Morgunblaðið - 25.05.1966, Qupperneq 3

Miðvikudagur 25. maí 1966
MORGUNBLAÐIÐ
3
VIÐ, sem í allan lifflangan vet-
ur höfum verið að horfa á
tunglið, stöndam okkur að því
einn góðan veðurdag á hörpu,
að við hlustum eftir fótataki á
varinhellunni og rjálað sé við
útidyrahurð. Og að óvörum
kernur það heim í varpann
einn morgun, vorið, en þeg-
ar við stöndum frammi
fyrir því, er engu líkara
en við höfum kvaðzt hér
seinast í gær. Þó höfum
við beðið með óþreyju
frá því í fyrstu snjóum og
þykir gestinum satt að segja
hafa seinkað um skör fram.
Nú mundi léttast brúnin á
fleirum en okkur; það eru tjald
arnir þrír, sem sátu hnipnir
daglangt hérna niðri á eyrinni,
sem fyrst koma í hugann. Við
þóttumst þekkja, að hér væru
komnir kunningjar okkar frá
í fyrra, sem voru allra fugla
tindilfættastir, og satt að segja
umgengust þeir tilveruna þá af
svo mikilli kurteisi, að þeir
iminntu eina helzt á prúðbúið
þjónalið Borgarinnar. En sem
þeir stóðu þarna dag einn á
fiörpu öndverðri og biðu, eftir
síðbúnu vori, tengdu þeir hug-
ann umsvifalaust raunalegri
mynd kreppuáranna. — Voru
þeir þá ekki komnir þarna
blessaðir eyrarkallarnir, • sem
hímdu undir bryggjuhúsum og
í búðarholum bæjanna allt í
kringum land. Á þeim árum lá
timanum ekki á, og allir voru
íbyggnir. í>á var hægt að labba
burt úr miðju samtali, þarna
sem menn stóðu með hendur
í vösum, og koma aftur eftir
misseri eða tvö og ljúka við-
talinu við sömu menn. And-
rúmið átti sér einn veruleik:
Bið. Bið eftir nýjum gesti, bið
eftir nýjum degi, bið eftir
betri tirna — allt eftir því hve
biðin var íblönduð stórum
skammti vonar.
Þessir tjaldar stóðu ein-
ungis og rýndu niður fyrir
tærnar á sér milli þess, sem
þeir blimskökuðu augunum
'hver á annan, þögulir og
þumibaralegir framan á að sjá,
en umkomulausir aftan fyrir.
Nú mundi hafa létzt á þeim
brúnin. Og nú fara í hönd þgir
dagar, þegar tilveran öll sýn-
ist rísa upp úr þjáningu lífs-
ins, eins og þegar sokkið land
stígur iðagrænt úr sollnum
mar. Og þúfurnar draga and-
ann léttara.
Og morgnarnir fæðast hver
af öðrum og haska sér að verða
stórir og stæðilegir dagar.
Þeir rétta að okkur fjöld við-
burða, svo að naumast vinnst
ráðrúm til að taka við þeim
öllum hvað þá neyta þeirra til
hlítar í góðu tómi. En enginn
getur sagt sögu af vorinu, eins
og það er. Að minnsta kosti
höfum við lesið heil snilldar-
verk um vorið og hrifizt af
andagift þeirra. En þegar við
í bókarlok heyrðum allt í einu
spóann vella inn um gluggann,
þótti okkur jafnsnemma detta
botninn úr meistaraverkinu.
Enginn tími fær þig til að
gleyma sjálfum þér á borð við
vorið. Og engum kemur til
hugar blóðvöl'lur haustsins um
sauðburðinn. Yfir þessum
dægrum er of bjartur veruleik-
ur til að við megum tengja
þau hversdagsleikanum. Jafn-
vel mestu skítverkin þætti þér
við hæfi að vinna í sparifötun-
um. Og þarha er hún Einhyrna
borin greyið og karar lambið
sitt full umhyggjusemi. Þá er
að gefa því innspýtingu, svo
að það fari ekki úr lambablóð-
sótt eins og lambið hennar í
fyrra. En bíddu hægur. Hér er
varla allt með felldu. Og þó.
Mikil óttaleg kreista. er þetta
annars. Það er svo óburðugt,
að ég sé ekki annað vænna en
við verðum að byrgja þau inni,
því að vorregnið er svalt og
lambið ekki enn komið á
spena. Svona fór fyrir henni
Grákollu okkar, sem bár í
fyrrinótt tveimur lömbum. f
stórdropóttri vorrigningunni
hefir líf þeirra fjarað út, og
veiðibjallan vokkaði yfir bráð-
inni og settist að kræsingun-
um, þegar hún sá, hvers kyns
var. í gærmorgun var ekki
nema ritja eftir af öðru þeirra
og augun kroppuð úr hinu.
Og nú verðum við að loka
hana inni einn til tvo daga.
Þettta gengur sosum allt miklu
betur, úr því að við höfum
bjálfann af öðru dauða lamb-
inu til að bregða yfir tví-
lembinginn, sem við erum að
venja undir hana. Um að gjöra
að hafa þröngt á henni, svo að
hún hafi lamtbið sem næst sér.
Ekki sakar heldur að hafa
hundinn í námunda öðru
hverju, ef verða mætti til að
rumska við móðurkenndinni
og fá hana til að snúast til
varnar lambsins vegna. Sei,
sei, já ekki ber á öðru en hún
hafi verið sogin í morgun. Þá
ætti að vera óhætt að taka af
lambinu bjálfann og hleypa
henni út með bvöldinu, ef veð-
ur leyfir.
Þetta gekk ekki svona greið-
lega með ána, sem missti í
fyrra. Við fundum aldrei lamb-
ið hennar og urðum því að
ioka hana inni á aðra viku áður
en óhætt var að treysta henni
fyrir fóstursyninum. Og þó
reyndum við allt, sem okkur
gat hugkvæmzt, svo sem að
mjólka hana yfir lambið og
spretta upp í nös á henni og
láta blóðið drjúpa yfir það. Að
lokum varð móðurástin sauð-
þráanum sterkari, og hún fór
frjáls ferða sinna út í vorblíð-
una. Og seinna, þegar smalað
var til rétta, bar ekki á öðru
en hún væri hreykin af lambinu
sínu. Og var sem okkur sýnd-
ist, að hún horfði ögrandi á
okkur þar, sem hún sá smal-
ana nálgast? Lagðprúður var
líka litli gymbill þar, sem
hann stóð á hæðinni við hlið
hennar. Og með einum huga
voru þau, er hún stappaði nið-
ur fæti um leið og hún fnæsti
við okkur og þaut út í buskann.
Og nú skulum við labba suð-
ur á Stekkjartún og aðgæta,
bvort ekki er þar allt með
felldu. Hér er jarðvegur betri
en. í öðrum túnum og gróskan
meiri en annars staðar á þessu
vori, enda íiggur enginn skiki í
landareigninni eins vel við sól.
Hérna halda þær sig lika flest-
ar ærnar og allir gemsarnir,
ný brennimerktir og farnir að
hneppa frá sér. Þeir eru ekki
lengur komnir upp á misk-
unnsemi okkar og fara mikinn,
þegar þeir sjá okkur nálgast.
Þeim halda ekki heldur neinar
girðingar.
Hér í rimanum unir hann
sér í eggtíðinni spóinn, og
héma úti í mýrinni lifnar kólf-
urinn fyrst á vorin, og héðan
var hún fengin hófsóleyin, sem
hún Trítla min litla færði mér
einn kaldan vordag í endaðan
apríl. Nú hæfir að taka lagið,
og við syngjum við raust: Sá
ég spóa suður í flóa, syngur lóa
úti í móa. Bí bí, bí, bí, — vorið
er komið víst á ný. Er í nokkru
ljóði meiri seiður? — Það væri
þá helzt vísan um hana Siggu
litlu systur mína.
Nú er heima. Pyrsta þrí-
lemban borin á vorinu. Ósköp
eru þau lítil og nett litlu ang-
arni^, Allt gymbrar mjalla-
hvítar og svona líka boru-
brattar. En köld er hún á þeim
snoppan. Gefðu mér nú blómið
þitt í hnesluna, Trítla mín, og
svo skulum við halda áfram
að syngja. í dag hefir vorið
sprett af okkur fjötri seinlátr-
ar biðar.
Bjarni Sigurðsson.
Bridgemótið:
Norðmenn töpuöu, en hafa forystu
Úrslit í þriðju umferð í opna
flokknum á Norræna bridgemót-
inu, sem fer þessa dagana í
Reykjavík, urðu þessi:
ísl. I — Finnland II 98:88 4—2
Noregur I — Svíþ.I 153:97 6—0
Svíþ. II — Danm. I 96:77 5—1
F‘nnl. I — ísland II 104:96 4—2
Noreg. II—Danm. II 103:98 4—2
í fjórðu umferð urðu úrslit
þessi:
Svíþ. I — Finnll 135:101 6—0
Svíþ. n — ísland I 42:116 0—6
ísland — Noregur I 44:96 0—6
Noreg. II — Danm. I 59:125 0—6
Danm. II — Finnl. I 91:113 0—6
í annarri umferð í kvenna-
flokki urðu úrslit þessi:
Sviþjóð — Danm. 151:76 6—0
Noregur — ísland 182:81 6—0
Fimrnta umferð í opna flokkn-
um var sp'luð í gærkvldi, en
var ekki lokið þegar blaðið fór
í prentun.
í kvöld hefst keppnin kl. 20
og verður þá spiluð 6. umferð í
opna flokknum og 40 spil í fjórðu
umferð í kvenna flokki. í opna
flokknum og 40 spil í fjórðu um-
ferð í kvenna flokki. í opna
flokknum og 40 spil í fjórðu um-
ferð í kvenna flokki. í opna
flokknum spilar ísland I við
Finnland I og ísland II við
Finnland II. Sýningartjald verð-
ur í notkun í kvöld.
Á fundi Norrænu bridgesam-
bandanna, sem haldin var s.L
mánudag var ákveðið að næsta
Norðurlandamót verði haldið í
Svíþjóð í júní 1968, annað hvort
í Stokkhólmi eða Malmö. Árið
1970 verður mótið haldið í Finn-
landi.
Að fjórum umferðum loknum
er staðan þessi í opna flokkn-
um:
1. Noregur 40 stig
2. Finnland 23 —
3. Svíþjóð 21 —
4. ísland 20 —
5. Danmörk 16 —
Sú breyting hefur orðið á ís-
lenzku sveitunum í opna flokkn-
um að Lárus Karlsson spilar í
stað Einars Þorfinnssonar, sem
er veikur.
Erlendu þáttfakendurnir fara
í dag I kynnisferð um Reykja-
vík í boði Reykjavíkurborgar.
Spilið, sem hér fer á eftir er
úr leiknum milli ísland I og
Finnland II.
A 9 8 6
¥ G 8 6
♦ 4
* Á G 10 7 6 5
A K D A Á G 7 4
¥ Á 5 2 ¥ 10 974
♦ K D G ♦ Á 8 7 3
10 9 * 2
* 8 4 3
A 10 5 3 2
¥ K D 3
♦ 6 5 2
* K D 9
Á því borði, sem Ásmundur
Pálsson og Hjalti Elíasson sátu
A—V. gengu sagnir þannig:
Austur - Suður - Vestur - Norður
Pass Pass 1 Tígull Pass
1 Hjarta Pass 2 Tíglar Pass
3 Tíglar Pass 3 Hjörtu Pass
3 Spaðar Pass 5 Tíglar Pass
Pass Pass.
Sagnir eru nokkuð harðar en
góðar og gefa þær upplýsingar
um skiptingu.
Vestur lét út Spaða 8 og sagn
hafi fékk 11 slagi eða 400 fyrir
spilið.
Á hinu borðinu varð lokasögn-
in 2 Tíglar og fengust einnig 11
slagir og 150 fyrir spilið. Sam-
tals fékk íslenzka sveitin 250
fyrir spilið eða 6 stig. Leikn-
um lauk með sigri ísl. sveitar-
nnar 98:88 eða- 4 stig gegn 2.
Steinn braut
bílrúðu
UM kl. 17.20 á mánudag var
ljósgrænn Trabant bíll R 5158
á leið hjá Rauðavatni, er grár
vörubíll fór hjá á leið í bæinn.
Hrökk steinn í rúðu fólksbíls-
ins og braut hana. Biður rann-
sóknarlögreglan bílstjóra vöru-
bifreiðarinnar vinsamlegast um
að gefa sig fram
SUKSTHMR
S veitarst j ómax-
kosningarnax
Að vonum er nú mikið rætt
um úrslit sveitarstjórnarkosnlng-
anna og stjómarandstöðublöðin,
Tíminn og Þjóðviljinn, leggja
áherzlu á að túlka þau sem merki
um andúð almennings á núver-
andi ríkisstjöra. En í því sam-
bandi verða menn að gæta þess,-
að úrslit sveitarstjómakosninga
byggjast oft og tíðum á stað-
bundnum ástæðum, þannig að
hæpið er að byggja um ot á
þeim, þegar menn íhuga afstöðu
kjósenda til landsmála. Og fyrir
stjórnarandstæðingana í heild
eru úrslit kosninganna á þann
veg, að ómögulegt er að tútka
þau sem mótmæli gegn núver-
andi stjóraarstefnu. Það hefur
verið einkenni á nokkrum und-
anförnum kosningum, bæði 61
sveitarstjórna og Alþingis, að
kjósendafylgi hefur nokkuð geng
ið á milli Sjálfstæðisflokks og
Alþýðuflokks annars vegar og
Framsóknarflokks og Alþýðu-
bandalags hins vegar.
Vonbrigði
Framsóknax
En það er engum vafa bundið,
að þótt Framsóknarflokkurinn
hafi aukið nokkuð fylgi sitt í þess
um kosningum eru úrslit þeirra
Framsóknarmönnum þó sár von-
brigði. Framsóknarmenn höfðu
gert ráð fyrir að vinna þriðja
borgarfuUtrúann i Reykjavík, en
það tókst ekki, og það atkvæða-
magn sem flokkurinn bætti við
sig nú frá þingkosningumum 1963
var óverulegt. Þá höfðu Fram-
sóknarmenn einnig gert sér von-
ir um að vinna þriðja mann í
Kópavogi ,en það tókst heldur
ekki. Framsóknarflokkurinn tap
aði manni í Hafnarfirði og enn-
fremur á Neskaupstað.
Kommúnistax
hjakka í sama
faxinu
í Reykjavík bætti Alþýðu-
bandaiagið við sig nokkru at-
kvæðamagni, þegar miðað er við
atkvæðatölur þess í kosmingun-
um 1962, en þess ber þó að gæta,
að samanlögð atkvæðatala Al-
þýðubandalagsins og Þjóðvarnar
fiokksins 1962 er aðeins lítið eitt
lægri en sú atkvæðatala, sem Al-
þýðubandalagið fékk nú í kosn-
ingunum í Reykjavík. Og á öðr-
um stöðum á landinu hefur Al-
þýðubandalagið meira og minna
staðið í stað. Kosningaúrslitin
eru stjórnarandstöðuflokkunum
því engan veginn það fagnaðar-
efni, sem þeir vilja vera láta, og
í þeim birtast ekki þau mótmæli
gegn rikjandi stjóraarstefnu,
sem stjórnarandstaðan stefndi að
í þessum kosningum. Á
hitt er svo að líta, sem
Sjálfstæðismenn hljóta að gera
sér fulla grein fyrir, að víða um
land er staða flokksins ekki nægi
lega sterk. Því ráða margvisieg-
ar ástæður, meira og minna stað
bundnar og það hlýtur að verða
verkefni Sjálfstæðismanna á
næstu mánuðum að styrkja að-
stöðu sína, þar sem hún hefur
rýrnað að einhveriu levti.