Morgunblaðið - 23.01.1964, Qupperneq 20

20
MQRGUNBLADIÐ
♦
Fímmtudagur 23. jan. 1964
GAVIN H O L T:
IZKUSYNl
38
NG
Hún sat steinþegjandi meðan
ég sagði sögu mína, en áður en
henni var lokið, var eins og hún
vaeri orðin óhrædd. Hún var
klók og ég vissi vel, að hún var
að hugsa um rá6 til að sleppa
ú,t úr þessum ógöngum. Ef til
vill hélt hún, að ég vissi nú
kannski ekki svo sérlega mikið
um hana, annað en það, að hún
hafði verið að reyna að múta
mér, og hún gat alltaf sloppið
frá því á einhvern hátt. Það, að
hún hafði farið í skrifborð Sel-
inu, þurfti ekki endiíega að
standa í sambandi við morðið,
en hún varð að finna einhverja
viðunandi greinargerð fyrir því.
Ég vissi fullvel tilganginn með
því en gat bara ekki sannað
hann — ekki fremur en hún gat
sannað, að hún hefði verið í leik
húsinu í gærkvöldi. Eina von
mín var sú, að hún myndi hlaupa
á sig, þannig að ég gæti getið
mér til um það, sem ég vissi
ekki enn fyrir víst. Ekki óraði
mig fyrir því, þegar ég sat þarna,
hve skammt var til endalokanna
— sat og var hræddur við klók-
indi hennar. Ég sagði 1 henni,
hvað ég hefði séð í bjarmanum
frá litla vasaljósinu, og ég sagði
henni ýmislegt fleira, svo hún
gat í engum vafa verið um, að
ég hefði þekkt hana. Ég sagðist
hafa orðið viss um það, þegar
ég sá skuggamyndina hennar i
dyrunum. Eins og ég lýsti þessu,
hefði mátt halda, að hún hefði
gengið fyrir kröftugan ljóskast-
ara, en annars virtist mér engin
þörf á að lýsa þessu mjög ná-
kvæmlega. Hún neitaði engum
staðreyndum. Ég lauk sögu
minni með skuggamyndinni áður
nefndu, en sagði hinsvegar ekk-
ert um hælasmellina, af því að
mér fannst, að þeir væru veik-
asta röksemdin, eftir að ég hafði
fullyrt að hafa þekkt hana með
vissu.
— Eruð. þér búinn? spurði
hún.
— Já, ég hef lokið sögu minni,
sagði ég. Nú kemur að-yður. Og
hún hóf sögu sína.
Höfum flutt
raftækjaverzlun
okkar að
laugavegi 172
Tfekla
XXI
Hún var spæjari sjálf. Hún
var að vinna fyrir viðskiptavin,
sem hét Josie Lacoste, fædd
Schlussberg. Að minnsta kosti
hófst sagan þannigf ásamt full-
yrðingum um heiðarlegan til-
gang. Eigingirni átti Josie ekki
til. Ekkert nema heiðarleika.
Hún þrælaði, öðrum til gagns og
góða, og átti sér ekki nema eina
ósk: að dyggðin bæri sigurorð af
löstunum. Dyggðin og Josie töl-
uðu sömu tungu. Þær umgengust
hvor aðra eins og kunningjar,
svo að það var ekki nema sjálf-
sagður hlutur, að Josie segði til,
þegar hún uppgötvaði, að eitt-
hvert óstand var á ferðinni
þarna hjá Clibaud. Því hélt Josie
augunum vel opnum og vann
yfirvinnu. Hún var ekki heimsk.
Hún var greind stúlka og hafði
lært reikning í skólanum. Þegar
hún fann staka tvo, leitaði hún
að öðrum tveimur til að leggja
saman við þá og fá úr því fjóra.
Stundum komu út úr því fimm.
Og út frá þessum reikningsdæm
um komst hún að því, að verið
var að stela kjóláteikningum frá
Clibaud, beint fyrir framan nefið
á honum. Þá hljóp í hana skyldu
ræknin og hún ásetti sér að leika
spæjara.
Eg lofaði henni að vaða áfram.
Sagði henni ekkert um mínar
eigin hugmyndir um tilgang henn
ar. Það hafði verið mikið talað
um fjárkúgun og þarna bryddi
á henni. Ef mbrðið stóð ekki í
sambandi við teikningarnar, þá
var ég fábjáni. Josie gerði sér
þetta samband fullvel ljóst. í nótt
sem leið hafði hún náð í mikil-
væg sönnunargögn úr skrifborð-
inu hennar Linu. Þar var lykill
inn að óllu málinu og dauðaor-
sök nornarinnar. En Josie hafði
ekki nefnt það á nafn við lög-
regluna. Hún hafði lagt í þá
áhættu að leyna því, af því að
það þýddi sama sem peninga í
hennar vasa, og hafði hækkað
geypilega í verði síðan klukkan
hálffimm. Það hafði þotið upp
eins og púðurkelling. Maðurinn
mundi borga vel til að forðast
leiðinlegt hneyksli, en hann
mundi láta aleiguna til að sleppa
hjá morðákæru. Og í augum Jos
ie var þetta lítil áhætta. Hún
hafði sloppið við þennan smá-
vægilega innbrotsþjófnað sinn,
og þurfti ekki annað en bíða
þangað til lögreglan gerði skyssu
í starfi sínu. Þá gat hún farið að
pína fórnardýr sitt og volgrað
því undir uggum svo að um mun-
aði.
Já, þetta var sannarlega snið-
ugt og vel undirbúið vélabragð.
Það var ágætt, allt þangað til ég
greip inn í rás viðburðanna.
Josie var sæt stúlka, Þáð mátti
sjá, hve vænt henni þótti um
mig, jafnvel meðan hún var að
Hann vill Heldur jarðarberjaís.
halda ræðuna um sakleysi og
göfuga viðleitni. Hún hefði gert
fyrir mig hvað sem var með
öxi eða hníf eða skammbyssu, en
hún hafði bara ekkert þessara
vopna við höndina. Hún hafði að
eins ljóma persónu sinnar og
yndisþokka. Eg vorkenndi Abe
Schlussberg. Hann var almenni-
legur náungi, sem hafði lent í
miklum þrautum. Fyrst var það
Hitler og síðan Selina og nú
þessi ágæta dóttir hans!
— Clibaud var alltaf góður
vinur minn, sagði Josie. •*- Þess
/vegna langaði mig til að hjálpa
honum.
Eg sagði: — Hvað kom yður
til að halda, að hann þarfnaðist
hjálpar? Gat hann ekki sjálfur
gætt hagsmuna sinna?
— Þau voru öll á hnakkanum
á honum, ekki sízt Benny. Þess
vegna fór ég að hafa auga með
Benny.
— Vissi Clibaud hvað þér
höfðuð fyrir stafni?
— Nei, ég sagði engum neitt.
— Hvenær byrjuðuð þér á
þessari spæjarastarfsemi?
— Fyrir um það bil þremur
vikum, þegar ég heyrði íyrst, að
teikningúm hefði verið stolið.
— Og hvernig komust þér að
því?
— Eg heyrði þegar Clibaud var
að tala við Gussie Ochs.
— Nú, svo að þér hlustuðuð
gegn um skráargöt, áður en þér
tókuð til við spæjarastarfsem-
ina?
• — Eg kann ekki við þennan tón
yðar, hr. Tyler! Eg legg það
ekki í vana minn að liggja á skrá
argötum. Það geta atvinnumenn
eins og þér gert. En í þetta sinn
gat ég ekki annað en heyrt til
þeirra. Þau voru í skrifstofunni
hans Clibauds og ég þurfti að
fara inn í eitt mátunarherberg-
ið. þau töluðu saman á frönsku,
svo að líklega hafa þau verið ó-
varkárari þessvegna.
— Vita þau ekki, að þér skilj-
ið frönsku?
— Jú, en líklega hafa þau
haldið, að ég væri farin úr vinn
unni. Líklega hef ég alls ekki
dottið þeim í hug. Það var kom-
ið fram yfir lokunartíma, og
hreingerningakonurnar voru
komnar.
— Eru nokkrir fleiri þarna í
búðinni, sem skilja frönsku?
JUMBO og SPORI —þf- - Teiknari: J. MORA
„Hvemig skyldum við geta kom-
izt héðan?“ spurði Jumbo. „Hja-....
varla getum við farið út um hliðið“,
sagði Spori. „Nei, vi-é verðum að fara
upp um opið héma! Fljótir, 'vekið
prófessorinn.
Prófessor Mökkur var ekki alveg
á nótunum. En Jumbo og Spori
voru ekkert að eyða tímanum í út-
skýringar. Þeir bara drógu hann
með sér að opinu, upp reipstigann,
og upp á þakið. „Hvað er þetta ....
hvað gengur eiginlega á? „spurði
hann syfjulega, „mig langar ekkert
að skipta um svefnstað .... “
„Uss,“ sagði Jumbo, „Verið nú
stilltir, „við megum ekki gera óvin>-
unum viðvart. Eiiia bjargarvon okk-
ar er að þeir haldi að við séum
löngu flúnir.“
KALLI KUREKI

Teiknari; FRED HARMAN
JpKOSPECT/HG-THB DESEZT, TPE 'OLD-TIMER. HAS
10STMS3UZZO, FOOD.AVD WATEfE--'A LOME APACHE
HASPESCUED H/Pl PPOM DY/WG-OF 7HHSST--FE0M THE
ihdiaio hebuys food, ah olla (clayjap) OF WATER,
asid ahothez Buzeo.-
(that CKlTTEd looks
1 KiMDA WILD-EYEO'
l WHAT'S HEE MAME?
Gamli fór til gull-leitar inn á eyði-
nr örkina en týndi þar asna sínum,
nesti og vatni .... Apache-indíáni,
einn á ferð, bjargaí honum frá að
t’eyja úr þorsta .... hann kaupir
af indíánanum mat, eina leirkrús af
vatni og annan asna ....
Skepnan er ekki beint blíð á svip-
inn. Hvað heitir hún?
Diabla!
2. Diabla? Það þýðir skrattakolla,
fekki satt? Ég vona bara að nafnið
sé ekki til komið vegna skapsins!
3. Hún er lálítið leikgjörn stund-
um.
Hægan, hægan, láttu þetta vera!
J-eikgjörn, svei, þetta er forhert
hrekkjaskepna! Það ætti að lúskra
á henni.“
3|tltvarpiö
Fimmtudagur 23. janúar
7.00 Morgunútvarp (Veðurfregnir —
Tónleikar — 7.30 Fréttir — Tón.
leikar — Morgunleikfimi — 8.00
Bæn — Veðurfregnir — Tón-
leikar — 8.30 Fréttir — Tónleikar
— 9.00 Úrdráttur úr forustu-
greirium ^gblaðanna — 9.10
Veðurfregnir — 9.20 Tónleikar
— 10.00 Fréttir).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar — 12.25
Fréttir og tilkynningar).
13.00 ,,Á írívaktlnni" sjómanna,þáttur
(Sigríður Hagalín).
14.40 „Við sem heima sitjum": Sigur-
laug Bjarnadóttir talar við Jón
Pálsson sálfræðmg.
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilk.
—Tónleikar — 16.00 Veðurfregnir
— Tónleikar — 17.00 Fréttir —
Tónleikar).
18.20 Veðurfregnir.
17.40 Framburðarkennsla í frönsku og
þýzku.
lfl.00 Fyrir yngstu hlustendurna (Berg
þóra Gústafsdóttir og Sigríður
Gunnlaugsdóttir).
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar
18.50 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Kórsöngur: Þýzkir kórar syngja
vinsæl kórlög úr óperum.
20.15 Dagskrá Náttúrulækningafélagg
íslands:
Gísli J. Á$tþórsson rithöfundur
hefur umsjón á hendi og ræðir
við Björn L. Jónsson, Pétur Guna
arsson og Áma Ásbjarnarsou,
Arnheiður Jónsdóttir formaður
félagsins flytur ávarpsorð.
20.5ö Tónleikar Sinfóníuhljómsveitar íg
lands í Háskóiabíó; fyrri hlutt
Stjórnandi: Gunther Schuller,
Einleikari: Gísli Magnússon.
a) Þýzkir dansar eftir Schubert*
Webern.
*b) Sinfónia op. 21 eftir Anton
Webern.
c) Píanókonsert 1 D-dúr eftir
Josef Havdn.
21.45 Upplestur: Grétaf Fells rithöf*
undur les frumort ljóð.
22.00 Fréttir og veðurfregnir
22.10 Kvöldsagan: „Oli fná Skuld"
eftir Stefán Jónsson; IV. (Hö£«
undur les).
22.30 Harmonikuþáttur (Ásgeir Sverrig
son). •
23.00 Skákþáttur (Guðmundur Ara«
laugsson).
23 35 Dagskrárlok.