Morgunblaðið - 28.06.1963, Side 20

20
MORCVNBLAÐIÐ
Pöstudagur 28. júní 1963
HULBIRT FOOTMER:
H
Æ
T
T
U
L
E
G
U
R
FARMUR
n
í>að var nógu bjart til þess, að
byssurnar sæjust, og hann var
íijótur að hlýða. — Hvað. .hvað
..hvað? tafsaði hann á klaufa-
legri ensku. — Er þetta það, sem
þér kallið að gera að gamni sínu,
frú?
— I>ér getið skilið það eins og
þér viljið. Ég er að gera upp-
reisn, samkvæmt skipun frá eig-
andanum... .Les. .bætti hún við
lágt.
Og stóri maðurinn kom utan
úr dimmunni, eins og snertur
töfrasprota, og annar maður kom
Hieð honum. — Ég náði í hann
Jim, sagði Les lágt. Grober var
skipað að rétta hendur aftur fyrir
bak, og Jim batt þær, strauk
hann síðan til að leita að vopn-
um og tók af honum vopn og
lykia.
— í>etta sku luð þér fá borg-
að! sagði Grover ógnandi. — Til
sjós er ég yfirmaður. Það eru
iög!
— Það fáið þér tækifæri til að
...með kvöldkaffinu
ÞEGAR ÞÉR gistið í Kaup-
mannahöfn, getið þér lesið
Morgunblaðið samdægurs, —
með kvöldkaffinu í stórborg-
inni.
FAXAR Flug'félags islands
flytja blaðið daglega cg það
er komið samdægurs i biaða-
söluturninn í aðaljámbrautar-
stöðinni við Ráðhústorgið —
Hovedbanegardens Aviskiosk.
FÁTT er ánægjulegra en að
lesa nýtt Morgunblað, þegar
verið er á ferðalagi vtra eða
dvalizt þar.
segja dómaranum, saigði frú
Storey.
Nú kom Horace til okkar.
— Þetta er svívirðilegt! tautaði
Crober.
— Haltu kjafti! sagði Horace
hörkulega. — Það er búið að taka
Fahrig fastan og við höfum ykk-
ur á valdi okkar.
Grober laut höfði og svaraði
engu.
Til þess að koma honum til
vistarveru sinnar, urðum við að
fara næstum fram að brúnni.
Það gat verið hættulegt, því að
á þessum tíma var viðbúið, að
skipshöfnin væri samankomin
fyrir utan lúkarinn, beint þarna
fyrir neðan. Og ef hún risi upp
áður en við hefðum komið fyrir-
mönnunum undir lás og slá,
mátti hamingjan vita, hVernig
þetta gæti farið.
Horace var sendur fram eftir
til þess að vekja eftirtekt stýri-
mannsins, sem var á verði. Brú-
in var í sömu hæð og bátaþil-
farið, og við gátum séð einn
mann bera við himin. Þagar
Horace var kominn til hans, geng
um við fram eftir. Jim var skip-
að að vera í felum þangað til
hann hefði talið upp að bundrað,
en koma þá til okkar. Ég tók upp
teppið og breiddi það aftur yfir
byssuna mína.
Þegar við nálguðumst brúna,
sneri stýrimaðurinn sér við óg
leit á okkur. Vitanlega gat hann
ekki séð annað en ógreinilegar
mannsmyndir í þessu myrkri.
Les hvíslaði að Grober: — Ef þú
gefur hljóð frá þér, mola ég á
þér hausinn með byssunni minni!
Grober steinþagði. Við önduðum
öll léttar, þegar við vorum kom-
in með hann inn um dyrnar, sem
lágu til vistarvera yfirmannanna.
Þarna var stuttur gangur með
tvö herbergi á hvora hlið. Fremst
í honum voru dyr inn í korta-
klefann, en fyrir framan hann
var aftur stýrishúsið. Les opnaði
dyrnar að herbergi skipstjórans,
hratt Grober niður í kojuna
hans, keflaði hann og batt hend-
urnar á honum saman.
Við höfðum eins lágt og við
gátum, en vitanlega gat ekki hjá
því farið, að einhver grunsamleg
hljóð heyrðust. Þegar við kom-
um út frá skipstjóranum, opn-
uðust dyr beint á móti í gangin-
um og þar stóð Niederhoff með
andlitið eitt spurningarmerki.
Þegar hann sá Les, vissi hann
að eitthvað alvarlegt var á seiði.
Hann hopaði inn aftur. Byssa lá
á borðinu hjá honum.
Les hratt mér harkalega til
hliðar og stökk á Niederhoff, um
leið Oig hann ætlaði að seilast
eftir byssunni, og fleygði honum
upp í kojuna. Frú Storej náði í
hyssuna. Kæft óp heyrðist frá
Niederhoff, en Les greip hendi
fyrir munninn á honum. Það var
auðséð, að Les gat ekki bundið
hann svona og ég sá, hvað ég
þyrfti að gera. Ég settist á höf-
uðið á Niederhoff ag þrýsti and-
litinu á honum niður í koddann,
þangað til Les hafði bundið
hann á höndum og fótum. Síðan
keflaði hann hann og við lofuð-
um honum að anda aftur. Hann
var farinn að blána í framan.
Það voru engir lyklar í hurð-
unum og viðgáfum- okkur ekki
tíma til að leita þeirra.
Við héldum áfram inn í korta-
klefann. Nú hafði Jim gamli sleg
izt í för með okkur. Kortaklefinn
var tómur. Kortið var næit nið-
ur á teikniborð, og lampi yfir
því, en hinumagin í klefanum
var vopnaskápurinn. Dyrnar inn
í stýrishúsið voru alltaf læstar
að æturlagi, þar eð allt jós mundi
ruga fyrir manninum við stýrið.
Les gaf okkur bendingu um að
fara fram í stýrishúsinu og
dvelja fyrir manninum víð stýr-
ið, meðan þeir Jim næðu í þau
handjárn, sem þeir þyrtfu á að
halda.
Það er ailtaf einhver dular
fullur svipur yfir öllu í stýris-
húsinu á nóttunni. Þar er dimmt
og þögut og allar fyrirskipanir
eru gefnar í hálfum hljóðum.
Sam,t mega farþegar vera á ferli
fyrir neðan — þannig er þessu
háttað á öllum skipum. Það var
ungur háseti við stýrið og sást
aðeins í andlitið á honum í birt-
unni frá kompásnum, en hinu
megin við hann stóð Bostock,
þriðji stýrimaður.
— Frú Storey! kalíaði hann
upp, steinhissa.
Auðvitað áttum við ekki að
eiga þarna neitt erindi að nætur-
lagi.
— O, ég er bara í rannsóknar-
ferð, sagði frú Storey, bjánalega,
eins og hennar er siður, þegar
hún vill villa fyrir mönnum. I ið
hafið svo skrítna klefa hérna
uppi á þakinu á skipinu — þeir
eru miklu skemmtilegri en þeir,
sem við höfum niðri.
Bostock svaraði þessu engu.
Við gátum heyrt smellina í hæl-
unum á honum, þegar hann
hneigði sig. Hann var nú ekki
nema unglingur, en engu að síð-
ur jafn stífur Oig hinir. Líklega
hefur hann verið viðkunnanlegur
drengur í sínum hópi, en hér
þóttist hann vera framandi Og
hann hataði okkur.
— Hvað þetta er sætt hjól,
hélt hún áfram. — Er það alvara
að segja manni, að þetta litla
hjól geti stýrt þessu stóra skipi?
— Hjólið gerir ekki annað en
færa kraftinn til stýrisvélanna,
svaraði Bostock, formlegur, eins
Og sannur Þjóðverji.
— Hugsa sér!
Þarna voru dyr til hægri og
vinstri, út á brúna. Gegnum hurð
— Ég held að hann vilji kvænast mér. í dag spurði hann t.d
hvernig væri að búa hjá ykkur.
Hann skipaði föngunum tveim
að leggjast niður á gólfið, og
setti svo á þá fótajárn. Þetta
voru stór járn og miklu stærri
en þau, sem lögreglan notar.
Þarna inni í stýrishúsinu hafði
ekkert hljóð heyrzt nema hringl-
ið í keðjunum í járnunum. Því
var ekki hægt að komast hjá.
En þetta óvenjulega hljóð, ekki
meira en það var, nægði til þess,
að síðasti yfirmaðurinn, Fulda,
kom hlaupandi inn af brúnni.
Hann var með vasaljós, og hann
þurfti ekki nema líta þarna inn
snöggvast. Hann sneri aftur út í
dyrnar og æpti: „Uppreisn! Upp-
reisn. Komið þið Og hjálpið, há-
setar!“
Lengra komst hann ekki áður
en Horace hljóp á hann og
skellti honum á gólfið fyrir inn-
an dyrnar, með miklum dynk.
Frá lága þilfarinu. heyrðist ó-
hugnanlegur kurr, sem varð
fljótt að reiðiöskrum. En upp úr
öllum hávaðanum skar ein rödd,
sem æpti: — Af stað, félagar!
Les fleygði tvennum járnum
á gólfið og æpti: — Járnið þið
þennan mann! og hljóp síðan út
ina til hægri gátum við séð Hor- um dyrnar. Hann sveiflaði sér
ace og hinn stýrimanninn vera
að tala saman. Nú opnuðust
dyrnar frá kortaklefanum og út
komu Les og Jim.
— Farman! sagði Bostock
hvasst. — Hvað ert þú að vilja
hér?
Les svaraði með því að miða
byssu á höfuðið á honum. —
Snúðu baki við mér, sagði hann
stuttaralega, — Oig settu hend-
urnar aftur fyrir bak. Ef þú gef-
ur hljóð frá þér, skýt ég.
Drengurinn hikaði. Hann leit
kring um sig, en þá höfðum við
frú Storey þegar miðað á mann-
inn við stýrið. Bostöck hlýddi.
Hann sneri sér við Og hakan á
honum fór niður í bringu. Eftir
bendingu frá Les, kom Jim Og
smellti á hann handjárnum.
— Taktu stýrið, Jim, sagði Les.
— Stefnan er suður til austurs.
-— Ég er ykkar megin, sagði
hfnn hásetinn skjálfandi.
— Gott, svaraði Les þurrlega.
— Hendurnar aftur fyrir bak.
Svo small í handjárnunum. —• Ef
þú ert með okkur í alvöru, leysi
ég þig fljótlega, bætti Les við.
yfir grindverkið á brúnni, renndi
sér niður uppistöðu niður á
neðra þilfarið og var kominn
þangað í tæka tíð, áður en inn-
rásin hófst frá lága þilfarinu.
En á meðan æpti Horace til
okkar að gæta að Fulda og hljóp
svo á eftir Les. Hann fór niður
stigann og var því lengur á leið-
inni. Við frú Storey köstuðum
okkur á annan stýrimann. Hann
var sterkur, svo að við gátum
ekki haldið honum niðri Og kom-
ið honum í járn. Jim varð að
koma og hjálpa okkur. Skipið
missti stjórn og tók að rugga í
öldudalnum.
Við járnuðum Fulda Oig hlup-
um svO út og skildum fangana
okkar eftir spriklandi á gólfinu.
Þjóðverjarnir bölvuðu ekki eins
Og landar okkar hefðu gert. Les
stýrinu! og Jim greip aftur hjól-
hrópaði að neðan: — Gættu að
ið. Við frú Storey þutum út og
niður á gönguþilfarið. Öskrin að
neðan þögnuðu snöggvast, en
hófust svo aftur Og létu óhugn-
anlega í eyrum.
Það, sem gerzt hafði þessi fáu
KALLI KUREKI
* -
Teiknari: Fred Harman
F — Kviðdómur mundi líta svo á, að
þú hefðir alveg eins getað skotið
hann með riflinum þínum, þó þú
▼ærir ekki með marghleypuna með
þér. Það er bara þinn framburður á
móti framburði Jenkins.
—Þú þarft ekkert að nefna kvið-
dóm, því ég fer ekki með þér. Ég
ætla að fara til Mexico.
— Nei, gamli minn. Þú yrðir að
vera á sífelldum flótta það sem þú
ættir ólifað. Það er eins gott að horf-
ast í augu við hlutina í eitt skipti fyr-
ir öll.
— Alla vega vitum við að Jenk-
ins laug. Ég hef stóran grun um að
þú þurfir ekki að koma fyrir rétt-
augnablik var þetta: Les hafði
stanzað efst í stiganum og hróp-
aði nú af öllum mætti:
— Þetta er allt búið, nema
öskrin, piltar. Skipstjórinn og
stýrimennirnir þrír eru fangar og
ég er skipstjóri á þessu skipi.
Þeir heyrðu til hans og þögn-
u“u. Svo dolfallnir voru þeir.
Les n.taði sér þessar undirtektir
þeirra og hélt áfram:
— Ég get ekki komið skipinu
til hafnar án mannskaps. Þið
þekkið mig, piltar. Viljið þið
ganga í lið með mér? Ég lofa
ykkur því, að jafnskjótt sem við
erum komnir til hafnar, verður
látin fram fara ítarleg rannsókn
á þessu óstandi hér um borð.
— Hvar er eigandinn? spurði
ein rödd.
í sama bili var Horace kominn
til Les. Hvað sem að honum
kann að hafa verið, skorti hann
ekki persónulegt hugrekki. — Já,
hvað viljið þið mér? spurði hann
ögrandi. H[ann var með byssu í
hendinni.
— Æ, í guðs bænum, vertu
ekki að veifa þessari byssu, sagði
Les. — Það gæti orðið til þess,
að okkur yrði öllum k. dað fyrir
hákarlana, tautaði hann.
Horace faldi byssuna, en einum
of seint. Það var kastljós á lága
þilfarinu, sem notað var, þegar
verið var að taka vörur eða far-
angur um borð í dimmu. Einhver
hafði kveikt á þessu Ijósi og lét
aiíltvarp5'
Föstudagur 28. júní:
8:00 Morgunútvarp.
12:00 Hádegisútvarp.
13:15 Lesin dagskrá næstu viku.
13:25 „Við vinnuna", tónleikar.
15:00 Síðdegisútvarp.
18:30 Harmonikulög. — 18:50 Tilkynn-
ingar. — 19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Efst á baugi (Tómas Karlsson og
Björgvin Guðmundsson).
20:30 Tónleikar: Ungversk rapsódía
nr. 5 í e-moll eftir Liszt.
20:45 í Ijóði, — þáttur í umsjá Baldurg
Pálmasonar.
21:10 Kórsöngur: Hándel-kórinn í Ber
lín syngur fræg kórlög við und-
irleik hljómsveitar.
21:30 Útvarpssagan: „Alberta og Ja-
kob" eftir Coru Sandel; X.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Keisarinn í Al-
aska", eftir Peter Groma; VI.
22:30 Á síðkvöldi: Létt-klassísk.tónlist.
23:05 Dagskrárlok.
L.augardagur 29. júni:
8:00 Morgunútvarp.
12:00 Hádegisútvarp.
13:00 Óskalög sjúklinga.
14:30 Laugardagslögin.
16:30 Veðurfregnir — Fjör í kringum
fóninn.
17:00 Fréttir. — Þetta vil ég heyraj
Rafn Thorarensen velur sér
hljómplötur.
18:00 Söngvar í léttum tón.
18:30 Tómstundaþáttur barna og ungl-
inga (Jón Pálsson).
18:55 Tilkynningar — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 „Fiorello", útdráttur úr söngleik
eftir Jerry Bock, um hinn nafn-
kunna borgarstjóra í New York.
21:00 Leikrit: „Grallarinn Georg", L
eftir Michael Brett. l»ýðandi:
Ingibjörg Stephensen. Leikstj.j
Þorsteinn Ö. Stephensen.
21:40 Faschingsschwank aus Wien, op.
26, eftir Schumann.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Danslög. —>24:00 Dagskrárlok.