Morgunblaðið - 15.02.1963, Síða 20

20
MORCVHBLAÐIÐ
Föstudagur 15. fafcrúar 1963
PATRICIA WENTWORTH:
MAUD
LVER
KEMUR í HEIMSÓKN
aldjei og getur ekki gert. Ég
hef þekkt Cyril alla mína ævi,
og hann gæti ekki drepið flugu,
auk heldur rotað mann með skör
ungi. Ef þér segðuð mér, é
hann hefði stolið peningum eða
slatta af frímerkjum, gæti ég
trúað því, en morð eða að fara
inn í stofu, þar sem myrtur mað
ur er fyrir — ja, það er bein-
línis óhugsanlegt og hann hefði
aldrei getað gert það.
í>au voru nú komin að út
jaðrinum á vellinum. Ungfrú
Silver þurfti ekki annað en
ganga rétt yfir veginn til þess
að sjá Ijósbjarmann í stofuglugg
anum hjá frú Voycey. Hún stanz
aði við endann á stígnum. Alan
Grover sleppti handlegg hennar.
Eftir að hafa hugsað sig um,
andartak, sagði hún: — Þetta er
mjög eftirtektarvert, sem þér
hafið sagt mér, hr. Grover. Það
er mikið til í því og ég skal
athuga það mjög gaum g^filega.
Góða nótt.
XXXIV.
Góðri stund síðar en þetta
gerðist, var Randal March á
leiðinni heim til sín. Hann var
feginn, að dagsverki hans var
lokið, og sérstaklega feginn að
vera laus við Drake fulltrúa.
Viðbrögð Drakes við sporin eftir
kvenfótinn höfðu farið alveg
sérstaklega í taugar hans. Hann
vildi halda því fram, að þessi
spor hefðu getað verið stigin
eiginlega hvenær sem var, og
þegar March benti honum á, að
það hefði rignt mikið seinni
partinn á miðvikudag, og að þau
hlyti að hafa verið stigin eftir
það, þá varð hann enn móðgað-
ur. Vitanlega er ekkert hvim-
leiðara fyrir lögreglumann en
það, ef einhverri velgrundaðri
kenningu hans er splundrað, eða
þeir sjá hana riða til falls, án
þess að geta veitt henni stuðn-
ing. Drake hafði gert sig full-
komlega ánægðan með að hafa
tvo grunaða, þau Riettu Cray og
Cyril Mayhew. Þetta var fyrsta
morðmál hans, sem nokkuð
kvað að, og hann sá forfrömun
sína framundan. Þjóðfélagsstaða
hinna gri \ iðu orkaði þægilega
& stéttvísi hans. Þegar hr. Hold-
erness kom fram með Cyril, sem
hugsanlegan grunaðan, var hon-
um ekkert vel við það — og eng-
inn hefði heldur getað við því
búizt — en þó tók hann þessu
sem óvilhallur fulltrúi réttvís-
innar, sem ekki ætti annað á-
hugamál en það að komast að
sannleikanum.
En þá komu þessi kvenmanns-
spor eins og fjandinn úr sauðar-
leggnum. Það var alveg nægi-
legt til þess að koma manni í
vont skap, það því fremur sem
hann vissi — og lögreglustjórinn
líka — að hann hefði sjálfur átt
að finna þau. Þetta hefði nú
ekki verið svo slæmt, ef hægt
hefði verið að sanna þau upp á
ungfrú Cray, en þau voru bara
alls ekki hennar fótspor, og ekki
hægt að sanna, að þau væru það,
og það þurfti ekki einu sinni
40
lögreglustjórinn að benda hon-
um á. Hann lét þess getið með
nokkurri gremju, að ef hann
mætti velja milli máls, án allra
kennimerkja og annars, þar sem
allt var krökkt af þeim, þá
myndi hann kjósa hin fyrr-
nefndu, og þakka fyrir. Og þetta
var annars fyrsta atriðið í þeirra
viðkynningu, þar sem lögreglu-
stjórinn var alveg á sama máli.
Jæja, þessu var nú lokið í bili.
Fótsporin höfðu verið ljósmynd-
uð með blossaljósi, gipsi hafði
verið hellt í þau. til að fá af-
steypur og ábreiða breidd yfir
þau, til að verja þau veðri.
Randal March var á heimleið.
Hann var kominn hai.dan við
Melling og tók hægt eftir
dimmum og þröngum stíg. Þarna
var limgerði til beggja handa,
fremur úfið og illa hirt. Þarna
var enginn á ferð, ekkert bíl-
Ijós sást neinsstaðar, og ekki
einu sinni ljós á reiðhjólslukt,
og enginn fótgangandi maður
forðaði sér út í limgerðið. Hann
kunni vel við þetta þögla myrk-
ur. Hann var þreyttari líkam-
lega en hann minntist að hafa
Nú er rétti tíminnia9 panta
ara reynsla hérlendis
SIM111400 EGGERT KRISTJANSSON «CO HF
verið, árum saman, og andlega
var hann dauðþreyttur. Hugur
hans hafði stikað áfram. brotizt
áfram og spyrnt við fótjum, sitt
á hvað í tvo daga. Janfvel þegar
hann reyndi að koma skipulagi
á hugsanir sínar og halda jafn-
væginu milli sóknar og varnar
og framkvæma verk sitt með ó-
hlutdrægni, gat hann aldrei ver-
ið viss um, að vogarskálarnar
hölluðust ekki.
Hann ók áfram eftir björtu
röndinni frá ljósunum og óskaði
þess af öllu i.jarta, að hann
gæti séð veginn í þessu vanda-
máli eins vel og hann gat nú
séð veginn framundan sér.
Þegar hann var kominn svo
sem hálfa mílu út fyrir Melling,
varð hann var við einhverja
kvenveru í Ijósgeislanum fram
undan. Svo sem andartaki áður
en bíllinn beygði við, stóð hún
eins og blinduð af ljósunum, ber-
höfðuð og með starandi augu og
óeðlilega föl í andliti. Honum
varð talsvert hverft við þetta —
það var líkast því sem að sjá
drukknað andlit.
Hann ók bílnum fyrir beygj-
una. en fór þá út og sneri til
baka gangandi. Konan var á
hreyfingu, því að hann heyrði
stein losna undan fótum hennar.
Hann fann til einhvers léttis, án
þess þó að gera sér grein fyrir
neinni ástæðu. Hann hefði ekki
játað á sig neinn meðvitaðan
ótta, en hann varð stórfeginn er
hann heyrði þetta glamur í stein
inum. Hann sagði:
— Rieta! Hvað ert þú að gera
hér? Og hann sá hana nálgast
eins og skugga.
Hún svaraði: — Ég hef verið
hér á rangli. Ég þoldi ekki við
inni.
— Þú ættir ekki að fara hing-
að í dimmu. Staðurinn hefur
ekki sem bezt órð á sér.
En hún svaraði I örvæntingu
sinni: — Enginn gæti gert mér
neitt. Til þess er ég of ógæfu-
söm.
— Er nokkur vörn í því?
•— Já. Þá nær enginn til
manns — maður er svo gjörsam-
lega einmana.
— Talaðu ekki svona, Rietta.
Hún svaraði: — Ég ætla að
fara heim aftur.
Hún gekk eitt skref frá hon-
um, og þá gerðist eitthvað. Hann
var maður hófsamur í öllum
skilningi orðsins. En hann hafði
aldrei verið settur svona mjög
út úr jafnvægi. Hann gat ekki
látið hana fara svona. Ósjálfrátt
reyndi hann að halda henni
kyrri. Hendur hans snertu grófa
frakkann, sem hún var í og
hann fann, að hann hélt henni
fastri.
— Rietta!
— Æ. slepptu mér!
— Við ætlum að kvarta undan kossekta varalitnum, sem þér
selduð fröken Jónu í gær.
— Ég get það ekki. Ég elska
þig. Það.veiztu, er það ekki?
— Nei, nei!
— Hvaða þýðingu hefur það
að vera að ljúga. Okkur væri
eins gott að segja sannleikann,
þó ekki væri nema í þetta eina
skipti. Víst veiztu, að ég elska
þig!
— Nei....
— Hættu að ljúga, Rietta. Ef
við getum ekki neitt annað fyrir
hvort annað gert, getum við að
minnsta kosti sagt satt. Ef þú
vissir það ekki, hversvegna
varstu þá að ásaka mig með
augunum í dag. í hvert sinn sem
ég lagði spurningu fyrir þig. á-
sakaðirðu mig — og í hvert
skipti sem ég sat afskiptalaus
og lét þennan leiðindapésa, hann
Drake, spyrja þig spjörunum úr,
þá ásakaðirðu mig. Ef þú hefur
ekki vitað, að ég elskaði þig, þá
var það að minnsta kosti óþarfi.
Þú vissir það vel.
— Já....ég vissi það. Gerir
það nokkuð til eða frá Það er
rétt eins og að vita um eitthvað,
sem er löngu dautt — það er
horfið!
Hendur hans gripu hana föstu
taki og hún fann, hve sterkar
þær voru.
— Hvað ertu að tala um?
Heldurðu. að ég sleppti þér og
léti þig fara?
Hún svaraði með grátstaf í
kverkunum: — Ég er þegar far-
in.
Hann fann með óróa, að sama
tilfinningin greip hann, eins og
áðan þegar bílljósin skinu á
hana. Röddin var hörkuleg, er
hann sagði:
— Talaðu ekki svona....þú
mátt það ekki. Ég er að biðja
þig að giftast mér.
— Ertu það, Randal? Og eig-
um við að auglýsa það í blöðun-
um? Heldurðu ekki, að það yrðu
skemmtilegar fyrirsagnir: „Lög-
reglustjórinn giftist aðal-sak-
borningnum í Lessiter-morðmál-
inu! Nei. líklega væri ekki hægt
að komast þannig að orði fyrr
en búið væri að taka mig fasta.
Það væri óvirðing við réttinn,
eða hvað það nú heitir, er það
ekki? Og ef ég á annað borð
væri tekin föst væri ég ákærð.
Hversvegna þurfti þetta að
koma fyrir okkur, Randal? Við,
sem hefðum getað verið svo ham
ingjusöm!
Sorgin yfirþyrmdi hana. Hún
vissi ekki, að þetta mundi verða.
Henni gramdist það svo mjög, er
hún hugsaði til þess, sem hefði
getað orðið. Hún átti ekki leng-
ur stolt til og enga- sjálfssjórn
heldur. Hún hafði ekki einu
sinni sinnu á því að vera fegin.
að þarna skyldi vera dimmt.
Tárin runnu og það hefðu þau
eins gert þó að bjart hefði verið.
KALLI KÚREKI
Teiknari: Fred Harman
, 2,rrru beavez has followep
I /ZED'S WAHPEBW& TTZACKS AUP .
FOUND H/M NEARIX' PEAD FKOM
' SUNAND THIFST--' ■
Baelynext :
ekxmns---
HOW'P YOU
ME vmo. I-UM F0* AMD COYCHí I
THEY LEAP-UM ME TO WATEE- f (,
PLEMTY ðUAIL AN' EABBIT HERE, ]
T00 f WE MO SO HUN&RY/ V
THAT klLLEfc SURE
TURMEP TH'TABLES
OH ME! 1F YOU ■ -<
HADN’T USED YOUR
HEAD, I WOULPN’T,
T£ ALIVE MOWf
[ YOU OkAY, MOW/
MAkE-UM FIRE,
HUH? ME SONNA
HUNT-UM «UAIL
/ Litli Bjór hefur rakið spor Kalla
og fann hann nær dauða en lífi vegna
•ólarhitans og þorsta.
— Það er ekki nema spölkorn eftir.
Haltu þér á hestinum.
Snemma næsta morgu”
— Hvernig fannstu vatnsbólið?
— Ég athugaði refina og sléttuúll-
ana. Hérna er líka nóg af fuglum og
kanínum, svo við þurfum ekki að
verða svangir.
— Þessi morðingi lék sannarlega á
mig. Ef þú hefðir ekki verið væri ég
ekki í tölu lifanda núna.
— Það er allt í lagi með þig núna.
Gerðu bál, ég ætla að ná í fugl eða
hænu.
aitltvarpiö
Föstudagur 15. febrúar.
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13.25 „Við vinnuna": Tónleikar.
14.40 „Við sem heima sitj um“.
15.00 Síðdegisútvarp.
17.40 Framburðarkennsla f esper-
anto og spænsku.
18.00 „Þeir gerðu garðinn frægan";
Guðmundur M. Þorláksson
talar um Hallgrím Pétursson.
18.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 Dagskrá Framtíðarinnar, mál
fundafélags menntaskólanem
enda í Reykjavík: Viðtal við
Lárus Sigurjónsson skáld.
elzta núlifandi formann fél-
agsins, ávarp núverandi for-
manns, Svarvars Gestssonar.
upplestur, kafli úr Herranótt,
þáttur frá málfundi, söngur
o. fl.
21.05 í ljóði: Ástir, — þáttur í um
sjá Baldurs Pálmasonar. Les-
arar: Bryndís Pétursdóttir og
Þorsteinn Ö. Stephensen.
21.30 Útvarpssagan: „íslenzkur að-
all" eftir Þórberg Þórðarson,
VI. (Höfundur les).
22.00 Fréttir og veðurfregnir. ;
22.10 Passíusálmar (5).
22.20 Efst á baugi (Björgvin Guð-
mundsson og Tómas Kans-
son).
22.50 Á siðkvöldi: Létt-klassísk tón
list. Ungverskir listamenn
syngja og leika þjóðlög og
önnur slík írá heimalandi
Laugardagur 16. febrúar.
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 Óskalög sjúklinga (Kristín
Anna Þórarinsdóttir).
14.40 Vikan framundan: Kynning
á dagskrárefni útvarpsins.
15.00 Fréttir. — Laugardagslögin.
16U0 Danskennsla.
17.00 Fréttir. — Æskulýðstónleikar,
kynntir af dr. Hallgrími
Helgasyni.
18.00 Útvarpssaga barnanna; II,
(Helgi Hjörvar).
18.20 Veðurfregnir.
18.30 Tómstundaþáttur barna og
unglinga (Jón Pálsson).
18.55 Tilkynningar. — 19.30 Fréttir.
20.00 Reikað um Rómaborg: Ingi-
björg Þorbergs bregður upp
skyndimyndum frá síðast-
liðnu sumri í tali og tónum.
20.40 Leikrit: „Einkennilegur mað-
ur“, farsi handa útvarpi eft-
ir Odd Björnsson, með elek-
tronískri tónlist eftir Magn-
ús Bl. Jóhannsson. — Leik-
stjóri: Baldvin Halldórsson,
Leikendur: Emelía Jónasdótt-
ir, Guðbjörg Þorbjarnardótt-
ir, Erlingur Gíslasson, Þor-
steinn Ö. Stephensen o. ÍL
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passiusálmar (6).
22.20 Danslög.
24.00 Dagskrárlok.