því jafnan að vekja athygli
og áhuga íslendinga.
Bjarni Benediktsson dóms-
málaráðherra hefur ekki að-
eins haft forgöngu um kaup
hinnar nýju og fullkomnu
Skymasterflugvélar Land-
helgisgæzlunnar til landsins.
Hann hefur undanfarin ár
beitt sér fyrir fjölþættum um
bótum á sviði landhelgis-
gæzlu og björgunarmála. —
Fyrir hans frumkvæði var
gæzluflugvélin Rán keypt til
landsins og flugið tekið í
þjónustu Landhelgisgæzlunn-
ar í ríkari mæli en áður. —
Hann beitti sér einnig fyrir
því að Óðinn, stærsta og full-
bomnasta varðskipið, var
smíðað.
Allar þessar ráðstafanir
urðu Landhelgisgæzlunni að
stórkostlegu gagni og þjóð-
inni til sóma.
Fyllsta ástæða er einnig til
þess að þakka forstjóra Land-
helgisgæzlunnar, Pétri Sig-
urðssyni, fyrir gott starf. —
Skipherrar, sjómenn og flug-
menn gæzlunnar eiga einnig
miklar þakkir skildar. Þeir
hafa gegnt störfum sínum af
festu og ábyrgðartilfinningu
á örlagaríkum tímum.
'OFUGMÆLI
C'ins og flestum, sem hugsa
alvarlega um alþjóðamál,
er fyrir löngu orðið ljóst, er
kommúnisminn einhver harð
svíraðasta nýlendu- og þjóð-
emisstefna, sem mannkynið
hefur átt í höggi við. Sovét-
leiðtogamir hafa lagt hvert
landið á fætur öðm undir
veldi sitt og gert það að
skattlandi sínu eins og Rómar
keisarar fyrr á tímum. Það
þarf ekki að gera nákvæman
samanburð á sögu Rómaveld
is hins foma og Sovétveldis-
ins nú til að finna hliðstæð-
ur í stjórnarathöfnum, of-
beldi og fyrirlitningu á þörf-
um fólks og óskum. Það sem
væri einna helzt ólíkt í þess-
um löndum, ef að væri gáð,
mundi líklega verða sú merki
lega listmenning, sem þróazt
gat undir einveldi Rómakeis-
aranna. Sem kunnugt er hef-
ur listmenning efeki getað
náð neinum vemlegum
þroska undir ráðstjóm. Ein-
veldi nútímans krefst þess,
að öll frjáls hugsun sé í viðj-
ar bundin og ekkert nýtt
megi koma fram, nema ríkis-
matið hafi lagt blessun sína
á það.
Því er á þetta minnzt hér,
að Þjóðviljinn birti á afmæl-
isdegi Einars Olgeirssonar
langar greinar um hann og
„hugsjón kommúnismans“.
Þar var talað fjálglega um
„sögulega arfleifð“, „bók-
menntaarfleifð þjóðarinnar“,
„nýgróður“ og jafnvel um
„undirokaðar nýlenduþjóðir“,
en jafnframt boðuð sú trú, að
nauðsynlegt væri að koma á
kommúnisma á íslandi. Inn-
tak þessara skrifa vom þau
orð, að réttlæti, velmegun,
bræðralag, frelsi og friður á
jörðu væri sama og — þjóð-
félag kommúnismans!
’Þetta er ekki í fyrsta skipti
að slík öfugmæli heyrast í
aðalmálgagni Moskvumanna
á íslandi. Þar hefur verið
iðkuð sú iðja um áratuga
skeið, að breyta merkingu ís-
lenzkra orða, þannig að frelsi
merkir kúgun, lýðræði ein-
veldi. Það er að vísu ekkert
Þannig lenti hún.
Stórslysi afstýrt
MINNSTU munaði, að stórslys
yrði á flugvellinum í London
sl. þriðjudag, er þota af gerð-
inni Bocing 707, frá þýzka fé-
laginu Lufthansa, varð að
nauðlcnda. sakir þess að ekki
tókst að ná niður lendingar-
hjólinu að framan.
Með þotunni voru 48 farþeg
ar, börn og fullorðnir og áhöfn
in níu manns. Allir sluppu úr
þessari tvísýnu heilir á húfi
utan ein flugfreyja, sem meidd
ist á baki og var flutt í sjúkra-
hús.
Flugstjórinn Walter Dofel
er 41 árs og mjög fær flug-
maður. Þegar honum var ljóst
að lendingarhjólið vildi ekki
niður, hvernig sem reynt var
að ná því, hafði hann sam-
band við flugstöðina, skýrði
frá málavöxtum og bað um, að
allt yrði undirbúið fyrir nauð
lendingu, slökkvilið og sjúkra
lið kallað út og aðrar nauðsyn
legar ráðstafanir gerðar.
Jafnvel börnin
voru þögul —
en þegar öllu
var lokið
brynntu þau
músum.
Þotan sveimaði í fulla klst.
yfir flugvetlinum og var losuð
við eldsneyti, en á meðan var
uppi fótur og fit niðri á vell-
inum. Allt var sem vendileg-
ast undirbúið, aðrar flugvélar
í nágrenninu varaðar við að
lenda og fólki í nærliggjandi
húsum skýrt frá þeirri hættu,
sem yfir vofði. Hundruð
manna söfnuðust saman til
/Valter Dofel, flugstjóri ræðir við flugvallarlögregluna eftir
lendinguna.
þess að fylgjast með lending
unni.
Flugfr&yjumar þrjár bjuggu
farþegana undir lendinguna,
gengu frá öryggisbeltum,
hlóðu teppum og svæflum í
kring um þá, báðu þá, er
höfðu gleraugu, að taka þau
niður og reyndu eftir megni
að halda uppi glaðværð og
sefa ótta fólksins, sem vissi
hvað til stóð.
. Dofel ílugstjóri gerði úr-
slitatilraun til þess að koma
hjólunum niður, en árangurs
laust — og flaug síðan þessu
risabákni, skinandi í björtum
litum, hvítum, gulum og blá
um, inn að lendingarbrautinni.
Afturhjólin snertu brautina og
flugstjórinn hélt nefi þotunn
ar eins lengi uppi og honum
var unnt, meðan hann snar
minnkaði hraðann. — En svo
steyptist þotan fram, trjónan
skar sig gegnum malbikið og
neistar flugu allt í kring. —
Slökkviliðið sprautaði froðu
— og þotan stöðvaðist. Þegar
var sett niður björgunar renni
Frh. á bls. 13
UTAN UR HEIMI
undarlegt, þó gamlir komm-
únistár eigi erfitt með að
sætta sig við augljósar stað-
reyndir og sjá í gegnum Pót-
emkín-tjöld hins rússneska
Spútnik-þjóðfélags. — Þeir
lærðu sína trúarjátningu á
ungum aldri og eiga erfitt
með að læra nýja. Ef eitt orð
brenglast í formúlunni, fer
allt úr skorðum; að þylja
sama sönginn utanbókar,
hugsunarlaust og blindandi,
og láta sig engu varða, hvað
staðreyndir segja um líf fólks
og kjör undir Sovétskipulagi
— að dýrka valdið, það hef-
ur verið trúarjátning þess-
ara manna.
Hitt er undarlegra, þegar
rnigt fólk með óflekkuð augu
ánetjast kommúnisma, eftir
allt sem á undan er gengið.
Ástæður geta ekki verið aðr-
ar en einhverjar sálfræðileg-
ar veilur, sem heyra fremur
undir læknisfræði en stjóm-
mál.
MERKINGALAUS
ORÐ
íslendingar þekkja tvískinn-
* unginn í pólitískri baráttu
kommúnista. Þegar þeir hafa
náð tökum á einhverri þjóð,
gjörbreyta þeir um baráttu-
aðferðir, koma á einræði, sem
þeir kalla alþýðulýðveldi, og
hneppa þjóðimar í andlega
og líkamlega fjötra; sem þeir
kalla frelsi. Við þekkjum
þessa sögu frá Kúbu, þar
sem Castro sveik kommún-
ismann inn á þjóðina. Meðan
hann átti í höggi við Batista,
kvaðst hann vera lýðræðis-
sinní, unnandi frelsis, haturs-
maður ofbeldis og einræðis.
Þá notaði hann sömu orðin
um frelsisástina og ísl. komm
únistar gera nú, innantóm,
fjálgleg og merkingarlaus
orð.
í umræðum um kommún-
ismann og ísland mætti
segja við æskufólkið eins og
Jón Vídalín komst einhverju
sinni að orði við forfeður
þess: „Verið ei Grikkjum
líkir, um hverja Demosthen-
es sagði, að þá hann talaði
við skugga asnans, þá hefði
hann nóga tilheyrendur, en
þá hann talaði um Grikk-
lands velferð, þá stingju all-
ir fingrunum í eyrun.“
Sem betur fer á „skuggi
asnans“ minni ítök í íslenzkri
æsku í dag en var fyrir
nokkrum árum. —*