Morgunblaðið - 24.12.1966, Blaðsíða 2

jija^najs
^jnuijoofog
• •!« rs. TÍ v w 11 ‘Of'öí
|| (HU . T 1 Lo/j $ - li.
Bl
L J
Ö wm CŒEIu a
18 0 9
•„uuTge'te t TiTprærqBrjáq
eg®nBJ e83 n>]pqsguBunq
Bgpg B J3UI BSJA ge JTJ
sja gnja gt<j“ ’utnujs uxn
-uja edjefq gB jij jnjoCjj:
JBA JBJJJB IU3S ‘TSgUBg
JgBJBAS ‘„BTjqeq gB
jjaqqö uies oas jo gB«j“
.•uiuoCqBAJods
ngSos ‘„tsSubh ‘jjjaj
Bgojjæq jpq BqqB<j“
■gBp j bSojjba nuiuioui
-BAJOdg IggEJ go JBA
gjjgjajq uios gegusq ‘jeg
uueq go jjBjq suio dpCjq
isguea •uinjsgjaui jjEqojj
jtjAj gxgjo jqqa unq
jgjeq nCgujuieq jbjjjb jij
uo ‘juiBuddn ejssui x ge
-jiAgne jba unjj íbuiuibui
-BAJods sgujjBseyv
•n^anq
l jSBjoCqs uias jps jge
-gjoj go jos bjj nuiuipui
BAJOdS JggBJ UUBJJ 'E-gÁjq
ge UBjsuæA jsoq uueq
jps es iqqeq •jsguBH
JgBJJn „‘xejjs gBq go
nuxuipuiBAjpdg Eddejs
ge joA oas Bjag njjjyg“
•jddn uuijoj bjjo gB m
joCjj Bqij jba uubjj 'euub
-joj jjj qoj jsgueg ge
uin ssja giJOA gjjeg gj<j
„juue-q uinjja ‘BUBq
goui jjnq nu jndÁejq
go jssaq uujjedjoq ‘buiui
Bunuoq gjpunj Jjjeq
uueq“ ‘jqqedBAjpdg jjdæ
‘„uiiu ueuoq J@ Ejjeq“
jdid ‘did
‘djH ijjoqJBdjBCq ngjXeq
go buubuubj jjjjui nCiOAq
-uje jjpq uueq ge ‘juibs
r.es jja<j eq bs uuBq
go xbjjs njjnq j jSBUinBj
ge tpuXoj uies ‘Bqqoa
njjæui jjsq jeg»q ‘gjJBj
jguej Jjeq ngjoq iqqg
•jEgeA jjj jgesjA
go uepun e gjjjjoAS gnejj
jqqedBAjpdg So gejs
jb xbjjs nggoj jja< -jjjs
gugjejq t ddn jsruiæq
BUiuiBuiBAJpdg gB ‘sseq JJJ
bCs ge jgejoj jsgueg go
jbuujs nuoij uiruiojsXjs
bjj jggBS jqqedeAjpdg
■uueq «.
jba jeq ‘euiieq gojs geq
go uujjnjsjgepgiui jps
BJ gB jnuBA JBA jgUBH
tues ‘gBgueq jAq gnejj
jqqedBAjpdg 'euujj ge
jaæA ujjoq njsnajjjejes
go njzeq jBAq go jjjs gue
-unq ngjoq jeujngnjjXq
jBAq uinuoq Bfges ge jr
-UBA nJOA JJOq gB TAq JB
‘euBAjpdg gjA jguajujA
njqjui j jba jsguea
•eueq uin in
-joq jej jeq go gi.igjojq
j ddn juueq jjXj jn
•-jeg uueq ge ‘jojs oas je
UUBJl ’SUJUI JBUJA BSgUBJJ
JJgBU B BJJ9J gB gJOA
gg ’BUBq BdXajg ge gotu
ssja uueq je ‘eCq uibjj
Bujpq gjej jjjæ uujinjoj
j3 'uujgep UBJJB BUOAS
gJJOS BUIUIBUIBAJOdg
jnjog jqqo“ ‘jqqed
BAJOdg TgBJpjnUI ‘,,UI.H“
•jgæq neq jtjXj buuja
ge nu gJBA uubjj ‘uinun
gun BpuBq jbui eCqæs ge
Bjge jjjjo Bujgjej BCjOAq
joj uios ‘eqqBdBAjpdg
b rgjJoq go jps JB JgB
->JEq EUIUIBUIBAJOdg uo
‘i;j unq uubj gejjAgny
tgges ujnqqou SB<q
■jnguojp
uujxBAjjnj mqqou uuo
jnpioq jjbjjbCus go jjge
•jpg uueq jba ‘jioqqe jge
sjqæjs uueq jjoq go ‘nguj
-jjoq go jjieq eCq nur
-joh r ddn nu xp uubjj
•jb
-uinq Buinx uueq TgEjjBq
Tinji •JBUunjojs epuo tun
-ujq r uueq b BgnB juiæq
unq ge oas jjpj jba geq
•— ‘HTJJI JBugB jba uueq
peAq jstgejprm go mgm
uueq qoj ueuoq biuibo
'8T
-jbas jba ‘„umutq j-igujj
-IBUinq jb jn ia uuiuioq
uies ‘urnq rnuos jo gg“
•unq
rgmds „ipq jjp joah“
'BSSTq
go ppæiq jgæq giBA ub
-U03 •juuoq b uuimguijiB
-uinq ue juæjs jba jqqa
uies ‘mguaip hjjji uioq
uijaq in ubuuj go uinuj
-lurnq jb TiBjn JBungnq
-uin eq ijjjBj unH •juun
"IIT1! BJÍ ubjo jBigsuiBq
unq igiXaq nuia j juv
•ninq
b ddn uuBq Tggei go
njnp i uuj uujmgujj igjeA
unH •uujmgujjiBuinq jps
jb BAggpq gB ‘jsXjs jAq
jtjAj eq giBA go uujpje ]
jgjqs Bjnjq ge ueuoq jiba
umqqou gBQ ‘nujs jjoh j
euijeq njjB uias ‘guijjeq
go JJBq jba juujs X1MI3
l|mun<| i|«i|
■tunj.
:uÁtuiA^
SI
VMNVN-ava Noasaa
VNNVNava N<?asa'i
81
2
LESBÓK BARNANNA
L.ESBÓK BARNANNA
31
Sæmundur Eyjó/fsson:
KÁTT ER Á JÓLUNUM
GREIN þessá er rituð fyri-r
síðustu aldamót og lýsir hún
vel þjóðlegú jólahaldi eins
og það var í sveituim fyrir
©kiki svo ýkja löngu, — jóla-
hald, sem nú er orðið flest-
um íslenzkum börnuan fraim-
ahdi og fjarlægt.
Höifundur greinarinnar,
Sæmundur Eyjólfsison (1861-
1896) var búfræðingur frá
Ólafsdalsskóla, stúdent frá
Reykjavíkurskóla og útskrif
aður frá Prestaskólanum.
Hann vann einkum að bún-
aðarmálum og ritstörfum.
ENGIN hátíð er meiri
fagnaðarhátíð en jóla-
Ihátíðin. Hún er móðir
ellra annarra hátíða, því
hún er haldin í minningu
þess, sem er upphaf hins
mikla gleðiboðskapar, —
í minningu þess, að frels
ari mannanna fæddist í
heiminn. Á engri hátíð er
eins mikið um dýrðir og
á jólunum. Allir fagna
komu jólanna og allir
kosta kapps um að hafa
þá svo mikla viðhöfn og
svo mikinn fögnuð, sem
föng eru á. En einkum
eru það börnin, s&m
hlakka mjög til jólanna.
„Kátt er á jólunum,
— koma þau senn“, segja
börnin, þegar jólin nálg
ast. Löngu, löngu áður
en jólin koma, spyrja
börnin, hvort nú sé langt
til jólanna, og ef illa ligg
ur á þeim, þegar jólin
eru í nánd, þarf oft eigi
annað en kveða við þau
þessa gömlu vísu:
Það skal gefa börnum
brauð
að bíta í á jólunum,
kertaljós og klæðin rauð,
svo koanist þau úr
bólunum,
væna flís af feitum sauð,
sem fjalla gekk á
hólunum.
Nú er hún gamla Grýla
dauð;
gafst hún upp á rólunum.
Dagana fyrir jólin hafa
allir nóg að starfa, að
búa allt sem bezt undir
hátíðahaldið. Þá er allur
bærinn þveginn og öll
húsgögn og fatnaður. í
gamla daga var mikla
minna fengizt við þvotta
en nú á timum. Það var
eigi sjaldgæft, að bærinn
var sjaldan eða aldrei
þveginn nema fyrir jól-
in, — en þá þótti sjálf-
sagt að gera það. Sumir
gamlir menn vildu aldrei
láta þvb askinn sinn
nema fyrir jólin. Þeir
trúðu því, .að það spillti
auðsæld þeirra, ef ask-
urinn væri þveginn, —
kölluðu þeir það að þvo
af sér auðinn. En ávallt
létu þeir þvo aksinn fyr
ir jólin, því að það þótti
óhæfa að eta úr óþvegn
um- aski á svo dýrðlegri
hátíð, sem jólahátíðin
ei. Oft voru menn í sömu
flikinni allt árið og létu
aldrei þvo hana nemá
fyrir jólin, en það þótd
ósæmilegt, að nokkur
hlutur væri óþveginn á
jólunum, — þá varð ailt
að vera hreint.
Einu sinni var kerling,
sem hafði gengið mið
sama faldinn • á hverjum
degi allt árið og aldrei
þvegið hann. En þegar
hún sauð hangiketið til
jólanna, tók hún sig til
og þvoði faldinn upp úr
hangiketssoðinu, þurrk-
aði hann siðan og setti
hann svo upp á jólunum.
Þegar karlinn, bóndi
hennar, sá hana með fald
inn nýþveginn, sagði
I hann: „ Já. iá! Mér bvk
Við hvern heldur þú, að Jens sé að leika sér?
Það sérðu fljótlega, ef þú dregur strik frá nr. 1—
28. Á eftir skaltu líta á myndina.
Skntla
Þegar prinsinn af
Wales, síðar Játvarður
konungur VIII, var sex
eða sjö ára gamall, skrif
aði hann ömmu sinni,
Viktoríu drottningu og
bað hana að gefa sér eitt
sterlingspund.
Drottningin svaraðl
honum, velviljuð en ávít
andi:
„Kæri sonarsonur!
Ungt fólk eyðir allt of
miklum peningum og á
það einnig við um þig.
Ég tel þess vegna ekki
rétt að verða við bón
þinni um að gefa þér
eitt pund.
Þín airsna",
Daginn eftir íékk
hennar hátign, Viktoría
drottning, svohljóðandi
svarbréf:
„Kæra amma!
Ég seldi bréfið þitt fyr
ir fimm pund. Hjartana
þakkir!
Þinn Játvarður“,