Morgunblaðið - 22.07.1966, Side 10

10
MORCU NBLAÐIÐ
Fostudagur 22. júlí 1966
UTAN AF LANDI — Á HÉRAÐSMÓTUM SJÁLFSTÆÐISMANNA
Tjarnarborg
Víðihlíð og Brun
Áhorfendur skemmta sér í sp umingakeppni Gunnars og Bessa í Tjarnarborg.
HÉRAÐSMÓT Sjálfstæðis
manna voru um síðustu
helgi háð í þremur byggð-
arlögum á Norður- og Vest-
urlandi. Hið fyrsta var hald-
ið 15. júlí í félagsheimilinu
Tjamaborg Ólafsfirði, ann-
að í Víðihlíð V-Húnavatns-
sýslu og hið þriðja að Brún
í Borgarfirði.
Mótin heppnuðust vonum
hetur, ekki sízt fyrir tilstilli
hinnar mjög sveigjanlegu
hljómsveitar Magnúsar Ingi-
marssonar með söngvurunum
þjóðþekktu Önnu Vilhjálms
og Vilhjálmi Vilhjálmssvni.
Þá fluttu gamanþætti og
efndu til spurningakeppni
leikararnir Gunnar Eyjólfs-
son og Bessi Bjamason, sem
hvarvetna vöktu mikinn fögn
uð viðstaddra, en þeir félag-
ar hafa á því einstakt lag, að
skapa viðeigandi andrúmsloft
fyrir skemmtanir sem þess-
ar.
Milli skemmtiatriða fluttu
ræður ráðherrar og grónir
Sjálfstæðisbændur. Einnig
áttu ungir Sjálfstæðismenn
fulltrúa sína meðal ræðu-
manna. Drápu ræðumenn á
nýjar framkvæmdir í héruö-
unurn og ræddu almenn hér-
aðsmál og þjóðmál. Hér á
eftir verður skýrt frá mót-
unum í þeirri röð, sem þau
vom háð.
Ólafsfjörð'ur — Tjamarborg.
Félagsheimiilið Tjamarborg í
Ólafsfirði er tiltölulega nýtt af
nálinni. >að var vígt 29. jú!í
1®61 og hefur æ síðan, að því
er Jakob Ágústsson rafveitu-
stjóri og húsvörður í Tjarnar-
borg tjáði okkur, verið félags-
málefnum og héraðsbúa mikil
lyftistöng.
Félagsheimilið er hið vandað-
asta að utan og innan og um-
gengni um húsið héraðsmönn-
um til sóma.
Mót Sjálfstæðismanna hófst í
Tjarnarborg kl. 21 og var að
venju tvískipt. Skemmtiatríð-
unum skiptu á milli sln Gunn-
ar og Bessi með braðfyndna
gamanþætti og hljómsveit Magn
úsar. Ræður fluttu að þessu
sinni Ingólfur Jónsson landbún-
aðarmálaráðherra, Magnús
Jónsson fjármálaraðherra og
Halldór Blöndal erindreki. Mót
ið sóttu hátt á þriðja hundrað
manns og fór það hið bezta
fram og ölvun var nær óþekkt.
Kynnir var Jaköb Ágústsson.
J>að setti þó sinn svip á hér-
aðsmótin um síðustu helgi, að
nokkur hluti mótgesta og þá
eingöngu eldra fólk hvarf af
skemmtuninni er dansleikurinn
hófst. Afstaða þessi virðist
byggjast á þeim nvisskilningi
fólks á hljómsveitinni, að bún
leiki einvörðungu hávaðamúsík
fyrir yngri kynslóðina, en því
fjarri. Hljómsveit Maguúsar
Ingimarssonar miðar lagaval
»tt við allra smekk, og ef nokk-
uð er, þá leikur hún meira af
rólegum og fallegum lögum
með góðum íslenzkum textom.
>á leikur hljómsveitin hripg-
dansa, svo allir geti tekið þátt
í fjörinu, sem fram að þessu
hefur verið mikið og almennt.
Mitt í dunandi dansgieði nni
náum við tali af fyrrverandi
ajósóknara og útgerðarmanni,
Jóni Kr. Björnssyni.
Jón segir okkur frá glímu sjó-
manna á Ólafsfirði við Ægi,
lífgjafa Ólafsfirðinga fyrr og nú,
og fórust orð á þessa leið: —
í>að er kunnara en frá þurii að
segja, hve kjör íslenzkra sjó-
manna eru ólík því, sem áður
var, eða hvernig gamlir útgerð-
arhættir hafa vikið fyrir nýrri
tækni. Ég hóf sjálfur útgerð
árið 1918 við næsta frumstæð
skilyrði. Útgerð var þá stund-
uð héðan í smáum stil og afl-
inn var oft rýr. í þá daga var
Ólafsfjörður lítið þorp, fólkið
fátækt og bágindi oft mikil. Til
allrar hamingju heíur slík
breyting orðið á lífskjörum
fólks hér, að það nálgast krafta
Benedikt Guðmundsson
frá Staðarbakka.
verk. Þar sem áður voru lítil
kot og óhrjáleg eru nú risin
ný glæsileg íbúðarhús og vel
er séð fyrir öllum þörfum fólks
ins.
— Sjávarútvegurinn stendur
með miklum blóma hér á Ó'afs-
firði. Ný skip búin vðnJuðum
og fullkomnum veiðitækjum
hafa komið í stað smárra fleyta
með alls engin tæki til veiða
og gjörsamlega bjargarlaus, ef
óhapp henti á hafi úti. Það gleð
ur mig mjög, 72 ára gamlan
mann, sem stundað hefur sjó-
inn alla æfi, að sjá glæsileg
skip halda á síldveiðar og bera
oft mikið úr býtum, en ég var
sjálfur á síldveiðum á kreppu-
árunum á litlu skipi og hafði
þá samflot við tvö önnur lítil
skip, eins og þá tíðkaðist gjarna.
— Svo vikið sé að dvöl minni
á Ólafsfirði, þá gæti ég hvergi
hugsað mér að vera annarsstað-
ar. Ég flutti einn veíur tii Ak-
ureyrar, sem er ágætur staður,
en þegar til kom undi ég mér
hvergi nema á Ólafsúrði. Kaup-
staðurinn okkar er velmegandi
í mjög fögru umhverfi. Ég er
nú hættur að stunda sjóinn,
eins og gefur að skilja, en hef
undanfarin 10 ár verið fiski-
kaupmaður og salta sjálfur og
sel þann afla, sem ég kaupi af
trillum.
Við þökkum Jóni Kr. Björns-
syni fyrir samtalið og höldum
út í danssalinn, í leit að ungum
Ólafsfirðingi. Við hittum fyrir
Friðrik Eggertsson, st-arfsmann
Rafveitunnar á Ólafsfirði, þar
sem hann er að kaupa sér gos-
drykk, Friðrik, sem er þrítug-
ur að aldri fellst Súslega á að
spjalla við okkur með þeim fyr-
irvara, að hann hafi lítinn lima
aflögu handa forvitnum blaða-
mönnum.
— Það er gott að vera búsett-
ur á Ólafsfirði, segir Friðrik. —
Ég er aðfluttur eins og svo rnarg
ir Ólafsfirðingar; ólst upp á
Siglufirði, en fluttist hingað,
þegar ég kvæntist. Ölafsfjörð-
ur er kaupstaður mikilla fram-
kvæmda og umsvifa, t d. var
nýlega tekinn í notkun nýr veg-
ur yfir Ólafsfjarðarmúlann, sem
stórbætir allar samgöngur við
kaupstaðinn.
— Langar þig ekki að flyljast
búferlum til Reykjavíkur?
— Alls ekki. Reykvíidngar
halda, að allar leiðir liggi til
iþeirra, en því fjarri. Ég hef
dvalizt í höfuðborginni um stund
arsakir og get því gert sarnan-
burð á félagslífi Norðlendinga
og Sunnlendinga, og sú er skoð-
un mín, að Norðlingar séu mun
félagslyndari og meira samhuga
um að skemmta sér. Auk þess
er engin ástæða t; ir okkur, að
leita til annarra 1; dshluta,
'þegar almenn vehnegun ''g n - <g
atvinna er hjá okkur. tek
það fram, að allt þetta segi ég
án gremju í garð Sunnlendinga.
Þeir eru ágætir menn og ég á
meðal þeirra marga góða vini.
Lengur má Friðrik ekki vera
að, að spjalla við okkur. Það
stenzt líka á endum: síðasta
danslagið hljómar í salnum og
fólk byrjar að tygja sig tiil
heimferðar. Ef til vill lýsir ekk-
ert þessari skemmtun betur en
orð aldraðs Ólafsfirðings, sem
hann lét falla, er hann átti leið
fram hjá miðasölunni:
— Þið ættuð að endurtaka
þetta fljótlega aftur, piltar. Það
eru ekki margar skemmtanir,
sem mér hafa líkað jafnvel.
Fagnaður i Víffihlíff.
Víðihlíð, félagsheimili V-Hún-
vetninga, stendur í hinum fagra
og búsældarlega Víðidal. Félags
heimilið var byggt fyrir nokkr-
um árum, og nýlega hefur ver-
ið byggt við norður- og suður-
enda hússins.
Ekki leit vel út með aðsókn
framan af mótinu, en þó fór svo
að innan skamms þurftu allmarg
ir að standa, meðan á skemmtiat
riðunum stóð. Ræðumenn kvölds
ins voru þeir Ingólfur Jónsson
landbúnaðarmálaráðherra, Ósk-
ar Levy bóndi og þingmaður
og Kári Jónsson frá Sauðárkrók
sem mælti fyrir hönd ungra
Sjálfstæðismanna.
Hinir óborganlegu Gunnar og
Bessi ásamt Rasmínu konu Bessa
i og syni þeirra Palla komu öll
um í sólskinsskap og uppskáru
að launum mikinn og innilegan
hlátur. Þá efndu þeir félagar
til spurningakeppni, þar sem
Gunnar var spyrill og Bessi dóm
ari. Leystu lþátttakendur, þrír
karlmenn og þrjár konur, sem
kallaðir voru óforvarandis úr
salnum, greiðlega úr næsta erfið
uim spurningum. Þá lagði Gunn-
ar nokkkrar spurningar fyrir
dómarann sjálfan, sem hann
glímdi við með misjöfnum ár-
angri.
Meðan Vilihjálmur Vilihjálms-
son söng um hana „litlu særu
sína“, náðum við tali af Bene-
dikti Guðmundssyni á Staðar-
bakka í Miðfirði.
— Héraðið okkar er blómlegt
sagði Benedikt, — landgæði mik
il og ágæt ræktunarskilyrðL
Hér eru möguleikar nær óþrjót-
andi fyrir dugandi bændur. Á
þetta ber þann skugga, að ungt
fólk flytzt umvörpum til borg-
arinnar eða annarra þeirra staða,
þar sem það telur sig komst
betur f. Nú skal það játað, að
líf bóndans er erfitt og krefst
mikils. Á móti kemur það„ að
ef vel er unnið er mikið upp-
skorið. En mesta vandamálið,
sem landbúnaðurinn á við að
stríða er tvímælalaust straumur
unga fólksins úr sveitunum. Ég
er þó bjartsýnn um, að úr þessu
rætist. Á það bendir sú stað-
reynd, að fólksfjöldi í þeim
tveimur hreppum, sem Mið-
fjörðurinn nær yfir hefur lítið
breytzt á undanförnum árum,
þar sem sums staðar haf-i heil-
ar sveitir lagzt í auðn. Mér þyk-
ir líka líklegt, að til lcngdar
fái unga fólkið sig fullsati af
borgarlífinu og hugurinn leiti
þá á æskuslóðirnar. Þó er þetta
ef til vill óskhyggja.
— Það er áreiðanlegt, að fólkl
líður betur nú á dögum og hef-
ur meiri peninga handa á milli
en nokkru sinni fyrr í sögu
þjóðarinnar. Nú er ágætt vega-
samband komið á við Miðfjörð,
sími alls staðar og rafmagn á
flesta bæi, nema bæina fremst
í Miðfirðinum, en nokkrir :iot-
ast við diesel-rafstöðvar. Við
höfum fullkomin landbúnaðar-
tæki, sem gerir okkur kieift að
nýta betur landið, og sem spara
bóndanum margj erfiðið. Þrátt
fyrir að starf bóndans sé á marg
an hátt mikið auðveldara en
áður fyrr yfirgefur unga fóik'ð
sveitirnar, fólkið sem erfa á '.and
ið. Þetta er í mínum augu.m
meira vandamál, en smjörfjallið
svonefnda, sem nú kvað fara
minnkandi.
Tíiminn líður óðfluga og brátt
er klukkan 2, en þegar til kem-
ur er „stemningin“ slík, að þeg-
ar Magnús hljómsveitarstjóri til-
kynnir, að dansleiknum sé fram
lengt um 15 mínútur, ætlar allt
um koll að keyra af fagnaðar-
látum. Meðan við hressum okk-
ur « kaffi í matsal félagsheimil-