Morgunblaðið - 24.08.1966, Blaðsíða 24

Morgunblaðið - 24.08.1966, Blaðsíða 24
24 MORCU NBLAÐIÐ Miðvikudagur 24. ágúst 1966 FÁLKAFLUG EFTIR DAPHNE DU MAURIER Það var til lítils að reyna að róa hann. Grænn af þreytu eft- ir svefnlausa nótt, sat hann á einum kassanum og horfði á mig láta bækur niður í annan. Ég fór að velta því fyrir mér, hvort okkar væri nú lyddan meiri — hann, sem var orðinn skíthræddur út af einni flugu- fregn, eða ég vegna mannsins sem ég sá við kirkjuna. Við fórum ekkert til hádegis verðar. Toni kom með brauð og kaffi handa okkur frá háskóla- matstofunni. Fréttirnar vo-u frekar hughreystandi. Stúdent- anir höfðu afturkallað verkfall- ið, og mættu í tímum. Eli pró- fessor hafði hleypt sendinefnd inn til sín og talað við hana i morgunslopp. Hann hafði full- vissað hana um, að hann væri heill á húfi og óskaddaður. Hann neitaði þeim um allar frekari upplýsingar, en bað stúdentana, sín vegna, að koma í tíma eins og venjulega. Þeir mættu heldur ekki fara að hefna sín á öðrum stúdentum háskól- ans. — Og piltarnir samþykktu þetta, — rétt til að hafa hann góðan, hvíslaði Toni í eyra mér. En þetta er ekki um garð geng- ið enn. Þeir eru afskaplega æst- ir. Giuseppe Fossi fór síðdegis, til þess að sækja fund í háskóla- ráðinu, sem var boðaður klukk- an þrjú, og ég fór upp í nýja húsið, ásamt Toni til að líta eftir upptöku bókanna, sem þegar voru komnar þangað. Og það var eins gott fyrir mannorðið hans Fossi, að ég gerði það. Bókunum hafði verið fleygt í kassana, gjörsamlega skipulagslaust, og það þýddi sama sem tvöfalda vinnu, ekki einasta fyrir okkur heldur og aðstoðarmennina í nýja bóka- safninu. Ég setti Toni yfir bíl- inn (sem nú var kominn í gang aftur með nýja framrúðu), en var sjálfur í safninu og stjórnaði verkinu. Einn aðstoðarmaður- inn, sem var vandvirknari en hinir, var bráðlega búinn að dusta og greina hverja bók og koma henni fyrir á sinn stað í hillunum, meðan ég var önnum kafinn við skrána. Þessi bókahreinsun hjá hinum duglega aðstoðarmanni hafði leitt í Ijós ýmsa hluti, sem hann hafði fleygt í rúslakörfuna eftir að hafa ráðgazt við mig. Fölnuð blóm, lausir nafnmiðar, gleymd bréf, reikningar. Það var nú næstum kominn hættutími, og enn séist ekkert til Fossi, þegar aðstoðarmaðurinn kom til mín með eitt bréfið enn, til að fleygja. — Þetta fann ég innan í ljóða- bók, sagði hann, — en þar sem það er undirritað af Listáráðs- formanninum, Donati prófessor, þá er kannski ekki rétt að fleygja því, eða hvað? Hann rétti mér bréfið og ég leit á undirskriftina. Aldo Don- ati. Þetta var ekki skrift bróður míns, heldur föður míns. — Gott og vel, sagði ég. — Ég skal sjá um það. Þegar aðstoðarmaðurinn gekk aftur að verki sínu, kallaði ég til hans: — Hvar sagðiztu hafa fundið bréfið? Innan í heildarútgáfu af Leopardi, svaraði hann, — sem hafði verið í eigu einhvers Luigi Speca. Eða að minnsta kosti stóð það nafn á bókinni. Bréfið var stuttort. Yfir því stóð Draumagötu 8, Ruffano. Dagsetning 30. nóvember 1925. Gulnaða svarta blekið, grái skrif pappírinn og rithönd föður míns orkuðu einkennilega á mig. Bréfið hlaut að hafa legið innan í kvæðasafni Leopardis í næst- um fjörutíu ár. „Kæri Speca: — Allt er í lagi. Við erum reglu- lega hreykin af snáðanum. Hann fitnar með degi hverj- um og hefur gríðarlega mat- arlyst. Líka lítur hann út fyr- ir að ætla að verða bráðlag- legur! Við konan mín getum aldrei nógsamlega þakkað þér fyrir þína miklu vin- semd, samúð og greiðasemi, þegar illa stóð á fyrir okkur, en nú er því sem betur fer, lokið. Við horfum bæði von- glöð til framtíðarinnar. Blessaður líttu inn og sjáðu strákinn, ef þú hefur ein- hverntíma tíma til. Þinn einlægur vinur Aldo Donati. P. s. Marta sýnir sig vera ekki einasta ágætis elda- busku heldur lika umhyggju- sama barnfóstru. Sendir þér kveðju sína. Ég las bréfið þrisvar og stakk því síðan í vasa minn. Stafirnir kynnu að vera máðir, en boð- skapurinn var eins og hann hefði verið skrifaður í gær. Ég gat heyrt rödd föður míns, sterka og skýra, fulla hreykni yfir þess um unga syni sínum, sem nú virt ist vera kominn til heilsu aftur eftir hættulegan sjúkdóm. Nú var innfærslan í skírnarbókina fullkomlega skiljanleg: Luigi Speca hlaut að vera læknirinn, sem stundaði hann — fyrirrenn- ari Mauri læknis okkar. Jafn- vel eftirskriftin um Mörtu var greinileg, fannst mér einhvern- veginn. Hún hafði komið í vist til foreldra okkar um þessar mundir og reynzt þeim trygg þar til yfir lauk. Já, þangað til yfir lauk. Ég hafði séð endalokin í morgun, við Cyprianusarkirkj- una. Dyrnar á nýja bókasafninu opnuðust og Giuseppe Fossi kom inn, og á eftir honum Toni með fýlusvip. Yfirmaður minn hafði nú losnað við 'þennan ofsótta svip sinn, og vaf nú hinn hress- asti og neri saman höndum. — Allt í lagi? Búnir að greina •þetta allt? Hvað eiga þessir kassar hér að gera? Jú, ég sé, þeir eru tómir. Gott. Hann ræskti sig, rétti úr sér öllum og óð að borðinu, sem ég hafði ver ið við. — Það verða engin ólæti í nótt, tilkynnti hann. — Há- skólaráðið hefur fyrirskipað út- göpgubann eftir klukkan níu á alla stúdentana. Hver þeirra, sem sést úti eftir þann tíma, er sjálfrekinn. Og þetta á líka við xun starfsmenn háskólans, sem búa í leiguhúsnæði. í stað brott- rekstrar, missa þeir stöður sín- ar. Hann sendi þýðingarmikið augnatillit til Toni og okkar hinna. — Sérstök vegabréf handa þeim, sem eru í áríðandi erindum, fást hjá skrifstofunni, samkvæmt umsókn, og það verð- ur auðvelt fyrir yfirvöldin að komast að því, verði þau mis- notuð. Og ef út í það er farið, þá er enginn verri fyrir það, að þurfa að vera innanhús eitt ein- asta kvöld. En vitanlega verður bannið afturkallað annað kvöld, daginn fyrir hátíðina. Ég skildi nú, hversvegna Toni var svona full. Hann hafði ætl- að að ganga sér til skemmtunar með kærustunni á Lífstorginu, og síðan fara með hana einn hring eftir Múrveginum á skelli nöðrunni sinni. — Hvernig er með bíóin? spurði Toni ólundarlega. — Allt í lagi með bíóin, sagði Fossi, — ef þið erum komnir heim fyrir níu. Toni yppti öxlum og tautaði □-----------------□ 49 □-----------------□ eitthvað í hálfum hljóðum, og tók síðan upp einn kassa.m til að bera hann út í bílinn. Ætti ég að segja yfirboðara mínum frá boði Aldos til mín að koraa á fundinn í hertogahöllinni? Ég beið eftir því að hin kæmust nægilega langt í burt og þá reri ég í hann. — Donati prófessor var svo vinsamlegur að gefa mér að- göngumiða til kvöldsins að her- togahöllinni, sagði ég. — Þar á að verða fundur til að ræða um hátíðina. Hann varð hissa á svipinn. — Það er þá á hans ábyrgð, svar- aði hann. Sem Listaráðsformað- ur hlýtur hann að vita mætavel um þessa fyrirskipun. Og ef hon um þóknast að gefa aðgöngu- miða tiltölulega ókunnugum mönnum í borginni, þá er það hans mál. Hann sneri við méf baki og öfundaði mig sýnilega af þess- um óvænta heiðri. Ég þreifaði eftir plötunni, sem bróðir minn hafði gefið mér. Hún var þarna vís í vasa mínum, ásamt fjöru- tíu ára gamla bréfinu frá föður mínum til Luigi Speca. Ég hlakkaði til að sýna Aldo það. En mér fannst nú samt, að ég ætti heldur að fá útgönguleyfi í skrifstofunni, ef ég ætlaði í hertogahöllina. Bróður mínum mundi vera alveg sama, hvort ég kæmi eða kæmi ekki, en mín eigin forvitni var óseðjandi. Við læstum nýju byggingunni klukkan sjö og ég gekk yfir í skrifstofuna, sem var þegar um setin af stúdentum, sem þurftu að fá útgönguleyfi. Flestir þeirra voru í för með kvíðafullum skyldmennum, sem höfðu gert ráðstafanir um kvöldverð, sem nú gæti orðið að aflýsa. Undir- búningsskemmtanirnar að hátíð inni yrðu fyrir borð bornar ef ekki fengjust útgönguleyfin, og skyldmennin yrðu að hanga sér til leiðinda í gistihúsum. — Þetta er hreinasti barnaskapur! sagði einn gramur faðir. — Son- ur minn er á fjórða ári og svo fá yfirvöldin þá flugu að ætla að fara með hann eins og ein- hvern krakka. Hinn þolinmóði afgreiðslumað ur svaraði, að þetta væri fyrir- skipun frá háskólanum, og þetta væri stúdentunum sjálfum að kenna, fyrir að hafa hagað sér illa. Hinn gamli faðir hreytti út úr sér með mikilli fyrirlitningu: — Hagað sér illa!? Svolítil skemmtileg sprell! Höfum við kannski ekki allir gert eitthvað svipað þegar við vorum ungir?, Hann leit kring um sig, eftir undirtektum og fann þær. Fori eldrarnir og skyldmennin, sem stóðu í biðröð eftir vegabréf- *unum voru á einu máli að skamma yfirvöldin fyrir að vera aldarfjórðungi á eftir tímanum. — Farið þér með son yðar til kyöldverðar, sagði hinn ör- þreytti afgreiðslumaður, — en skilið honum bara fyrir níu f stúdentagarðinn. Eða þangað sem hann á heima, ef hann leig- ir úti í bæ. Þið hafið öll tæki- færi til að skemmta ykkar á morgun og hinn daginn. Einn og einn sneru umsækj- endurnir frá með neitun, og reið ir og vonsviknir afkomendur þeirra eltu. Ég stakk höfðinu inn í afgreiðslugluggann, og hafði litla von um árangur. — Ég heiti Fabbio, sagði ég, — Armino Fabbio. Ég er aðstoð- armaður við bókasafnið og hef boð frá Donati prófessor á fund- inn í höllinni klukkan níu f kvöld. Mér til mestu furðu rak hann mig ekki öfugan til baka, held- ur gluggaði í skrá, sem var við hliðina á honum. — Armino Fabbio. Það er 1 lagi. Við höfum nafnið yðar hérna á skránni. Hann rétti mér bréfmiða. — Undirritað af sjálf um Listaráðsformanninum. Af- greiðslumaðurinn raunaðist meira að segja við að brosa. Vesturbær Vegna breytinga seljum við eftirfarandi á niðursettu verði. DRENGJAJAKKA TELPUKJÓLA PEYSUR O.FL. Góð bílastæði. Verzlunin Simla Bændahöllinni Sími 15985. hv ert sem i* rl ai ií/ hvenærseml iert íai ið hv err ligsei m| )é rl CD íot MMENNMt ($& Iðl TRYEÍINWRfV^ \PpSTHOSSTBÆTI9 /SIM117700 1 ■ ferttosfysátnmaing SÆNSKIR SIALOFNAR HITATÆKI HF MP midsWdvorofnor frá UNDVERK A/B Alfir TsléraJdr idnad'armenn þekkja scenska fagvinnnu og sœnskt stál Mjög hagstcett verd i ÍMV ; 1 V i; ' J • " i! ‘: : <? ' :. slí Ife' i-':‘;} ■ i : .. íi . i - i r «• • ' : : •“ ' ■: rr . - ' *• - ; i h HhBhHpí HITATÆKI HFfflPHan70,slMi32H6

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.