Morgunblaðið - 16.09.1962, Síða 3

i Sunnudagur 16. sept. 1962
MORGUIV BTAÐ1Ð
3
NÚTÍMA víkingur, sem vinn-
ur á vegum Matvæla- og land-
búnaðarstofnunar Sameinuðu
þjóðanna (FAO), átti s.l. vor
kapp við fullt tungl 2000 km
vegalengd norður með austur-
strönd Indlands — og bar
sigur úr býtum.
íslendingurinn Guðjón Illuga
son, fiskveiðaráðunautur hjá
FAO, vissi, að veðraskipti og
straumbreytingar ýfa Bengal-
flóa jafnan nokkrum dögum
eftir tunglfyllingu. Þessar
breytingar spilla enn hinu
óstöðuga aprílveðri, sem er
undanfari mansúnvindanna úr
suðvestri á sumrin.
apríl s.l. kom Guðjón bát sín-
Þegar fullt tungl var 21.
um í örugga höfn við ósa hinn-
Guðjón Illugason athugar nót.
FAO-„víkingur“ siglir í
opnum bát yfir Bengalflóa
ar hlykkjóttu Hooghly-ár fyrir
neðan Calcutta. Síðar komu
leiðsögumenn þar á staðnum
til liðs við Guðjón og sigldu
bátnum gegnum 200 mílna
langt völundarhús af vatna-
skurðum í hinum óbyggilegu
fenjum þar um slóðir til
Khulna í Austur-Pakistan, en
þangað var ferðinni heitið.
Guðjón hafði farið hina
2000 kílómetra löngu vega-
lengd frá Manar á Ceylon á
tíu dögum, skipt fjórum sinn-
um um áhöfn, fengið sér fjór-
um sinnum vatnsbirgðir, elds-
neyti og matvæli.
Varð að hreinsa austursæluna
í veðurofsanum
Frá 14. til 17. apríl hafðl
Guðjón aðeins sofið sjö
klukkustundir af sjötlu og
tveimur. Og 16. apríl, þegar
báturinn lenti í hvirfilvindi
við False Dive-nes nálægt
Madras, hafði hann barizt í
fimm klukkustundir við að
stefna hinum 37 feta langa
opna stálbáti upp í vindinn.
Báturinn tók tvisvar sjó, þeg-
ar Guðjón varð að þjóta frá
stýrishjólinu til að hreinsa
austurdælu, sem var mjög
mikilvæg öryggi bátsins. Eini
hásetinn um borð gat ekkert
aðhafzt af eintómri skelfingu.
„Þetta var ekki miklu hættu
legri ferð en hver önnur“,
sagði Guðjón, þegar hann tók
sér hvíld milli verkefna í aðal
bækistöðvunum í Róm. „Þó
var hún nokkuð erfiðari, en
það var ærin ástæða til að
fara hana*.
Sú ærna ástæða var, að Guð
jón þurfti að nota bátinn við
næsta verkefni sitt í Austur-
Pakistan, og það hefði tekið
sex mánuði að flytja hann
norður með öðrum farartækj-
um.
Báturinn var FAO No. 1
(Ceylon), einn fjögurra báta,
sem FAO hefur útvegað til
nota á Ceylon og Indlandi.
Guðjón hafði notað þennan
36 hestafla opna bát í tvö ár
Aukið eftirlit
með lyf jum
LISSABON 13. sept. (NTB)
Læknar hvaðan æva úr
hekninum, sem nú sitja ai-
við Ceylon og auk þess í þrjú
ár við Indlandsstrendur.
Veiddu sex tonna
riahákarl
Fyrir fimm árum varð til
um Guðjón mikil tröllasaga,
sem var á hvers manns vör-
um á Malabarströnd í ná-
grenni Mangalore. Þá var Guð
jón að kenna 16 mönnum notk
un skjóðunótar við eina af sjö
fiskveiðakennslustöðvunum í
Indlandi. Stendur FAO fyrir
þessum stöðvum og hefur orð-
ið ótrúlega mikið ágengt.
Skyndilega komu þeir auga
á eitthvað, sem virtist vera
þétt fiskitorfa á grunnsvæð-
inu.
Með lítilli ífæru og um 50
faðma reipi veiddu þeir fé-
lagar sex tonna, þrátíu og
tveggja íeta langan risahá-
karl.
Eftir fimmtán klukkustunda
baráttu, biðu um 100.000
manns á ströndinni eftir að fá
að sjá stærsta fisk, sem nokk-
urn tíma hefur veiðzt við Ind
landsstrendur.
Síðustu tvö árin á Ceylon
hélt Guðjón áfram leitinni að
nýjum og auðugri fiskimiðum.
Leit þessa hófu sérfræðingar
frá FAO árið 1951. Hlutverk
Guðjóns vai að kynna almenn
ingi þrjár veiðiaðferðir; botn-
vörpuveiðar, veiðar með
skjóðunetum og veiðar með
nylon-netum á hafsbotni.
„Fiskaflinn við Ceylon hef-
ur tvöfaldazt síðan árið 1956,
þegar annar fiskveiðaráðu-
nautur hjá FAO kynnti nylon
net á Ceylon", sagði Guðjón.
„Á sama tíma hafa litlir mót-
orbátar verið smíðaðir svo
hundruðum skiptir. Þó nota
enn allflestir fiskimanna við
Ceylonsstrendur ævafornar
veiðiaðferðir. Enn er ærin
ástæða til að kynna nýjar og
hagkvæmari veiðiaðferðir á
Ceylon, því að ekki veiðist þar
nóg til að svara eftirspurn, og
verður bvt að flytja inn fisk“.
Guðjón byrjar að sinna hinu
nýja verkefni sínu í Austur-
Pakistan í' september. Hann
mun vinna með Kenneth H.
Bain, sérfræðingi í líffræði
sjávardýra hjá FAO, ásamt
fjölmörgum aðstoðarmönnum
frá Pakistan. Þeir munu hefja
þarna rannsóknir, sem enn
hafa aldrei verið gerðar.
Hafin verður rannsókn á
norðausturverðum Bengalflóa.
hugsanlegri fiskveiðigetu á
Þar verða einkum kannaðar
botnvörpuveiðar og nylon-
netaveiðar. Ennfremur verða
kannaðar rækjuveiðar í ám og
álum við hina miklu óshólma
Ganges-ár í Austur-Pakistan.
„Nú veiða menn rækjur í /
síkjum og víkum“, sagði Guð-
jón. „Ef til vill má fara að
veiða rækjur lengst úti í flóa.
Ef svo færi, myndu rækju-
veiðar aukast til muna og sam
tímis því velmegun fiski-
manna þai um slóðir. Við
munum reyna að fylgjast með
ferðum rækjunnar, til þess að
hægt verði að veiða þær þar
sem nú næst ekki til þeirra.
Auk þess munum við láta
mönnum í té handhægari
veiðafæri*’.
Hilmar Kristjónsson, for-
stöðumaður Veiðafæradeildar
FAO, sem einnig er fslend-
ingur, sagði: „FAO sendir yfir
leitt ekki tæknisérfræðinga
sína inn í hvirfilbyli á opn-
um bátum eða biður þá að
veiða rísahákarla næstum
með berum höndum. Er Guð-
jón þekkti bátinn sinni, þekkti
hafið, enda hefur hann farið
um þessi hafflæmi í níu ár.
Hvað hákarlinn snertir, erum
við þakklátir honum. Þó af-
gangurinn væri mikill og at-
hygli fólksins beindist fyrst og
fremst að baráttunni við fisk-
inn, varð þetta um leið til að
beina athygli manna að hin-
um sanna tilgangi vinnu Guð-
jóns, en hann er að stuðla að
því að auka veiðar indversku
fiskimanna nna.
þjóðaráðstefnu í Lissabon,
hafa farið þess á leit, að eft-
irlit með lyfjum verði aukið
til þess að koma í veg fyrir
að þau hafi skaðsamleg áhrif
á þungaðar konur.
Margir þátttakenöur ráð-
stefnunnar hafa undirritað
samþýkkt, sem senda á al-
þjóða heilbrigðismálastofn-
uninni (WHO). Segir í sam-
þykktinni, að reyna eigi öli
ný lyf á marsvínum, sem
ganga með unga, áður en þau
komi á markaðinn.
Sr. Jónas Gíslason, Vík:
Réttlættur
11. sunnudagur e. trinltatls:
„En hann sagði líka dæmisögu
þessa við nokkura, sem treystu
sjálfum sér, að þeir væru rétt-
látir, og fyrirlitu aðra: Tveir
menn gengu upp í helgidóminn
til að biðjast fyrir, annar var
farísei og hin tolluheimtumaður.
Faríseinin stóð og baðst þannig
fyrir með sjálfum sér: Guð, ég
þakka þér, að ég er ekki eins
og aðrir menn, ræningjar, rang-
lætismenn hórkarlar eða J>á eins
og þessi tollheimtumaður. Eg fasta
tvisvar í viku og geld tíund af
öllu, sem ég eignast. En tollheimtu
maðurinn stóð langt frá og vildi
ekki einu sinni hefja augu sín til
himins, heldur barði sér á brjóst
og sagði: Guð, vertu mér synd-
ugum líknsamur! Ég segi yður:
I>essi maður fór réttlættur heim
til sín, en hinn ekki, því að sér-
hver, sem upphefur sjálfan sig,
mun niðurlægjast, en sá, sem nið-
urlægir sjálfan sig, mun upphaf-
inn verða.4*
Lúk. 18, 9-14.
f dænnisöigu guðspjallsins í
dag dregur Jesús upp raynd af
tveimur mönnuim, sem áheyrend
ur hans könnuðust vel við. Og
í augum fjöldans var næsta mik-
iil munur á þessum mönnum,
svo mikill, að þeir virtust oft
vera fulltrúar tvegigja and-
stæðna, sem ekki sýndist hœgt
að samrœma.
Jesús notar þá einnig til að
sýna andstæður, en hjá honum
hafa þeir skipt um hlut-
verk að mati manna. Hinn
mikilsvirti og vandaði mað-
ur verður í frásögu Jesú dæmi
manns, sem sækir Guðs hús til
einskis gagns. Hinn, sem fjöld-
inn leit niður á, fór réttlættur
heim, vegna þess, að hann hafði
veitt viðtöku þeirri náð Guðs,
sem hann fann sig þarfnast.
Þótt þessir tveir menn væru
sama þjóðernis og getigju inn
í sama musteri sömu erinda, til
að tilbiðja sama Guð, þá varð
árangur þeirra svo misjafn. Báð
ir litu í eigin barm, prófuðu
sjálfa sig frarami fyrir Guði.
Annar sá fallega og geðþekka
mynd. Honum fannst hann vera
til fyrirmyndar. Hann fann mangt
í fari sínu til að miklast af.
Hann gat þakkað Guði fyrir, hve
góður hann var og fullkominn.
Hinn sá ólíka mynd. Hann sá
ófullkomleika sinn og vanmátt,
er hann stóð frarami fyrir Guði.
Hann fann sig óverðugan í nær-
veru Guðs.
Þessi var munurinn. Annar
maðurinn sá þörf Guðs á þjón-
ustu sinni og starfi. Hinn sá
þörf sína á þeirri náð og misk-
unn Guðs, sem syndugum mönn-
um veitist fyrir trúna. Annar
taldi sig þurfa að hjálpa Guði,
en hinn fann þörf sína á hjálp
Guðs.
Þessir tveir menn eiga skoð-
anabræður á öllum öldum. Með
miklum rétti raá skipta mönnum
í tvo flokka: Þá, sem horfa mest
á verðleika sína og finna því
enga þörf á náð Guðs, og hins
vegar þá, sem finna vanmátt
sinn til að lifa Guði þóknanlegu
lífi og verða því að sækja styrk
Spenniriim
bilaði aftur
Eftir að gert hafði verið við
spenni þann, sem bilaði í Áburð-
arverksm. fyrr í sumar, og hann
verið notaður síðan í einn raán-
uð, bilaði hann aftur hinn 28.
f.m. Næsta dag var nýr spennir
tekinn í notkun, sem verksmiðj-
an hefir fengið að láni hjá Raf-
veitu Hafnarfjarðar. Framleiðsla
verksmiðjunnar heldur því á-
fram, þó eitthvað skorti á, að
fullum afköstum sé náð.
Sérfræðingur fré framleiðanda
spennisins, sem einnig annaðist
viðgerðina í sumar, er kominn
til landsins og rannsakar nú hina
síðari bilun.
og kraft til Guðs fyrir Jesúm
Krist.
Líf okkar er raunverulega
slík musterisganga, ekki aðeins
þegar við göngum í Guðs hús
til helgra tíða, heldur í öllum "
tilvikum lífsins. Allt líf okkar á
að vera þjónusta við Guð.
Og þannig er það einnig. Hvort
sem okkur líkar betur eða verr
eram við allir þjónar Guðs og
eigum að leiðarlokum að standa
Guði skil þjónustunnar. Það
gildir einu, hvort við viðurkenn-
um þetta eða ekki.
Guðspjallið í dag vekur þvi
þessa brennandi spurningu:
Hvernig þjónn er ég? Hvorum
líkist ég meira, faríseanum eða
tollheimtumanninum, ekki í dag
legu lífi, heldur í afstöðunni tfl.
Guðs? Reyni ég að komast af
með eigin verðleika frammi fyr-
ir Guði, eða viðurkenni ég van-
mótt minn og þigg ég þá náð,
sem Guð vill gefa mér?
n.
Þetta veldur hneykslun
margra, ekki síður en kenning
Jesú hneykslaði faríseana forð-
uan. Ég hef heyrt stoltar yfirlýs-
ingar manna um, að þeir hafni
þeim Guði, sem krefst viður-
kenningar mannsins á eigin van-
mætti til guðssamfélagsins. Geti
hann ekki létið sér nægja það,
sem menn hafi sjálfir honum að
bjóða, vilji þeir ekkert hafa með
hann að gera. Svo höldnum aug
um geta sumir raenn litið kristna
trú.
Syndin og afleiðing hennar I
mannlegu lífi er ekki sök Guðs.
Maðurinn sneri baki vlð Guði
í yfirlæti. En kærleikur Guðs
var svo mikill, að hann gaf son
sinn í dauðann til að frelsa
okkur. Engin fórn var of stór
til að leysa okkur undan valdi
syndarinnar, sem aðskildi okk-
ur frá Guði.
Guð er enginn „sadisti“, sem
hefur ánægju af að auðmýkja
manninnn til þess að auglýsa
mikilleika sinn og raátt. Fjarri
því. Guð er kærleiksríkur og
þráir að úthella miskunn sinni
yfir okkur.
Guð vill gefa öllum mönnum
hlut í hjálpræði sínu. Hið eina,
sem við þurfum að gera, er að
veita náð hans viðtöku. Hann
hefur gjört fyrir okkur allt það,
sem við ekki gátum sjálfir gjört.
Augljóst er að sá einn þiggur
gjafir Guðs, sem finnur þörf
sína á henni, á sama hátt og sá
einn leitar læknis, sem finnur,
að hann er sjúkur.
Sá, sem telur allt gott og
fullkomið í lífi sínu, finnur eðli-
lega enga þörf á náð Guðs.
Þess vegna reynir Jesús í préd
ikun sinni að opna augu okkar
fyrir þörfinni. „Sá, sem upp hef-
ur sjálfan sig, mun niðurlægja
ast, en sá, sem niðurlægir sjólf-
an sig, mun upp hafinn verða.“
Eina leiðin, sem fær var til
að frelsa okkur, var leið kross-
ins. Guð varð að fórna sjálfum
sér okkur til lífs. Er það þá of
mikið, þótt við syndugir menn
verðum að fórna ofurlitlu af
stolti okkar til að þiggja náð
Guðs, þiggja fórn han? Engin
önnur leið er gefin til guðssam-
félags eftir kenningu Jesú.
Það er auðvitað auðmýkjandi
fyrir okkur að verða að viður-
kenna eigin vanmátt til að leysa
vandann, en stolt okkar frelsar
engan. Jesús einn er frelsarinn.
neinar ’þrautir til að komast tfl
Guðs. Guð selur heldur enga að-
göngumiða að ríki sínu. Aðgang-
urinn er ókeypis handa öllum
fyrir trúna á Jesúm Krist.
f dag vill Jesús benda okkur
á þörf okkar á náð Guðs. Hann
vill vekja í hjarta okkar bæn
tollheimtumannsins. Þá verð-
um við einnig réttlætt fyrir trúna
á Jesúm Krist.